Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-1300/14-2/GJ
z 17 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 22 grudnia 2014 r. (data wpływu 29 grudnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako „Spółka”) jest wspólnikiem w spółce komandytowej (dalej jako „Spółka Komandytowa”). Przychody podatkowe oraz koszty uzyskania przychodów z tytułu udziału w Spółce Komandytowej łączone są przez Spółkę z jej własnymi przychodami oraz kosztami uzyskania przychodów proporcjonalnie do udziału Spółki w zysku Spółki Komandytowej.

Spółka Komandytowa ponosi wydatki eksploatacyjne związane z używaniem wynajmowanych samochodów osobowych, tj. samochodów które nie stanowią składników majątku Spółki Komandytowej (dalej jako „Samochody Osobowe” bądź - „Samochód Osobowy”). Spółka Komandytowa nie prowadzi w odniesieniu do Samochodów Osobowych ewidencji przebiegu pojazdu. Część Samochodów Osobowych jest używana przez pracowników Spółki Komandytowej, część zaś jest przez Spółkę Komandytową odpłatnie udostępniana innemu podmiotowi.

W związku z brakiem prowadzenia przez Spółkę Komandytową ewidencji przebiegu Samochodów Osobowych, z kosztów uzyskania przychodów Spółki wynikających z udziału w Spółce Komandytowej wyłączone są koszty eksploatacyjne dotyczące Samochodów Osobowych związane z ilością przejechanych kilometrów i pojemnością silnika.

Samochody Osobowe, które nie są odpłatnie udostępniane innemu podmiotowi, używane są przez pracowników Spółki Komandytowej na dwa sposoby. Po pierwsze, Samochody Osobowe używane są do jazd związanych z czynnościami służbowymi. Po drugie, możliwość używania Samochodów Osobowych poza wykonywaniem obowiązków służbowych stanowi dla określonych pracowników pozapłacowy składnik wynagrodzenia, analogiczny do przekazywanych przez Spółkę Komandytową pakietów medycznych czy karnetów sportowych. Z tytułu korzystania z pozapłacowego składnika wynagrodzenia w formie możliwości używania Samochodu Osobowego, pracownikom doliczana jest określona wartość do przychodów ze stosunku pracy.

Na gruncie VAT Spółka Komandytowa nie odlicza podatku od towarów i usług wykazanego na fakturach dokumentujących zakup paliwa do Samochodów Osobowych oraz odlicza wyłącznie 50% podatku od towarów i usług wykazanego na fakturach dokumentujących inne niż paliwo wydatki eksploatacyjne związane z Samochodami Osobowymi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy kwota podatku od towarów i usług, która nie podlega w Spółce Komandytowej odliczeniu, tj. kwota podatku od towarów i usług wykazanego na fakturach dokumentujących zakup paliwa do Samochodów Osobowych oraz nieodliczone 50% kwoty podatku od towarów i usług wykazanego na fakturach dokumentujących inne niż paliwo wydatki eksploatacyjne związane z Samochodami Osobowymi, może stanowić koszt uzyskania przychodów Spółki proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału Spółki w zysku Spółki Komandytowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota podatku od towarów i usług, która nie podlega w Spółce Komandytowej odliczeniu, tj. kwota podatku od towarów i usług wykazanego na fakturach dokumentujących zakup paliwa do Samochodów Osobowych oraz nieodliczone 50% kwoty podatku od towarów i usług wykazanego na fakturach dokumentujących inne niż paliwo wydatki eksploatacyjne związane z Samochodami Osobowymi, stanowi koszt uzyskania przychodów Spółki proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału Spółki w zysku Spółki Komandytowej.

Zgodnie z art. 5 ust 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2014 r. poz. 851 ze zm., dalej jako „ustawa o CIT"), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Wskazane zasady stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku (art. 5 ust. 2 ustawy o CIT).

Powyższe oznacza, iż dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym spółki osobowe, do których należą spółki komandytowe, są podmiotami transparentnymi, zaś podatnikami z tytułu przychodów i kosztów uzyskania przychodów uzyskiwanych przez spółki osobowe są wspólnicy tych spółek.

Jednocześnie, aby wspólnik spółki osobowej mógł rozpoznać (w odpowiedniej proporcji) określone koszty ponoszone przez spółkę osobową jako koszty uzyskania przychodów, koszty te muszą spełniać ogólne przesłanki uznawania wydatków za koszty uzyskania przychodów określone w art. 15 ust 1 ustawy o CIT. Zgodnie z tą regulacją, kosztami uzyskania przychodów są:

1. wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów;
   
2. za wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.
   
   

Ad. 1.

Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami (tj. dotyczące całokształtu działalności podatnika, związane z funkcjonowaniem firmy), jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Do kosztów pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami należą m. in. koszty dotyczące samochodów używanych w prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej. Są to koszty ogólne, które jak inne koszty pośrednie związane są z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa i nie jest możliwe powiązanie ich z konkretnie oznaczonymi przychodami.

Zdaniem Spółki, powyższą przesłankę związku kosztu z przychodami spełniają zarówno wydatki związane z:

1. używaniem samochodów na potrzeby jazd służbowych; jak i
   
2. używaniem samochodów jako pozapłacowych składników wynagrodzenia.
   
   

Jazdy służbowe

W przypadku jazd służbowych, związek wydatków ponoszonych przez podatnika na samochody osobowe z osiąganymi przychodami jest łatwo dostrzegalny. Skoro pewne czynności związane z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa i generowaniem przez nie przychodów wymagają odbycia jazd służbowych, to tego rodzaju wydatki powinny być traktowane jako koszty uzyskania przychodów.

Możliwość używania samochodu jako pozapłacowy składnik wynagrodzenia

W ocenie Spółki, koszty związane z przyznawaniem przez pracodawcę pozapłacowych składników wynagrodzenia w formie możliwości używania samochodu poza wykonywaniem czynności służbowych powinny stanowić koszty uzyskania przychodów generowanych przez tego pracodawcę, analogicznie jak ponoszone przez pracodawców wydatki na inne świadczenia pozapłacowe (np. pakiety medyczne, karnety sportowe). Skoro pracodawcy przyznają swoim pracownikom pakiety świadczeń pozapłacowych takie jak pakiety medyczne czy karnety sportowe w celu podniesienia atrakcyjności danego stanowiska oraz podniesienia poziomu satysfakcji pracownika, i powszechnie akceptuje się, że koszty te mogą stanowić koszty uzyskania przychodów pracodawcy, to zdaniem Spółki nie powinny być odmiennie traktowane przyznane pracownikom pozapłacowe składniki wynagrodzenia w formie możliwości używania samochodu poza wykonywaniem obowiązków służbowych.

Ad. 2.

Wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów nie mogą zostać uwzględnione w rachunku podatkowym, jeżeli zostały ujęte w zamkniętym katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugie ustawy o CIT, nie stanowi kosztu uzyskania przychodów podatek od towarów i usług, z tym że stanowi koszt uzyskania przychodów podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Zgodnie z powyższym, naliczony podatek od towarów i usług, w części, w której na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług nie przysługuje podatnikowi obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku, może być przez tego podatnika zaliczony do kosztów uzyskania przychodów (o ile podatek naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej).

Zasady odliczania podatku od towarów i usług reguluje art. 86 i następne ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej jako „ustawa o VAT"). Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikom przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jak stanowi art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zasady odliczenia podatku od towarów i usług odnośnie wydatków związanych z używaniem środków transportu reguluje w szczególności art. 86a ustawy o VAT. Zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 tej ustawy, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Zdaniem Spółki, powyższe należy rozumieć w ten sposób, iż w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi całość kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika stanowi podatek naliczony, przy czym jedynie 50% tej kwoty podlega odliczeniu na gruncie VAT.

Dodatkowo, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (tekst jednolity Dz. U. z 2014 r. poz. 312), obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych.

Zdaniem Spółki powyższe należy rozumieć w ten sposób, iż w okresie do dnia 30 czerwca 2015 r., w przypadku nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych, cała kwota podatku od towarów i usług wynikająca z faktury dokumentującej ten zakup stanowi podatek naliczony, który jednak nie podlega odliczeniu na gruncie podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, na podstawie wyżej przytoczonych regulacji ustawy o VAT, ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw oraz regulacji z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugie ustawy o CIT Spółka twierdzi, iż do kosztów uzyskania przychodów zaliczyć należy tę część kwoty podatku od towarów i usług wykazanego na fakturze zakupowej dotyczącej samochodów osobowych, która nie podlega odliczeniu na gruncie podatku od towarów i usług.

Wyłączenie wydatku w kwocie netto z kosztów uzyskania przychodów a możliwość rozpoznania jako kosztu uzyskania przychodów nieodliczonego podatku od towarów i usług

Zdaniem Spółki, nieodliczony podatek od towarów i usług może stanowić koszt uzyskania przychodów także w sytuacji, gdy dotyczy on wydatku, który w kwocie netto jest wyłączony z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ustawy o CIT. Stanowisko to znajduje potwierdzenie w wydawanych przez Ministra Finansów interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego oraz w doktrynie:

W interpretacji indywidualnej z dnia 2 lipca 2013 r. o sygn. IPPB3/423-407/13-2/AM Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający z upoważnienia Ministra Finansów) potwierdził stanowisko podatnika, iż: „Koszty reprezentacji nie są kosztem uzyskania przychodów (art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT), ale naliczony podatek od towarów i usług jest kosztem podatkowym, w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług. Zatem na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugie ustawy o CIT - w ocenie Spółki, może ona uznać za koszt uzyskania przychodów podatek od towarów i usług naliczony, niepodlegający odliczeniu, zawarty w fakturach dotyczących wydatków na reprezentację z tytułu zakupu usług noclegowych i gastronomicznych, niestanowiących kosztów uzyskania przychodów."

W interpretacji indywidualnej z dnia 6 marca 2012 r. o sygn. IPTPB3/423-319/11-2/GG Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi (działający z upoważnienia Ministra Finansów) wskazał: „Reasumując, Wnioskodawca może - na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - uznać za koszt uzyskania przychodów podatek od towarów i usług naliczony niepodlegający odliczeniu, zawarty w fakturach dotyczących wydatków na reprezentację z tytułu zakupu usług noclegowych i gastronomicznych, niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.”

W interpretacji z dnia 8 grudnia 2009 r. o sygn. IPPB5/423-543/09-4/JC, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (działający z upoważnienia Ministra Finansów) stwierdził: „Reasumując, w świetle powyższego, Spółka może - na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - uznać za koszt uzyskania przychodów podatek naliczony od towarów i usług zawarty w fakturach dotyczących wydatków na reprezentację (a zatem wydatków, które na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy CIT nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów - przyp. Spółka) z tytułu zakupu usług gastronomicznych.”

W interpretacji z dnia 30 lipca 2009 r. o sygn. IPP83/423-264/09-2/KK, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (działający z upoważnienia Ministra Finansów) potwierdził jako prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, iż pomimo to, że wydatek na reprezentację w kwocie netto nie stanowi kosztu uzyskania przychodu (wydatki na reprezentację nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów, gdyż zostały przez ustawodawcę wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT – przyp. Spółki), to podatek VAT naliczony związany z nabyciem towarów i usług na cele reprezentacji w kwocie, w której nie przysługiwało wnioskodawcy uprawnienie do obniżenia kwoty lub zwrot różnicy podatku VAT, stanowi koszt uzyskania przychodu.

W interpretacji z dnia 3 lipca 2009 r. o sygn, IPPB3/423-252/09-4/KK Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (działający z upoważnienia Ministra Finansów) potwierdził jako prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, iż naliczony podatek od towarów i usług od wydatków na reprezentacje, który na gruncie VAT nie mógł być odliczony od podatku należnego, może stanowić koszt uzyskania przychodów.

W interpretacji z dnia 27 sierpnia 2008 r. o sygn. IP-PB3-423-801/08-4/ECH Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (działający z upoważnienia Ministra Finansów) wskazał: „W świetle powyższego, nie jest kosztem uzyskania przychodu wydatek na reprezentację w kwocie netto, natomiast podatek VAT naliczony w kwocie, w której nie przysługuje podatnikowi obniżenie , kwoty lub zwrot różnicy podatku VAT stanowi koszt uzyskania przychodu jeżeli wydatek związany jest z reprezentacją firmy."

W interpretacji z dnia 4 stycznia 2008 r. o sygn. IP-PB3-423-125/07-4/GJ Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (działający z upoważnienia Ministra Finansów) wskazał: „Prawo zaliczenia podatku naliczonego do kosztów uzyskania przychodów dotyczy zarówno wydatku, który stanowi koszt uzyskania przychodów jak i wydatku, który kwalifikowany jest jako nie stanowiący kosztu uzyskania przychodów. Decydujące znaczenie będzie miał cel poniesienia wydatku. Koszty związane z reprezentacją ponoszone przez podatnika są co do zasady ponoszone w celu uzyskania lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Zatem podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty podatku od towarów i usług przy wydatkach związanych z reprezentacją jest kosztem podatkowym."

W interpretacji z dnia 14 lutego 2008 r. o sygn. ILPB3/423-24/07-2/MC Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu (działający z upoważnienia Ministra Finansów) wskazał: „W zamkniętym katalogu kosztów niezaliczanych przez ustawodawcę do kosztów uzyskania przychodów ujęto między innymi wydatki na reprezentację, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych (art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). (...) Oznacza to, że w przypadku gdy Spółce nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług, a naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, Spółka będzie mogła - na podstawie art. 16 ust, 1 pkt 46 lit. a, tiret drugi ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - uznać za koszt uzyskania przychodów kwotę niepotrąconego podatku naliczonego od towarów i usług związanego z wydatkami poniesionymi na cele reprezentacji Spółki. VAT ten wynika z faktur zakupu artykułów na cele reprezentacji."

W komentarzu do art. 16 ust. 1 pkt 46 lit, a) ustawy o CIT pod red. A. Obońskiej (wyd. 4,2014) wskazano: „Nie powinno być również wątpliwości, że kosztem uzyskania przychodów będzie VAT naliczony, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) PDOPrU, związany z wydatkami na nabycie towarów i usług poniesionymi w celu osiągnięcia przychodu lub zabezpieczenia albo zachowania źródła przychodów, podlegającymi wyłączeniu (w wartości netto) z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 16 ust. 1 PDOPrU."

Wydatki dotyczące samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika

Jeżeli chodzi o wydatki związane z używaniem samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika, to kwestię zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów reguluje w szczególności art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT. Zgodnie z tą regulacją, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, przy czym podatnik jest obowiązany prowadzić w tym zakresie ewidencję przebiegu pojazdu. Skutkiem braku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa powyżej, jest brak możliwości uznania wydatków dotyczących używania samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika za koszty uzyskania przychodów (art. 16 ust. 5 ustawy o CIT).

Mając jednak na uwadze przywołane powyżej interpretacje Ministra Finansów Spółka uważa, iż brak możliwości zaliczenia wydatków dotyczących samochodu osobowego niestanowiącego składnika majątku podatnika do kosztów uzyskania przychodów w związku z brakiem prowadzenia ewidencji przebiegu tego samochodu dotyczy jedynie kwot netto ponoszonych wydatków. W konsekwencji, nieodliczony podatek od towarów i usług dotyczących wskazanych wydatków będzie mógł, na podstawie art. 16 ust 1 pkt 46 lit. a) tiret drugie ustawy o CIT, zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

Potwierdzeniem powyższego jest interpretacja Ministra Finansów (organ upoważniony: Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu) z dnia 7 marca 2011 r. o sygn. ILPB1/415-1414/10-2/AO, w której organ wskazał: „(...) rozliczanie naliczonego podatku VAT, który nie podlega odliczeniu zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług nie powinno odbywać się w ramach limitu wynikającego z ewidencji przebiegu pojazdu. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek ten może w całości stanowić koszty uzyskania przychodu."

Z powyższego Spółka przyjmuje, iż skoro limit wynikający z ewidencji przebiegu pojazdu nie ogranicza kwoty naliczonego podatku od towarów i usług, jaka może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, to nawet brak tej ewidencji nie stoi na przeszkodzie, aby nieodliczony podatek od towarów i usług mógł być rozpoznany jako koszt uzyskania przychodów.

A zatem, z uwagi na fakt, iż:

• wydatki związane z Samochodami Osobowymi ponoszone są w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki Komandytowej, która skutkuje osiąganiem przychodów podatkowych w Spółce (Spółka jest wspólnikiem Spółki Komandytowej uprawnionym do rozpoznawania w swoich przychodach i kosztach uzyskania przychodów określonych kwot wynikających z działalności Spółki Komandytowej),
  
• Spółka Komandytowa nie ma prawa do odliczenia całości bądź 50% podatku od towarów i usług wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki eksploatacyjne związane z Samochodami Osobowymi,
  
• nie występują przesłanki do wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów nieodliczonego przez Spółkę Komandytową podatku od towarów i usług, tj. wydatki te nie zostały ujęte w art. 16 ustawy o CIT, w szczególności wartość nieodliczonego podatku od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.
  
  

Spółka stoi na stanowisku, iż kwota podatku od towarów i usług w części, w której Spółce Komandytowej nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług, może stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodów (proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału Spółki w zysku Spółki Komandytowej), gdyż spełnione są przesłanki z art, 15 ust. 1 ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Spółkę oceny swego stanowiska.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w opisanym stanie faktycznym/ w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.