Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-2-2.4511.982.2016.1.MMA
z 7 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 3 listopada 2016 r. (data otrzymania 7 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z pokrywaniem świadczeń dodatkowych związanych z udziałem artystów w organizowanych przez niego wydarzeniach artystycznych:

• w zakresie zaliczenia do źródła przychodów – jest nieprawidłowe,
• w zakresie zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 7 listopada 2016 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z pokrywaniem świadczeń dodatkowych związanych z udziałem artystów w organizowanych przez niego wydarzeniach artystycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest posiadającą osobowość prawną samorządową instytucją kultury wpisaną do Rejestru Instytucji Kultury prowadzonego przez Gminę Miejską. Wnioskodawca działa na podstawie ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej oraz Statutu nadanego przez Organizatora.

Statutowe cele działalności Wnioskodawcy to:

• działalność w zakresie tworzenia zróżnicowanej, oryginalnej, interdyscyplinarnej, kulturotwórczej i konkurencyjnej oferty odpowiadającej najnowszym trendom w kulturze,
• tworzenie programów, organizacja wydarzeń kulturalnych, zamówienia artystyczne, koprodukcje i produkcje filmowe, działalność w zakresie upowszechniania i digitalizacji, promocji i ochrony dzieł kultury, popularyzację dorobku twórców, a także promocję uniwersalnych wartości humanistycznych,
• działalność w kluczowych obszarach kultury, takich jak: sztuka najnowsza, sztuka publiczna, film oraz produkcja filmowa, edukacja audiowizualna i filmowa, literatura i promocja czytelnictwa, media i nowe technologie, działalność wydawnicza i promocyjna, muzyka i produkcja muzyczna, święta publiczne, taniec, teatr, przemysły kreatywne (w szczególności design, media arts, moda, projektowanie graficzne, gastronomia, sztuka publiczna), przemysły kultury, przemysły spotkań, przemysły czasu wolnego.
  
  

W świetle Statutu Wnioskodawcy do zadań Wnioskodawcy należy m.in.:

1. organizowanie lub współorganizowanie imprez i przedsięwzięć artystycznych i kulturalnych o zasięgu lokalnym, krajowym i międzynarodowym;
2. integrowanie różnorodnych środowisk artystyczno-kulturalnych i podmiotów działających w sektorze kreatywnym poprzez budowanie sieci kontaktów;
3. badanie poszczególnych sektorów kultury i uczestnictwa w kulturze;
4. promowanie kultury jako czynnika kluczowego dla zrównoważonego rozwoju Miasta Krakowa i przyczyniającego się do wzrostu jakości życia w mieście, a także uczestnictwa w kulturze;
5. organizowanie lub współorganizowanie konferencji, szkoleń, kongresów, seminariów, warsztatów i spotkań tematycznych, o zasięgu lokalnym, krajowym i międzynarodowym.
   
   

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca zajmuje się realizacją i promocją wydarzeń kulturalnych (teatralnych, muzycznych, innych) o zasięgu lokalnym, ogólnopolskim i międzynarodowym. W celu realizacji zawiera umowy o dzieło z artystami-twórcami. Zakres usług w ramach umowy o dzieło obejmuje np. zagranie koncertu w ramach wydarzenia indywidualnie lub wraz z orkiestrą, przygotowanie i odtworzenie roli w spektaklu, prowadzenie warsztatów artystycznych odbywających się w Polsce. Umowy zawierane są z polskimi i zagranicznymi artystami, zarówno prowadzącymi działalność gospodarczą, jak i nieprowadzącymi działalności gospodarczej. W przypadku współpracy z artystami zagranicznymi umowa zobowiązuje artystów do przedstawienia Wnioskodawcy certyfikatu rezydencji podatkowej przed wypłatą wynagrodzenia.

Z tytułu wykonania przedmiotu umowy artysta otrzymuje honorarium; odrębne wynagrodzenie za występ/przeprowadzenie warsztatów oraz odrębne wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych.

Obok zapłaty tego honorarium, mając na uwadze okoliczność, że artyści nie mają miejsca zamieszkania w miejscowości, w której odbywa się wydarzenie, umowa z artystą zobowiązuje Wnioskodawcę do zapewnienia i sfinansowania artyście jednego lub kilku wskazanych świadczeń:

• transportu lokalnego w miejscu wydarzenia na trasie; miejsce przyjazdu – hotel – miejsce wydarzenia – miejsce odjazdu (Wnioskodawca wynajmuje autobus przewożący artystów na wskazanej trasie),
• zakwaterowania w miejscu odbywania się wydarzenia (Wnioskodawca wynajmuje hotel zgodnie ze standardem przewidzianym w umowie),
• przelotu lub przejazdu na trasie: miejsce zamieszkania – miejsce wydarzenia – miejsce zamieszkania (Wnioskodawca zamawia i finansuje zakup biletu samolotowego dla artysty) cateringu udostępnianego wszystkim artystom uczestniczącym w wydarzeniu
• instrumentów niezbędnych do wykonania występu.
  
  

Wszystkie powyższe świadczenia są organizowane i finansowane przez Wnioskodawcę, a nie przez artystę. Przyczyną takie działania jest możliwość uzyskania przez Wnioskodawcę lepszych warunków finansowych związanych m.in z zagwarantowaniem zakwaterowania czy przelotów oraz wymagania artystów.

Z tytułu zapewnienia powyższych świadczeń Wnioskodawca nie pobiera od artysty wynagrodzenia. Wartość dodatkowych świadczeń nie jest zawarta w wartości honorarium uiszczanego na rzecz artystów. Artyści nie zaliczają wartości otrzymanych do kosztów uzyskania przychodu.

Niekiedy umowy z artystami nie przewidują honorarium dla artysty za wykonanie występu, a Wnioskodawca w ramach umowy zobowiązuje się jedynie do zagwarantowania i sfinansowania jednego lub wszystkich świadczeń wskazanych powyżej.

W interpretacjach indywidualnych z 22 czerwca 2016 r., Znak: IBPB-2-1/4511-315/16/PM oraz IBPB-2-1/4511-210/16/PM uzyskanych przez Wnioskodawcę, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający z upoważnienia Ministra Finansów potwierdził, że z tytułu przekazywania świadczeń w formie cateringu po stronie artystów nie powstanie przychód. Podobnie w zakresie udostępniania artystom instrumentów świadczenia te (udostępnianie instrumentów) nie stanowią dla artystów przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń, w związku z czym na Wnioskodawcy również z tego tytułu nie będą ciążyły obowiązki płatnika.

Natomiast w zakresie pozostałych świadczeń w powołanych interpretacjach Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał, że „wartość ponoszonych przez Wnioskodawcę kosztów przyjazdów, zakwaterowania, wyżywienia oraz transportu lokalnego na rzecz artystów mających miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej oraz artystów zagranicznych (spełniających warunki art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie stanowiła dla tych osób przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.” Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach nie rozstrzygnął jednak zasad opodatkowania świadczeń, możliwości zastosowania do nich zwolnienia od podatku oraz obowiązków Wnioskodawcy w związku ze Świadczeniami Dodatkowymi.

W związku z powyższymi interpretacjami Wnioskodawca pragnie doprecyzować, czy w związku z zagwarantowaniem przez Wnioskodawcę na rzecz artystów przedstawionych powyżej świadczeń transportu lokalnego w miejscu wydarzenia, zakwaterowania w miejscu wydarzenia, przelotu lub przejazdu na trasie: miejsce zamieszkania – miejsce wydarzenia – miejsce zamieszkania (Świadczenia Dodatkowe) na Wnioskodawcy ciążą obowiązki w zakresie wystawienia PIT-8C lub pobrania podatku, czy też Świadczenia Dodatkowe objęte są zwolnieniem od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytania.

1. Czy równowartość Świadczeń Dodatkowych poniesionych przez Wnioskodawcę, przy postanowieniu umownym przewidującym obowiązek Wnioskodawcy w tym zakresie będzie dla artysty przychodem zwolnionym od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co skutkuje brakiem obowiązku pobrania przez Wnioskodawcę podatku od Świadczeń Dodatkowych?
2. Czy w związku ze Świadczeniami Dodatkowymi Wnioskodawca jest zobowiązany do pobrania podatku od wartości Świadczeń Dodatkowych lub wystawienia PIT-8C na rzecz artysty?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, równowartość Świadczeń Dodatkowych poniesionych przez Wnioskodawcę, przy postanowieniu umownym przewidującym obowiązek Wnioskodawcy w tym zakresie jest dla artysty przychodem zwolnionym od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na warunkach określonych w przepisach wykonawczych do których odnosi ten przepis. Wnioskodawca nie ma również obowiązku pobrania podatku od Świadczeń Dodatkowych.

W związku z powyższym zdaniem Wnioskodawcy związku z Świadczeniami Dodatkowymi Wnioskodawca nie jest zobowiązany do pobrania podatku od wartości Świadczeń Dodatkowych lub wystawienia PIT-8C na rzecz artysty.

W interpretacjach indywidualnych z 22 czerwca 2016 r., Znak: IBPB-2-1/4511-315/16/PM oraz IBPB-2-1/4511-210/16/PM uzyskanych przez Wnioskodawcę, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający z upoważnienia Ministra Finansów potwierdził, że wartość ponoszonych przez Wnioskodawcę kosztów przejazdów, zakwaterowania, oraz transportu lokalnego na rzecz artystów mających miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej oraz artystów zagranicznych (spełniających warunki art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie stanowiła dla tych osób przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód ten powinien być klasyfikowany jako przychód z innych źródeł (art. 10 ust. 1 pkt 9 oraz art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem – do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Obecnie właściwymi przepisami w tym zakresie jest Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe zwolnienie odnosi się wprost nie tylko do podróży służbowych pracowników, ale również podróży osób niebędących pracownikami, w tym artystów polskich i zagranicznych współpracującymi z Wnioskodawcą na podstawie umów o dzieło. Zwolnienie to jest niezależne od sposobu sfinansowania świadczeń na rzecz artystów związanych z zakwaterowaniem, transportem oraz wyżywieniem i może mieć zastosowanie w sytuacji zapewnienia przez Wnioskodawcę Świadczeń Dodatkowych w związku ze współpracą z artystami polskimi i zagranicznymi, zarówno prowadzącymi działalność gospodarczą, jak i nie prowadzącym i działalności gospodarczej.

W szczególności nie ma znaczenia, czy wydatek ten jest ponoszony bezpośrednio przez artystę i następnie refundowany, czy ponoszony bezpośrednio przez Wnioskodawcę, tak jak przedstawiono to w opisie stanu faktycznego wniosku. Takie stanowisko jest powszechnie akceptowane w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe: „…dla kwalifikacji wydatków poniesionych w związku z podróżą osoby fizycznej mającej miejsce zamieszkania w Polsce, forma płatności, tzn. bezpośrednio przez Spółkę, czy na zasadzie zwrotu poniesionych kosztów nie ma żadnego znaczenia dla powstania obowiązku podatkowego”, (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 18 października 2010 r., Znak: IPPB4/415-554/10-6/SP).

Podobne stanowisko wyrażono w innych interpretacjach, w tym np. w:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 22 października 2013 r., Znak: IPPB4/415-465/13-7/JK2;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 30 października 2012 r., Znak: IPPB2/415-721/12-2/MK;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 2 lutego 2012 r., Znak: IBPBII/415-924/11/BJ.
  
  

Przedstawione we wniosku Świadczenia Dodatkowe są wskazane w treści Rozporządzenia, a zatem ich zapewnienie artystom może podlegać zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym na warunkach wskazanych w przepisach Rozporządzenia zastosowanych odpowiednio do osób niebędących pracownikami.

Zgodnie z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.
   
   

Przepis ten warunkuje zastosowanie zwolnienia z podatku dochodowego od tego, czy otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Sformułowanie „otrzymane świadczenia” jednoznacznie wskazuje, że aby możliwe było zastosowanie zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to artysta uzyskujący Świadczenia Dodatkowe nie może zaliczyć ich wartości do kosztów uzyskania przychodu.

Taki wniosek potwierdzają interpretacje indywidualne:

„Należy zauważyć, iż w powołanym art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy ustawodawca posłużył się terminem "podróż" bez określenia "służbowa", dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów świadczeniobiorców, oraz zostały poniesione w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw” (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 12 września 2012 r., Znak: IPPB2/415-582/12-4/MS1).

Drugim warunkiem jest, aby Świadczenia Dodatkowe były poniesione przez finansującego (Wnioskodawcę):

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe tub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.
   
   

Takie stanowisko potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 7 października 2014 r., Znak: IPPB4/415-536/14-2/AM: „W art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) cytowanej ustawy posłużono się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”, dlatego też zakres tego zwolnienia nie ogranicza się jedynie do podróży służbowych, w rozumieniu art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przez podmiot otrzymujący świadczenie, oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów przez podmiot je finansujący (art. 21 ust. 13 ww. ustawy).”

Podobne stanowisko wyrażono w m.in.:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 7 czerwca 2013 r., Znak: ILPB1/415-280/13-2/AG;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 15 kwietnia 2013 r. Znak: IPPB2/415-136/13-2/MG;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 2 lutego 2012 r. Znak: IBPBII/1/415-924/11/BJ.
  
  

Nie ulega wątpliwości, że oba te warunki są spełnione w przypadku Świadczeń Dodatkowych finansowanych przez Wnioskodawcę w celu uzyskania przychodów z biletów w związku z prowadzoną działalnością statutową, a niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów przez artystów współpracujących z Wnioskodawcą.

Powyższe oznacza, zdaniem Wnioskodawcy, że do Świadczeń Dodatkowych na rzecz artystów zastosowanie ma zwolnienie od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na warunkach określonych w przepisach wykonawczych do których odnosi ten przepis.

Taki wniosek potwierdza interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 7 października 2014 r, Znak: IPPB4/415-536/14-2/AM oraz interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 10 lipca 2015 r., Znak: IPTPB1/4511-201/15-4/SJ.

Zgodnie z § 2 Rozporządzenia z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

1. diety;
   
2. zwrot kosztów:
   
   1. przejazdów,
   2. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
   3. noclegów,
   4. innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
   
   
   
   

Zakwaterowanie.

Jak wskazuje treść wniosku, Wnioskodawca w ramach Świadczeń Dodatkowych zapewnia współpracującym z nim artystom zakwaterowanie w miejscowości, w której odbywa się wydarzenie, w którym na podstawie umowy artyści mają obowiązek uczestniczyć.

Zgodnie z § 8 ust. 1 Rozporządzenia odnoszącym się do podróży krajowej za nocleg podczas podróży krajowej w obiekcie świadczącym usługi hotelarskie pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, jednak nie wyższej za jedną dobę hotelową niż dwudziestokrotność stawki diety.

W uzasadnionych przypadkach pracodawca może wyrazić zgodę na zwrot kosztów noclegu stwierdzonych rachunkiem w wysokości przekraczającej powyższy limit (§ 8 ust. 2 Rozporządzenia).

Podobnie w świetle § 16 ust. 1 Rozporządzenia odnoszącym się do podróży zagranicznej za nocleg podczas podróży zagranicznej pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, w granicach limitu określonego w poszczególnych państwach w załączniku do rozporządzenia.

W uzasadnionych przypadkach pracodawca może wyrazić zgodę na zwrot kosztów za nocleg, stwierdzonych rachunkiem, w wysokości przekraczającej limit wskazany powyżej (§ 16 ust. 3 Rozporządzenia).

Zdaniem Wnioskodawcy, Świadczenia Dodatkowe związane zagwarantowaniem artystom współpracującym z Wnioskodawcą noclegu będą więc korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego na zasadach określonych powyżej, również gdy w uzasadnionych przypadkach koszt noclegu przekracza limity wskazane w rozporządzeniu a wysokość kosztów noclegu jest stwierdzona rachunkiem.

Takie stanowisko potwierdzają interpretacje indywidualne:

„W sytuacji, gdy Wnioskodawca pokrywa artystom koszty noclegu na podstawie § 8 ust. 1-2 i § 16 ust. 1 i 3 rozporządzenia o podróżach służbowych (w tym także gdy w uzasadnionych przypadkach zwrot kosztów noclegu stwierdzonej rachunkiem w wysokości przekraczającej określony limit), wówczas taki zwrot kosztów korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”

(interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 7 października 2014 r., Znak: IPPB4/415-536/14-2/AM).

Podobne stanowisko w przypadku finansowania noclegów lekarzy przyjął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 10 lutego 2016 r., Znak: IPPB4/4511-1511/15-2/JK2: „Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy Spółka pokryje koszty noclegu w wysokości przekraczającej limity określone w cytowanym rozporządzeniu, uznając taki przypadek jako uzasadniony, wówczas pokryte przez Spółkę koszty w wysokości stwierdzonej rachunkiem hotelowym w odniesieniu do Lekarza uczestniczącego w danej konferencji, będą wolne od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”

Zatem w powyższych sytuacjach gdy Wnioskodawca przekazując Świadczenia Dodatkowe na rzecz artystów krajowych i zagranicznych zarówno prowadzących działalność gospodarczą jak i nieprowadzących działalności gospodarczej, nie będzie zobligowane do poboru podatku dochodowego od tych Świadczeń Dodatkowych oraz wystawiania informacji PIT-8C, ze względu na zastosowanie zwolnienia podatkowego.

Transport.

Jak wskazano we wniosku w ramach Świadczeń Dodatkowych Wnioskodawca zapewnia artystom transport w miejscu wydarzenia oraz przelot lub przejazd na trasie: miejsce zamieszkania – miejsce wydarzenia – miejsce zamieszkania.

Zgodnie z § 3 ust. 2 Rozporządzenia, zwrot kosztów przejazdu przysługuje w wysokości udokumentowanej biletami lub fakturami obejmującymi cenę biletu środka transportu wraz ze związanymi z nimi opłatami dodatkowymi, w tym miejscówkami, z uwzględnieniem posiadanej ulgi na dany środek transportu, bez względu na to z jakiego tytułu ulga przysługuje. Powyższe dotyczy jednakowo podróży krajowych i zagranicznych.

Zgodnie z § 9 ust. 1 Rozporządzenia za każdą rozpoczętą dobę pobytu w podróży krajowej pracownikowi przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej w wysokości 20% diety.

Zgodnie z § 9 ust. 3 Rozporządzenia przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli na wniosek pracownika pracodawca wyrazi zgodę na pokrycie udokumentowanych kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej.

Zatem jeżeli Wnioskodawca wyrazi zgodę na pokrycie kosztów transportu środkami komunikacji miejscowej ryczałt nie przysługuje, a zwolnienie w podatku dochodowym obowiązuje do wysokości poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów transportu lokalnego.

Powyższe oznacza, że w okolicznościach faktycznych przedstawionych we wniosku zwolnienie od podatku dochodowego obejmuje efektywnie całą należność (cały koszt przelotu lub przejazdu powiększony o ewentualne opłaty dodatkowe) z tytułu przejazdu/przejazdów artysty na trasie: miejsce zamieszkania – miejsce wydarzenia – miejsce zamieszkania oraz koszty transportu lokalnego wynikające z biletów lub faktur potwierdzających koszt przejazdu.

Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku Świadczeń Dodatkowych polegających na zorganizowaniu i sfinansowaniu przejazdu artysty na wydarzenie za zasadach przedstawionych w opisie stanu faktycznego w zakresie, w jakim dotyczyły będą przejazdu osoby zaproszonej do miejscowości, w której odbywa się wydarzenie, będą zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Takie stanowisko potwierdzają interpretacje indywidualne wydawane przez organy podatkowe: „(…) pokrywane przez Spółkę koszty transportu korzystać będą ze zwolnienia z podatku dochodowego do wysokości, jaka wynika z treści zacytowanego powyżej § 3 ust. 2 rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, tj. do wysokości udokumentowanej biletami lub fakturami obejmującymi cenę biletu środka transportu wraz ze związanymi z nimi opłatami dodatkowymi.

Natomiast w kwestii dotyczącej pokrywanych przez Spółkę kosztów przejazdów lokalnych w przypadku podróży:

krajowej – za każdą rozpoczętą dobę pobytu w podróży pracownikowi przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej w wysokości 20% diety, jednakże jeżeli na wniosek pracownika pracodawca wyrazi zgodę na pokrycie udokumentowanych kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej – ryczałt w wysokości 20% diety nie przysługuje (§ 9 ust. 1-3 rozporządzenia)” (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 10 lutego 2016 r., Znak: IPPB4/4511-1511/15-2/JK2).

Podobne stanowisko wyrażono w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 1 lipca 2015 r., Znak: IPTPB1/4511-201/15-4/SJ oraz interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 9 lipca 2014 r., Znak: IPPB2/415-290/14-2/AS.

W powyższych sytuacjach Wnioskodawca przekazując Świadczenia Dodatkowe związane z transportem na rzecz artystów krajowych i zagranicznych zarówno prowadzących działalność gospodarczą jak i nieprowadzących działalności gospodarczej, nie będzie zobligowany do poboru podatku dochodowego od tych Świadczeń Dodatkowych oraz wystawiania informacji PIT-8C ze względu na zastosowanie zwolnienia podatkowego.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, równowartość Świadczeń Dodatkowych poniesionych przez niego przy postanowieniu umownym przewidującym obowiązek Wnioskodawcy w tym zakresie będzie dla artysty przychodem zwolnionym od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na warunkach określonych w przepisach wykonawczych do których odnosi się ten przepis.

Oznacza to że Wnioskodawca nie ma obowiązku pobrania podatku od Świadczeń Dodatkowych, ani nie jest zobowiązany do wystawienia PIT-8C na rzecz artysty w związku ze Świadczeniami Dodatkowymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest częściowo nieprawidłowe a częściowo prawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania, wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy – osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 2a ww. ustawy – osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z treścią art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora – jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością,

-z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy – za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 18 cyt. ustawy za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Zgodnie z treścią art. 41 ust. 1 powołanej ustawy – osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Artykuł 42 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby (…).

Na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) – pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji (art. 29 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 41 ust. 4 ustawy płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Z treści przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zawiera z artystami polskimi i zagranicznymi umowy o dzieło, w których określane są zasady wynagrodzenia artystów. Z tytułu wykonywania przedmiotów umowy artysta otrzymuje honorarium – odrębne wynagrodzenie za występ/przeprowadzenie warsztatów oraz odrębne wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych. Poza ww. honorarium, artyści niemający miejsca zamieszkania w miejscowości, w której odbywa się wydarzenie , zgodnie z umową artysta ma zapewniony:

• transport lokalny w miejscu wydarzenia na trasie; miejsce przyjazdu – hotel – miejsce wydarzenia – miejsce odjazdu (Wnioskodawca wynajmuje autobus przewożący artystów na wskazanej trasie),
• zakwaterowanie w miejscu odbywania się wydarzenia (Wnioskodawca wynajmuje hotel zgodnie ze standardem przewidzianym w umowie),
• przelot lub przejazd na trasie: miejsce zamieszkania – miejsce wydarzenia – miejsce zamieszkania (Wnioskodawca zamawia i finansuje zakup biletu samolotowego dla artysty) cateringu udostępnianego wszystkim artystom uczestniczącym w wydarzeniu,
• instrumentów niezbędnych do wykonania występu.
  
  

W interpretacjach IBPB-2-1/4511-210/16/PM i IBPB-2-1/4511-315/16/PM stwierdzono, że sfinansowane przez Wnioskodawcę koszty przejazdów, zakwaterowania, wyżywienia oraz transportu lokalnego na rzecz artystów polskich i zagranicznych stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca wypłaca odrębne wynagrodzenie za występ/przeprowadzenie warsztatów oraz odrębne wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych. W tym miejscu należy wskazać, że wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych stanowi przychód z praw majątkowych określonych w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z kolei wynagrodzenie za występ/przeprowadzenie warsztatów stanowi przychód z tytułu umowy o dzieło dla artystów nie prowadzących działalności gospodarczej a dla prowadzących działalność gospodarczą przychód z tej działalności. Dodatkowe świadczenia sfinansowane przez Wnioskodawcę również stanowią przychody z umowy o dzieło albo z działalności gospodarczej jeśli artysta ją prowadzi. Powyższe odnosi się zarówno do dochodów artystów polskich jak i zagranicznych.

W przypadku dochodów z działalności gospodarczej na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika z wyjątkiem dochodów artystów zagranicznych. W tym wypadku należy mieć na względzie przepisy art. 29 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec tego stanowisko Wnioskodawcy, że świadczenia dodatkowe stanowią przychody z innych źródeł należy uznać za nieprawidłowe.

W związku z tym, że Wnioskodawca nie jest płatnikiem z tytułu przychodów artystów prowadzących działalności gospodarczą rozpatrywanie w odniesieniu do tych artystów kwestii zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b jest bezprzedmiotowe.

Natomiast w odniesieniu do dochodów artystów, z tytułu których Wnioskodawcę obciążają obowiązki płatnika wyjaśnia się, że wartość świadczeń przekazywanych tym artystom może być zwolniona z opodatkowania w oparciu o przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

1. podróży służbowej pracownika,
2. podróży osoby niebędącej pracownikiem

-do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Aby jednak przedmiotowe świadczenia, do wysokości określonej w ww. rozporządzeniu, korzystały ze zwolnienia, muszą być spełnione warunki, wynikające z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy, stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.
   
   

W art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) cytowanej ustawy posłużono się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”, dlatego też zakres tego zwolnienia nie ogranicza się jedynie do podróży służbowych, w rozumieniu art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1666 ze zm.), ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przez podmiot otrzymujący świadczenie, oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów przez podmiot je finansujący (art. 21 ust. 13 ww. ustawy).

Artyści nie są pracownikami Wnioskodawcy, tym samym w stosunku do nich będzie miało zastosowanie zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto, jak wynika z wniosku wydatki, o których mowa powyżej nie będą przez artystów zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Od dnia 1 marca 2013 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz.U. z 2013 r., poz. 167).

Zgodnie z treścią § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

1. diety;
   
2. zwrot kosztów:
   
   1. przejazdów,
   2. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
   3. noclegów,
   4. innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
   
   
   

W myśl § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia – środek transportu właściwy do odbycia podróży krajowej lub podróży zagranicznej, a także jego rodzaj i klasę, określa pracodawca.

Pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości udokumentowanej biletami lub fakturami obejmującymi cenę biletu środka transportu, wraz ze związanymi z nimi opłatami dodatkowymi, w tym miejscówkami, z uwzględnieniem posiadanej przez pracownika ulgi na dany środek transportu, bez względu na to, z jakiego tytułu ulga przysługuje (§ 3 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Przy czym zgodnie z § 3 ust. 3 ww. rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej – na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd w podróży krajowej lub podróży zagranicznej samochodem osobowym, motocyklem lub motorowerem niebędącym własnością pracodawcy.

Stosownie do § 3 ust. 4 tego rozporządzenia – w przypadkach, o których mowa w ust. 3, pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz.U. z 2013 r. poz. 1414, ze zm.).

W tym zakresie obowiązują przepisy Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz.U. Nr 27, poz. 271 ze zm.).

Jak stanowi § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej – pracownikowi, który w czasie podróży krajowej lub podróży zagranicznej poniósł inne niezbędne wydatki związane z tą podróżą, określone lub uznane przez pracodawcę, zwraca się je w udokumentowanej wysokości.

Na podstawie § 4 ust. 2 rozporządzenia – wydatki, o których mowa w ust. 1, obejmują opłaty za bagaż, przejazd drogami płatnymi i autostradami, postój w strefie płatnego parkowania, miejsca parkingowe oraz inne niezbędne wydatki wiążące się bezpośrednio z odbywaniem podróży krajowej lub podróży zagranicznej.

Stosownie do § 9 ust. 1 cytowanego rozporządzenia – za każdą rozpoczętą dobę pobytu w podróży krajowej pracownikowi przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej w wysokości 20% diety.

Ryczałt, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, jeżeli pracownik nie ponosi kosztów dojazdów (§ 9 ust. 2 rozporządzenia).

Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli na wniosek pracownika pracodawca wyrazi zgodę na pokrycie udokumentowanych kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej (§ 9 ust. 3 rozporządzenia).

W związku z powyższym świadczenia dodatkowe w postaci sfinansowania przez Wnioskodawcę kosztów przelotów lub przejazdu oraz transportu lokalnego korzystają ze zwolnienia w wysokości wydatków poniesionych na przeloty lub przejazdy i opłaty dodatkowe. Gdy Wnioskodawca wyrazi zgodę na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej ryczałt nie przysługuje ale zwolnieniem będzie objęta kwota udokumentowanych kosztów wynikająca z biletów lub faktur.

W odniesieniu do kosztów noclegów należy wyjaśnić, że w myśl § 8 ust. 1 ww. rozporządzenia – za nocleg podczas podróży krajowej w obiekcie świadczącym usługi hotelarskie pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, jednak nie wyższej za jedną dobę hotelową niż dwudziestokrotność stawki diety. W uzasadnionych przypadkach pracodawca może wyrazić zgodę na zwrot kosztów noclegu stwierdzonych rachunkiem w wysokości przekraczającej limit, o którym mowa w ust. 1 (ust. 2 § 8 ww. rozporządzenia).

Zgodnie z § 8 ust. 3 rozporządzenia – pracownikowi, któremu nie zapewniono bezpłatnego noclegu, i który nie przedłożył rachunku, o którym mowa w ust. 1, przysługuje ryczałt za każdy nocleg w wysokości 150% diety.

Zgodnie z § 16 ust. 1 rozporządzenia – za nocleg podczas podróży zagranicznej pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, w granicach limitu określonego w poszczególnych państwach w załączniku do rozporządzenia. W uzasadnionych przypadkach pracodawca może wyrazić zgodę na zwrot kosztów za nocleg, stwierdzonych rachunkiem, w wysokości przekraczającej limit, o którym mowa w ust. 1. (§ 16 ust. 3 ww. rozporządzenia).

Wobec powyższego należy stwierdzić, że w sytuacji gdy koszty świadczeń dodatkowych dla artystów polskich nieprowadzących działalności gospodarczej i zagranicznych artystów w całości będą korzystały ze zwolnienia z podatku na Wnioskodawcy z tytułu sfinansowania tych świadczeń nie będą ciążyły obowiązki płatnika. W stosunku do świadczeń dodatkowych dla polskich artystów prowadzących działalność gospodarczą Wnioskodawca w ogóle nie jest płatnikiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W odniesieniu do przywołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, że interpretacje te zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.