2015.07.14 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/4510-383/15-2/MW
z 14 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2015 r. (data wpływu 27 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi na nabycie nowej technologii, o której mowa w art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

w odniesieniu do wartości niematerialnych i prawnych, które zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Banku w 2008 r. – jest nieprawidłowe,

w odniesieniu do wartości niematerialnych i prawnych, które zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Banku w latach 2009-2010 oraz 2012-2013 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi na nabycie nowej technologii, o której mowa w art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W ubiegłych latach Bank (dalej „Wnioskodawca” lub „Bank”) wprowadzał do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych technologię informatyczną w postaci platformy internetowej uzupełnionej o moduł bankowości mobilnej związaną z działalnością Banku (dalej „Technologia”). Technologię tworzy trzynaście wartości niematerialnych i prawnych (dalej „WNiP”), które zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Banku w latach 2008-2010 oraz 2012-2013. Bank ponosił wydatki na nabycie Technologii w latach 2008-2013.

Technologia umożliwia klientom dostęp do usług oferowanych przez Bank z wykorzystaniem sieci Internet i wspiera realizację bieżącej strategii Banku, zakładającej możliwość wzajemnych kontaktów klientów i Banku niezależnie od pory dnia, miejsca czy rodzaju wykorzystywanego urządzenia komunikacyjnego.

Wdrożenie Technologii pozwoliło Bankowi na zwiększenie i ulepszenie oferty usług poprzez udostępnienie klientom wygodnego i nowoczesnego internetowego kanału dostępowego, w tym również i dedykowanego kanału dla urządzeń mobilnych. W efekcie wdrożenie Technologii w znaczący sposób poszerzyło ofertę produktów i usług oferowanych klientom Banku w sposób zdalny – poprzez portal WWW i aplikację mobilną – oraz przyczyniło się do usprawnienia procesów wewnętrznych Banku. W szczególności – na podstawie postanowień kontraktowych – klienci uzyskują dostęp do kanałów komunikacji z Bankiem, umożliwiających dostęp do środków klientów oraz składanie przez sieć telefoniczną i sieć Internet dyspozycji związanych z wykonaniem umowy rachunków bankowych, takich jak m.in. dyspozycje aktywacji/ dezaktywacji produktów i usług, dyspozycje przeprowadzenia rozliczeń pieniężnych, jak też dokonywania dopuszczanych przez Bank zmian ustawień produktów i usług, z których klient korzysta.

Zastosowanie w Banku Technologii usprawniło ponadto obsługę realizowanych wewnętrznych i zewnętrznych procesów gospodarczych. W szczególności, wdrożenie Technologii pozwoliło na wprowadzenie nowych i udoskonalenie istniejących usług zewnętrznych:

wprowadzono nowe produkty bankowe takie jak m.in. program lojalnościowy, możliwość doładowania telefonu komórkowego, możliwość uzyskania szybkiej pożyczki gotówkowej, możliwość oraz zlecenia dostarczenia gotówki poprzez przekaz pocztowy,

wprowadzono nowe oraz usprawnione usługi zewnętrzne dostępne przez portal WWW takie jak, m.in. obsługa powiadomień dla klientów indywidualnych i biznesowych, obsługa szybkich płatności internetowych, możliwość rozłożenia transakcji na raty, obsługa faktur elektronicznych dla klientów detalicznych, zarządzanie limitami dziennymi dla kont, otwieranie nowych produktów lub usług (konta, ubezpieczenia), automatyczne aktualizowanie kursów walut oraz ulepszenia w dostępie do danych,

wprowadzono nowe oraz usprawnione usługi zewnętrzne dostępne przez aplikację mobilną takie jak m.in. płatności wraz z możliwością wykonania transferu środków pomiędzy użytkownikami Banku poprzez zetknięcie ich telefonów,

wprowadzono usprawnione usługi wewnętrzne takie jak m.in. obsługa list odbiorców znajdujących się na liście sankcji ONZ oraz rozszerzone opcje zarządzania użytkownikami.

Ponadto wdrożenie Technologii umożliwiło:

dywersyfikację istniejących kanałów dystrybucji – przyczyniając się do zwiększenia dostępu do oferty Banku oraz podniesienia poziomu wygody użytkowników i szybkości obsługi, przy usunięciu ograniczeń czasowych związanych ze standardowymi godzinami pracy Banku,

wprowadzenie nowych produktów i usług – przyczyniając się do zwiększenia zakresu oferty Banku,

eliminację części prac wykonywanych ręcznie i zastąpienie ich procesami zautomatyzowanymi, co w znaczący sposób zmniejsza możliwość pojawienia się błędów i przyśpiesza obsługę, a przez to wpływa korzystnie na wizerunek Banku jako podmiotu wiarygodnego i rzetelnego,

wykreowanie wizerunku Banku jako innowacyjnego i przyjaznego dla klientów.

WNiP tworzące Technologię stanowią wartości niematerialne i prawne w rozumieniu art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o PDOP”) tj. licencje i spełniają warunki określone w art. 16b ust. 1 ustawy o PDOP, tj.:

zostały nabyte przez Bank,

nadawały się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,

przewidywany okres ich używania był dłuższy niż rok,

są wykorzystywane przez Bank na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Wartość początkową WNiP Bank ustalił zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 oraz ust. 3 ustawy o PDOP. Na wartość początkową składały się:

Wydatki na nabycie licencji na korzystanie z WNiP
Bank na podstawie umowy nabywał licencje na korzystanie z WNiP na określonych w umowie polach eksploatacji. Ustalona w umowie cena nabycia licencji, zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 oraz ust. 3 ustawy o PDOP, stanowiła element wartości początkowej przyjętych do używania WNiP.,

Wydatki związane z wdrożeniem nabytych licencji na korzystanie z WNiP
Do wartości początkowej nabytych licencji na korzystanie z WNiP, zgodnie z art. 16g ust. 3 ustawy o PDOP, Bank zaliczał również koszty związane z wdrożeniem nowego oprogramowania do środowiska informatycznego Banku (dalej: „Prace wdrożeniowe”), o ile koszty takie w przypadku danej WNiP wystąpiły. Ponoszone koszty związane były z pracami wdrożeniowymi przeprowadzanymi przez podmioty zewnętrzne, a kwotą wliczaną do wartości początkowej nabytych licencji na korzystanie z WNiP była cena zapłacona podmiotowi zewnętrznemu.
Podatek naliczony VAT
Do wartości początkowej WNiP ustalonej zgodnie z art. 16g ust. 3 ustawy o PDOP Wnioskodawca zaliczał również kwotę podatku VAT wynikającą z faktur dokumentujących nabycie licencji na korzystanie z WNiP oraz Prac wdrożeniowych w tej części, w której Bankowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty należnego podatku VAT o podatek naliczony, ani prawo zwrotu różnicy podatku w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.; dalej „ustawa o VAT”).

Dostawcy WNiP oraz podmioty świadczące zewnętrzne Prace wdrożeniowe były podmiotami nieposiadającymi siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski.

Zgodnie z przepisami ustawy o VAT, w przypadku importu usług, tj. usług nabywanych od podmiotów zagranicznych, nabywca tych usług jest zobowiązany do rozliczenia podatku należnego wynikającego z tych transakcji (art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT). Tym samym, w odniesieniu do usług nabytych od podmiotów zagranicznych, Bank rozliczył podatek należny. Jeżeli Bankowi nie przysługiwało częściowe bądź pełne prawo do obniżenia kwot podatku należnego wynikających z takich faktur o kwoty podatku naliczonego, Wnioskodawca zaliczał kwotę nieodliczonego podatku naliczonego do wartości początkowej WNiP.

Do ustalenia wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych Bank przyjął wszystkie powyższe wydatki, natomiast na potrzeby określenia podstawy ustalania wielkości odliczenia wydatków poniesionych na nowe technologie (art. 18b ust. 4 ustawy o PDOP), Wnioskodawca zamierza przyjąć wyłącznie:

kwotę wydatków poniesionych przez Bank na nabycie technologii uwzględnionych w wartości początkowej poszczególnych WNiP, w części, w jakiej została ona zapłacona podmiotowi uprawnionemu w roku podatkowym, w którym poszczególne WNiP wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następującym po tym roku;

kwotę przedpłat (zadatków) na poczet wydatków na nabycie Technologii dokonanych przez Bank w roku poprzedzającym rok, w którym poszczególne WNiP wprowadzone zostały do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Wnioskodawca zwrócił się do niezależnej od Banku jednostki naukowej (dalej: „Jednostka naukowa”) w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. z 2014 r., poz 1620 z późn. zm.) o sporządzenie ekspertyzy w odniesieniu do możliwości uznania technologii za „nową technologię” w rozumieniu art. 18b ust. 2 ustawy o PDOP. W efekcie Jednostka stwierdziła, że wszystkie składniki Technologii w dniu przekazania do użytkowania i ujawnienia w księgach rachunkowych jako WNiP były stosowane na świecie w okresie krótszym niż 5 lat i że Technologię można uznać za nową w rozumieniu ust. 1 i ust. 2 art. 18b ustawy. Opinia została wydana przez Dziekana Wydziału Automatyki, Elektroniki i Informatyki Politechniki Śląskiej w dniu 20 października 2014 r.

Bank nie prowadził i nie prowadzi działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

W związku z powyższym Bank zamierza skorzystać z tzw. „ulgi na nowe technologie”, która została uregulowana w art. 18b ustawy o PDOP. Podstawę kalkulacji kwoty „ulgi na nowe technologie” stanowić będą wydatki wymienione w punktach A i B niniejszego stanu faktycznego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Bank ma prawo do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 18b ustawy o PDOP, tj. do odliczenia od podstawy opodatkowania 50% zdefiniowanych w punktach A i B w stanie faktycznym wniosku wydatków na Technologię, na zasadach przewidzianych w art. 18b ustawy o PDOP?

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie mu przysługiwało prawo do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 18b ustawy o PDOP, tj. do odliczenia od podstawy opodatkowania 50% zdefiniowanych w punktach A i B w stanie faktycznym wniosku wydatków na Technologię.

Zgodnie z art. 18b ust. 1 ustawy o PDOP, od podstawy opodatkowania odlicza się wydatki poniesione przez podatnika na nabycie nowych technologii, przy czym - stosownie do art. 18b ust. 2 tejże ustawy - za nowe technologie uważa się „wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalanie wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat, co potwierdza opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu ustawy o zasadach finansowania nauki”.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o PDOP, po spełnieniu warunków przewidzianych w art. 16b ust. 1 ustawy o PDOP, nabyte, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania licencje stanowią wartości niematerialne i prawne.

Jak stanowi art. 18b ust. 2a ustawy o PDOP „przez nabycie nowej technologii rozumie się nabycie praw do wiedzy technologicznej, o której mowa w ust. 2, w drodze umowy o ich przeniesienie, oraz korzystanie z tych praw”.

Podstawą ustalenia wielkości odliczenia - co wynika z art. 18b ust. 4 ustawy o PDOP - jest kwota wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowej technologii, uwzględnionych w wartości początkowej, w części, w jakiej została zapłacona podmiotowi uprawnionemu w roku podatkowym, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następującym po tym roku, oraz w której nie została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Jeżeli podatnik dokonał przedpłat (zadatków) na poczet wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowej technologii w roku poprzedzającym rok, w którym wprowadził nową technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, uznaje się je za poniesione w roku jej wprowadzenia do tej ewidencji (art. 18b ust. 5 ustawy o PDOP).

Odliczenia związane z nabyciem nowej technologii nie mogą przekroczyć 50% kwoty ustalonej zgodnie z art. 18b ust. 4 i 5 ustawy o PDOP.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, opisane w punktach A i B w stanie faktycznym wydatki na Technologię, mogą stanowić podstawę ustalenia wielkości odliczenia ulgi na nowe technologie u Wnioskodawcy.

W szczególności, należy bowiem zauważyć, że kwota wydatków na Technologię została prawidłowo uwzględniona w wartości początkowej przyjętych do używania WNiP, jako że zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP, za wartość początkową wartości niematerialnych i prawnych uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Jednocześnie, jak stanowi art. 16g ust. 3 tej samej ustawy, za cenę nabycia uważa się „kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o VAT”.

Wydatki na Technologię zdefiniowane w pkt A

Należy uznać, że kwota należna zbywcy, czyli podmiotowi udzielającemu licencji na korzystanie z praw majątkowych (wydatki opisane w pkt A stanu faktycznego) powinna - zgodnie z art. 18b ust. 4 ustawy o PDOP - stanowić podstawę ustalenia wielkości odliczenia ulgi na nowe technologie u Wnioskodawcy.

Prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy w tym zakresie została potwierdzona w licznych interpretacjach podatkowych - wydawanych przez organy podatkowe, przykładowo:

interpretacja indywidualna z dnia 7 czerwca 2013 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (sygn. ILPB4/423-74/13-4/DS),
interpretacja indywidualna z dnia 12 czerwca 2012 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (sygn. IPTPB3/423-100/12-2/KJ).

Wydatki na Technologię zdefiniowane w pkt B

Podobnie - zdaniem Wnioskodawcy - wydatki związane z wdrożeniem nabytych licencji na korzystanie z WNiP (wydatki opisane w pkt B stanu faktycznego), które zostały poniesione na rzecz podmiotów zewnętrznych powinny - w myśl art. 18b ust. 4 ustawy o PDOP - stanowić podstawę ustalenia wielkości odliczenia ulgi na nowe technologie u Wnioskodawcy.

Za takim stanowiskiem przemawia fakt, że za cenę nabycia, która stanowi wartość początkową wartości niematerialnych i prawnych - zgodnie z art. 16g ust. 3 ustawy o PDOP - uważa się „kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych”.

Należy wskazać, że Bank nie mógłby dokonać prawidłowej implementacji Technologii oraz wykorzystać z jej pełnej funkcjonalności bez przeprowadzenia Prac wdrożeniowych. Wydatki na Prace wdrożeniowe stanowiły nierozłączny koszt związany z wdrożeniem. Nie powinno zatem budzić wątpliwości, że wydatki na Prace wdrożeniowe powinny stanowić element wartości początkowej nabytego przez Bank WNiP i tym samym mogą stanowić podstawę ustalenia wielkości odliczenia ulgi na nowe technologie u Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 18b ust. 4 ustawy o PDOP, podstawą ustalenia wielkości odliczenia w uldze na nowe technologie jest kwota wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowej technologii, uwzględnionych w wartości początkowej, w części, w jakiej została zapłacona podmiotowi uprawnionemu w roku podatkowym, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następującym po tym roku, oraz w której nie została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Prawidłowość zaprezentowanego przez Wnioskodawcę stanowiska w tym zakresie została potwierdzona przez organy podatkowe w szeregu wydanych interpretacji podatkowych, przykładowo:

interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 7 czerwca 2013 r. (sygn. ILPB4/423-74/13-4/DS),
interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 22 kwietnia 2013 r. (sygn. IPTPB3/423-20/13-6/GG),
interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 7 czerwca 2013 r. (sygn. ILPB4/423-72/13-4/ŁM),
interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 12 czerwca 2012 r. (sygn. IPTPB3/423-100/12-2/KJ),
interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 13 czerwca 2011 r. (sygn. ITPB3/423-201/11/AW).

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy Bankowi przysługuje prawo do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 18b ustawy o PDOP, tj. do odliczenia od podstawy opodatkowania 50% zdefiniowanych w punkcie A i B stanu faktycznego wydatków na Technologię.

W związku z powyższym Bank wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie możliwości skorzystania z ulgi na nabycie nowej technologii, o której mowa w art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

w odniesieniu do wartości niematerialnych i prawnych, które zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Banku w 2008 r. – jest nieprawidłowe,

w odniesieniu do wartości niematerialnych i prawnych, które zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Banku w latach 2009-2010 oraz 2012-2013 – jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 18b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851; z późn. zm., dalej „ustawa o CIT”), od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się wydatki poniesione przez podatnika na nabycie nowych technologii.

Stosownie do art. 18b ust. 2 ustawy o CIT, za nowe technologie, w rozumieniu ust. 1, uważa się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalanie wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat, co potwierdza opinia niezależnej jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz.U. Nr 96, poz. 615 z późn. zm.).

Z kolei w myśl art. 18b ust. 1 i 2 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym do 30 września 2010 r. od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się wydatki poniesione przez podatnika na nabycie nowych technologii. Za nowe technologie, w rozumieniu ust. 1, uważa się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat, co potwierdza opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z dnia 8 października 2004 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 238, poz. 2390 i Nr 273, poz. 2703 oraz z 2005 r. Nr 85, poz. 727 i Nr 179, poz. 1484).

Stosownie do art. 5 ustawy z dnia z dnia 25 listopada 2010 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 226, poz. 1478 ze zm.), do odliczeń z tytułu ulgi na nowe technologie, o których mowa w art. 26c ust. 2 ustawy wymienionej w art. 1 oraz w art. 18b ust. 2 ustawy wymienionej w art. 2, dokonywanych przed dniem 1 października 2010 r. i po dniu 30 września 2010 r. mają zastosowanie zarówno opinie wydane przez jednostki naukowe w rozumieniu ustawy z dnia 8 października 2004 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. z 2008 r. Nr 169, poz. 1049), jak i opinie wydane przez jednostki naukowe w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 96, poz. 615).

Jak stanowi przepis art. 18b ust. 2a ustawy o CIT, przez nabycie nowej technologii rozumie się nabycie praw do wiedzy technologicznej, o której mowa w ust. 2, w drodze umowy o ich przeniesienie, oraz korzystanie z tych praw. Prawo do odliczeń nie przysługuje podatnikowi, jeżeli w roku podatkowym lub w roku poprzedzającym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia (art. 18b ust. 3 ustawy o CIT). W myśl art. 18b ust. 4 ustawy o CIT, podstawą ustalenia wielkości odliczenia jest kwota wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowej technologii, uwzględnionych w wartości początkowej, w części, w jakiej została zapłacona podmiotowi uprawnionemu w roku podatkowym, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następującym po tym roku, oraz w której nie została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Jeżeli podatnik dokonał przedpłat (zadatków) na poczet wydatków określonych w ust. 4 w roku poprzedzającym rok, w którym wprowadził nową technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, uznaje się je za poniesione w roku jej wprowadzenia do tej ewidencji (art. 18b ust. 5 ustawy o CIT).

Jak wynika z art. 18b ust. 6 ustawy o CIT, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono wydatki, o których mowa w ust. 4 i 5. W sytuacji gdy podatnik osiąga za rok podatkowy stratę lub wielkość dochodu z pozarolniczej działalności podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie trzy lata podatkowe licząc od końca roku, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Stosownie do art. 18b ust. 7 ww. ustawy, odliczenia związane z nabyciem nowej technologii nie mogą przekroczyć 50% kwoty, ustalonej zgodnie z ust. 4 i 5.

Zgodnie z art. 18b ust. 8 tej ustawy, podatnik traci prawo do odliczeń związanych z nabyciem nowej technologii, jeżeli przed upływem trzech lat podatkowych licząc od końca roku podatkowego, w którym wprowadził nową technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych:

udzieli w jakiejkolwiek formie lub części innym podmiotom prawa do nowej technologii; nie dotyczy to przeniesienia prawa w wyniku przekształcenia formy prawnej oraz łączenia lub podziału dotychczasowych przedsiębiorców – dokonywanych na podstawie przepisów Kodeksu spółek handlowych, albo
zostanie ogłoszona jego upadłość obejmująca likwidację majątku, lub zostanie postawiony w stan likwidacji, albo
otrzyma zwrot wydatków na tę technologię w jakiejkolwiek formie.

Z kolei, w myśl art. 18b ust. 9, w razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 8, podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym składanym za rok, w którym wystąpiły te okoliczności, do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dokonanych odliczeń, do których utracił prawo, a w razie poniesienia straty – do jej zmniejszenia o tę kwotę. W przypadku, o którym mowa w ust. 8 pkt 3, kwotę odliczeń, do której podatnik utracił prawo, określa się proporcjonalnie do udziału zwróconych wydatków w wartości początkowej nowej technologii.

W świetle powyższego, nowe technologie to wiedza technologiczna w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów i usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż 5 lat. Okres ten, czyli swoisty wyznacznik nowości, a także przydatność „produkcyjną” technologii potwierdzać ma opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej. Takimi jednostkami – w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz.U. Nr 96 poz. 615 ze zm.), są prowadzące w sposób ciągły badania naukowe lub prace rozwojowe:

podstawowe jednostki organizacyjne uczelni w rozumieniu statutów tych uczelni,
jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Polskiej Akademii Nauk (Dz. U. Nr 96, poz. 619),
instytuty badawcze,
międzynarodowe instytuty naukowe utworzone na podstawie odrębnych przepisów, działające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
Polską Akademię Umiejętności,
inne jednostki organizacyjne, niewymienione w lit. a-e, posiadające osobowość prawną i siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym przedsiębiorców posiadających status centrum badawczo-rozwojowego, nadawany na podstawie ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 226).

Podstawę wielkości odliczenia stanowią wydatki poniesione na nabycie nowej technologii, uwzględnione w wartości początkowej, w części w jakiej zostały zapłacone w roku wprowadzenia nowej technologii do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następnym. Jeżeli podatnik dokonał przedpłat w roku poprzedzającym rok, w którym wprowadził nową technologię do tej ewidencji, to przedpłaty te uznaje się za zapłacone w roku wprowadzenia jej do tejże ewidencji. Natomiast samo odliczenie z tytułu ulgi na nowe technologie nie może przekroczyć 50% wyżej określonej kwoty. Ponadto odliczenia tego dokonać należy w zeznaniu podatkowym za rok, w którym poniesiono wydatki. Ważne jest również to, aby wydatki na nabycie nowej technologii nie zostały podatnikowi zwrócone oraz podatnik nie może prowadzić działalności w specjalnej strefie ekonomicznej.

Ponadto, jak stanowi art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania licencje – o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W myśl natomiast art. 16g ust. 1 pkt 1 tej ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2 - 14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Natomiast za cenę nabycia, zgodnie z art. 16g ust. 3 ww. ustawy, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Wobec przytoczonych przepisów, wskazać należy, iż wdrożenie oprogramowania stanowi pewien proces, mający na celu jego zaadaptowanie na potrzeby jednostki. Będą to wszelkie działania polegające na instalacji oprogramowania oraz mające na celu dostosowanie oprogramowania do potrzeb podatnika, sprawdzenie poprawności działania systemu informatycznego u podatnika, czy też wprowadzenie ewentualnych poprawek przez firmę udzielającą licencji na użytkowanie systemu. Dopiero jego zakończenie spowoduje, iż podmiot uzyskuje możliwość użytkowania oprogramowania w bieżącej działalności. W konsekwencji, do wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej jaką jest licencja na program komputerowy zalicza się nie tylko kwotę należną sprzedającemu, ale także inne wydatki związane z zakupem, naliczone do dnia przekazania składnika majątku do używania.

Zatem, kwota należna sprzedającemu licencję, jak również wydatki związane z wdrożeniem oprogramowania są elementem wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej. Tak ustalona wartość początkowa będzie stanowić podstawę do określenia wielkości przysługującego odliczenia od podstawy opodatkowania w roku podatkowym, w którym jednostka wprowadzi wartość niematerialną i prawną do ewidencji.

Podkreślić należy, że aby skorzystać z możliwości odliczania wydatków, o których mowa w art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, muszą być spełnione warunki określone w tym przepisie.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika m.in., że Wnioskodawca wprowadzał do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych technologię informatyczną w postaci platformy internetowej uzupełnionej o moduł bankowości mobilnej związaną z działalnością Banku (dalej „Technologia”). Technologię tworzy trzynaście wartości niematerialnych i prawnych (dalej „WNiP”), które zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Banku w latach 2008-2010 oraz 2012-2013. Bank ponosił wydatki na nabycie Technologii w latach 2008-2013.

Wartość początkową WNiP Bank ustalił zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 oraz ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Na wartość początkową składały się:

Wydatki na nabycie licencji na korzystanie z WNiP
Bank na podstawie umowy nabywał licencje na korzystanie z WNiP na określonych w umowie polach eksploatacji. Ustalona w umowie cena nabycia licencji, zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 oraz ust. 3 ustawy o PDOP, stanowiła element wartości początkowej przyjętych do używania WNiP. ,
Wydatki związane z wdrożeniem nabytych licencji na korzystanie z WNiP
Do wartości początkowej nabytych licencji na korzystanie z WNiP, zgodnie z art. 16g ust. 3 ustawy o PDOP, Bank zaliczał również koszty związane z wdrożeniem nowego oprogramowania do środowiska informatycznego Banku (dalej: „Prace wdrożeniowe”), o ile koszty takie w przypadku danej WNiP wystąpiły. Ponoszone koszty związane były z pracami wdrożeniowymi przeprowadzanymi przez podmioty zewnętrzne, a kwotą wliczaną do wartości początkowej nabytych licencji na korzystanie z WNiP była cena zapłacona podmiotowi zewnętrznemu.
Podatek naliczony VAT
Do wartości początkowej WNiP ustalonej zgodnie z art. 16g ust. 3 ustawy o PDOP Wnioskodawca zaliczał również kwotę podatku VAT wynikającą z faktur dokumentujących nabycie licencji na korzystanie z WNiP oraz Prac wdrożeniowych w tej części, w której Bankowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty należnego podatku VAT o podatek naliczony, ani prawo zwrotu różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

kwotę wydatków poniesionych przez Bank na nabycie technologii uwzględnionych w wartości początkowej poszczególnych WNiP, w części, w jakiej została ona zapłacona podmiotowi uprawnionemu w roku podatkowym, w którym poszczególne WNiP wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następującym po tym roku;

kwotę przedpłat (zadatków) na poczet wydatków na nabycie Technologii dokonanych przez Bank w roku poprzedzającym rok, w którym poszczególne WNiP wprowadzone zostały do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Wnioskodawca zwrócił się do niezależnej od Banku jednostki naukowej (dalej: „Jednostka naukowa”) w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki o sporządzenie ekspertyzy w odniesieniu do możliwości uznania technologii za „nową technologię” w rozumieniu art. 18b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W efekcie Jednostka stwierdziła, że wszystkie składniki Technologii w dniu przekazania do użytkowania i ujawnienia w księgach rachunkowych jako WNiP były stosowane na świecie w okresie krótszym niż 5 lat i że Technologię można uznać za nową w rozumieniu ust. 1 i ust. 2 art. 18b ustawy. Opinia została wydana przez Dziekana Wydziału Automatyki, Elektroniki i Informatyki Politechniki Śląskiej w dniu 20 października 2014 r.

Bank nie prowadził i nie prowadzi działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

W związku z powyższym opisem wątpliwości Banku dotyczą prawa do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. do odliczenia od podstawy opodatkowania 50% zdefiniowanych w punktach A i B stanu faktycznego wniosku, wydatków na Technologię.

Przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa dopuszczają możliwość złożenia korekty zeznania rocznego. Wynika to z treści art. 81 § 1 ww. ustawy, zgodnie z którym jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Jednocześnie należy nadmienić, że stosownie do brzmienia art. 81 § 2 cyt. ustawy, skorygowanie deklaracji następuje poprzez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Natomiast w myśl art. 70 § 1 omawianej ustawy, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

W związku z faktem, iż przedmiotem wniosku są lata 2008-2010 oraz 2012-2013, podkreślić należy, iż skoro w myśl art. 70 § 1 omawianej ustawy, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku, tym samym w odniesieniu do wartości niematerialnych i prawnych, które zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Banku w 2008 r., Bank nie jest uprawniony do skorzystania z ulgi technologicznej, o której mowa w art. 18b ustawy.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy, wobec którego będzie mu przysługiwało prawo do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. do odliczenia od podstawy opodatkowania 50% zdefiniowanych w punktach A i B stanu faktycznego wniosku wydatków na Technologię, jest prawidłowe jedynie w części dotyczącej wartości niematerialnych i prawnych, które zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Banku w latach 2009-2010 oraz 2012-2013.

Natomiast w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartych w nich stanowisk organów podatkowych nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin