2015.09.23 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-528/15-2/IG
z 23 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2015 r. (data wpływu 24 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usługi, danych zawartych na fakturach i korekty danych na fakturach – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usługi, danych zawartych na fakturach i korekty danych na fakturach.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Podmiot polski (podatnik) świadczy usługi na rzecz kontrahenta zagranicznego z siedzibą w Wielkiej Brytanii posiadającego w Polsce Oddział przedsiębiorcy zagranicznego. Zarówno spółka macierzysta jak i jej oddział mają nadane odrębne numery identyfikacji podatkowej NIP w Polsce. Spółka macierzysta jest zarejestrowana jako płatnik VAT w UK i posiada numer VAT UE. Podmiot polski wystawiał faktury zawierające NIP oddziału spółki macierzystej i adres jej oddziału w Polsce. Oddział zwrócił się o skorygowanie faktur poprzez wpisanie jako nabywcy spółki macierzystej wraz z jej danymi, tj. z jej firmą, z jej numerem NIP lecz z pozostawieniem adresu oddziału w Polsce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Jakie dane nabywcy należy umieszczać na wystawianych fakturach?
Gdzie znajduje się miejsce świadczenia usługi?
W jakiej formie należałoby ewentualnie dokonać sprostowania faktur: w formie noty korygującej czy faktury korygującej?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Stanowisko do pyt. 1

Wnioskodawca podziela stanowisko przedstawione w interpretacji indywidualnej z dnia 21 stycznia 2014 r., Znak IPPP2/443-1160/13-2/MM, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, gdzie wskazano m.in.:

„na podstawie przytoczonych przepisów ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz przedstawionego opisu sprawy należy uznać, że podmiotem identyfikowanym na podstawie numeru identyfikacji podatkowej jest jednostka macierzysta. Tym samym jest ona obowiązana do podawania swojej nazwy wraz z numerem identyfikacji podatkowej oraz adresem na wszelkich dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych oraz niepodatkowych należności budżetowych. Z uwagi na powołane przepisy art. 106 ustawy o VAT oraz § 5 rozporządzenia obowiązujących do 31 grudnia 2013 r. oraz art. 106e ustawy o VAT obowiązującego od 1 stycznia 2014 r., a także mając na względzie, że numer identyfikacji podatkowej nie może być używany w oderwaniu od nazwy podmiotu oraz jego adresu, który występuje w decyzji o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej, należy stwierdzić, że na fakturach VAT dokumentujących sprzedaż towarów i usług powinna być wskazana nazwa jednostki macierzystej z adresem dla niej właściwym oraz jej numer NIP, a nie jej oddział ze swoją nazwą i swoim adresem.

Zatem, w przypadku, gdy sprzedającym lub nabywającym towary i usługi jest oddział, dane odpowiednio sprzedawcy lub nabywcy na fakturze powinny odpowiadać jednostce macierzystej. Dodatkowo wskazać należy, że w przypadku, gdy ze względu na obowiązek wystawiania jak i otrzymywania faktur przez oddział oraz lokalizację oddziału pod adresem innym niż adres jednostki macierzystej, w celu łatwiejszej identyfikacji faktur sprzedaży/zakupu oddziału, dane zarówno po stronie sprzedawcy lub nabywcy oprócz danych identyfikacyjnych jednostki macierzystej mogą zawierać informacje dodatkowe pozwalające na identyfikację oddziału (np. nazwę jaką posługuje się w obrocie gospodarczym oraz jego adres)".

Stanowisko do pyt. 2

Zgodnie z przepisem art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 281, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Z kolei, zgodnie z przepisem art. 28b ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej nie jest definiowane w ustawie o VAT. Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z dnia 16 października 2014 r. w sprawie C-5/12 orzekł, że podatnik mający siedzibę działalności gospodarczej w jednym państwie członkowskim, który korzysta z usług świadczonych przez drugiego podatnika mającego siedzibę w innym państwie UE, powinien być uważany za posiadającego w tym innym państwie członkowskim "stałe miejsce prowadzenia działalności", jeżeli to stałe miejsce charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór usług i wykorzystywanie ich do celów jego działalności gospodarczej.

W niniejszej sprawie, oddział spółki spełnia te kryteria i posiada odpowiednie zaplecze personalne i techniczne tj. wynajmuje powierzchnię biurową, w którym pracuje kilku pracowników, każdy z nich ma swoje stanowisko pracy. W związku z tym, że oddział spółki macierzystej jest na tyle wyodrębniony, że zdolny jest do prowadzenia samodzielnej działalności, to zatem należy uznać go za odbiorcę usługi, a tym samym miejscem świadczenia usługi będzie Polska.

Stanowisko do pyt. 3

Ewentualna korekta będzie dotyczyła skorygowania nazwy nabywcy towarów i usług, jego adresu oraz numeru identyfikacyjnego NIP, zatem będzie miał tu zastosowanie art. 106k ust. 1 w zw. z art. 106e ust. 1 pkt . 8-15 ustawy o VAT, z którego wynika m.in. że wyżej wymienione dane można sprostować w formie faktury nazywanej „notą korygującą”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. poz. 1054 z późn. zm.), zwanej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (…).

Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług oraz czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika działającego w takim charakterze.

Przy tym w myśl art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania rozdziału Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług:

ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy o VAT, faktura powinna zawierać:

datę wystawienia;
kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
stawkę podatku;
sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
kwotę należności ogółem.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że faktura dokumentująca sprzedaż powinna zawierać dane dotyczące nabywcy i sprzedawcy, a mianowicie imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy. Numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku. Jak również numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Natomiast art. 106k ustawy VAT, dotyczący not korygujących stanowi, że:

Nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki, z wyjątkiem pomyłek w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą.
Faktura, o której mowa w ust. 1, wymaga akceptacji wystawcy faktury.
Faktura, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać:
1. wyrazy "NOTA KORYGUJĄCA";
2. numer kolejny i datę jej wystawienia;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy i numer za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, a także numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej;
4. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura, o której mowa w ust. 1, określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6;
5. wskazanie treści korygowanej informacji oraz treści prawidłowej.
Przepisy ust. 1-3 nie naruszają przepisów dotyczących wystawiania faktur korygujących.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na uregulowania prawne zawarte w przepisach ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2012 r., poz. 1314 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o NIP”, dotyczące posiadania i posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej NIP.

I tak, stosowanie do treści art. 2 ust. 1 ustawy o NIP osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

Na podstawie art. 2 ust. 2 i ust. 3 ustawy o NIP obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków, a także podmioty będące, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek ubezpieczeniowych.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy o NIP podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Zgodnie z art. 5 ust. 3 ustawy o NIP zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera: pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adresy miejsc prowadzenia działalności, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto:

w przypadku zakładów (oddziałów) osób prawnych oraz innych wyodrębnionych jednostek wewnętrznych będących podatnikami – NIP oraz inne dane dotyczące jednostki macierzystej;
w przypadku spółek cywilnych, osobowych spółek handlowych i podmiotów podlegających wpisowi do rejestru przedsiębiorców na zasadach określonych dla spółek osobowych – dane dotyczące wspólników, w tym również identyfikator podatkowy poszczególnych wspólników;
w przypadku podatkowych grup kapitałowych - dane dotyczące spółek wchodzących w skład grupy, w tym również NIP nadane tym spółkom.

Każdy więc podmiot posiadający status podatnika lub płatnika podatków lub płatnika składek ubezpieczeniowych i zdrowotnych jest obowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego. Przy czym dokonujący zgłoszenia identyfikacyjnego otrzymuje wyłącznie jeden NIP. Podkreślić również należy, że numer identyfikacji podatkowej nie może być używany w oderwaniu od nazwy podmiotu, która występuje w decyzji o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej. Należy także wskazać, że numer identyfikacji podatkowej może być przypisany wyłącznie jednemu podatnikowi (płatnikowi). Zgodnie bowiem z zapisem art. 11 powołanej ustawy o NIP, podatnik jest zobowiązany do podawania numeru identyfikacji podatkowej na wszelkich dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych oraz niepodatkowych należności budżetowych, do których poboru obowiązane są organy podatkowe lub celne. Inaczej rzecz ujmując identyfikacja danego podmiotu, a tym samym wynikających z tego tytułu obowiązków odbywa się na podstawie nadanego mu numeru identyfikacji podatkowej. Konsekwencją decyzji administracyjnej o nadaniu numeru NIP, jest jednoznaczna identyfikacja podmiotu poprzez jego NIP, nazwę i adres.

Jednocześnie stosownie do art. 160 ust. 3 ustawy o VAT osoba prawna, której zakłady (oddziały) rozliczały się jako odrębni podatnicy, wstępuje z dniem 1 maja 2004 r. we wszystkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki swojego zakładu (oddziału), który przestał być wyodrębnionym podatnikiem – w zakresie, w jakim dotyczą podatku od towarów i usług.

Zatem z dniem 1 maja 2004 r. oddział jako forma organizacyjna przestał być odrębnym podatnikiem podatku od towarów i usług i jest obowiązany we wszystkich sprawach związanych z rozliczeniem podatku VAT do posługiwania się NIP-em jednostki macierzystej. Natomiast według art. 2 ust. 1 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, w sprawach związanych z wykonywaniem przez oddział funkcji płatnika, jeżeli sam wykonuje te funkcje, we własnym imieniu i na własny rachunek, w dalszym ciągu posługuje się NIP oddziału.

W przypadku, gdy Spółka zostanie zarejestrowana jako podatnik podatku od towarów i usług, a następnie utworzy oddział (oddziały) za pośrednictwem którego (których) będzie prowadziła na terytorium Polski swoją działalność, nie dochodzi do powstania nowego podatnika podatku od towarów i usług. Zmienia się jedynie zakres wykonywanych czynności i struktura organizacyjna tego podatnika. Nie ma zatem podstaw do odrębnej rejestracji dla podatku od towarów i usług. Sytuacja taka powoduje jedynie konieczność aktualizacji zgłoszeń identyfikacyjnych (NIP) oraz rejestracyjnych (VAT-R) w ramach nadanego wcześniej numeru identyfikacji podatkowej.

Z opisu sprawy wynika, że Podmiot polski (podatnik VAT) świadczy usługi na rzecz kontrahenta zagranicznego z siedzibą w Wielkiej Brytanii posiadającego w Polsce Oddział przedsiębiorcy zagranicznego (Wnioskodawca). Zarówno spółka macierzysta jak i jej oddział mają nadane odrębne numery identyfikacji podatkowej NIP w Polsce. Spółka macierzysta jest zarejestrowana jako płatnik VAT w UK i posiada numer VAT UE.

Podmiot polski wystawiał faktury zawierające NIP oddziału spółki macierzystej i adres jej oddziału w Polsce.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii jakie dane nabywcy należy umieszczać na wystawianych fakturach, gdzie znajduje się miejsce świadczenia usługi i w jakiej formie należałoby dokonać sprostowania faktur: w formie noty korygującej czy faktury korygującej.

Na podstawie przytoczonych przepisów ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz przedstawionego opisu sprawy należy uznać, że podmiotem identyfikowanym na podstawie numeru identyfikacji podatkowej jest Jednostka Macierzysta. Tym samym jest ona obowiązana do podawania swojej nazwy wraz z numerem identyfikacji podatkowej oraz adresem na wszelkich dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych.

Z uwagi na powołane przepisy art. 106e ustawy o VAT, a także mając na względzie, że numer identyfikacji podatkowej nie może być używany w oderwaniu od nazwy podmiotu oraz jego adresu, który występuje w decyzji o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej, należy stwierdzić, że na fakturach VAT dokumentujących sprzedaż towarów i usług powinna być wskazana nazwa Jednostki Macierzystej z adresem dla niej właściwym oraz jej numer NIP, a nie jej oddział ze swoją nazwą i swoim adresem.

Zatem, w przypadku, gdy nabywającym towary i usługi jest oddział, dane nabywcy na fakturze powinny odpowiadać Jednostce Macierzystej.

Wskazać należy, że w przypadku, gdy ze względu na obowiązek otrzymywania faktur przez Oddział oraz lokalizację Oddziału pod adresem innym niż adres Jednostki Macierzystej, w celu łatwiejszej identyfikacji faktur zakupu Oddziału, dane nabywcy oprócz danych identyfikacyjnych Jednostki Macierzystej mogą zawierać informacje dodatkowe pozwalające na identyfikację Oddziału (np. nazwę jaką posługuje się w obrocie gospodarczym oraz jego adres).

Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy wskazuje ona, co prawda zaistniałe zdarzenie gospodarcze, ale które wystąpiło między innymi podmiotami. Jeżeli więc faktura zawiera pomyłki dotyczące jakiejkolwiek pozycji powinna zostać skorygowana w ten sposób, aby odzwierciedlała faktycznie dokonaną transakcję między ściśle określonymi podmiotami gospodarczymi.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca otrzymuje od kontrahenta faktury zawierające NIP oddziału spółki macierzystej i adres jej oddziału w Polsce. Jak wskazano wyżej tak wystawione faktury są obarczone błędami formalnymi w zakresie prawidłowego oznaczenia nabywcy towarów i usług, ponieważ nie zawierają jako nabywcy, danych Spółki Macierzystej.

Prawidłowo wystawiona faktura powinna zawierać dane nabywcy, które powinny odpowiadać Jednostce Macierzystej z jej danymi i numerem NIP. Dodatkowo ze względu na obowiązek otrzymywania faktur przez Oddział oraz lokalizację Oddziału pod adresem innym niż adres Jednostki Macierzystej, w celu łatwiejszej identyfikacji faktur zakupu Oddziału, dane nabywcy oprócz danych identyfikacyjnych Jednostki Macierzystej mogą zawierać informacje dodatkowe pozwalające na identyfikację Oddziału (np. nazwę jaką posługuje się w obrocie gospodarczym oraz jego adres).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 1 jest prawidłowe.

Z ugruntowanego orzecznictwa TSUE wynika, że podatnik mający siedzibę działalności gospodarczej w jednym państwie członkowskim, który korzysta z usług świadczonych przez drugiego podatnika mającego siedzibę w innym państwie UE, powinien być uważany za posiadającego w tym innym państwie członkowskim "stałe miejsce prowadzenia działalności", jeżeli to stałe miejsce charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór usług i wykorzystywanie ich do celów jego działalności gospodarczej.

Z przedmiotowego wniosku wynika, że Oddział spółki stanowi stałe miejsce prowadzenia działalności Spółki Macierzystej. Odział spółki spełnia wyżej wskazane kryteria i posiada odpowiednie zaplecze personalne i techniczne. Wynajmuje powierzchnię biurową, zatrudnia pracowników, którzy mają swoje stanowiska pracy. Oddział spółki macierzystej jest na tyle wyodrębniony, że zdolny jest do prowadzenia samodzielnej działalności.

Z cytowanego art. 28b ustawy wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Przy czym niniejszą zasadę stosuje się, gdy usługa jest świadczona na rzecz podatnika, a przepisy art. 28e, 28f ust. 1 i 1a, 28g ust. 1, 28i, 28j ust. 1 i 2 czy też 28n ustawy nie przewidują innych zasad ustalania miejsca świadczenia usług.

Zatem skoro Oddział stanowiący stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej Spółki Macierzystej nabywa od Kontrahenta polskiego usługi, dla których miejsce świadczenia usług nie jest ustalane na podstawie przepisów szczególnych (art. 28e, 28f ust. 1 i 1a, 28g ust. 1, 28i, 28j ust. 1 i 2 czy też 28n ustawy) miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na rzecz którego te usługi są nabywane, tj. w przedmiotowym przypadku w Polsce.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 2 jest prawidłowe.

W przedmiotowej sprawie, błędy w fakturach wystawionych na rzecz Wnioskodawcy, nie dotyczą punktów, które są wymienione w art. 106e ust. 1 pkt 8-15 ustawy VAT, które nie mogą być korygowane w formie noty korygującej. Co więcej, w przedmiotowej sprawie, sprostowanie błędów zawartych w fakturach pierwotnych nie spowoduje zmiany podmiotu nabywającego usługi (nabywcy). Sprostowanie błędów zawartych w fakturach będzie miało na celu wskazanie jako nabywcy danych Spółki Macierzystej zamiast widniejących danych dotyczących Oddziału Spółki Macierzystej. Zatem, w analizowanym przypadku, sprostowania faktur pierwotnych można dokonać poprzez wystawienie faktury nazywanej notą korygującą.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin