Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.117.2017.2.MZ
z 28 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2017 r. (data wpływu 4 kwietnia 2017 r.), uzupełnionym w dniu 9 czerwca 2017 r. (data wpływu 19 czerwca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku dostawy lokalu użytkowego dokonanej w trybie licytacji komorniczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 19 czerwca 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku dostawy lokalu użytkowego dokonanej w trybie licytacji komorniczej.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Pani J. K. W. prowadząca działalność gospodarczą pod firmą C. w dniu 14 grudnia 2006 r. zakupiła od Zakładów ... „F.” Spółdzielnia Pracy w B. nieruchomość gruntową zabudowaną oznaczoną numerem działki 1884/7, położoną w B. przy ul. … . Przedmiotowa sprzedaż nieruchomości była zwolniona z podatku od towarów i usług. Podstawą zwolnienia był art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Ww. nieruchomość została sprzedana w drodze licytacji komorniczej w dniu 23 kwietnia 2015 r. za kwotę 365.000 zł. Zgodnie z projektem planu podziału sumy uzyskanej ze sprzedaży nieruchomości powyższa kwota zawiera w sobie podatek od towarów i usług w wysokości 68.252 zł. Zdaniem Komornika Sądowego prowadzącego egzekucję J. K. W. jako prowadząca działalność gospodarczą w chwili licytacji komorniczej powinna uiścić podatek VAT od takowej czynności. Na powyższy projekt podziału sumy z uzyskanej ze sprzedaży nieruchomości zostały złożone zarzuty do Sądu Rejonowego w B. Tenże Sąd Rejonowy w B. prawomocnym postanowieniem z dnia 16 grudnia 2016 r. zmienił plan podziału sumy z egzekucji z nieruchomości, lecz w innym zakresie niż przedmiotowy podatek VAT. Sąd stwierdził, że zwolnienie od opodatkowania podatkiem VAT nie rozciąga się na dalszą odsprzedaż przedmiotowej nieruchomości.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że:

1. nieruchomość była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej, zaś wnioskodawczyni była „płatnikiem podatku VAT”,
2. wydatki na modernizację i remont lokalu nie przekroczyły 30% wartości początkowej nieruchomości, remont lokalu został przeprowadzony tuż po zakupie,
3. wydatki na remont nie przekroczyły 30% wartości początkowej, ale lokal był wykorzystywany do prowadzenia działalności opodatkowanej od sierpnia 2007 r.,
4. nieruchomość była wynajmowana od 2 września 2009 r. do 30 kwietnia 2015 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą jest zwolniona od zapłaty podatku od towarów i usług, w sytuacji, gdy w drodze licytacji komorniczej zostaje sprzedana nieruchomość, którą nabyła na poczet działalności gospodarczej od podmiotu, który był zwolniony od podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przedsiębiorca sprzedający nieruchomość, którą nabył od podmiotu, który był zwolniony od podatku od towarów i usług powinien być zwolniony z podatku od towarów i usług zgodnie z zasadą neutralności podatku VAT wyrażoną w art. 41 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Skoro przedsiębiorca nie mógł odliczyć podatku od towarów i usług podczas nabycia nieruchomości to nie powinien on być obciążony tym podatkiem w przypadku sprzedaży tejże nieruchomości. Powyższe stanowisko znajduje odzwierciedlenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 maja 2013 r., sygn. akt I FSK 559/13.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, zwana dalej „ustawą”), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 31 grudnia 2013 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do tego przepisu, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W art. 2 pkt 14 ustawy ustawodawca określił, co należy rozumieć pod pojęciem pierwszego zasiedlenia. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że dostawa nieruchomości gruntowej zabudowanej lokalem użytkowym, o którym mowa we wniosku, mogła korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż była dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia. Nieruchomość nabyta przez Wnioskodawczynię w 2006 r. była wykorzystywana od sierpnia 2007 r. do prowadzenia działalności gospodarczej, a Wnioskodawczyni nie ponosiła wydatków na jej ulepszenie przekraczających 30% wartości początkowej, co oznacza, że w stosunku do przedmiotowego lokalu doszło do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy z chwilą jego wykorzystywania do działalności gospodarczej i od tego momentu minął okres dłuższy niż wskazany w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. b) ustawy, tj. dłuższy niż dwa lata.

W tym miejscu należy wskazać, że powołany przez Wnioskodawczynię wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 maja 2013 r., sygn. akt I FSK 559/13, nie będzie miał zastosowania na gruncie przedmiotowej sprawy, gdyż przytoczone orzeczenie zostało wydane w odrębnej sprawie, w której kwestią sporną było dokonanie rozstrzygnięcia w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych w kontekście dokonania dostawy w drodze aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa i co prawda opierało swoje rozstrzygnięcie m.in. na podstawie art. 41 ust. 1 pkt 2 ustawy, jednakże w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., podczas gdy nieruchomość, o której mowa we wniosku została zbyta w drodze licytacji komorniczej w dniu 23 kwietnia 2015 r.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni, że opisana we wniosku sprzedaż lokalu użytkowego była objęta zwolnieniem od podatku od towarów i usług – należało uznać za prawidłowe, jednakże na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, a nie jak wskazano w treści wniosku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja ogranicza się wyłącznie do oceny stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie zadanego pytania i jako element stanu faktycznego przyjęto, że przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana do działalności gospodarczej zwolnionej od podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.