Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4510-610/15-2/AW
z 26 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2015 r. (data wpływu 27 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych prowadzenia działalności gospodarczej na terenie jednej specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie kilku zezwoleń – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 listopada 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych prowadzenia działalności gospodarczej na terenie jednej specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie kilku zezwoleń.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe).

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie produkcji i sprzedaży wyrobów powroźniczych. wyrobów sieciowych przydatnych w rybołówstwie, wyrobów z drutu, łańcuchów i sprężyn, sprzętu sportowego, naprawy i konserwacji sieci rybackich, transportu drogowego towarów. Wnioskodawca prowadzi swoją działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej jako: Strefa), jak i poza Strefą. Wnioskodawca posiada dwa zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie Strefy. Zezwolenie nr X z dnia Y/2013 r. i zezwolenie nr XX z dnia YY/2015 r. Oba zezwolenia zostały wydane na takie same rodzaje działalności prowadzonej na terenie Strefy, przy czym wcześniejsze zezwolenie wskazuje także działalność w zakresie transportu drogowego towarów, który to rodzaj działalności nic jest objęty późniejszym zezwoleniem.

Każde z zezwoleń określa odrębne warunki w zakresie:

• wysokości koniecznych do poniesienia na terenie Strefy wydatków inwestycyjnych, terminu ich poniesienia,
• wysokości zatrudnienia na terenie Strefy i terminów utrzymania tego zatrudnienia,
• terminu zakończenia inwestycji.

Możliwe jest, że w przyszłości Wnioskodawca uzyska kolejne zezwolenia na prowadzenia działalności w Strefie. Spółka korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 w związku z ust. 4-6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy dla celów obliczenia dochodu opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób prawnych oraz dochodu uzyskanego z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Strefy na podstawie zezwolenia X z dnia Y/2013 r. i zezwolenia nr XX z dnia YY 2015 r. (oraz ewentualnych zezwoleń wydanych w przyszłości), Wnioskodawca może prowadzić jedną wspólną ewidencję dla działalności zwolnionej prowadzonej na podstawie posiadanych w danym okresie zezwoleń na prowadzenie działalności na terenie Strefy oraz odrębną ewidencję dla działalności prowadzonej poza strefą (czyli nieobjętej zwolnieniem z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych)?
2. Czy Wnioskodawca może objąć zwolnieniem z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dochód z całej działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Strefy, w ten sposób, że w pierwszej kolejności wykorzystany zostanie limit dostępnej pomocy publicznej w ramach zezwolenia wydanego najwcześniej (czyli zezwolenia X z dnia Y/2013 r.) a po jego wyczerpaniu limitu zwolnienia wynikającego z tego zezwolenia Wnioskodawca będzie mógł wykorzystywać zwolnienie w granicach limitu wynikającego z drugiego z posiadanych zezwoleń, to jest zezwolenia nr XX z dnia YY/2015 r., a po wyczerpaniu tego limitu Wnioskodawca będzie mógł wykorzystywać zwolnienie w granicach limitu wynikającego z ewentualnego kolejnego zezwoleń, które zostałyby Wnioskodawcy wydane w przeszłości, bez konieczności przypisywania dochodu uzyskanego z działalności na terenie Strefy do poszczególnych zezwoleń?

Niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 1. W zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 2 zostanie Spółce wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 1 – dla celów obliczenia dochodu opodatkowanego podatkiem dochodowym (czyli podlegającego opodatkowaniu na zasadach ogólnych) oraz dochodu uzyskanego z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Strefy na podstawie posiadanych w danym okresie zezwoleń na prowadzenie działalności na terenie Strefy (czyli podlegającego zwolnieniu z podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), Wnioskodawca może prowadzić:

• odrębną ewidencję dla działalności prowadzonej poza Strefą,
• jedną wspólną ewidencję dla działalności zwolnionej prowadzonej na podstawie wszystkich posiadanych w danym okresie zezwoleń na prowadzenie działalności na terenie Strefy. Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z póżn. zm., dalej: „Ustawa o SSE”), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Zgodnie z art. 17 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 tej ustawy, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Zgodnie z regulacjami rozporządzeń wykonawczych do Ustawy o SSE, zwolnienia przysługują wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy, działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy.

W świetle powyższych przepisów Wnioskodawca uważa, że ustawodawca nie nałożył na podatników obowiązku wyodrębnienia wyniku podatkowego osiągniętego w ramach poszczególnych projektów inwestycyjnych będących podstawą wydania odpowiadających im zezwoleń strefowych. Przepisy przewidują bowiem w tym zakresie jedynie obowiązek odrębnego ustalania dochodu zwolnionego spod opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych z tytułu prowadzenia działalności na terenie strefy oraz dochodu z tytułu działalności poza Strefą opodatkowanego na zasadach ogólnych. Jednocześnie, ustawodawca przewidział konieczność „wyodrębnienia organizacyjnego” działalności prowadzonej na terenie strefy, nie przewidując jednocześnie analogicznego obowiązku w odniesieniu do poszczególnych rodzajów działań prowadzonych na terenie danej strefy w oparciu o kolejne wydane danemu przedsiębiorcy zezwolenia na prowadzenie działalności w danej strefie. Powyższe oznacza – zdaniem Wnioskodawcy – że jest on uprawniony do prowadzenia jednej ewidencji dochodów dla działalności strefowej, obejmującej poszczególne dochody uzyskiwane z wszystkich rodzajów działalności wymienionych w posiadanych w danym okresie zezwoleniach na prowadzenie działalności na terenie Strefy. Innymi słowy Wnioskodawca będzie zobowiązany jedynie do ustalenia łącznej wartości wszystkich przychodów oraz kosztów podatkowych w związku z prowadzeniem na terenie Strefy działalności zwolnionej, o które następnie będzie uprawniony pomniejszyć podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Wynika to z tego, że pomoc publiczna w postaci zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest udzielana przedsiębiorcy (czyli także Wnioskodawcy), a nie jego wydzielonej jednostce organizacyjnej prowadzącej dany rodzaj działalności.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że w deklaracji podatkowej CIT-8/0 w poz. 14 wpisuje się cały dochód objęty zwolnieniem z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (bez odrębnego wykazywania dochodów związanych z realizacją działań objętych każdym z posiadanych zezwoleń na prowadzenia działalności na terenie Strefy). Wartość tego dochodu jest następnie wpisywania do pozycji 28 deklaracji CIT-8/O i przenoszona do pozycji 46 deklaracji CIT-8. Tym samym nie istnieje możliwość deklarowania dochodów, bądź strat uzyskanych na każdym z zezwoleń na prowadzenie działalności na terenie Strefy odrębnie. Potwierdza to prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy odnośnie braku konieczności odrębnego kalkulowania dochodu lub straty w odniesieniu do każdego z posiadanych przez Wnioskodawcę zezwoleń na prowadzenia działalności na terenie Strefy. Dla powyższej konkluzji nie ma znaczenia to, że podatnik jest zobowiązany do zapewnienia możliwości wyodrębnienia środków trwałych oraz nowo utworzonych miejsc pracy związanych z danym projektem inwestycyjnym, dla celów uwzględnienia różnych poziomów intensywności pomocy, wynikających z wydatków kwalifikowanych ponoszonych w ramach każdego z zezwoleń na prowadzenie działalności na terenie Strefy.

W ten sam sposób zinterpretowano analizowaną kwestię w interpretacjach indywidualnych wydanych przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w dniu 7 lutego 2013 r., Znak: IBPBI/2/423-1427/12/MO, w dniu 4 czerwca 2013 r. Znak: IBPBI/2/423-305/I3/SD, w dniu 3 października 2013 r., Znak: IBPBI/2/423-812/13/SD, w dniu 29 października 2013 r. Znak: IBPBI/2/423-1006/13/CzP, w dniu 8 listopada 2013 r., Znak: IBPBI/2/423-1059/13/PC, w dniu 17 marca 2014 r., Znak: IBPBI/2/423-1705/13/CzP;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w dniu 10 kwietnia 2013 r. Znak: ITPB3/423-16/13/MK oraz w dniu 9 grudnia 2013 r. Znak: ITPB3/423-475a/13/DK;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 9 września 2013 r. Znak: ILPB1/415-706/13-2/AG, w dniu 5 lutego 2014 r. Znak: ILPB3/423-538/13-3/KS, w dniu 12 lutego 2014 r. Znak: ILPB3/423-550/13-2/PR;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w dniu 15 listopada 2013 r. Znak: IPTPB3/423-382/13-2/KJ, w dniu 13 grudnia 2013 r. Znak: IPTPB3/423-367/13-2/MF oraz w dniu 24 lutego 2014 r. Znak: IPTPB3/423-498/13-3/KJ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014, poz. 851, z późn. zm.), podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Powołany przepis nie normuje szczegółowych zasad, w tym technicznych kwestii, dotyczących prowadzenia ewidencji rachunkowej podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, wskazując, że właściwe w tym zakresie są odrębne przepisy – przepisy o rachunkowości, w szczególności przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r., poz. 330, z późn. zm.).

Norma zawarta w art. 9 ust. 1 ustawy nakłada jednak na podatników obowiązek prowadzenia ewidencji rachunkowych w taki sposób, aby w oparciu o zawarte w nich dane możliwe było określenie elementów istotnych z punktu widzenia rozliczeń dokonywanych dla celów podatku dochodowego, tj. w szczególności dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za dany rok podatkowy. Prowadząc ewidencje rachunkowe podmiot powinien mieć zatem na względzie konstrukcję podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podstawę opodatkowania tym podatkiem – z zastrzeżeniem art. 21 (przychody z określonych w tym przepisie tytułów uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników niemających siedziby lub zarządu na jej terytorium) i art. 22 (dochody/przychody z dywidend oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej) – stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 7 albo w art. 7a ust. 1, po dokonaniu odliczeń, o których mowa w tym przepisie.

Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym, a w sytuacji, gdy koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 ww. ustawy).

Ustawodawca zdecydował jednocześnie, że nie wszystkie przychody i koszty ich uzyskania rozpoznane przez podatnika, wpływają na podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym. W myśl art. 7 ust. 3 omawianej ustawy, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się bowiem m.in.:

• przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku (art. 7 ust. 3 pkt 1),
• kosztów uzyskania tych przychodów (art. 7 ust. 3 pkt 3).

Do kategorii źródeł przychodów, w przypadku których dochody z tych źródeł są wolne od podatku, należy działalność gospodarcza prowadzona na terenie specjalnych stref ekonomicznych na podstawie zezwolenia.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274, z 2008 r. Nr 118, poz. 746 oraz z 2009 r. Nr 18, poz. 97), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Podkreślenia wymaga fakt, że prowadzenie działalności gospodarczej w specjalnej strefie ekonomicznej i wynikające stąd zwolnienie dochodów pochodzących z tej działalności jest wyjątkiem od zasady równości i sprawiedliwości opodatkowania, w związku z tym przepisy dotyczące zwolnień muszą być interpretowane ściśle, zgodnie z ich wykładnią językową.

Zasady i tryb ustanawiania specjalnych stref ekonomicznych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zarządzania nimi oraz zasady i warunki prowadzenia na ich terenie działalności gospodarczej określa ustawa z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 oraz Dz. U. z 2015 r., poz. 282 ).

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to stanowi pomoc publiczną, przy czym wielkość tej pomocy nie może przekroczyć jej maksymalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 4.

Stosownie do postanowień art. 16 ust. 1 i 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie danej strefy i korzystania z pomocy publicznej. Określa ono przedmiot oraz warunki prowadzenia działalności.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na których możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych. Jednocześnie jednak pamiętać należy, że uzyskiwane z tego tytułu preferencje stanowią pomoc publiczną, niezgodną (co do zasady) z jednolitym wspólnym rynkiem w Unii Europejskiej. Z tego też względu szczegółowe warunki udzielania tej formy pomocy, w szczególności jej intensywność, są ściśle uregulowane przepisami prawa, których naruszenie grozi koniecznością zwrotu otrzymanej pomocy publicznej.

Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej wydawane jest na wykonywanie ściśle określonej działalności na terenie, konkretnej specjalnej strefy ekonomicznej. Zwolnienie ma bowiem charakter przedmiotowy i odnosi się do dochodów uzyskanych z określonego źródła – działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem, że działalność ta jest prowadzona w określonym miejscu i na podstawie zezwolenia, a więc w jego ramach, w granicach zakreślonych przedmiotem działalności gospodarczej ujętym w zezwoleniu.

Na marginesie, nadmienić należy, że dla każdej strefy odrębnie także ustalane są limity dopuszczalnej pomocy, tj. maksymalna intensywność udzielanej pomocy.

Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, dla każdej z działalności wydawane jest odrębne zezwolenie na podstawie którego:

• przedsiębiorca może prowadzić określoną działalność na terenie tej strefy;
• dochody uzyskiwane przez niego z tej ściśle określonej działalności mogą korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym;
• ustalony jest limit intensywności pomocy publicznej, tj. np. limit zwolnienia dochodów z opodatkowania dopuszczalny na terenie danego województwa, z którego korzystać może podatnik.

Należy zauważyć, że zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych z dnia 10 grudnia 2008 r. (Dz.U. Nr 232, poz. 1548, z późn. zm.), zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej.

Stosownie do § 5 ust. 5 ww. rozporządzenia, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 3, przysługują wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy, działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy.

Oznacza to, że w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, przedsiębiorca powinien oceniać dopuszczalny limit korzystania z pomocy publicznej (w tym ze zwolnienia dochodów z opodatkowania) odrębnie w odniesieniu do każdego posiadanego zezwolenia. W takim przypadku nie jest zatem możliwe zsumowanie pomocy publicznej wynikającej łącznie ze wszystkich posiadanych zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i chronologiczne wykorzystywanie limitów wynikających z poszczególnych zezwoleń w odniesieniu do sumy dochodów uzyskanych z działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Skoro przedmiotem zezwolenia jest zawsze jedna inwestycja skonkretyzowana w toku procedury wydawania tego zezwolenia (opisana w dokumentacji aplikacyjnej), zaś dopuszczalna pomoc publiczna powinna być ustalana odrębnie w ramach każdej inwestycji będącej przedmiotem odrębnego zezwolenia, to Spółka zobowiązana będzie do odrębnego ustalania osiągniętego dochodu lub poniesionej straty (za dany rok podatkowy) w odniesieniu do poszczególnych Zezwoleń. Spółka powinna również określać limit dopuszczalnej pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) w odniesieniu do każdej z działalności prowadzonej na terenie strefy, na którą uzyskała stosowne zezwolenie, z uwzględnieniem maksymalnej intensywności dopuszczalnej pomocy publicznej obowiązującej w województwie, na obszarze którego położona jest strefa, a nie łącznie dla sumy dochodów uzyskanych z każdej działalności prowadzonej na terenie strefy w granicach limitów wynikających z poszczególnych Zezwoleń.

Przechodząc do prawnopodatkowej oceny przedstawionego przez Spółkę stanowiska, należy w pierwszym rzędzie wskazać, że przepisy dotyczące specjalnych stref ekonomicznych i przepisy dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych nie zawierają regulacji odnoszących się do sytuacji posiadania przez jeden podmiot kilku zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie stref. W szczególności, nie przewidują one obowiązku prowadzenia odrębnych ksiąg rachunkowych dla potrzeb rozliczeń związanych z poszczególnymi zezwoleniami strefowymi, w tym z poszczególnymi projektami realizowanymi w ramach tych zezwoleń.

Tym samym, jeżeli przedsiębiorca prowadzi działalność na terenie strefy, zobowiązany jest przede wszystkim do prowadzenia ewidencji spełniającej wymogi art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czyli w sposób umożliwiający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. W konsekwencji powinien prowadzić ewidencję w taki sposób, aby mieć możliwość odrębnego ustalania osiągniętego dochodu lub poniesionej straty w odniesieniu do każdego z posiadanych zezwoleń. Ewidencja taka powinna pozwolić wyodrębnić poniesione wydatki związane z każdym zezwoleniem. W rezultacie operacja ta umożliwi rozliczenie wszystkich projektów z osobna pod kątem wypełnienia warunków określonych w zezwoleniach oraz ustalenie kosztów inwestycji poniesionych w związku z realizacją projektów dla celów kalkulacji przysługującego przedsiębiorcy limitu pomocy publicznej. Prowadząc ewidencję rachunkową, Wnioskodawca powinien zapewnić możliwość ustalenia wartości wykorzystanej w ramach zezwoleń pomocy publicznej. Spółka powinna mieć przy tym na względzie, że każde z uzyskanych przez nią zezwoleń mogło być wydane w odrębnym stanie prawnym, wskutek czego mogą istnieć odrębności w zasadach korzystania przez Spółkę ze zwolnienia od podatku dochodowego dochodów uzyskanych z działalności prowadzonej na terenie Strefy na podstawie poszczególnych zezwoleń. Co więcej, prowadzenie jednej ewidencji dla wszystkich posiadanych zezwoleń prowadzić może w niektórych sytuacjach do innych rezultatów z punktu widzenia ustalania wysokości zobowiązania podatkowego. Na przykład, jeżeli z jednej działalności zwolnionej prowadzonej na terenie strefy przedsiębiorca wygeneruje stratę, a z działalności prowadzonej na podstawie kolejnego zezwolenia osiągnie dochód, to łączne rozliczenie tych działalności doprowadzi do określenia jednego wyniku, który nie będzie bądź będzie w mniejszym zakresie konsumował dostępną pulę pomocy.

Innymi słowy, prowadzenie przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej na terenie Specjalnych Stref Ekonomicznych, w oparciu o dwa zezwolenia, nie skutkuje po jego stronie obowiązkiem prowadzenia odrębnej ewidencji rachunkowej dla każdego z tych zezwoleń. Wobec tego prawidłowe jest stanowisko Spółki w zakresie postawionego pytania wyznaczającego zakres jej żądania. Trudno jednakże zgodzić się ze stanowiskiem Spółki – które nota bene nie stanowi odpowiedzi na pytanie postawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej – że Wnioskodawca będzie zobowiązany jedynie do ustalenia łącznej wartości wszystkich przychodów oraz kosztów podatkowych w związku z prowadzeniem na terenie Strefy działalności zwolnionej, o które następnie będzie uprawniony pomniejszyć podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Ewidencja powinna być bowiem prowadzona z zachowaniem wymogów określonych w art. 9 ust. 1 ustawy, tj. w sposób umożliwiający realizację obowiązków podatkowych Wnioskodawcy jako podatnika podatku dochodowego, w szczególności prawidłowe określenie dochodu (straty) z działalności prowadzonej na terenie Strefy na podstawie – co szczególnie ważne na tle analizowanej sprawy – zezwoleń oraz podstawy opodatkowania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.