Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.429.2017.2.JKT
z 17 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 10 listopada 2017 r. (data wpływu 20 listopada 2017 r.), uzupełnionym 4 i 9 stycznia 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy:

• przychody Wnioskodawcy osiągnięte ze zbycia wyrobów wytworzonych w zakładzie produkcyjnym położonym na terenie Strefy, innym niż zakład stanowiący przedmiot inwestycji opisanej w Zezwoleniu nr 1, o kodzie PKWIU wskazanym w treści Zezwolenia nr 1 mogą korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, w oparciu o Zezwolenie nr 1, oraz czy
• przychody Wnioskodawcy osiągnięte ze zbycia wyrobów objętych PKWiU Zezwolenia nr 2, mogą korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, do wysokości limitu pomocy publicznej wynikającego z Zezwolenia nr 1

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 listopada 2017 r., wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy:

• przychody Wnioskodawcy osiągnięte ze zbycia wyrobów wytworzonych w zakładzie produkcyjnym położonym na terenie Strefy, innym niż zakład stanowiący przedmiot inwestycji opisanej w Zezwoleniu nr 1, o kodzie PKWIU wskazanym w treści Zezwolenia nr 1 mogą korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, w oparciu o Zezwolenie nr 1, oraz czy
• przychody Wnioskodawcy osiągnięte ze zbycia wyrobów objętych PKWiU Zezwolenia nr 2, mogą korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, do wysokości limitu pomocy publicznej wynikającego z Zezwolenia nr 1.
  
  

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 20 grudnia 2017 r. Znak: 0111-KDIB1-3.4010.429.2017.1.JKT wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 4 i 9 stycznia 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca posiada siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i prowadzi działalność w zakresie sprzedaży krajowej oraz eksportowej maszyn i urządzeń górniczych. Wnioskodawca wraz ze spółką X (dalej: „Spółka X”) należą do grupy kapitałowej w której podmiotem dominującym jest spółka Y. 

W przyszłości planowany jest podział Spółki X (spółka dzielona) poprzez wydzielenie zorganizowanych części przedsiębiorstwa na rzecz Wnioskodawcy (spółka przejmująca). W ramach planowanego podziału dojdzie do częściowej sukcesji prawno-podatkowej w rozumieniu art. 93c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm., dalej: „Ordynacja podatkowa”).

Należy wskazać, że Spółka X jest posiadaczem zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Zezwolenie nr 1). Treść Zezwolenia nr 1 została ukształtowana w następujący sposób:

„Zezwolenie nr 1 z 23 września 2008 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie (…) Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

Na podstawie art. 16 i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2007 r. nr 42 poz. 274 z późn. zm.) oraz art. 2 ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. nr 118 poz. 746), w oparciu o rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 15 listopada 2004 r. w sprawie przetargów i rokowań oraz kryteriów zamierzeń co do przedsięwzięć gospodarczych, które mają być podjęte przez przedsiębiorców na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Dz.U. nr 254 poz. 2540), po przeprowadzeniu rokowań przez Zarządzającego Specjalną Strefą Ekonomiczną, utworzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1996 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. nr 88 poz. 397 z późn. zm.), zwanej dalej „strefą” oraz na podstawie art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego, udziela się zezwolenia firmie:

X z siedzibą w (..) wpisanej do Rejestru Sądowego w Sądzie Rejonowym w (…) pod nr (…) na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa, w zakresie następujących wyrobów wytworzonych na terenie strefy:

• 29.5 - maszyny specjalnego przeznaczenia pozostałe;
• 28 - wyroby metalowe gotowe,

według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług Głównego Urzędu Statystycznego.

Ustala się następujące warunki prowadzenia działalności gospodarczej:

1. Zatrudnienie pracowników na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, w rozumieniu § 3 ust. 3 i 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 listopada 2006 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. nr 202 poz. 1485 z późn. zm.), wyniesie co najmniej 904 pracowników, w tym co najmniej 100 pracowników zatrudnionych po dniu uzyskania zezwolenia, w terminie do dnia 31 grudnia 2011 r. i będzie utrzymywane na tym poziomie (904) w terminie do dnia 8 sierpnia 2016 r.
   
Liczbę pracowników ustala się w przeliczeniu na pełne etaty jako średnią zatrudnienia w danym roku, począwszy od 1 stycznia 2012 r.

2. Poniesienie wydatków inwestycyjnych (w rozumieniu § 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 listopada 2006 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. nr 202 poz. 1485 z późn. zm.) o łącznej wartości co najmniej 63.600.000,00 PLN w terminie do dnia 31 grudnia 2011 r.
3. Termin zakończenia inwestycji – 31 grudnia 2011 r.
4. Przestrzeganie Regulaminu Specjalnej Strefy Ekonomicznej i innych regulacji prawnych dotyczących funkcjonowania strefy.”
   
   

W związku z znacznym ograniczeniem zamówień w polskim sektorze górniczym planowany jest podział Spółki X (spółka dzielona) poprzez wydzielenie zorganizowanej części przedsiębiorstwa w trybie art. 529 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1577; z późn. zm., dalej: „KSH”), Spółką przejmującą w rozumieniu przepisów KSH będzie Wnioskodawca, który przejmie Część Maszynową spółki dzielonej, obejmującą w szczególności aktywa operacyjne i spółki związane z produkcją, serwisem oraz dystrybucją maszyn górniczych (dalej „Część Maszynowa”). Zezwolenie nr 1 wydane zostało w odniesieniu do majątku przeznaczonego do wydzielenia ze Spółki X w ramach Części Maszynowej. Zezwolenie nr 1 na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej jest bowiem funkcjonalnie związane z wchodzącym w skład Części Maszynowej Oddziałem Spółki X. W konsekwencji planowanego podziału Spółki X, w ramach sukcesji prawno-podatkowej, Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do skorzystania ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT. Prawo Wnioskodawcy do skorzystania ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych na podstawie Zezwolenia nr 1, wydanego pierwotnie dla Spółki X, zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 7 lipca 2017 r. (znak: 0111-KDIB1-3.4010.127.2017.2.IZ).

Równocześnie, Wnioskodawca jest posiadaczem zezwolenia nr 2 na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Zezwolenie 2). Treść Zezwolenia nr 2 została ukształtowana w następujący sposób:

„Zezwolenie nr 2 z 23 września 2008 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie (…) Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

Na podstawie art. 16 i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2007 r., poz. 274 z późn. zm.) oraz art. 2 ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. nr 118 poz. 746), w oparciu o rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 15 listopada 2004 r. w sprawie przetargów i rokowań oraz kryteriów zamierzeń co do przedsięwzięć gospodarczych, które mają być podjęte przez przedsiębiorców na terenie (…) Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Dz.U. nr 254 poz. 2540), po przeprowadzeniu rokowań przez Zarządzającego Specjalną Strefą Ekonomiczną utworzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1996 r. w sprawie ustanowienia (…) specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. nr 88 poz. 397 z późn. zm.), zwanej dalej „strefą” oraz na podstawie art. 104 kodeksu postępowania administracyjnego, udziela się zezwolenia firmie:

(…) Spółka Akcyjna z siedzibą w (…), wpisanej do Rejestru Sądowego w Sądzie Rejonowym w (…) pod nr KRS (…) na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa, w zakresie następujących wyrobów wytworzonych na terenie strefy:

28.11 - Konstrukcje metalowe

28.12 - Elementy metalowe stolarki budowlanej

28.51 - Usługi obróbki metali i nakładania powłok na metale

28.52 - Usługi z zakresu obróbki mechanicznej elementów metalowych

29.11 - Silniki i turbiny, części silników i turbin, z wyłączeniem silników lotniczych, samochodowych i motocyklowych

29.12 - Pompy i sprężarki

29.13 - Kurki i za wory

29.14 - Łożyska, koła zębate, przekładnie zębate i elementy napędowe

29.52 - Maszyny dla górnictwa i budownictwa

29.56 - Maszyny specjalnego przeznaczenia pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane

73.10 - Usługi badawczo-rozwojowe w dziedzinie nauk przyrodniczych i technicznych

według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług Głównego Urzędu Statystycznego.

Ustala się następujące warunki prowadzenia działalności gospodarczej:

1. Zatrudnienie pracowników na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, w rozumieniu § 3 ust. 3 i 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 listopada 2006 r. w sprawne j specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. nr 202 poz. 1485 z późn. zm.), wyniesie co najmniej 585 pracowników, w tym co najmniej 80 pracowników zatrudnionych po dniu uzyskania zezwolenia, w terminie do dnia 31 grudnia 2011 r. i będzie utrzymywane na tym poziomie (585) w terminie do dnia 8 sierpnia 2016 r.
   
Liczbę pracowników ustala się w przeliczeniu na pełne etaty jako średnią zatrudnienia w danym roku, począwszy od 1 stycznia 2012 r.

2. Poniesienie wydatków inwestycyjnych (w rozumieniu § 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 listopada 2006 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. nr 202 poz. 1485 z późn. zm.) o łącznej wartości co najmniej 157.000.000,00 PLN w terminie do dnia 31 grudnia 2011 r. 
3. Termin zakończenia inwestycji - 31 grudnia 2011 r.
4. Przestrzeganie Regulaminu Specjalnej Strefy Ekonomicznej i innych regulacji prawnych dotyczących funkcjonowania strefy.”
   
   

Zezwolenia nr 1 i 2 wymagają by wyroby, przychód ze sprzedaży których ma korzystać ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych, zostały wytworzone na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „Strefa”). Zarówno Zezwolenie nr 1 jak i Zezwolenie nr 2 nie wymagają jednak by wyroby, przychód ze sprzedaży których mają korzystać ze zwolnienia, zostały wyprodukowane w zakładach produkcyjnych stanowiących efekt inwestycji w oparciu o którą wydane zostało dane zezwolenie.

W związku ze wskazanym powyżej opisem zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca ma następujące wątpliwości co do sposobu rozliczenia zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

3. Czy przychody Wnioskodawcy osiągnięte ze zbycia wyrobów wytworzonych w zakładzie produkcyjnym położonym na terenie Strefy, innym niż zakład stanowiący przedmiot inwestycji opisanej w Zezwoleniu nr 1, o kodzie PKWIU wskazanym w treści Zezwolenia nr 1 mogą korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, w oparciu o Zezwolenie nr 1?

4. Czy przychody Wnioskodawcy osiągnięte ze zbycia wyrobów objętych PKWiU Zezwolenia nr 2, mogą korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, do wysokości limitu pomocy publicznej wynikającego z Zezwolenia nr 1?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Przychody ze zbycia wyrobów wytworzonych na terenie Strefy, o kodzie PKWIU wskazanym w treści Zezwolenia nr 1, mogą korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, niezależnie od zakładu produkcyjnego w którym zostały wytworzone (o ile jest on położony na terenie Strefy). Zarówno przepisy ustawy o CIT jak i treść Zezwolenia nr 1 nie wymagają by wyroby strefowe powstawały w przedmiocie inwestycji stanowiącej podstawę wydania Zezwolenia nr 1.

W uzasadnieniu stanowiska własnego Wnioskodawca w pierwszej kolejności przywołał przepisy prawa podatkowego istotne w sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku. Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1010, z późn. zm.), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Powołany powyżej przepis określa podstawową normę dającą podstawę do zwolnienia przychodów uzyskiwanych przez podatnika posiadającego zezwolenie na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Normę uzupełniającą stanowi art. 17 ust. 4 ustawy o CIT, w myśl którego zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy. Wskazywane w treści art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, ustępy 5 i 6 artykułu 17 odnoszą się do sytuacji utraty przez przedsiębiorcę zezwolenia na działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Sytuacja taka nie jest przedmiotem niniejszego wniosku a w konsekwencji, treść art. 17 ust. 5 i 6 ustawy o CIT nie zostały powołane w ramach niniejszego wniosku.

Przywołane powyżej przepisy ustawy o CIT, dotyczące zwolnienia przedmiotowego z podatku dochodowego, pozwalają stwierdzić, że zwolnienie to jest ograniczone wyłącznie do dochodów osiąganych przez podatnika z działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w oparciu o posiadane zezwolenie. Analizowane przepisy nie precyzują zasięgu terytorialnego zastosowanej frazy „na terenie strefy”. Z pewnością dochody mające podlegać zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, muszą być osiągnięte na terenie strefy tj. zbywane produkty muszą być wyprodukowane na terenie strefy. Przepis art. 17 ust. 4 ustawy o CIT, ogranicza miejsce produkcji zbywanych wyrobów wyłącznie poprzez wskazanie specjalnej strefy ekonomicznej jako całości. W treści zacytowanych przepisów art. 1 ustawy o CIT, brak jest nałożenia dalej idących ograniczeń w zakresie powstania przychodu podlegającego zwolnieniu.

Lakoniczny charakter powołanych przepisów doprowadził do szeregu wątpliwości oraz sporów interpretacyjnych związanych z ich treścią. Z tych względów, w ramach uzasadnienia stanowiska własnego Wnioskodawcy, zasadne odwołanie się do treści wydanych orzeczeń sądów administracyjnych dotyczących tematu objętego niniejszym wnioskiem. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z 7 marca 2017 r., Sygn. I SA/Gl 1149/16 uznał, że: Skoro ustawowo określone zezwolenie precyzuje przedmiot i warunki od spełnienia, których uzależnione jest korzystanie ze zwolnienia podatkowego m.in. zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników, dokonania przez przedsiębiorcę na terenie strefy inwestycji o wartości przewyższającej określoną kwotę, czy też maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji i dwuletnich kosztów kwalifikowanych pracy (por. art. 16 ust. 2 u.s.s.e.) - to oceniając sporne zagadnienie przyjąć należy, że nie zachodzą ustawowe przesłanki uniemożliwiające przedsiębiorcy skorzystanie z przyznanego mu zezwoleniem limitu zwolnienia podatkowego. Z przepisów tych nie można wyprowadzić wniosku, aby na podstawie danego zezwolenia wolny od podatku był tylko dochód z działalności gospodarczej osiągnięty z inwestycji zrealizowanej na podstawie tego zezwolenia, zatem możliwe jest jej kontynuowanie przy zachowaniu warunków w niej określonych. Zacytowany powyżej wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wpisuje się w szerszą linię orzeczniczą sądów administracyjnych dotyczącą tego zagadnienia.

Podobnie stwierdził również Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z 29 stycznia 2014 r., Sygn. I SA/Wr 1944/13 że: zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p., przysługuje podatnikowi z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie całej strefy ekonomicznej, po spełnieniu przesłanki zrealizowania warunków przewidzianych w uzyskanym zezwoleniu. Powołany powyżej wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu podtrzymany został w orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z 19 lipca 2016 r., Sygn. II FSK 1849/14. W wyroku tym NSA stwierdził, że: zwolnieniem z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. może zostać objęty dochód ustalany łącznie z całej działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w oparciu o wszystkie posiadane przez niego zezwolenia, aż do wysokości ograniczeń wynikających z tych zezwoleń, bez konieczności przyporządkowania poszczególnych limitów pomocy publicznej do poszczególnych inwestycji określonych w kolejno wydawanych zezwoleniach na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy z 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych.

Mając na uwadze wykładnie sądów administracyjnych, przyjmującą formę linii orzeczniczej, należy stwierdzić, że korzystać z zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, będzie dochód z całej działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy. Dla zachowania zwolnienia wskazanego w zdaniu poprzednim, konieczne jest zachowanie warunków zezwolenia, w tym kategorii produktów tworzonych wymienionych w ich treści. Nie jest istotne czy uzyskiwane dochody będą pochodzi z inwestycji będącej podstawą dla wydania zezwolenia czy innych zakładów produkcyjnych położonych na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Odnosząc powyższe uwagi do sytuacji przedstawionej w niniejszym wniosku należy przyjąć, że Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do zwolnienia dochodów osiągniętych na terenie Strefy na podstawie Zezwolenia nr 1, które to zezwolenie przeszło na Wnioskodawcę w związku z sukcesją częściową (podział Spółki X). Prawo do będzie przysługiwać niezależnie od faktu, że dochody osiągnięte na terenie Strefy będą generowane ze sprzedaży wyrobów wyprodukowanych na terenie zakładów produkcyjnych (położonych na terenie Strefy) innych niż przedmiot inwestycji stanowiącej podstawę Zezwolenia nr 1.

Ad 2.

Dochody osiągnięte przez Wnioskodawcę ze zbycia wyrobów objętych PKWiU Zezwolenia nr 2 mogą korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, do wysokości limitu pomocy publicznej wynikającego z Zezwolenia 1.

W orzeczeniach sądów administracyjnych podkreśla się, że zwolnieniu od podatku dochodowego od osób prawnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p., podlega tylko dochód z działalności gospodarczej, prowadzonej na terenie strefy, stosownie do uzyskanego zezwolenia na prowadzenie działalności w granicach strefy (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 23 czerwca 2017 r., Sygn. I SA/Kr 358/17). W przypadku podatników posiadających kilka zezwoleń na działalność w tej samej specjalnej strefie ekonomicznej, zwolnienie z podatku dochodowego przysługuje łącznie z całej działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika na terenie tej strefy. Zwolnienie przysługuje w oparciu o wszystkie posiadane przez podatnika zezwolenia, aż do wysokości ograniczeń wynikających z tych zezwoleń, bez konieczności przyporządkowania poszczególnych limitów pomocy publicznej do poszczególnych inwestycji określonych w kolejno wydawanych zezwoleniach.

Istotny w sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 5 kwietnia 2017 r., Sygn. I SA/Po 1303/16. W wyroku tym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu stwierdził, że: Ani przepisy regulujące prowadzenie działalności na terenie SSE, ani też przepisy Ustawy z 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych nie wymagają wyodrębnienia wyniku podatkowego dla działalności gospodarczej prowadzonej w oparciu o każde ze zezwoleń z osobna - tak, aby odrębnie dla każdego zezwolenia monitorować poziom wykorzystywania dostępnego limitu. Tym samym podmiot korzystający jednocześnie z kilku zezwoleń na prowadzenie działalności na terenie jednej SSE, uprawniony jest do równoczesnego korzystania ze zwolnienia podatkowego będącego sumą kilku limitów pomocy publicznej, będąc przy tym uprawnionym do prowadzenia jednej ewidencji i ustalania na jej podstawie dochodu zwolnionego z opodatkowania, w oparciu o art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. oraz dochodu z działalności gospodarczej nie podlegającej zwolnieniu.

Mając na uwadze wskazaną powyżej linię orzeczniczą sądów administracyjnych należy przyjąć, że w przypadku posiadania przez podatnika kilku zezwoleń o różnym zakresie na działalność na terenie jednej specjalnej strefy ekonomicznej, podatnik może zsumować dostępną dla niego pomoc publiczną. Zsumowana pomoc publiczna może zostać wykorzystana poprzez zwolnienie z opodatkowania dochodów objętych treścią jednego lub więcej posiadanych przez podatnika zezwoleń i niej jest on zobowiązany do prowadzenia odrębnej ewidencji wskazującej na poziom wykorzystania limitu w ramach danego zezwolenia.

Odnosząc powyższe uwagi do treści niniejszego wniosku należy stwierdzić, że Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do zwolnienia z podatku (na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT) dochodów ze zbycia wyrobów objętych PKWiU Zezwolenia nr 2 do wysokości limitów pomocy publicznej wynikających z Zezwolenia nr 1, przejętego od Spółki X.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.