2016.05.10 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/4512-1-146/16-5/AS
z 10 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2016 r. (data wpływu 1 marca 2016 r.), uzupełnionym pismami z dnia 4 kwietnia 2016 r. (data wpływu 7 kwietnia 2016 r.) i z dnia 18 kwietnia 2016 r. (data wpływu 21 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności darowizny autorskiego prawa majątkowego do utworu w postaci znaku towarowego słowno-graficznego za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT oraz w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności darowizny autorskiego prawa majątkowego do utworu w postaci znaku towarowego słowno-graficznego za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT oraz w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania. Wniosek został uzupełniony w dniach 7 i 21 kwietnia 2016 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz o dopłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, będący osobą fizyczną, posiada status polskiego rezydenta podatkowego, podlegającego w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości osiąganych przez siebie dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 361), dalej zwaną „u.p.d.o.f.”.

Wnioskodawca jest wspólnikiem w spółce jawnej (dalej zwana „Spółką”).

Dochody z działalności tej Spółki opodatkowywane są na poziomie jej wspólników, w tym Wnioskodawcy, i podlegają u Wnioskodawcy opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z zastosowaniem stawki liniowej, stosownie do art. 9a ust. 2, w zw. z art. 30c u.p.d.o.f.

W najbliższym czasie, w Spółce rozpoczęty zostanie proces przekształcenia w spółkę komandytową. Wnioskodawca w spółce przekształconej uzyska status komandytariusza.

Wnioskodawcy oraz jego żonie przysługuje ponadto autorskie prawo majątkowe do utworu w postaci znaku towarowego słowno-graficznego.

Na znak ten do tej pory nie zostało udzielone prawo ochronne. Nie został również złożony wniosek o jego rejestrację w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej.

Żona Wnioskodawcy zamierza jednak wycofać się z prowadzonej działalności, w związku z czym planuje darować swój udział w autorskim prawie majątkowym Wnioskodawcy. Tym samym, Wnioskodawcy przysługiwać będzie pełnia praw autorskich majątkowych do znaku towarowego.

Z uwagi na fakt, że główna działalność prowadzona jest za pośrednictwem Spółki, która używa również opisanego powyżej znaku do oznaczania produktów lub usług, Wnioskodawca, po otrzymaniu wspomnianej powyżej darowizny od żony, dzięki której uzyska pełnię autorskich praw majątkowych do znaku towarowego, zamierza przenieść przysługujące mu autorskie prawo majątkowe do tego znaku na rzecz Spółki.

Wnioskodawca planuje, że przeniesienie nastąpi w formie umowy darowizny już po zakończonym procesie przekształcenia w spółkę komandytową. Tym samym, Spółka stanie się jedynym podmiotem, któremu przysługiwać będzie pełnia autorskich praw majątkowych do znaku, tzn. będzie uprawniona do zgłoszenia znaku do rejestracji, udzielania na niego licencji, czy nawet zbycia.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 4 kwietnia Zainteresowany wskazał, że: „(...) dokonuje doprecyzowania stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji podatkowej poprzez wskazanie, że możliwym jest, iż darowizna autorskiego prawa majątkowego, której skutki podatkowe są przedmiotem wniosku, nie zostanie dokonana dopiero po przekształceniu spółki jawnej w spółkę komandytową, w której Wnioskodawca posiada status wspólnika, bowiem przekształcenie to, z uwagi na czynniki zewnętrzne, może zostać wstrzymane i przeprowadzone w bliżej nieokreślonym terminie.

Wnioskodawca, w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku podkreślił, że planowane jest rozpoczęcie procesu przekształcenia spółki, w której posiada on obecnie status wspólnika, ze spółki jawnej na spółkę komandytową oraz, że darowizna autorskiego prawa majątkowego nastąpi dopiero po zakończonym procesie przekształcenia. Możliwe jest jednakże, że proces przekształcenia, jeśli się rozpocznie, zostanie wstrzymany do bliżej nieokreślonego terminu, co pozwala twierdzić, że jeśli wstrzymanie przekształcenia nastąpi lub spółka jawna w ogóle procesu przekształcenia nie rozpocznie, darowizna autorskiego prawa majątkowego zostanie dokonana pomimo braku przekształcenia w spółkę komandytową, tzn. zostanie dokonana na spółkę w jej obecnej formie prawnej, tj. spółki jawnej. Tym samym, stwierdzić należy, że darowizna autorskiego prawa majątkowego nie jest w pełni uzależniona od uprzedniego przekształcenia spółki jawnej w spółkę komandytową i będzie mogła nastąpić zarówno przed, jak i po ewentualnym przekształceniu.

Jednocześnie podkreślić należy, że powyższe doprecyzowanie stan faktycznego nie wpływa na zadane we wniosku pytania oraz uzasadnienie prawne, bowiem spółka, do której nastąpi darowizna autorskiego prawa majątkowego, jest spółką jawną, tzn. spółką osobową, transparentną podatkowo, której dochody opodatkowywane są na poziomie jej wspólników, a ponadto planowanym było przekształcenie jej formy prawnej w inną spółkę osobową, tj. spółkę komandytową, która również jest spółką transparentną podatkowo i jej dochody opodatkowywane są na poziomie jej wspólników. Tym samym, niezależnie od tego, czy darowizna autorskiego prawa majątkowego zostanie dokonana przed przekształceniem spółki jawnej, czy po przekształceniu spółki jawnej w komandytową, będzie ona dokonywana na rzecz spółki osobowej, transparentnej podatkowo, w której Wnioskodawca będzie Wspólnikiem”.

Z uzupełnienia do wniosku z dnia 18 kwietnia 2016 r. wynika natomiast, że:

Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
Przedmiotowy znak był i jest wykorzystywany w spółce jawnej do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.
Wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na wytworzenie autorskiego prawa majątkowego w postaci znaku towarowego obejmują wynagrodzenie grafika, uiszczone przez Wnioskodawcę na podstawie umowy cywilnoprawnej; jednocześnie, poprzez sformułowanie „wszelkie wydatki poniesione przez dokonanie czynności darowizny” Wnioskodawca rozumie wydatki poniesione przez Niego w celu dokonania czynności darowizny. Wskazać w tym miejscu dodatkowo należy, w nawiązaniu do uzasadnienia prawnego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, że Zainteresowany podtrzymuje jego treść, z tą jedynie modyfikacją, że, zdaniem Wnioskodawcy, ustalając podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności darowizny autorskiego prawa majątkowego w postaci znaku towarowego na rzecz Spółki, należy wziąć pod uwagę koszty faktycznie poniesione przez podatnika (w tym wypadku Wnioskodawcę) w celu wytworzenia znaku towarowego, a nie wartość rynkową przedmiotu darowizny. Oznacza to, że zdaniem Wnioskodawcy, podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym będzie kwota stanowiąca sumę kosztów poniesionych w związku z wytworzeniem autorskiego prawa majątkowego (np. wynagrodzenie grafika), z wyłączeniem natomiast kosztów związanych z dokonaniem darowizny, tj. kosztów usług doradczych, notarialnych oraz wyceny znaku towarowego przez rzeczoznawcę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowym jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym czynność darowizny autorskiego prawa majątkowego do znaku towarowego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 8 ust. 2 u.p.t.u., a podstawą opodatkowania tym podatkiem będzie wartość ustalona zgodnie z art. 29a ust. 5 u.p.t.u., tj. koszt świadczenia tych usług, poniesiony przez podatnika, przez który rozumieć należy wszelkie wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na dokonanie czynności darowizny, z wyłączeniem np.: wartości rynkowej przedmiotu darowizny?

Zdaniem Wnioskodawcy (zmodyfikowanym w uzupełnieniu do wniosku z dnia 18 kwietnia 2016 r.), na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, t.j.), dalej zwana „u.p.t.u.”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 u.p.t.u., przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Definicja towarów została zawarta w art. 2 pkt 6 u.p.t.u., według którego, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle tej definicji należy stwierdzić, że autorskie prawo majątkowe do znaku towarowego na gruncie u.p.t.u., nie może zostać zaklasyfikowane jako towar. Nie stanowi ono bowiem ani rzeczy, ani również żadnej postaci energii.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, darowizna autorskiego prawa majątkowego do znaku towarowego nie stanowi na gruncie u.p.t.u. dostawy towarów.

Uwzględniając powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, należy uznać, że jeżeli przeniesienia autorskiego prawa majątkowego do znaku towarowego nie można zakwalifikować jako dostawy towarów, to zgodnie z definicją negatywną zawartą w art. 8 ust. 1 u.p.t.u., przeniesienie tego prawa powinno zostać uznane za świadczenie usług.

Zgodnie z nią, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u., rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 u.p.t.u., w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodne z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Autorskie prawo majątkowe do znaku towarowego mieści się w kategorii wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u.

Zasadą jest jednak reguła ogólna wynikająca z art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u., zgodnie z którą, opodatkowaniu tym podatkiem podlega jedynie odpłatne świadczenie usług.

Pojęcie „odpłatnego świadczenia usług” rozszerzane jest jednak w przepisie art. 8 ust. 2 u.p.t.u., który za odpłatne świadczenie usług nakazuje uznawać na gruncie u.p.t.u. również pewne czynności o charakterze nieodpłatnym.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 u.p.t.u., „za odpłatne świadczenie usług” uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości łub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zdaniem Wnioskodawcy, aby dane nieodpłatne świadczenie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czynność ta spełniać powinna następujące warunki:

w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa – użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia - w całości lub w części podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów (warunki te muszą zostać spełnione łącznie),
w przypadku świadczenia usług - świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Jak wyżej wskazano, autorskie prawo majątkowe do znaku towarowego nie jest towarem, stąd, w ocenie Wnioskodawcy, kwalifikacja darowizny autorskiego prawa majątkowego do znaku towarowego na rzecz Spółki, jako odpłatnego świadczenia usług, powinna nastąpić na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 u.p.t.u.

Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza, należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Jeśli przesłanki, wskazane w art. 8 ust. 2 u.p.t.u., nie zostaną spełnione, należy uznać, że dane nieodpłatne świadczenie usług nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Potwierdzeniem tej tezy jest interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 6 maja 2011 r. (nr ITPP1/443-259/11/MS), w której organ stwierdził, że „za usługi niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem, należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Opodatkowaniu podlegają bowiem tylko te usługi, których cel nie wiąże się z prowadzonym przedsiębiorstwem. Chodzi tu o świadczenie takich usług, które nie mają żadnego wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów obecnych lub potencjalnych”.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym, nieodpłatne przekazanie w drodze darowizny autorskiego prawa majątkowego do znaku towarowego na rzecz Spółki, stanowić będzie nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż jego działalność gospodarcza i w konsekwencji, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług, na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 u.p.t.u.

Z uwagi na podleganie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług darowizny autorskiego prawa majątkowego do znaku towarowego na rzecz Spółki, istotnym jest ustalenie podstawy opodatkowania tym podatkiem.

Zgodnie z art. 29a ust. 5 u.p.t.u., „w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika”.

Przepisy u.p.t.u. nie precyzują, co należy rozumieć pod pojęciem „kosztu świadczenia usługi”.

Stosując wykładnię celowościową wskazanego przepisu należy uznać, że podstawa opodatkowania nieodpłatnego świadczenia omawianego przepisu powinna być jak najbliższa rzeczywistemu kosztowi jej wyświadczenia (por. Jerzy Martini, Przemysław Skorupa, Marek Wojda, VAT 2010, Komentarz, wyd. Ch. Beck, Warszawa 2010).

Biorąc powyższe stanowisko pod uwagę, zdaniem Wnioskodawcy, należy przyjąć, że w przypadku świadczenia usług objętych normą art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, istotny jest faktycznie poniesiony koszt świadczenia usług, a nie cena rynkowa danej usługi.

Ustalając podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności darowizny autorskiego prawa majątkowego do znaku towarowego na rzecz Spółki, należy wziąć zatem pod uwagę koszty faktycznie poniesione przez podatnika (w tym wypadku Wnioskodawcę) w celu wytworzenia znaku towarowego, a następnie jego przekazania w formie darowizny na rzecz Spółki (np. wynagrodzenie grafika, koszty usług doradczych, koszty aktu notarialnego, koszty wyceny znaku towarowego przez rzeczoznawcę).

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, podstawę opodatkowania powyższej czynności stanowić będą, zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, koszty świadczenia tej usługi poniesione przez podatnika, przedstawione powyżej.

W tym miejscu należy wskazać, że w uzupełnieniu do wniosku z dnia 18 kwietnia 2016 r., Wnioskodawca zmodyfikował swoje stanowisko stwierdzając, że: „(...) ustalając podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności darowizny autorskiego prawa majątkowego w postaci znaku towarowego na rzecz Spółki należy wziąć pod uwagę koszty faktycznie poniesione przez podatnika (w tym wypadku Wnioskodawcę) w celu wytworzenia znaku towarowego, a nie wartość rynkową przedmiotu darowizny. Oznacza to, że zdaniem Wnioskodawcy, podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym będzie kwota stanowiąca sumę kosztów poniesionych w związku z wytworzeniem autorskiego prawa majątkowego (np. wynagrodzenie grafika), z wyłączeniem natomiast kosztów związanych z dokonaniem darowizny, tj. kosztów usług doradczych, notarialnych oraz wyceny znaku towarowego przez rzeczoznawcę.

Stanowisko to potwierdzają również organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych, wydanych wobec prawa ochronnego na znak towarowy, np.:

interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 2 marca 2015 r., nr IPTPP2/4512-33/15-2/PRP;
interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 3 sierpnia 2015 r., nr IPTPP1/4512-379/15-2/MW;
interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 lipca 2014 r., nr IBPP1/443-350/14/AZb;
interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 20 stycznia 2015 r., nr ILPP1/443-991/14-2/HW;
interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 11 grudnia 2014 r., nr IPTPP2/443-761/14-2/IR;
interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 25 listopada 2014 r., nr ILPP5/443-219/14-2/PG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z przepisu art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W wyżej powołanych przepisach przyjęto generalną zasadę, zgodnie z którą, usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów.

Stąd też definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Określeniem „usługi” w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, objęto obszerny krąg czynności, obejmujący swym zakresem zarówno czynności określone przez stosowne klasyfikacje statystyczne, jak i cały szereg innych świadczeń, które nie są ujęte w tych klasyfikacjach.

Zatem pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

W tym miejscu należy zaznaczyć, że nie każde działanie, powstrzymanie się od działania, czy też tolerowanie czynności lub sytuacji jest uznawane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy. Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania usługi. Wynagrodzenie musi być należne za jej wykonanie.

Powyższe unormowania wskazują, że przedmiotem opodatkowania podatkiem VAT są czynności odpłatne, natomiast nieodpłatne dostawy towarów i świadczenie usług, co do zasady, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, za wyjątkiem ściśle określonych sytuacji, wskazanych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy.

Za odpłatne świadczenie usług – zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy – uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z powołanego wyżej przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki:

w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa – użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia – w całości lub w części – podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych (warunki te muszą być spełnione łącznie),
w przypadku świadczenia usług – świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zatem w celu ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia.

Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wówczas przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu, nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jest jednak od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Wypełnienie warunku określonego w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Należy więc stwierdzić, że opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością.

Jednak nie każda czynność stanowiąca świadczenie usług, w rozumieniu art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z art. 15 ust. 2 ustawy wynika, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą, istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem, świadczenie usług będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu świadczącego te usługi, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód i jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności nie noszą znamion działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy, podmiotu dokonującego tych czynności nie można uznać za podatnika VAT.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem w spółce jawnej, w której dochody opodatkowywane są na poziomie jej wspólników, w tym Wnioskodawcy, i podlegają u Wnioskodawcy opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z zastosowaniem stawki liniowej. W najbliższym czasie Spółka przekształci się w spółkę komandytową, w której Wnioskodawca uzyska status komandytariusza. Wnioskodawcy oraz jego żonie przysługuje autorskie prawo majątkowe do utworu w postaci znaku towarowego słowno-graficznego, na który nie zostało jeszcze udzielone prawo ochronne. Nie został również złożony wniosek o jego rejestrację w Urzędzie Patentowym. Żona Wnioskodawcy zamierza darować swój udział w autorskim prawie majątkowym Wnioskodawcy.

Zainteresowany następnie przeniesie w drodze umowy darowizny przysługujące mu autorskie prawo majątkowe do tego znaku na rzecz Spółki. Tym samym, Spółka stanie się jedynym podmiotem, któremu przysługiwać będzie pełnia autorskich praw majątkowych do znaku, tzn. będzie uprawniona do zgłoszenia znaku do rejestracji, udzielania na niego licencji, czy nawet zbycia. Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotowy znak był i jest wykorzystywany w spółce jawnej do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na wytworzenie autorskiego prawa majątkowego w postaci znaku towarowego obejmują wynagrodzenie grafika, uiszczone przez Wnioskodawcę na podstawie umowy cywilnoprawnej; jednocześnie, poprzez sformułowanie „wszelkie wydatki poniesione przez dokonanie czynności darowizny” Wnioskodawca rozumie wydatki poniesione przez Niego w celu dokonania czynności darowizny. Wnioskodawca, ustalając podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności darowizny autorskiego prawa majątkowego w postaci znaku towarowego na rzecz Spółki, bierze pod uwagę koszty faktycznie poniesione przez podatnika w celu wytworzenia znaku towarowego, a nie wartość rynkową przedmiotu darowizny. Oznacza to, zdaniem Wnioskodawcy, że podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym będzie kwota stanowiąca sumę kosztów poniesionych w związku z wytworzeniem autorskiego prawa majątkowego (np. wynagrodzenie grafika), z wyłączeniem natomiast kosztów związanych z dokonaniem darowizny, tj. kosztów usług doradczych, notarialnych oraz wyceny znaku towarowego przez rzeczoznawcę.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą w pierwszej kolejności ustalenia, czy czynność darowizny autorskiego prawa majątkowego do znaku towarowego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Jak wynika z powyższego, darowizna jest umową cywilnoprawną, cechującą się nieodpłatnością oraz przysporzeniem majątkowym tylko jednej ze stron umowy.

W przypadku przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych w drodze darowizny, dotychczasowy właściciel przenosi na nabywcę prawo do tych wartości.

Należy więc przyjąć, że przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, dokonywane przez podatnika, w przypadku spełnienia przesłanek wynikających z art. 8 ust. 2 ustawy, traktowane jest jako czynność odpłatnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W definicji świadczenia usług, sformułowanej na potrzeby ustawy o podatku od towarów i usług, niewątpliwie mieści się przekazanie w drodze darowizny znaku towarowego na rzecz innego podmiotu, bowiem w takim przypadku dochodzi do przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Ze wskazanych na wstępie regulacji wynika, że świadczenie usług, co do zasady, jest opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Natomiast w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą, istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem, świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że wartość znaku towarowego mieści się w kategorii „wartości niematerialnych i prawnych”, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy. Wynika z tego, że przeniesienie wartości ww. znaku zalicza się do świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ustawy.

Jak stanowi cyt. wyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika – należy traktować jako odpłatne świadczenie usług.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca zamierza dokonać darowizny autorskiego prawa majątkowego do znaku towarowego na rzecz Spółki. Czynność ta dla Zainteresowanego będzie nieodpłatna, bowiem z wniosku nie wynika, aby otrzymał on od Spółki jakikolwiek ekwiwalent.

Odnosząc się do opisu sprawy, należy stwierdzić, że opodatkowaniu, zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zysk, wizerunek, odbiór przez kontrahentów.

Zatem, przez świadczenie usług niezwiązanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy rozumieć takie świadczenie usług, które odbywa się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności. Natomiast przez usługi związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, należy rozumieć te usługi, które są wykonywane nieodpłatnie w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podmiotu, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa. W tym więc aspekcie winny być rozpatrywane działania podejmowane przez podmiot. A zatem, jeśli podjęte przez podmiot działania mają na celu przyniesienie korzyści prowadzonej działalności gospodarczej, tym samym są związane z jej prowadzeniem, a więc, jak to określa art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

W opisanej sytuacji Zainteresowany wyzbędzie się części swojego majątku na rzecz Spółki, czyli autorskiego prawa majątkowego do znaku towarowego, w zamian za co nie otrzyma od Spółki jakiegokolwiek świadczenia. Jak wskazano we wniosku, Wnioskodawca zamierza zbyć to prawo nieodpłatnie, w formie darowizny, a więc bez uzyskania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Z uwagi na powyższe okoliczności, w przedmiotowej sprawie nie można uznać, że darowizna przez Wnioskodawcę autorskiego prawa majątkowego do znaku towarowego Spółce będzie miała wpływ na przyszłą sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawcy jako osoby prowadzącej działalność gospodarczą, Jego wizerunek, generowane zyski, czy odbiór przez kontrahentów. Tak więc, w przedmiotowej sprawie nie zachodzi żaden związek z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. W związku z darowizną autorskiego prawa majątkowego do znaku towarowego na rzecz Spółki, wszelkie prawa do tego znaku zostaną przeniesione na Spółkę. Wnioskodawca nie będzie posiadał w stosunku do znaku towarowego żadnych praw i roszczeń. Skoro znak towarowy nie będzie własnością Wnioskodawcy, to nie będzie mógł być wykorzystywany w celach prowadzenia działalności gospodarczej Zainteresowanego. W konsekwencji, przekazanie autorskiego prawa majątkowego do znaku towarowego w formie darowizny będzie dokonane w celach innych, niż działalność gospodarcza Zainteresowanego.

Tym samym, darowizna autorskiego prawa majątkowego do znaku towarowego na rzecz Spółki, która nie nastąpi na cele związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy.

Reasumując, czynność darowizny autorskiego prawa majątkowego do znaku towarowego, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy.

Wątpliwości Zainteresowanego dotyczą również kwestii ustalenia podstawy opodatkowania ww. darowizny autorskiego prawa majątkowego do znaku towarowego.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a 30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy, w przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

Ustawodawca nie określił w sposób precyzyjny, jakiego rodzaju koszty mogą zostać uznane za poniesione przez podatnika w związku ze świadczeniem nieodpłatnie usług. Nie ulega jednak wątpliwości, że chodzi tu o koszty rzeczywiście poniesione w związku ze świadczoną usługą, tzn. takiego rodzaju koszty, bez poniesienia których wykonanie usługi byłoby niemożliwe.

Art. 29a ust. 5 ustawy stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z dnia 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.), z treści którego wynika, że w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74–77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną, lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Z kolei, stosownie do art. 75 ww. Dyrektywy, w odniesieniu do świadczenia usług, o których mowa w art. 26 (tj. m.in. usług świadczonych przez podatnika nieodpłatnie na prywatny użytek jego lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa, uznawanych za usługi świadczone odpłatnie), w przypadku, gdy towary stanowiące część majątku przedsiębiorstwa używane są do celów prywatnych lub usługi są świadczone nieodpłatnie, podstawę opodatkowania stanowi całkowita kwota wydatków poniesionych przez podatnika na wykonanie tych usług.

Z art. 29a ust. 6 ustawy wynika, że podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Do podstawy opodatkowania nie wlicza się zatem samego podatku – należnego z tytułu danej transakcji.

W myśl art. 78 lit. a) Dyrektywy, do podstawy opodatkowania wlicza się podatki, opłaty, w tym opłaty celne oraz inne należności, z wyjątkiem samego VAT.

Zarówno w polskich przepisach, jak i przepisach wspólnotowych brak jest bezpośredniej podstawy prawnej, która wprost pozwalałaby na wyodrębnienie świadczeń złożonych i traktowanie ich jako takich na gruncie przepisów o podatku VAT. Kwestie te analizowane były przez polskie i wspólnotowe sądy, i choć orzecznictwo w tym zakresie nie jest jednolite, należy wziąć je pod uwagę, analizując okoliczności przedstawionej sprawy.

Zgodnie z dorobkiem orzeczniczym TSUE (C–572/07, C–349/96, C–111/05), w przypadku czynności powiązanych ekonomicznie i funkcjonalnie ze sobą w taki sposób, że stanowią jedno świadczenie z gospodarczego i ekonomicznego punktu widzenia, wskazane jest ich traktowanie jako jednej nierozłącznej całości także dla celów opodatkowania VAT. Jeżeli kilka świadczeń dokonywanych przez podatnika na rzecz klienta jest ze sobą tak ściśle związane, że tworzy obiektywnie jedno świadczenie z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia, to nie należy dla celów podatkowych sztucznie dzielić takiego świadczenia. Należy zaznaczyć, że co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne. Dopiero za pewne odstępstwo i wyjątek należy uznać potraktowanie kilku świadczeń za jedno złożone. W orzecznictwie sądowym, także w sprawach dotyczących świadczeń złożonych, wielokrotnie akcentowany jest fakt, że potraktowanie kilku usług za jedną złożoną, stanowi odstępstwo od powszechności opodatkowania, zgodnie z którą każde świadczenie należy postrzegać odrębnie.

W ocenie tut. Organu, mając do czynienia ze świadczeniami złożonymi, należy każdorazowo spoglądać przez pryzmat powyższej zasady. Inne podejście w rzeczywistości prowadziłoby do pełnej dowolności i uznaniowości przy ocenie kompleksowości. Zatem o świadczeniu złożonym można mówić, jeśli istnieje funkcjonalny związek pomiędzy poszczególnymi elementami świadczenia na tyle ścisły, by nie można było wydzielić z tego świadczenia jego poszczególnych elementów i potraktować ich jako świadczeń odrębnych. Muszą one stanowić jedną nierozerwalną całość.

Pojedyncze świadczenie traktowane jest jak element świadczenia zasadniczego wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.

W tym miejscu trzeba odwołać się do zapisów ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 1410, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 67 ust. 1 tej ustawy, patent jest zbywalny i podlega dziedziczeniu.

Art. 67 ust. 2 ww. ustawy stwierdza, że umowa o przeniesienie patentu wymaga, pod rygorem nieważności, zachowania formy pisemnej.

Stosownie do art. 67 ust. 3 cyt. ustawy, przeniesienie patentu staje się skuteczne wobec osób trzecich z chwilą wpisu tego przeniesienia do rejestru patentowego.

W myśl art. 162 ust. 1 ww. ustawy, prawo ochronne na znak towarowy jest zbywalne i podlega dziedziczeniu. Przepisy art. 67 ust. 2–4 stosuje się odpowiednio.

Ustawa – Prawo własności przemysłowej – dla ważności czynności zbycia prawa ochronnego znaku towarowego przewiduje jedynie zwykłą formę pisemną, natomiast nie wymaga formy aktu notarialnego.

Przenosząc powyższe na grunt analizowanej sprawy nie można przyjąć, że przekazanie autorskiego prawa majątkowego do znaku towarowego w formie darowizny stanowić będzie czynność główną, a czynności notarialne, doradcy oraz rzeczoznawcy związane z ww. przeniesieniem prawa własności będą tzw. świadczeniami pomocniczymi. W wypadku przeniesienia prawa ochronnego znaku towarowego w formie darowizny, ewentualne towarzyszące usługi notarialne, doradcze czy też rzeczoznawcy, należy uznać za samodzielne świadczenia, ponieważ nie są one wymagane przez ustawę – Prawo własności przemysłowej. Dla uznania bowiem ww. czynności za skuteczną, wymagane jest jedynie zachowanie zwykłej formy pisemnej. Usługi notarialne, doradcze czy też rzeczoznawcy, nie stanowią koniecznego elementu dla dokonania darowizny autorskiego prawa majątkowego do znaku towarowego.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy oraz przedstawiony opis sprawy, stwierdzić należy, że w przypadku przedmiotowego nieodpłatnego przekazania (darowizny) autorskiego prawa majątkowego do znaku towarowego, która to czynność będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, podstawą opodatkowania – zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy – będzie faktyczny koszt świadczenia tej usługi, który stanowić będzie kwota poniesionych wydatków w związku z wytworzeniem, zarejestrowaniem i utrzymaniem znaku towarowego, z wyłączeniem natomiast kosztów związanych z dokonaniem darowizny (tj. np. kosztów usług doradczych, notarialnych oraz wyceny znaku towarowego przez rzeczoznawcę).

Reasumując, podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług będzie wartość ustalona zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy, tj. koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika, przez który rozumieć należy wszelkie wydatki poniesione przez Wnioskodawcę z tytułu wytworzenia, zarejestrowania i utrzymania znaku towarowego (np. koszty rejestracji znaku, wynagrodzenie grafika, wynagrodzenie kancelarii patentowej oraz koszty utrzymania praw ochronnych). Zatem słuszne jest stanowisko Wnioskodawcy, wyrażone ostatecznie w piśmie z dnia 18 kwietnia 2016 r., zgodnie z którym do podstawy opodatkowania nie będą wchodzić te koszty, które są związane z dokonaniem samej darowizny, tj. koszty usług doradczych, koszty aktu notarialnego, koszty wyceny znaku towarowego przez rzeczoznawcę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tut. Organ wskazuje również, że niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług. Natomiast pozostała część wniosku dotycząca podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie załatwiona odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin