Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.29.2017.1.DP
z 15 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2017 r. (data wpływu 7 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania zwrotu kosztów przejazdu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania zwrotu kosztów przejazdu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jednoosobową działalność gospodarczą. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wykonuje na rzecz spółki prawa niemieckiego typu Gesellschaft mit beschrankter Haftung z siedzibą na terytorium Republiki Federalnej Niemiec (odpowiednika polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, dalej: „Spółka") usługi konsultingowe w oparciu o umowę o świadczenie usług konsultingowych (dalej: „Umowa").

Przedmiotem Umowy jest wykonywanie za wynagrodzeniem następujących czynności w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej na rzecz Spółki:

1. Przygotowanie strategii i wdrożenie działań, mających na celu rozwój sprzedażowy produktów Spółki oraz realizację targetów sprzedażowych firmy na rynku Niemiec, Austrii oraz Szwajcarii.
2. Przygotowanie strategii i wdrożenie działań marketingowych mających na celu tworzenie i rozwój wizerunku Spółki na rynku Niemiec, Austrii oraz Szwajcarii.
3. Nawiązywanie i utrzymywanie kontaktów z partnerami strategicznymi.
4. Koordynację prac zespołów projektowych i podwykonawców, mających na celu rozwój rynku sieci sprzedaży w Niemczech, Austrii oraz Szwajcarii.
5. Przygotowywanie wszelkiej dokumentacji (w tym umów i wniosków) niezbędnej do realizacji zadań opisanych w pkt 1-4, we współpracy z osobą wyznaczoną przez Spółkę.
6. Zapewnienie strategicznego doradztwa w negocjacjach i innych czynnościach związanych z realizacją zadań opisanych w pkt 1-4, będących przedmiotem działalności Spółki.
7. Świadczenie innych Usług zleconych przez Spółkę i zaakceptowanych przez Konsultanta w trakcie obowiązywania niniejszej Umowy, dotyczących realizacji zadań wskazanych w punktach 1-4 powyżej.

Zgodnie z treścią Umowy Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz Spółki na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W Umowie wskazano, że w razie zaistnienia takiej potrzeby Wnioskodawca będzie odbywać podróże zagraniczne, za które będzie przysługiwać mu dieta i inne należności (dalej: „Podróże”).

Wnioskodawca i Spółka (dalej łącznie jako: „Strony”) zamierzają zmienić treści Umowy poprzez doprecyzowanie kwestii „Podróży”.

W Umowie strony wprowadzą definicję Podróży, zgodnie z którą Podróżą będzie wykonywanie przez Wnioskodawcę usług na rzecz Spółki poza obszarem terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W treści Umowy Wnioskodawca zobowiąże się do odbywania Podróży, jeżeli będą one pozostawać w związku z wykonywanymi usługami, jednak łączna ilość dni przebywania Wnioskodawcy w Podróży nie będzie mogła przekroczyć 180 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym.

W Umowie Wnioskodawca i Spółka zamierzają uregulować, że Wnioskodawcy będą przysługiwać następujące świadczenia dodatkowe:

1. zwrot udokumentowanych i uzgodnionych ze Spółką na piśmie przed ich wystąpieniem (z wyjątkiem wydatków zatwierdzonych w budżecie) wydatków związanych z wykonywaniem usług,
2. zwrot wydatków związanych z odbywanymi Podróżami, tj. wypłata diet z tytułu odbywanych podróży w wysokości 48 EURO za każdy dzień przebywania w Podróży oraz zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, która wynosi 0,17 EURO lub zwrot kosztów przejazdów za pomocą innych środków transportu, w szczególności koszty biletów,
3. zapewnienie zakwaterowania w miejscu docelowym odbywanej Podróży bądź zwrot wydatków związanych z zakwaterowaniem.

Zwrot kosztów będzie dokonywany na podstawie przedstawionych przez Wnioskodawcę dowodów ich poniesienia (tj. np. biletów, rachunków, faktur, itp.), mogących podlegać weryfikacji przez Radę Nadzorczą Spółki, mającą prawo do ich akceptacji lub zakwestionowania. Wnioskodawca zobowiązany będzie przedstawić Działowi Księgowości w Spółce zestawienie kosztów podlegających zwrotowi w terminie do 5-tego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wydatki te zostały poniesione. Wypłata należności tych następować będzie na podstawie rozliczenia dokonanego przez Wnioskodawcę po zakończeniu Podróży.

Wnioskodawca będzie mógł otrzymać zaliczkę na poczet kosztów niezbędnych do prawidłowego wykonania przedmiotu Umowy. Wnioskodawca zobowiązany będzie do rozliczenia otrzymanych zaliczek wraz z rozliczeniem poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów. Spółce będzie przysługiwać prawo do dokonania potrącenia niezwróconych kwot zaliczek z wynagrodzeniem przysługującym Wnioskodawcy na podstawie Umowy.

Wnioskodawca nie będzie zaliczał diet i innych należności do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dieta i inne należności za czas Podróży otrzymane przez Wnioskodawcę od Spółki na podstawie Umowy będą wolne od podatku dla Wnioskodawcy do wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej. (Dz. U. poz. 167, dalej: „Rozporządzenie") na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o PIT?

Zdaniem Wnioskodawcy dieta i inne należności za czas Podróży otrzymane przez Wnioskodawcę od Spółki na podstawie Umowy będą wolne od podatku dla Wnioskodawcy do wysokości określonej w Rozporządzeniu na podstawie art. 21 ust, 1 pkt 16 lit. b ustawy o PIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 21 ust. l pkt 16 lit. b ustawy o PIT, zwolnione od opodatkowania są diety i zwrot kosztów podróży osoby nie będącej pracownikiem – do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Z kolei w myśl art. 21 ust. 13 ustawy o PIT przepis ust. 1 pkt 16 lit. b stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów, lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

W myśl § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej. (Dz. U. poz. 167, dalej: „Rozporządzenie”), z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

1. diety,
   
2. zwrot kosztów:




1. przejazdów,
   
2. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
   
3. noclegów,
   
4. innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

Zgodnie z § 13 ust. 1 Rozporządzenia dieta w czasie podróży zagranicznej jest przeznaczona na pokrycie kosztów wyżywienia i inne drobne wydatki. Na podstawie § 13 ust. 2 Rozporządzenia, dieta przysługuje w wysokości obowiązującej dla docelowego państwa podróży zagranicznej.

Z przytoczonych regulacji wynika zatem, że w celu zwolnienia od opodatkowania diet i innych należności otrzymanych przez Wnioskodawcę od Spółki konieczne jest spełnienie następujących warunków:

1. Wnioskodawca musi odbyć podróż w celu realizacji usług na rzecz Spółki,
2. diety i inne należności nie zostaną zaliczone przez Wnioskodawcę do kosztów podatkowych,
3. diety i inne należności nie mogą przekroczyć kwot określonych w Rozporządzeniu i muszą być wypłacane na obowiązujących w nim zasadach.

Ustawa o PIT, jak również inne regulacje nie definiują pojęcia podróży, w związku z tym należy pojęcie to rozumieć zgodnie z jego potoczną (słownikową) definicją. Zgodnie zaś z internetowym Słownikiem Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl), podróż to przebywanie drogi do jakiegoś odległego miejsca. W tym kontekście wyjazd usługodawcy, mającego miejsce zamieszkania na terytorium Polski poza granice kraju (na terytorium Niemiec, Austrii lub Szwajcarii) jest odbywaniem przez niego podróży w rozumieniu powołanego przepisu. Należy dodać, że do Umowy zostanie dodana definicja Podróży, zgodnie z którą na potrzeby Umowy Podróżą będzie wykonywanie przez Wnioskodawcę usług na rzecz Spółki poza obszarem terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ze względu na to, że w przedstawionym stanie faktycznym stosunek prawny pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką nie jest stosunkiem pracy a innym stosunkiem cywilnoprawnym, pojęcie podróży w stosunku do opiekuna należy odróżnić od pojęcia podróży służbowej.

Podróż służbowa jest bowiem pojęciem zdefiniowanym na gruncie Kodeksu pracy, zgodnie z którym podróż służbowa to wykonywanie określonego zadania na polecenie pracodawcy poza miejscem stałego zatrudnienia. Umowa o świadczenie usług jest odrębną od umowy o pracę instytucją prawną, do której stosuje się całkowicie inne regulacje, czyli Kodeks cywilny a nie Kodeks pracy.

Na gruncie obowiązującego prawa nie można utożsamiać tych dwóch stosunków prawnych i w konsekwencji traktować w ten sam sposób podróży usługodawcy i podróży służbowej pracownika. W tym kontekście podróż usługodawcy jest pojęciem szerszym od podróży służbowej i w praktyce obejmuje każdy wyjazd osoby wykonującej usługi poza miejsce zamieszkania i miejsce siedziby usługobiorcy, który to wyjazd wiąże się z wykonywaniem usług przez usługodawcę. W tym kontekście wyjazd Wnioskodawcy na terytorium Niemiec, Austrii lub Szwajcarii w celu wykonania zleconych przez Spółkę czynności bez wątpienia spełnia definicję podróży, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o PIT.

Stanowisko takie potwierdza wykładnia systemowa ustawy o PIT. Gdyby bowiem, ustawodawca utożsamiał podróż odbywaną przez osobę niebędącą pracownikiem z podróżą służbową pracowników, to nie wyodrębniałby dwóch zwolnień od opodatkowania diet i innych należności, w tym kosztów ich podróży – odrębnie przewidując zwolnienie od opodatkowania diet i innych należności, w tym kosztów podróży służbowej pracowników i odrębnie regulując kwestie zwolnienia diet i kosztów podróży osób innych niż pracownicy (w tym także usługodawców).

Mając na uwadze powyższe w przedstawionym zdarzeniu zachodzą przesłanki do zastosowania zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o PIT wobec diet i innych należności otrzymywanych przez Wnioskodawcę za czas Podróży.

W sytuacji, gdyby jednak diety i inne należności otrzymane przez Wnioskodawcę były wyższe od limitów określonych w przepisach Rozporządzenia, to nadwyżka ponad limit będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym. W takiej sytuacji po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód podlegający opodatkowaniu w części przekraczającej wysokość limitu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy jednocześnie zaznaczyć, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. W postępowaniu o wydanie interpretacji indywidualnej organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ogranicza się do dokonania subsumcji przedstawionego przez stronę stanu faktycznego pod określony przepis prawa podatkowego i wyjaśnienia przyczyn, dla których w określonym stanie faktycznym dany przepis ma zastosowanie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.