Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPB-1-2.4510.103.2017.2.ANK
z 25 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r., poz. 1948 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku który wpłynął do Organu 24 lutego 2017 r., uzupełnionym 20 kwietnia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka jest uprawniona do zastosowania indywidualnych stawek amortyzacyjnych do inwestycji w obcym środku trwałym, którą stanowić będą wykonane przez niego i przyjęte do używania wyniki prac przeprowadzonych w ramach przebudowy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2017 r. wpłynął do organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka jest uprawniona do zastosowania indywidualnych stawek amortyzacyjnych do inwestycji w obcym środku trwałym, którą stanowić będą wykonane przez niego i przyjęte do używania wyniki prac przeprowadzonych w ramach przebudowy. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z dnia 6 kwietnia 2017 r., Znak: 2461-IBPB-1-2.4510.103.2017.1.ANK wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 20 kwietnia 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej także: „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą w sektorze nieruchomości komercyjnych, specjalizując się w realizacji procesów budowy, komercjalizacji i zarządzania obiektami handlowymi na terenie Polski. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zawarł ze spółdzielnią mieszkaniową („Spółdzielnia”) umowę dzierżawy („Umowa”) gruntu wraz z posadowionym na nim budynkiem o przeznaczeniu handlowo-usługowym (dalej odpowiednio: „Grunt”, „Budynek”). Spółdzielnia jest użytkownikiem wieczystym Gruntu oraz właścicielem Budynku. W ramach Umowy Grunt oraz Budynek wydzierżawiane są rzecz Wnioskodawcy. W Budynku znajdowało się 40 lokali użytkowych, które wynajmowane były najemcom. W ramach Umowy Wnioskodawca zobowiązał się do zrealizowania zadania inwestycyjnego dotyczącego przebudowy oraz rozbudowy Budynku zgodnie z koncepcją opracowaną przez niezależny podmiot i zaakceptowaną przez Spółdzielnię („Przebudowa”). Zgodnie z Umową Przebudowa miała być dokonana w oparciu o opracowaną przez odrębny podmiot analizę możliwości rozbudowy Budynku.

Wnioskodawca przed rozpoczęciem Przebudowy uzyskał dokumenty wymagane dla jej przeprowadzenia, m.in.:

1. Decyzję ustalającą warunki zabudowy dla inwestycji obejmującej rozbudowę Budynku oraz niezbędnych urządzeń infrastruktury technicznej wraz z zagospodarowaniem terenu („Decyzja o warunkach zabudowy”);
2. Decyzję zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na budowę w zakresie rozbudowy i przebudowy Budynku („Pozwolenie na przebudowę”).
   
   

Wnioskodawca rozpoczął Przebudowę w grudniu 2015 r. Po jej rozpoczęciu wielokrotnie stwierdzano zły stan techniczny poszczególnych części Budynku. W konsekwencji doprowadziło to do konieczności rozbiórki Budynku w znacznej części. Poszczególne prace rozbiórkowe zostały udokumentowane odpowiednimi wpisami w Dzienniku Budowy (wydanym dla inwestycji w postaci rozbudowy i przebudowy Budynku). Jednocześnie, przeprowadzenie prac rozbiórkowych części Budynku nie wiązało się ze zmianą decyzji będącej formalną podstawą wykonywanych prac z Przebudowy na budowę nowego budynku.

Po dokonaniu prac rozbiórkowych Wnioskodawca przystąpił do Przebudowy Budynku. W ramach Przebudowy wykonano już m.in. kanalizację deszczową, zbrojenia oraz zabetonowania stóp fundamentowych Budynku, ułożono warstwy betonu podkładowego pod stopy fundamentowe oraz wykonano odpowiednie nasypy. Dodatkowo wykonano słupy oparte przegubowo na stopach fundamentowych i słupach niższej kondygnacji. Wszystkie przeprowadzone już w ramach Przebudowy czynności znajdują potwierdzenie w Dzienniku Budowy.

Jednocześnie na moment składania Wniosku, Wnioskodawca realizuje w ramach Przebudowy następujące czynności: wykonanie ścian murowanych osłonowych oraz lekkich ścian osłonowych z płyt warstwowych, wykonanie okładzin elewacyjnych pięter, wykonanie systemowej fasady szklanej, wykonanie płytek posadzkowych a także zewnętrznej i wewnętrznej ślusarki drzwiowej.

Ponadto Wnioskodawca jest w trakcie wykonywania następujących instalacji: gazowej, instalacji wentylacji mechanicznej, instalacji chłodzącej a także instalacji wody i kanalizacji oraz kanalizacji technologicznej SAP i DSO, instalacji teletechnicznej oraz instalacji silnoprądowej.

Wszystkie wymienione wyżej czynności znajdują się obecnie w końcowej fazie realizacji i zostaną ukończone w kolejnych miesiącach.

Po dokonanej Przebudowie, Wnioskodawca nadal będzie dzierżawił Grunt wraz z przebudowanym Budynkiem na podstawie Umowy. Tym samym będzie on używał w ramach swojej działalności wyniki prac wynikających z Przebudowy dokonanej w Budynku. Wyniki tych prac zostaną zatem przyjęte do używania przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca rozważa zakwalifikowanie wyników prac, które zostaną wykonane w ramach Przebudowy i przyjęte przez niego do używania, jako inwestycji w obcym środku trwałym w rozumieniu przepisów art. 16a ust. 2 pkt 1 oraz art. 16j ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT.

W uzupełnieniu wniosku z 13 kwietnia 2017 r. Spółka wskazała, że ww. nieruchomość stanowi środek trwały spółdzielni mieszkaniowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania indywidualnych stawek amortyzacyjnych do inwestycji w obcym środku trwałym, którą stanowić będą wykonane przez niego i przyjęte do używania wyniki prac przeprowadzonych w ramach Przebudowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, wynik prac, które zostaną wykonane przez niego w ramach Przebudowy Budynku oraz zostaną przez niego przyjęte do używania będą stanowić inwestycję w obcym środku trwałym w rozumieniu przepisów art. 16a ust. 2 pkt 1 oraz art. 16j ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT.

Wnioskodawca będzie zatem uprawniony do zastosowania w stosunku do tej inwestycji w obcym środku trwałym indywidualnych stawek amortyzacyjnych, zgodnie z przepisem art. 16j ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT.

Stosownie do art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem przepisu art. 16c ustawy o CIT, niezależnie od przewidywanego okresu używania, przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych.

Jednocześnie, zgodnie z art. 16j ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla przyjętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych. Dla inwestycji w obcych budynkach (lokalach) lub budowlach okres amortyzacji nie może być jednak krótszy niż 10 lat.

Ustawodawca nie zdefiniował w ustawie o CIT pojęcia inwestycji w obcych środkach trwałych. Organy podatkowe wskazują jednak, że: pod pojęciem inwestycji w obcym środku trwałym należy rozumieć ogół działań (nakładów) podatnika odnoszących się do niestanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia, tzn. polegają na jego przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji lub polegają na stworzeniu składnika majątku mającego cechy środka trwałego. Stanowisko takie zostało przedstawione przykładowo w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 27 lipca 2016 r., nr IBPB-1-1/4511-342/16/DW oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 28 lutego 2014 r., nr ILPB1/415-1315/13-4/AMN.

Zatem zgodnie ze stanowiskiem organów podatkowych inwestycja w obcym środku trwałym polega między innymi na przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji, modernizacji środka trwałego, niebędącego własnością podatnika.

Jednocześnie, w doktrynie prawa podatkowego wskazuje się, że: „dla uznania nakładów za inwestycję w obcym środku trwałym konieczny jest tytuł prawny stanowiący podstawę do ich wykorzystania w działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika w postaci np. umowy najmu, lub dzierżawy zawartej z właścicielem nieruchomości na której poczyniono te nakłady” (Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, Wojciech Dmoch, 2017)

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego należy wskazać po pierwsze, że Budynek nie zalicza się do środków trwałych Wnioskodawcy, gdyż jego właścicielem jest Spółdzielnia.

Jednocześnie, Wnioskodawca zobowiązał się w Umowie do dokonania przebudowy i rozbudowy Budynku. W Umowie zostało wskazane, że Wnioskodawca zobowiązuje się do sfinansowania i realizacji zadania inwestycyjnego zgodnie z koncepcją opracowaną przez odrębny uprawniony podmiot i zaakceptowaną przez Spółdzielnię. Koncepcja ta dotyczyła analizy możliwości modernizacji i rozbudowy Budynku (pawilonu handlowo usługowego). Zatem to już na etapie Umowy określono zakres wykonywanych prac jako Przebudowę Budynku.

Kolejno, w treści dokumentów stanowiących podstawę dla prac wykonanych przez Wnioskodawcę tj. w Decyzji o warunkach zabudowy oraz w Pozwoleniu na przebudowę wskazano, że inwestycja będzie polegać na przebudowie oraz rozbudowie Budynku. Prace związane z Przebudową są dokumentowane w Dzienniku Budowy wydanym dla przedsięwzięcia w postaci przebudowy i rozbudowy budynku handlowo usługowego.

Zarówno więc na etapie kształtowania postanowień Umowy jak również decyzji wydawanych przez organy właściwe w sprawach Przebudowy, zakres wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności został ściśle określony jako przebudowa i rozbudowa Budynku.

Jednocześnie, okoliczność, że w ramach wykonanych przez Wnioskodawcę prac doszło do rozbiórki części Budynku nie oznacza że inwestycja straciła charakter przebudowy i rozbudowy Budynku. W szczególności, nie była wydana przez właściwe organy decyzja będąca podstawą wykonywanych prac w ramach Przebudowy.

Wykonanie Przebudowy mieści się w zakresie działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Wnioskodawca na podstawie zawartej ze Spółdzielnią Umowy dzierżawy posiada tytuł prawny do wykorzystywania w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej wyników prac oraz nakładów poniesionych w ramach Przebudowy. Na podstawie Umowy dzierżawy Wnioskodawca przyjmie do używania w ramach swojej działalności wyniki prac wynikających z Przebudowy.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy wyniki prac wykonanych w ramach Przebudowy stanowią podlegającą amortyzacji inwestycję w obcym środku trwałym stosownie do art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT. Wnioskodawca będzie zatem uprawniony do zastosowania w stosunku do tej inwestycji w obcym środku trwałym indywidualnych stawek amortyzacyjnych, stosownie do przepisu art. 16j ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.