2017.07.07 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.140.2017.1.PG
z 7 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 maja 2017 r. (data wpływu 9 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zespołu składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) za zorganizowaną część przedsiębiorstwa oraz opodatkowania podatkiem VAT transakcji ich wydzielenia jako ZCP – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zespołu składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) za zorganizowaną część przedsiębiorstwa oraz opodatkowania podatkiem VAT transakcji ich wydzielenia jako ZCP.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

CD Sp. z o.o. („Spółka”, „Wnioskodawca”, „CD”) jest spółką kapitałową z siedzibą w Polsce. Udziałowcami Spółki są trzy osoby fizyczne. CD prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji samochodów marki A oraz marki B.

CD składa się z dwóch jednostek organizacyjnych o charakterze operacyjnym: jednostka biznesowa prowadząca działalność dystrybucyjną samochodów marki A (dalej: „X A”) oraz jednostka biznesowa prowadząca działalność dystrybucyjną samochodów marki B (dalej: „X B”). Każda z jednostek biznesowych prowadzi działalność w wyodrębnionym obszarze, który posiada własną specyfikę m.in. w zakresie kanałów zaopatrzeniowych, otoczenia konkurencyjnego oraz profilu klientów.

Podstawą funkcjonowania obu jednostek organizacyjnych jest uchwała Zarządu CD potwierdzająca ich utworzenie w ramach struktury organizacyjnej Spółki.

Każda z jednostek biznesowych składa się z oddziałów zlokalizowanych w różnych miastach na terenie Polski. Poszczególne oddziały są ujawnione w rejestrze sądowym i przypisane jednoznacznie do X A albo do X B. W ramach funkcjonujących oddziałów wyodrębniany jest pion sprzedaży i pion serwisu.

Pion sprzedaży to wyodrębniona organizacyjnie jednostka obsługująca przedsiębiorstwa, klientów instytucjonalnych oraz osoby fizyczne w zakresie sprzedaży samochodów.

Pion serwisu to wyodrębniona organizacyjnie jednostka obsługująca przedsiębiorstwa, klientów instytucjonalnych oraz osoby fizyczne w zakresie napraw i serwisu samochodów.

Oddziały X A i X B są zasadniczo zlokalizowane w odrębnych nieruchomościach, natomiast w pojedynczym przypadku, w którym mają one swoją siedzibę w tej samej nieruchomości istnieje faktyczne wydzielenie pomieszczeń i pozostałej infrastruktury materialnej dla każdej z dwóch jednostek biznesowych, potwierdzone w dokumentach wewnętrznych Spółki.

Bo oddziałów X A oraz X B przypisane są odpowiednio składniki majątkowe (materialne i niematerialne) służące prowadzeniu samodzielnie przypisanej im działalności. Bo składników tych należą m.in. nieruchomości, pozostałe środki trwałe i wyposażenie, zapasy, należności, środki pieniężne, a także pracownicy. X B zarządza Dyrektor podlegający bezpośrednio Zarządowi Spółki. Bo dwóch jednostek biznesowych zostały również przypisane zobowiązania ich dotyczące, w szczególności zobowiązania handlowe, zobowiązania wobec pracowników, a także zobowiązania finansowe (w tym kredyty). Ponadto Spółka posiada składniki majątkowe, funkcjonujące poza strukturą oddziałów np. nowo zakupioną nieruchomość, w której docelowo ma być utworzony dodatkowy oddział X B oraz zobowiązanie w postaci kredytu bankowego pozyskanego na finansowanie tego zakupu. Takie składniki majątkowe i zobowiązania również zostały przypisane do odpowiedniej jednostki biznesowej (X A lub X B).

Dodatkowo w ramach X A działają E (dalej: „E”) oraz F. Ich głównym celem jest prowadzenie działalności w obszarze wspomagającym działalność dystrybucyjną X A. W sporadycznych przypadkach E może świadczyć pracę na rzecz X B. W tych przypadkach dochodzi do alokacji kosztów tych prac pomiędzy X A a X B.

Ponadto w skład X A wchodzi Pion Wsparcia spełniający szeroko pojęte funkcje administracyjne wspomagające działalność operacyjną, w szczególności w obszarze controllingu, księgowości, IT, bezpieczeństwa informacji, administracji nieruchomościami, obsługi prawnej, windykacji. X B nie posiada w swoich strukturach odrębnej komórki odpowiadającej za te obszary, dlatego koszty funkcjonowania Pionu Wsparcia, w zakresie w jakim dotyczą X B są alokowane na tą jednostkę biznesową w odpowiedniej części.

W zakresie obsługi kadrowo-płacowej CD korzysta z usług zewnętrznego podmiotu (outsourcing). Koszty tej obsługi są alokowane do Pionu Wsparcia, a następnie odpowiednio do X A i X B.

Bla celów odrębnej ewidencji przychodów i kosztów obu jednostek biznesowych w księgach rachunkowych CD prowadzona jest analityka kont, która pozwala na alokację kosztów i przychodów oraz składników aktywów i pasywów, w tym należności i zobowiązań do danej jednostki biznesowej.

Jak wyżej wskazano, w zakresie w jakim Pion Wsparcia i E wykonują działania na rzecz X B, wprowadzone zostały klucze podziału kosztów, pozwalające na alokację kosztów funkcjonowania Pionu Wsparcia i E w odpowiedniej części na X A i X B. Alokacja kosztów pomiędzy jednostki biznesowe jest stosowana również w innych przypadkach, w których X B lub X A korzystają z efektów prac drugiej jednostki biznesowej. Należy jednak zastrzec, że sytuacje takie występują sporadycznie i nie wpływają na możliwość samodzielnej realizacji działań przez każdą z tych jednostek.

W spółce CD wprowadzone zostało również okresowe raportowanie w postaci bilansu oraz rachunku wyników na poziomie obu jednostek biznesowych, a także raportów generowanych z systemów służących rachunkowości zarządczej.

Obie jednostki biznesowe posiadają odrębne rachunki bankowe.

Obecnie Wnioskodawca rozważa przeprowadzenie restrukturyzacji działalności CD polegającej na rozdzieleniu działalności X A i X B. Restrukturyzacja ta polegałaby na dokonaniu podziału CD poprzez wydzielenie części CD jaką stanowi X B i wniesienie jej do nowo powstałej spółki (dalej: „Spółka Wydzielona”).

Dalsza działalność CD stanowić będzie kontynuację działalności X A.

Przedmiotem działalności Spółki Wydzielonej będzie działalność prowadzona dotychczas przez X B, tj. działalność dystrybucyjna samochodów marki B. W zakresie w jakim wcześniej X B korzystała ze wsparcia X A (Pion Wsparcia, E), Spółka Wydzielona zlecałaby wykonanie tych czynności innym podmiotom (zewnętrznym lub CD) na zasadach outsourcingu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Azy opisany w przedmiotowym wniosku zespół składników majątkowych (materialnych i niematerialnych), który tworzy X B, spełnia definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej: ZCP) w rozumieniu przepisów art. 2 pkt 27e ustawy o VAT?
Jeśli odpowiedź na pytanie nr 1 będzie pozytywna (tj. wydzielany w drodze podziału przez wydzielenie X B spełnia definicję ZCP na gruncie art. 2 pkt 27e ustawy o VAT), to czy transakcja wydzielenia zorganizowanej części przedsiębiorstwa ze Spółki nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przy założeniu, że majątek pozostający w Spółce spełniać będzie definicję ZCP?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Pytanie 1.

Spółka stoi na stanowisku, że zespół składników majątkowych (materialnych i niematerialnych), który tworzy X B, spełnia definicję ZCP w rozumieniu przepisów art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Pytanie 2.

Spółka stoi na stanowisku, że jeśli odpowiedź na pytanie nr 1 będzie pozytywna (tj. wydzielany w drodze podziału przez wydzielenie X B spełnia definicję ZCP na gruncie art. 2 pkt 27e ustawy o VAT), to transakcja wydzielenia zorganizowanej części przedsiębiorstwa ze Spółki nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Pytanie 1.

Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, ZCP oznacza „finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania”.

Mając na uwadze powyższą definicję, aby stwierdzić, że określony zespół składników majątkowych stanowi ZCP powinny być spełnione następujące warunki łącznie:

musi istnieć zespół składników materialnych i niematerialnych obejmujący zobowiązania,
zespół ten powinien zostać wyodrębniony organizacyjnie (w istniejącym przedsiębiorstwie),
zespół ten powinien zostać wyodrębniony finansowo (w istniejącym przedsiębiorstwie),
zespół ten powinien być przeznaczony do realizacji określonych zadań gospodarczych (wyodrębnienie funkcjonalnie),
wyodrębniony zespół składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące samodzielnie wskazane zadania.

Poniżej Wnioskodawca przedstawia uzasadnienie swojego stanowiska w odniesieniu do wskazanych powyżej warunków istnienia ZCP.

zespół składników materialnych i niematerialnych obejmujący zobowiązania

Przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia zespołu składników materialnych i niematerialnych, które tworzą ZCP. Przyjmuje się jednak, że chodzi o składniki będące we wzajemnych relacjach i pełniące określoną rolę. Nie może być to zbiór przypadkowych składników, których jedyną cechą wspólną jest przynależność do jednego podmiotu gospodarczego.

Bo składników majątku przypisanych do X B należą aktywa, zobowiązania, a także pracownicy. Są one wyodrębnione w strukturze CD (przypisane są do danej jednostki biznesowej), przez co stanowią wewnętrzną całość przeznaczoną do prowadzenia działalności dystrybucyjnej samochodów marki B. W związku z czym, zdaniem Wnioskodawcy, składniki majątkowe, zarówno materialne jak i niematerialne, które tworzą X B stanowią zespół składników.

zespół wyodrębniony organizacyjnie w istniejącym przedsiębiorstwie

Wyodrębnienie organizacyjne, stanowiące warunek istnienia ZCP, przejawia się tym, że ZCP ma swoje faktyczne miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, zakład itp. Ponadto wyodrębnienie organizacyjne musi zostać formalnie potwierdzone na podstawie statutu, regulaminu lub aktu o podobnym charakterze.

CD składa się z dwóch jednostek organizacyjnych o charakterze operacyjnym – jednostek biznesowych (X A i X B), które przeznaczone są do prowadzenia działalności w określonym, wyodrębnionym obszarze. Podstawą obowiązywania formalnej struktury CD oraz funkcjonowania obu jednostek biznesowych jest uchwała zarządu CD regulująca kwestie struktury organizacyjnej Spółki.

O wyodrębnieniu organizacyjnym X B przesądza również fakt wstępowania wyodrębnionej grupy składników majątkowych (materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań) przypisanych w całości do realizacji jego funkcji.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, X B jest wyodrębniona organizacyjnie w strukturach CD.

zespół wyodrębniony finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie

W orzecznictwie przyjmuje się, że wystarczającym do spełnienia warunku wyodrębnienia finansowego jest prowadzenie przez podmiot rachunkowości w taki sposób, aby możliwe było przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 12 września 2011 r. (sygn. ILPB3/423-255/11-6/EK) stwierdził, że „wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa”.

Na fakt wyodrębnienia finansowego X B wskazuje w szczególności:

wprowadzenie w systemie księgowym funkcjonalności pozwalających na ewidencjonowanie przychodów i kosztów oraz aktywów i pasywów X B w sposób umożliwiający ich wyodrębnienie z ogółu przychodów i kosztów oraz aktywów i pasywów Spółki,
założenie i prowadzenie odrębnego rachunku bankowego dla X B,
prowadzenie odrębnej sprawozdawczości finansowej dla X B, w szczególności poprzez przygotowanie okresowego rachunku wyniku i bilansu,
prowadzenie odrębnej rachunkowości zarządczej dla X B.

Koszty oraz przychody związane wyłącznie z zakresem działalności X B ujmowane są w całości w sprawozdaniach finansowych dotyczących tej jednostki biznesowej. Istnieje przy tym część kosztów, która odnosi się zarówno do X B jak i X A (przede wszystkim koszty Pionu Wsparcia). W takim przypadku, w celu przyporządkowania odpowiedniej wartości kosztów do X B stosowany jest klucz alokacji.

Wnioskodawca podkreśla, że w jego ocenie, kluczowa z punktu widzenia odrębności finansowej jest możliwość prowadzenia niezależnej sprawozdawczości finansowej. Tak rozumiany warunek wyodrębnienia finansowego należy uznać za spełniony w odniesieniu do X B.

zespół wyodrębniony funkcjonalnie w istniejącym przedsiębiorstwie

Warunek wyodrębnienia funkcjonalnego dotyczy przeznaczenia składników majątkowych do realizowania określonych zadań gospodarczych. Spełnienie tego warunku należy ocenić przez pryzmat przypisania do ZCP określonych funkcji gospodarczych.

Spółka wskazuje, że wyodrębnienie funkcjonalne X B przejawia się odmiennością profilu działalności tej jednostki, która nastawiona jest na dystrybucję marki B.

W odróżnieniu do działalności dystrybucyjnej marki A, dystrybucja marki B posiada własną specyfikę m.in. w zakresie kanałów zaopatrzeniowych, otoczenia konkurencyjnego oraz profilu klientów.

W tym kontekście, fakt przeznaczenia składników majątkowych X B do realizacji określonych działań gospodarczych nie budzi wątpliwości.

zdolność do stanowienia niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego określone działania gospodarcze

Ostatnim warunkiem uznania zespołu składników majątkowych i niematerialnych za ZCP jest zdolność do samodzielnego realizowania określonych zadań gospodarczych, co należy rozumieć jako „potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy”. Innymi słowy, dla spełnienia definicji ZCP koniecznym jest, aby X B nie tylko wykonywała określone działania gospodarcze, lecz także była zdolna do wykonywania ich samodzielnie, w razie wydzielenia jej ze struktur dotychczasowego przedsiębiorstwa.

Należy zaznaczyć, że X B samodzielnie realizuje powierzone jej zadania gospodarcze przy wykorzystaniu zaalokowanych do tej jednostki składników majątkowych oraz przy zaangażowaniu zatrudnionych pracowników w ramach istniejącej struktury organizacyjnej. X B funkcjonuje jako odrębna jednostka organizacyjna, która posiada własnych pracowników w zakresie podstawowej, operacyjnej działalności tej jednostki. Konieczność korzystania przez X B ze świadczeń Pionu Wsparcia, umieszczonego w strukturach X A nie ma, w ocenie Wnioskodawcy, istotnego znaczenia dla spełnienia kryterium samodzielności, o ile w modelu docelowym wydzielony podmiot będzie miał zapewniony dostęp do wskazanych usług np. poprzez ich zlecenie innym podmiotom (zewnętrznym lub CD). Model dostępu podmiotu do tego rodzaju usług wspierających nie stanowi bowiem elementu determinującego zdolność podmiotu gospodarczego do samodzielnego funkcjonowania i realizacji podstawowych zadań. Powyższe zostało potwierdzone w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 marca 2012 r., sygn. akt II FSK 1643/10, w którym Sąd wskazał, że: „Zawarta w art. 4a pkt 4 u.p.d.o.p. definicja nie wymaga, aby zespół składników, o którym w niej mowa, obejmował wszelkie elementy obsługi funkcjonowania przedsiębiorstwa, gdyż zawęża ona pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa do składników materialnych i niematerialnych pozwalających na realizację określonych zadań gospodarczych, jako niezależne przedsiębiorstwo. Brak w przedsiębiorstwie wewnętrznych działów obsługujących jego zadania kadrowe, informatyczne i finansowe nie pozbawia tegoż przedsiębiorstwa możliwości realizacji określonych zadań gospodarczych. Ponadto trzeba wskazać, że istotą przedsiębiorstwa, jako zorganizowanego zespołu składników niematerialnych i materialnych, jest prowadzenie działalności gospodarczej poprzez realizację określonych zadań gospodarczych. Mogą być one wykonywane bez wewnętrznych działów obsługi kadrowej, informatycznej i finansowej przedsiębiorstwa, które to zadania, jak trafnie podniósł sąd I instancji, mogą być przedmiotem obsługi dokonywanej przez firmy zewnętrzne /outsourcing/. Usługi te, jako niematerialne, nie decydują o realizacji przez przedsiębiorstwo jego zadań gospodarczych, lecz wspomagają jedynie jego funkcjonowanie jako podmiotu gospodarczego. Przyjęcie stanowiska organu prowadziłoby do wniosku, że podmiot gospodarczy, który realizując swoje zadania gospodarcze korzysta z zewnętrznych usług niematerialnych, na przykład w zakresie obsługi kadrowej, informatycznej i finansowej, nie stanowi przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ K.c. Praktyka gospodarcza pokazuje natomiast coś przeciwnego – wiele przedsiębiorstw realizujących zadania gospodarcze, dla których zostały powołane, korzysta w powyższych zakresach z usług outsourcingowych, co nie wyklucza uznawania ich za przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ K.c.”.

podsumowanie stanowiska Wnioskodawcy

Podsumowując, zdaniem Spółki, spełnione zostały wszystkie przesłanki wynikające z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, pozwalające na uznanie X B za ZCP.

Kwalifikacja zespołu składników majątkowych jako ZCP była wielokrotnie przedmiotem zapytań kierowanych do ministra właściwego do spraw finansów. Spółka przedstawia przykładowe interpretacje indywidualne, w których zostało zaprezentowane analogiczne podejście władz skarbowych do kwestii kwalifikowania składników majątkowych jako ZCP:

interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 10 kwietnia 2015 r., sygn. IBPP3/4512-39/15/EJ;
interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 24 września 2015 r., sygn. IBPP3/4512-476/15/KG;
interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 grudnia 2016 r., sygn. 1462-IPPP3.4512.887.2016.1.RB

Pytanie 2.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów przedmiotowej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub ZCP.

Za transakcję zbycia dla celów omawianej ustawy powinno się również uważać zbycie ZCP w przypadku podziału spółki przez wydzielenie, co zostało potwierdzone m.in. w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 14 lipca 2009 r. (sygn. IBPP1/443-407/09/BM), w której czytamy: „Ustawodawca w art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT wskazując, że jej przepisów nie stosuje się m.in. do transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem transakcji zbycia. Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, tzn. zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem tych czynności jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aport)”.

W związku z powyższym, zbycie ZCP w drodze podziału przez wydzielenie nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie stanowiska zaprezentowanego we wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Bz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów, czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te – chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów, czy też odpłatne świadczenie usług – nie podlegają opodatkowaniu.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy – przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej, w tym także w formie umowy sprzedaży lub aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny –Bz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm., zwanej dalej Kodeks cywilny) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Należy zauważyć, że powyższa regulacja stanowi implementację art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Bz. Urz. UE. L Nr 347, z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą.

W myśl art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy, w przypadku przekazania odpłatnie lub nieodpłatnie, lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i, że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Wobec tego w niniejszej sprawie kwestią wymagającą interpretacji jest ustalenie istnienia lub nieistnienia podstaw do zastosowania przepisu art. 6 pkt 1 ustawy.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym przepisem – przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Stosownie do treści art. 2 pkt 27e ustawy – przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby obejmowała ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Przesłanki takiego wyodrębnienia są spełnione w sytuacji organizacyjnego wyodrębnienia w wewnętrznej strukturze przedsiębiorstwa oraz ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w sposób pozwalający na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z tą częścią przedsiębiorstwa.

Jednocześnie zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna być gospodarczo samodzielna, zanim dojdzie do transakcji zbycia. Zatem wydzielona jednostka jeszcze przed jej zbyciem powinna uzyskać samodzielność gospodarczą i realizować ją w praktyce. Skutki prawne po stronie zbywcy nie powinny bowiem zależeć od zdarzeń przyszłych i niepewnych (samodzielne realizowanie zadań gospodarczych) powstałych już w innym podmiocie (u nabywcy).

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że nie wystarczy zatem zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. W przeciwnym razie nie można bowiem uznać, że dojdzie do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Podsumowując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, natomiast nie dotyczy zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

W ocenie tut. Organu wskazany wyżej przepis art. 2 pkt 27e ustawy powinien być interpretowany z uwzględnieniem wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie A-497/01 odnoszącego się do treści art. 19 Dyrektywy.

Należy zauważyć, że prawodawca unijny stanowiąc regulację ww. art. 19 Dyrektywy nie zdefiniował jednak użytego w niej pojęcia prawnego „całości lub części majątku”.

W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes (A-497/01) Trybunał stwierdził, że „(…) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że – w świetle tej normy dyrektywy – nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Podobnie Trybunał wypowiedział się w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r., w sprawie A-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Ahristem Schriever, wskazując, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje zaś samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak i nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej.

Oznacza to, że zespół składników materialnych i niematerialnych pozwala, z uwagi na swoje zorganizowanie, infrastrukturę itp., na prowadzenie określonej działalności gospodarczej. Podkreśla się przy tym, że możliwość stanowienia przez ten zespół składników niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze powinna mieć wymiar rzeczywisty, a nie jedynie potencjalny. Oznacza to, że majątek ten powinien stanowić już u zbywcy zorganizowany zespół składników gotowych realizować określone zadania gospodarcze jako samodzielne przedsiębiorstwo, a po jego zbyciu możliwe musi być kontynuowanie działalności gospodarczej przez nabywcę przedsiębiorstwa.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest spółką kapitałową z siedzibą w Polsce. Udziałowcami Spółki są trzy osoby fizyczne. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji samochodów marki A oraz marki B. Wnioskodawca składa się z dwóch jednostek organizacyjnych o charakterze operacyjnym: jednostka biznesowa prowadząca działalność dystrybucyjną samochodów marki A (dalej: „X A”) oraz jednostka biznesowa prowadząca działalność dystrybucyjną samochodów marki B (dalej: „X B”). Każda z jednostek biznesowych prowadzi działalność w wyodrębnionym obszarze, który posiada własną specyfikę m.in. w zakresie kanałów zaopatrzeniowych, otoczenia konkurencyjnego oraz profilu klientów. Podstawą funkcjonowania obu jednostek organizacyjnych jest uchwała Zarządu CD potwierdzająca ich utworzenie w ramach struktury organizacyjnej Spółki. Każda z jednostek biznesowych składa się z oddziałów zlokalizowanych w różnych miastach na terenie Polski. Poszczególne oddziały są ujawnione w rejestrze sądowym i przypisane jednoznacznie do X A albo do X B. W ramach funkcjonujących oddziałów wyodrębniany jest pion sprzedaży i pion serwisu. Oddziały X A i X B są zasadniczo zlokalizowane w odrębnych nieruchomościach, natomiast w pojedynczym przypadku, w którym mają one swoją siedzibę w tej samej nieruchomości istnieje faktyczne wydzielenie pomieszczeń i pozostałej infrastruktury materialnej dla każdej z dwóch jednostek biznesowych, potwierdzone w dokumentach wewnętrznych Spółki. Bo oddziałów X A oraz X B przypisane są odpowiednio składniki majątkowe (materialne i niematerialne) służące prowadzeniu samodzielnie przypisanej im działalności. Bo składników tych należą m.in. nieruchomości, pozostałe środki trwałe i wyposażenie, zapasy, należności, środki pieniężne, a także pracownicy. X B zarządza Dyrektor podlegający bezpośrednio Zarządowi Spółki. Bo dwóch jednostek biznesowych zostały również przypisane zobowiązania ich dotyczące, w szczególności zobowiązania handlowe, zobowiązania wobec pracowników, a także zobowiązania finansowe (w tym kredyty). Ponadto Spółka posiada składniki majątkowe, funkcjonujące poza strukturą oddziałów np. nowo zakupioną nieruchomość, w której docelowo ma być utworzony dodatkowy oddział X B oraz zobowiązanie w postaci kredytu bankowego pozyskanego na finansowanie tego zakupu. Takie składniki majątkowe i zobowiązania również zostały przypisane do odpowiedniej jednostki biznesowej (X A lub X B). Ponadto w skład X A wchodzi Pion Wsparcia spełniający szeroko pojęte funkcje administracyjne wspomagające działalność operacyjną, w szczególności w obszarze controllingu, księgowości, IT, bezpieczeństwa informacji, administracji nieruchomościami, obsługi prawnej, windykacji. X B nie posiada w swoich strukturach odrębnej komórki odpowiadającej za te obszary, dlatego koszty funkcjonowania Pionu Wsparcia, w zakresie w jakim dotyczą X B są alokowane na tą jednostkę biznesową w odpowiedniej części. W zakresie obsługi kadrowo-płacowej Spółki korzysta z usług zewnętrznego podmiotu (outsourcing). Koszty tej obsługi są alokowane do Pionu Wsparcia, a następnie odpowiednio do X A i X B.

Dla celów odrębnej ewidencji przychodów i kosztów obu jednostek biznesowych w księgach rachunkowych CD prowadzona jest analityka kont, która pozwała na alokację kosztów i przychodów oraz składników aktywów i pasywów, w tym należności i zobowiązań do danej jednostki biznesowej.

W Spółce wprowadzone zostało również okresowe raportowanie w postaci bilansu oraz rachunku wyników na poziomie obu jednostek biznesowych, a także raportów generowanych z systemów służących rachunkowości zarządczej. Obie jednostki biznesowe posiadają odrębne rachunki bankowe.

Obecnie Wnioskodawca rozważa przeprowadzenie restrukturyzacji swojej działalności polegającej na rozdzieleniu działalności X A i X B. Restrukturyzacja ta polegałaby na dokonaniu podziału Spółki poprzez wydzielenie części Wnioskodawcy jaką stanowi X B i wniesienie jej do nowo powstałej spółki (dalej: „Spółka Wydzielona”). Dalsza działalność Wnioskodawcy stanowić będzie kontynuację działalności X A.

Przedmiotem działalności Spółki Wydzielonej będzie działalność prowadzona dotychczas przez X B, tj. działalność dystrybucyjna samochodów marki B. W zakresie w jakim wcześniej X B korzystała ze wsparcia X A (Pion Wsparcia), Spółka Wydzielona zlecałaby wykonanie tych czynności innym podmiotom (zewnętrznym lub Spółce) na zasadach outsourcingu.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca jest zainteresowany, czy opisany w przedmiotowym wniosku zespół składników majątkowych (materialnych i niematerialnych), który tworzy X B, spełnia definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów art. 2 pkt 27e ustawy, a tym samym czy transakcja wydzielenia zorganizowanej części przedsiębiorstwa ze Spółki nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Jak wyjaśniono powyżej, podstawowym wymogiem do uznania dostawy majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest to, aby stanowił on zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań, należności oraz środków pieniężnych), podlegający wydzieleniu w istniejącym przedsiębiorstwie na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Istotnym jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie.

Odnosząc wyżej przedstawiony opis sprawy do powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że X B będzie stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy. Powyższe wynika z faktu, że spełnione są przesłanki wyodrębnienia organizacyjnego, finansowego oraz funkcjonalnego, które to przesądzają o istnieniu zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Wskazane wyodrębnienie organizacyjne dokonane zostało na podstawie uchwały Zarządu Spółki, która potwierdza jej utworzenie w ramach struktury organizacyjnej Spółki. Ponadto X B składa się z oddziałów zlokalizowanych w różnych miastach na terenie Polski. Poszczególne oddziały są ujawnione w rejestrze sądowym i przypisane jednoznacznie do X B. Dodatkowo do oddziału X B przypisane są odpowiednio składniki majątkowe (materialne i niematerialne) służące prowadzeniu samodzielnie odpowiadającej jej działalności. Bo składników tych należą m.in. nieruchomości, pozostałe środki trwałe i wyposażenie, zapasy, należności, środki pieniężne a także pracownicy. Bo X B – jak wynika z wniosku – zostały również przypisane zobowiązania jej dotyczące, w szczególności zobowiązania handlowe, zobowiązania wobec pracowników, a także zobowiązania finansowe (w tym kredyty). W niniejszej sprawie również ważny jest fakt, że X B zarządza Dyrektor podlegający bezpośrednio zarządowi Spółki.

Wyodrębnienie finansowe w niniejszej sprawie polega na tym, że dla celów odrębnej ewidencji przychodów i kosztów dla X B w księgach rachunkowych Spółki prowadzona jest analityka kont, która pozwala na alokację kosztów i przychodów oraz składników aktywów i pasywów, w tym należności i zobowiązań do danej jednostki budżetowej (X B). Ponadto w Spółce wprowadzone zostało również okresowe raportowanie w postaci bilansu oraz rachunku wyników na poziomie obu jednostek biznesowych, a także raportów generowanych z systemów służących rachunkowości zarządczej. Dodatkowo X B posiada odrębny rachunek bankowy od X A.

Ponadto, jak wynika z wniosku przedmiotem działalności Spółki Wydzielonej, do której zostaną wniesione wymienione we wniosku składniki majątku (zarówno materialne jak i niematerialne) będzie działalność prowadzona dotychczas przez X B.

Zatem, mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro – jak wynika z opisu sprawy – opisany majątek stanowiący zorganizowaną część przedsiębiorstwa będzie wyodrębniony pod względem finansowym, funkcjonalnym oraz organizacyjnym z całości przedsiębiorstwa Wnioskodawcy i stanowić będzie zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym należności i zobowiązań), przeznaczonych do prowadzenia odrębnej i samodzielnej działalności gospodarczej, to spełniać będzie definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa, stosownie do treści art. 2 pkt 27e ustawy. W konsekwencji, wydzielenie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a następnie wniesienie jej do nowo powstałej spółki – zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy – będzie podlegać wyłączeniu od opodatkowania podatkiem od towarów i usług i tym samym pozostanie poza zakresem regulacji ustawy.

Podsumowując, odpowiadając na zadane we wniosku pytania należy stwierdzić, że:

opisany w przedmiotowym wniosku zespół składników majątkowych (materialnych i niematerialnych), który tworzy X B, spełnia definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy;
transakcja wydzielenia zorganizowanej części przedsiębiorstwa ze Spółki i wniesienie jej do nowo powstałej spółki nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki podatkowoprawne tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin