Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-256/16-2/ES
z 11 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. 2015, poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2016 r. (data wpływu 3 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• sposobu ustalenia wartości początkowej otrzymanego w drodze darowizny udziału w znaku towarowym - jest nieprawidłowe,
• w pozostałym zakresie – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 3 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych darowizny udziału w znaku towarowym.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: „Podatnik”) nie prowadzi i nigdy nie prowadził indywidualnej działalności gospodarczej. Ojciec Podatnika prowadzi indywidualną działalność gospodarczą i wykorzystuje w niej prawo własności intelektualnej, które ma zamiar w przyszłości przekazać Podatnikowi w formie darowizny. Przedmiotem darowizny będzie 1/3 udziału w prawie ochronnym do znaku towarowego, przyznanym na podstawie stosownej rejestracji w Urzędzie Patentowym RP, w konsekwencji czego Wnioskodawca stanie się współwłaścicielem prawa ochronnego do znaku towarowego na zasadzie współwłasności ułamkowej („Znak Towarowy”).

Umowa darowizny zostanie zawarta na terytorium Polski. W chwili zawarcia umowy darowizny Znak Towarowy będzie należeć do majątku odrębnego ojca Podatnika i zostanie - w wyniku zawartej umowy darowizny - przekazany do osobistego majątku Podatnika.

Na dzień zawarcia umowy darowizny, Znak Towarowy wchodzić będzie w skład majątku ojca Podatnika przeznaczonego do prowadzenia działalności gospodarczej.

Ojciec Podatnika nie dokonuje odpisów amortyzacyjnych od Znaku Towarowego.

W umowie darowizny Znaku Towarowego zostanie określona jego wartość, która zostanie przyjęta na podstawie wyceny dokonanej przez rzeczoznawcę (zgodnie z przepisami ustawy o podatku od spadków i darowizn - wartość rynkowa).

Po otrzymaniu darowizny, Podatnik zamierza rozpocząć prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w której będzie wykorzystywać, otrzymany tytułem darowizny Znak Towarowy przez okres dłuższy niż rok. Z tej też przyczyny, Podatnik zamierza wprowadzić otrzymany Znak Towarowy do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych. Podatnik zamierza zawrzeć umowę lub umowy z osobami trzecimi (lub osobą trzecią), na mocy których upoważni takie osoby trzecie (lub osobę trzecią) do odpłatnego korzystania ze Znaku Towarowego i będzie wykazywać przychody z tytułu opłat licencyjnych, na podstawie wystawianych faktur VAT.

Opłaty te będą uiszczane cyklicznie np. miesięcznie lub kwartalnie. W zawartej umowie określone zostaną zasady korzystania ze Znaku Towarowego. Podatnik zakłada, że będzie ponosić koszty i inne ciężary związane ze Znakiem Towarowym, w szczególności będzie uiszczać opłaty okresowe z tytułu ochrony Znaku Towarowego oraz będzie pokrywać koszty postępowań przed sądami i innymi organami powołanymi do orzekania w sprawach Znaku Towarowego.

Po zawarciu umowy Podatnik będzie zatem prowadzić między innymi działalność w zakresie dzierżawy własności intelektualnej i podobnych produktów, z wyłączeniem prac chronionych prawem autorskim (PKD 77.40.Z; podklasa ta obejmuje działalności związane z dzierżawą własności intelektualnej i podobnych produktów, za którą pobierane są opłaty w formie tantiemów lub opłat licencyjnych).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy dokonanie darowizny Znaku Towarowego skutkować będzie koniecznością rozpoznania po Stronie Podatnika przychodu, od którego Podatnik będzie zobowiązany zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych?
2. Czy Wnioskodawca będzie musiał zapłacić podatek od wskazanej darowizny Znaku Towarowego, jeżeli w ciągu 6 miesięcy zgłosi nabycie na stosownym formularzu SD-Z2 do właściwego Urzędu Skarbowego?
3. Czy w związku z nabyciem w drodze darowizny Znaku Towarowego, który będzie wykorzystywany w prowadzonej przez Podatnika działalności gospodarczej, będzie miał on prawo do zaliczania w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej?
4. Czy wartość początkowa Znaku Towarowego powinna zostać ustalona według jego wartości rynkowej wskazanej w umowie darowizny?
   
   

Odpowiedź na pytania w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stanowi przedmiot niniejszej interpretacji. Odpowiedź w zakresie podatku od spadków i darowizn zostanie udzielona odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy

Ad. 1. Zdaniem Wnioskodawcy, dokonanie darowizny Znaku Towarowego nie będzie skutkować koniecznością rozpoznania po jego stronie przychodu od którego byłby zobowiązany zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm., dalej: „Ustawa PIT”), przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku o spadków i darowizn.

Oznacza to, że jeśli dane przysporzenie nie podlega regulacjom ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 86 ze zm., dalej: „u.p.s.d.”), możliwe jest zastosowanie Ustawy PIT. Ustawa o podatku o spadków i darowizn, w art. 3 pkt 2, wyłącza z kolei ze swojego zakresu przedmiotowego nabycie w drodze spadku, zapisu windykacyjnego lub darowizny praw autorskich i praw pokrewnych, praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych oraz wierzytelności wynikających z nabycia tych praw. Tym samym, nabycie Znaku Towarowego przez Podatnika podlegać będzie przepisom Ustawy PIT. Nie oznacza to jednak automatycznie, że czynność ta spowoduje obowiązek zapłaty podatku - z uwagi na przewidziane przez ustawodawcę w art. 21 Ustawy PIT zwolnienia.

W opisanym zdarzeniu przyszłym zastosowanie znajdzie zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 125 Ustawy PIT. Zgodnie z tym przepisem, wolna od podatku jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osćb zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20. Z kolei art. 21 ust. 20 Ustawy PIT, stanowi, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 125, nie ma zastosowania do świadczeń otrzymywanych na podstawie stosunku pracy, pracy nakładczej lub na podstawie umów będących podstawą uzyskiwania przychodów zaliczonych do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2. Wyłączenie stosowania zwolnienia przewidziane w art. 21 ust. 20 nie ma jednak zastosowania do opisanego zdarzenia przyszłego, gdyż przychód Podatnika z uzyskanej darowizny nie będzie pochodził ze stosunku pracy ani z działalności wykonywanej osobiście - przynależy on bowiem do tzw. innych źródeł z art. 10 ust 1 pkt 9 Ustawy PIT.

Zdaniem Podatnika spełnione są wszystkie przesłanki warunkujące zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 125 Ustawy PIT, tj:

• darowizna Prawa stanowi nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 125 Ustawy PIT. Wprawdzie ustawodawca nie zdefiniował na potrzeby ustaw podatkowych zwrotu „nieodpłatne świadczenie”, jednak w opinii Podatnika nie powinno budzić wątpliwości, że umowa darowizny, jako przynosząca korzyść tylko jednej z jej stron, mieści się w zakresie tego zwrotu. Konstrukcja umowy darowizny spełnia ww. cechy. Zgodnie bowiem z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Jak wskazuje się w orzecznictwie, zasadniczą cechą darowizny jest jej nieodpłatność. Należy przez nią rozumieć brak ekwiwalentu ekonomicznego jako odpowiednika świadczenia darczyńcy. Celem darowizny jest zatem dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Prowadzi ona do zmniejszenia majątku darczyńcy, a zarazem do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów po stronie majątku obdarowanego.
  
• darczyńca - ojciec Podatnika - jest osobą zaliczoną do I grupy podatkowej w rozumieniu u.p.s.d. Do tej grupy, zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 u.p.s.d., zalicza się bowiem małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów. Podsumowując, ze względu na fakt, że Znak Towarowy zostanie przekazany Podatnikowi w drodze darowizny - a więc nieodpłatnego świadczenia, darczyńcą będzie ojciec Podatnika, a podstawą uzyskania przychodu nie będzie stosunek pracy, praca nakładcza lub umowa będąca podstawą uzyskiwania przychodów zaliczonych do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 Ustawy PIT, przychód uzyskany przez Podatnika korzystać będzie ze zwolnienia z podatku PIT.
  
  
  

Stanowisko Podatnika znajduje potwierdzenie w Interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 24 czerwca 2015 r. IBPB-1-1/4511-19/15/AB, w której organ stwierdził, że „ze względu na fakt, że Prawo zostanie przekazane Podatnikowi w drodze darowizny - a więc nieodpłatnego świadczenia, darczyńcą będzie matka Podatnika, a podstawą uzyskania przychodu nie będzie stosunek pracy, praca nakładcza lub umowa będąca podstawą uzyskiwania przychodów zaliczonych do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 Ustawy PIT, przychód uzyskany przez Podatnika korzystać będzie ze zwolnienia z podatku PIT.”

W interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 12 stycznia 2015 r. IBPBI/1/415-1218/14/JS organ podkreślił z kolei, że „zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy i podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 125, nie ma zastosowania do świadczeń otrzymywanych na podstawie stosunku pracy, pracy nakładczej lub na podstawie umów będących podstawą uzyskiwania przychodów zaliczonych do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 (art. 21 ust. 20 ww. ustawy). Przy czym, do pierwszej grupy podatkowej zgodnie z art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 ze zm.), zalicza się m.in. rodzeństwo. Oznacza to, że przychód uzyskany przez Wnioskodawcę w związku z otrzymaniem wskazanego we wniosku prawa do znaku towarowego, korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.” Podobnie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 lipca 2014 r. IBPB1/1/415-450/14/SK, organ zwrócił uwagę, że „zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn”. Dodatkowo należy przytoczyć treść interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 5 czerwca 2014 r. znak ILPB1/415-229/14-4/AA, według której „zwolnienie przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się do wartości świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn”.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z nabyciem w drodze darowizny Znaku Towarowego, który będzie wykorzystywany w prowadzanej przez Podatnika działalności gospodarczej, będzie miał on prawo do zaliczania w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm., dalej: Ustawa PIT), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodów są zatem koszty poniesione:

• ostatecznie,
  
• w celu osiągnięcia przychodów lub,
  
• w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów i nie wymienione w art. 23 ust. 1 Ustawy PIT.
  
  
  

Kryterium celowości zawarte w przytoczonym powyżej przepisie interpretować należy z uwzględnieniem subiektywizacji do najlepszego, racjonalnego rozumowania i wiedzy podatnika, które jednak da się zweryfikować za pomocą obiektywnego związku przyczynowo-skutkowego. Co więcej, w orzecznictwie i piśmiennictwie słusznie wskazuje się, że o zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów nie rozstrzyga faktyczne zrealizowanie zamierzonego celu. W sytuacji braku następstwa działania podatnika, poniesiony koszt może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, jeśli został on poniesiony w sposób racjonalny, albowiem mógł - z uwagi na obiektywne uwarunkowania - przyczynić się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów (tak S. Babiarz, L. Błystak, B. Dauter i inni, Podatek dochodowy od osób prawnych, Komentarz, Wrocław 2009, s. 411).

Z art. 22 ust 8 Ustawy PIT, wynika z kolei, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23

Zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 45a Ustawy PIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
  
• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
  
• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.
  
  
  

Zdaniem Podatnika, żaden z wyżej wymienionych w art. 23 ust. 1 pkt 45a Ustawy PIT, przypadków nie zachodzi w stosunku do niego.

Stosownie do treści art. 22b ust. 1 Ustawy PIT, amortyzacji podlegają nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie iub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r - Prawo własności przemysłowej (dalej „p.w.p.”),
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane pizez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a ust. 1 Ustawy PIT.

Zgodnie zaś z art. 22m ust. 1 pkt 4 Ustawy PIT, okres wykonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych nie może być krótszy niż 60 miesięcy.

W ocenie Podatnika Znak Towarowy mieści się w kategorii z art. 22b ust. 1 pkt 6 Ustawy PIT. Ustawodawca wyraźnie mówi bowiem o prawach „określonych” w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1410 ze zm. dalej: „p.w.p”), a nie o prawach np, „zarejestrowanych”, czy też na które została udzielona ochrona w zgodzie z tą ustawą. Innymi słowy, zdaniem Wnioskodawcy jeśli tylko prawo, jakie zostanie darowane, jest zidentyfikowane („określone”) w powołanej ustawie, możliwa będzie jego amortyzacja. Chodzi więc tutaj o wskazane w ww. ustawie. m.in. prawo ochronne (bądź prawo z rejestrami) na wzór użytkowy, wzór przemysłowy, znak towarowy, oznaczenie geograficzne, czy też topografię układów scalonych.

Zatem prawo ochronne (bądź prawo z rejestrami) na wzór użytkowy, wzór przemysłowy, znak towarowy, oznaczenie geograficzne, czy też topografię układów scalonych niekoniecznie musi być związane z ochroną uzyskaną na gruncie p.w.p. Może ono mieć swoje źródło - tak jak w przypadku Znaku Towarowego - w prawie europejskim.

Reasumując, skoro Znak Towarowy, stanowiący wartość niematerialną i prawną, będzie wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej, zaktualizuje się uprawnienie do zaliczania odpisów amortyzacyjnych od ich wartości początkowej w koszty uzyskania przychodów.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca wskazuje na interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 4 lipca 2014 r. Nr IBPBI/1/415-451/14/BK, według której „skoro Prawa, stanowiące wartości niematerialne i prawne, będą wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej, zaktualizuje się uprawnienie do zaliczania odpisów amortyzacyjnych od ich wartości początkowej w koszty uzyskania przychodów”.

Również w interpretacji z dnia 6 grudnia 2011 r. Nr IBPB1/2/423-1134/11/CzP Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził, że „stanowisko Spółki, zgodnie z którym będzie ona uprawniona do ustalenia wartości początkowej Znaków Towarowych w ich wartości rynkowej dla celów amortyzacji podatkowej należy uznać za prawidłowe”.

Podobne stanowisko zajął również Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 6 grudnia 2013 r., Nr ILPB4/423-340/13-6/MC, a także w interpretacji z dnia Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 30 września 2011 r. Nr ILPB4/423-231/11-2/DS, w której organ uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, według którego Spółka będzie uprawniona do amortyzacji podatkowej wniesionych do Niej w ramach aportu przedsiębiorstwa lub ZCP praw do znaków towarowych, wspólnotowych znaków towarowych i Projektów wynalazczych od miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpi wprowadzenie tych praw do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez Spółkę. Podobne wnioski przedstawił Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji Nr IPPB3/423-554/12-3/PK1 z 30 października 2012 r. oraz w interpretacji z 23 sierpnia 2012 r. Nr IPPB3/423-372/12-2/PK1.

W interpretacji z 18 stycznia 2012 r. Nr IPPB1/415-1020/11-2/EC Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zauważył zaś że kosztem uzyskania przychodów są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od składników majątku nabytych w drodze spadku lub darowizny, spełniających warunki pozwalające uznać je za środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne.”

Analogicznie rozumując Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 13 grudnia 2011 r. Nr IPPB3/423-827/11-2/PK1, zauważył że „Wnioskodawca może dokonywać odpisów amortyzacyjnych liczonych od wskazanej w punkcie 2 niniejszego wniosku wartości początkowej (wartości rynkowej) zarejestrowanych wspólnotowych wzorów przemysłowych, zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 6 Ustawy o CIT i zaliczać je w całości do kosztów uzyskania przychodu.”

Takie samo stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w interpretacji z 11 lipca 2011 r., Nr IPPB3/423-246/11-4/MS oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z 19 kwietnia 2012 r. Nr ITPB3/423-38a/12/DK.

Ad. 4

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość początkowa Znaku Towarowego powinna zostać ustalona według jego wartości rynkowej wskazanej w umowie darowizny.

Podstawa prawna stanowiska Wnioskodawcy znajduje się w art. 22g ust. 1 pkt 3 Ustawy PIT. Zgodnie z tym przepisem za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Zatem w sytuacji Wnioskodawcy prawidłowym będzie przyjęcie jako wartości początkowej Znaku Towarowego wartości rynkowej wynikającej z treści umowy darowizny. Tak jak to bowiem wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, wartość przedmiotu tej umowy zostanie przyjęta na podstawie wyceny dokonanej przez profesjonalistę w tym zakresie (rzeczoznawcę).

Powyższe znajduje potwierdzenie w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 4 lipca 2014 r., Znak: IBPBI/1/415-451/14/BK, według której „skoro prawa, stanowiące wartości niematerialne i prawne, będą wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej, zaktualizuje się uprawnienie do zaliczania odpisów amortyzacyjnych od ich wartości początkowej w koszty uzyskania przychodów.” W interpretacji z 6 lutego 2014 r., Nr IBPBI/1/415-1132/13/AB Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach podkreślił, że „stosownie do treści art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości”. Podobnie stwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 19 grudnia 2013 r. Nr IBPBI/1/415-982/13/AP, zgadzając się wnioskodawcą według którego „będzie mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych od prawa ochronnego do znaku towarowego, zaś jego wartością początkową będzie wartość rynkowa”.

Należy również przytoczyć treść interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 27 grudnia 2013 r. Nr ILPB1/415-1104/13-5/AG: „Przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 8, 9,14 i 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio (art. 22g ust. 16 powołanej ustawy). W myśl art. 19 ust. 3 ww. ustawy, wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia. Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnej i prawnej (prawo ochronne na znak towarowy) nabytych w drodze darowizny, należy ustalić wg wartości rynkowej z dnia nabycia, z zastosowaniem cytowanego wyżej przepisu art. 19. W konsekwencji, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 w związku z art. 22g ust. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość początkowa, dla każdego z osobna składnika majątku nie może być wyższa niż wartość rynkowa tego składnika (suma wartości początkowej wszystkich składników majątku nie może być wyższa niż suma jednostkowych wartości rynkowych tychże składników).” Powyższe znajduje swoje dodatkowe potwierdzenie w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 5 listopada 2013 r., Nr ILPB1/415-894/13-5/AA, oraz interpretacji z 13 stycznia 2009 r. Nr ILPB1/415-851/08-3/AA Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• sposobu ustalenia wartości początkowej otrzymanego w drodze darowizny udziału w znaku towarowym jest nieprawidłowe,
• w pozostałym zakresie jest prawidłowe.
  
  

Ad. 1 i 3

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ad. 4

Odnosząc się do sposobu ustalenia wartości początkowej ww. wartości niematerialnej i prawnej zauważyć należy, że zgodnie z art. 22f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych jest zróżnicowany (m.in. z uwagi na sposób ich nabycia) i określony został w art. 22g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób uważa się wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

W myśl art. 22g ust. 16 ww. ustawy, przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 8, 9, 14 i 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.

Art. 19 ust. 3 powołanej ustawy stanowi natomiast, że wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Zauważyć przy tym należy, że zgodnie z art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie. Przy czym w braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że udziały współwłaścicieli są równe.

Zważywszy, że przedmiotem darowizny otrzymanej przez Wnioskodawcę od ojca będzie 1/3 udziału w prawie ochronnym do znaku towarowego wartość początkową należy ustalić w wysokości 1/3 wartości rynkowej tego znaku z dnia jego nabycia.

Jeżeli natomiast wartość przyjęta w umowie darowizny byłaby niższa od wartości rynkowej wynikającej z wyceny, należałoby wartość początkową wartości niematerialnych i prawnych ustalić w wartości 1/3 wartości określonej w tej umowie.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcy i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002, r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.