INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 stycznia 2012 r. (data wpływu 9 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od podatku wyrobów węglowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od podatku wyrobów węglowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzący działalność gospodarczą na mocy art. 16 ust. 3a i 3b uzyskał od właściwego naczelnika urzędu celnego potwierdzenie przyjęcia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy oraz dokonał rejestracji na formularzu AKC-R.

Działalność polega na zakupie wyrobów węglowych jako pośredniczący podmiot węglowy a następnie na sprzedaży wyrobów węglowych, w tym również podmiotom zwolnionym na podstawie art. 31a ust. l i 2 ustawy o podatku akcyzowym. Podmiot również zużywa wyroby węglowe na potrzeby ogrzania własnych pomieszczeń związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca dokonując sprzedaży wyrobów węglowych podmiotom korzystającym ze zwolnienia na podstawie art. 31a ust. l i 2 w związku z art. 31a ust. 4 jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 31a ust. 4...

Zdaniem Wnioskodawcy, analiza przepisu art. 31a ust. 4 ustawy o podatku akcyzowym dokonana przez podatnika skutkuje wnioskiem, że zobowiązane do prowadzenia ewidencji wynikającej ww. przepisu są tylko podmioty enumeratywnie wymienione w art. 31a ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym wyłączając podmioty wskazane w art. 31a ust. 2 pkt 3.

Zatem skoro podatnik nie jest żadnym z tych podmiotów to nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji wskazanej w art. 31a ust. 4.

Stanowisko podatnika jest zgodne z uzasadnieniem do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 grudnia 2011 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy (Dz. U. Nr 292, poz. 1717).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Pośredniczącym podmiotem węglowym jest podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju, dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, podlegających zwolnieniu od akcyzy, o czym stanowi art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy.

Wyrobami węglowymi, na mocy art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy, są wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy.

Stosownie do art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju.

Za sprzedaż wyrobów węglowych uznaje się ich użycie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (ust. 2 pkt 9 ww. artykułu).

W myśl art. 31a ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy pośredniczącemu podmiotowi węglowemu lub podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2.

Stosownie do treści art. 31a ust. 3 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, jest:

1. pisemne powiadomienie właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 16 ust. 3a,
2. posiadanie, przez pośredniczący podmiot węglowy, pisemnego potwierdzenia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 16 ust. 3b;
3. dołączenie do przemieszczanych wyrobów węglowych dokumentu dostawy.

Biorąc pod uwagę opisany stan faktyczny oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że opisane we wniosku czynności, polegające na sprzedaży wyrobów węglowych, jak również sprzedaży tych wyrobów na rzecz podmiotów zużywających, wskazanych w art. 31a ust. 2 ustawy, korzystają ze zwolnienia przewidzianego w art. 31a ust. 1 ustawy, pod warunkiem spełnienia przesłanek wskazanych w ust. 3 tego artykułu (oraz z uwzględnieniem art. 31a ust. 8 i 9 ustawy). Tym samym należy uznać za słuszne stanowisko Wnioskodawcy, iż w niniejszej sprawie nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych na okoliczność dokonywania ww. czynności.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.