Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
0461-ITPB1.4511.1053.2016.1.PSZ
z 30 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2016 roku (data wpływu 25 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wraz z inną osoba jest wspólnikiem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. W grudniu 2014 r. nadzwyczajne zgromadzenie wspólników Spółki podjęło decyzję o wypłacie części niepodzielnego zysku (dywidendy) z lat ubiegłych na rzecz obu wspólników Spółki (według klucza ich udziału w zyskach Spółki). W rzeczonej uchwale zgromadzenie wspólników zdecydowało, że dywidenda będzie przekazana (do końca 2014 r.) wspólnikom spółki (w tym Wnioskodawcy) w następujący sposób:

1. część dywidendy w formie rzeczowej polegającej na przeniesieniu na rzecz wspólników własności zabudowanej nieruchomości komercyjnej (zwanej dalej Budynkiem); umowa Spółki przewiduje możliwość wypłaty dywidendy w formie rzeczowej. W tym celu wyceniono Budynek według jego wartości rynkowej (zrobił to biegły) i części Budynku przypadły na wspólników (jako dywidenda) w wysokościach wyliczonych jako iloczyn ich prawa do udziału w zyskach Spółki i wartości całości Budynku wynikającej z wyceny. Było to logiczne także z tego powodu, iż wartość przekazywanej dywidendy musi być przeliczona w pieniądzu, aby zapobiec przekazaniu wspólnikom albo za mało albo za dużo tej dywidendy,
2. część dywidendy w formie pieniężnej.

Uchwała o przekazaniu dywidendy wspólnikom Spółki była zasadna ponieważ od dłuższego czasu już nie pobierali dywidendy, co kłóci się z istotą bycia wspólnikiem spółki z o.o. Realizując ww. uchwałę:

1. w dniu 23 grudnia 2014 r. zawarto umowę w formie aktu notarialnego, w której Spółka przeniosła na rzecz obu wspólników własność Budynku; w wyniku tej czynności obaj wspólnicy Spółki stali się współwłaścicielami Budynku, w częściach odpowiadających ich prawu do udziału w zyskach Spółki oraz przekazywanej im w związku z tym dywidendzie w formie rzeczowej. Innymi słowy, wartość prawa wspólników do udziału w zyskach Spółki - w zakresie dywidendy przekazywanej im w formie Budynku - zamieniła się w udział wspólników (w tym Wnioskodawcy) we własności Budynku według tego samego klucza procentowego i wartościowego. W akcie notarialnym podano zarówno wartość całego Budynku, jak i wartość jego części przypadających na każdego ze współwłaścicieli. Czynność przeniesienia własności Budynku ze Spółki na obu jej wspólników była zwolniona z podatku VAT bo zachodziły przesłanki do zwolnienia przewidziane ustawą o podatku od towarów i usług,
2. do końca 2014 r. Spółka pozostawiła do dyspozycji wspólników ich część dywidendy w formie pieniężnej.

Ponieważ dywidenda podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (zwanym dalej podatkiem PIT) Spółka, jako płatnik tego podatku, pobrała i wpłaciła od tej przekazanej wspólnikom dywidendy, podatek PIT do właściwego Urzędu Skarbowego. Tego wyliczenia i poboru podatku PIT dokonano od całości dywidendy, ale pobrano, co zrozumiałe, od części przypadającej w pieniądzu. Kwota pobranego przez Spółkę podatku PIT od całości dywidendy wprost odpowiada jej części przyznanej wspólnikom w formie pieniężnej. Wnioskodawca po uzyskaniu współwłasności Budynku rozpoczął jego wynajmowanie (w swojej części) na rzecz Spółki (podobnie zrobił drugi wspólnik). W związku z tym rozszerzył prowadzoną przez siebie dotychczas działalność gospodarczą o świadczenie usług najmu (Wnioskodawca był i jest czynnym podatnikiem podatku VAT). Wynika to z tego, iż taki najem spełnia cechy działalności gospodarczej, bo jest zorganizowany i ciągły, a poza tym Wnioskodawca zamierzał nabywać na własność (współwłasność) inne nieruchomości komercyjne i je potem wynajmować (co się notabene dzieje), co znowu znamionuje działalność gospodarczą w tym zakresie. Tytułem czynszu za najem swojej części (współwłasności) Budynku Wnioskodawca obciąża Spółkę miesięcznie, wystawiając na tę okoliczność faktury VAT. Identycznie robi drugi współwłaściciel Budynku.

Wnioskodawca prowadzi ewidencję środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Na nabytej części Budynku Wnioskodawca dokonał prac adaptacyjnych wraz z drugim współwłaścicielem Budynku. Koszty z tego tytułu ponosili proporcjonalnie do udziału we współwłasności Budynku. To działo się już po rozpoczęciu wynajmowania Budynku Spółce (w trakcie trwania umowy najmu). Wnioskodawca ujął w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych samą wartość tych prac adaptacyjnych (jako środek trwały) i je amortyzuje podatkowo, zaliczając amortyzację do swoich kosztów uzyskania przychodu. Innymi słowy, część Budynku jest ujęta w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych tylko w zakresie dokonanych na nim prac adaptacyjnych (i po dokonaniu tych prac) i nie obejmuje wartości części Budynku otrzymanej jako udział w zyskach Spółki. Po zakończeniu prac adaptacyjnych w Budynku Wnioskodawca rozpoczął wynajmowanie jego części innemu podmiotowi niż Spółka (na jej rzecz cały czas trwał najem Budynku). Identycznie zrobił drugi współwłaściciel Budynku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 4).

Czy jeżeli Wnioskodawca mógłby zaliczać amortyzację od nabytej części Budynku (nabytej jako udział w zyskach Spółki) do swoich kosztów uzyskania przychodu, to czy winien dokonać korekty amortyzacji i swoich kosztów uzyskania przychodu począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym ujął wartość samych prac adaptacyjnych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, czy też winien zrobić to dopiero teraz?

Wnioskodawca uważa, że winien dokonać korekty odpisów amortyzacyjnych (oraz korekty kosztów uzyskania przychodów z tego tytułu) począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym ujął w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wartość prac adaptacyjnych dokonanych w Budynku. Taki wniosek wynika z tego, iż do czasu wykonania wartości prac adaptacyjnych w Budynku nie było go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych pod żadną postacią, co wyklucza amortyzację podatkową i tym bardziej jej zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy. Jak ujęto wartość nakładów adaptacyjnych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych to znaczy, że ujawniono część Budynku, jako środek trwały Wnioskodawcy. Z tym, że źle wyliczono jako wartość początkową i w konsekwencji źle wyliczono wartość odpisów amortyzacyjnych z tego tytułu.

Jak wynika z zacytowanego już wyżej art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art. 2.

Zatem w przypadku ustalenia odpisu amortyzacyjnego niezgodnie z ww. przepisami, odpis taki nie może stanowić kosztu uzyskania przychodów w ogóle (nawet jak jest zaniżony). W takim przypadku podatnicy muszą dokonać korekty nieprawidłowo ustalonych odpisów amortyzacyjnych, a tym samym kosztów uzyskania przychodów (aby taki odpis amortyzacyjny był kosztem uzyskania przychodów). Korekty takiej należy dokonać ze skutkiem wstecznym poprzez złożenie korekty zeznania za rok, w którym wykazano koszty w nieprawidłowej wysokości (w wyniku ich zawyżenia bądź zaniżenia). Dlatego Wnioskodawca, chcąc zaliczać amortyzację części Budynku do kosztów uzyskania przychodów, musi dokonać korekty za cały okres, kiedy była ona błędnie naliczana - błędnie wyliczana bo od źle wykazanej (zaniżonej) wartości początkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.