Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.142.2018.1.MG
z 7 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 marca 2018 r. (data wpływu 15 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłat dokonywanych sędziom sportowym – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 marca 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest klubem sportowym piłki ręcznej biorącym udział w rozgrywkach. Według wypisu z KRS oraz Umowy Spółki głównym przedmiotem działania Wnioskodawcy jest:

• 93.12.Z - działalność klubów sportowych;
  

• 93.11.Z - działalność obiektów sportowych;
  

• 93.13.Z - działalność obiektów służących poprawie kondycji fizycznej;
  

• 93.19.Z - pozostała działalność związana ze sportem;
  

• 93.29.Z - pozostała działalność rozrywkowa i rekreacyjna;
  

• 85.51.Z - pozaszkolne formy edukacji sportowej oraz zajęć sportowych i rekreacyjnych;
  

• 85.59.B - pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej nie sklasyfikowane;
  

• 63.12.Z - działalność portali internetowych;
  

• 47.19.Z - pozostała sprzedaż detaliczna prowadzona w niewyspecjalizowanych sklepach;
  

• 73.1 - reklama.
  
  

Wnioskodawca wykonuje obowiązki płatnika. Na podstawie delegacji wystawianych przez sędziów rozlicza należności (ekwiwalenty). Sędziowie są delegowani do obsługi meczów przez Polski Związek Piłki …(dalej: …) i nie zawierają z Wnioskodawcą ani umowy o pracę, ani innej umowy cywilnoprawnej. Sędziowie otrzymują wynagrodzenie (ekwiwalent sędziowski), którego wysokość wynika z przyjętych przez PZPR uchwał. Po zakończonym meczu sędzia wypełnia formularz „delegacji sędziowskiej”, w której określone są: rodzaj zawodów, termin i miejsce rozgrywek, dane sędziego, nr PESEL, adres, wysokość wynagrodzenia itd. Wnioskodawca pobiera podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 18% jako ryczałt stosownie do przepisu art. 30 ust. l pkt 5a w związku z art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ryczałt pobierany jest wyłącznie od ekwiwalentów do wysokości 200 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca prawidłowo nalicza podatek dochodowy od osób fizycznych w formie określonej w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z wypłacanymi ekwiwalentami sędziowskimi do wysokości nieprzekraczającej 200 zł?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowo nalicza On podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w odniesieniu do wypłacanych ekwiwalentów sędziowskich, których kwota nie przekracza 200 zł ponieważ:

• sędziowie sportowi wykonują usługi, które mieszczą się w katalogu usług określonych w art. 13 ust. 2 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych,
  

• wypłacone świadczenie jest przychodem z działalności wykonywanej osobiście,
  

• sędziowie sportowi nie są pracownikami Wnioskodawcy,
  

• kwota ekwiwalentu nie przekracza 200 zł.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych identyfikuje jako osobne źródło przychodu działalność wykonywaną osobiście.

W myśl art. 13 pkt 2 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 uważa się przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 2 ww. ustawy powoduje, że na osobach fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, osobach prawnych i ich jednostkach organizacyjnych oraz jednostkach organizacyjnych niemających osobowości prawnej, jako płatnikach dokonujących wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie do art. 42 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Zgodnie z art. 41 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio.

Na podstawie art. 42 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika wykonują swoje zadania - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru.

W myśl art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania niektórych przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 - w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Jednakże, zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodów (przychodów) z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 i 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł, pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 18% przychodu.

Zatem, warunkiem opodatkowania należności sędziowskiej podatkiem zryczałtowanym jest łączne spełnienie warunków określonych w tym przepisie, tj.: należność musi wynikać z zawartej umowy, jej wysokość nie może przekraczać 200 zł, a ponadto sędzia nie może być pracownikiem płatnika.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest klubem sportowym piłki ręcznej biorącym udział w rozgrywkach. Wnioskodawca wykonuje obowiązki płatnika. Na podstawie delegacji wystawianych przez sędziów rozlicza należności (ekwiwalenty). Sędziowie są delegowani do obsługi meczów przez Polski Związek Piłki … (dalej: …) i nie zawierają z Wnioskodawcą ani umowy o pracę, ani innej umowy cywilnoprawnej. Sędziowie otrzymują wynagrodzenie (ekwiwalent sędziowski), którego wysokość wynika z przyjętych przez PZPR uchwał. Po zakończonym meczu sędzia wypełnia formularz „delegacji sędziowskiej”, w której określone są: rodzaj zawodów, termin i miejsce rozgrywek, dane sędziego, nr PESEL, adres, wysokość wynagrodzenia itd. Wnioskodawca pobiera podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 18% jako ryczałt stosownie do przepisu art. 30 ust. l pkt 5a w związku z art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ryczałt pobierany jest wyłącznie od ekwiwalentów do wysokości 200 zł.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego wskazuje, że w przedstawionym przypadku nie zostanie spełniona przesłanka dotycząca zawarcia między stronami umowy (na podstawie których sędziowie będą prowadzić zawody), z której dodatkowo wynikałaby kwota należności nieprzekraczająca 200 zł.

W przedmiotowej sprawie do sędziowania zawodów sportowych sędzia jest delegowany przez Polski Związek Piłki Ręcznej. Natomiast wypłaty sędziemu należności (ekwiwalentu sędziowskiego) dokonuje Wnioskodawca na podstawie delegacji sędziowskiej. Zatem, inny podmiot deleguje sędziego (Polski Związek Piłki Ręcznej), a inny wypłaca mu należność sędziowską (Wnioskodawca). Sędziego i Wnioskodawcę nie łączy więc żadna umowa. Delegacja stanowiąca podstawę wypłaty ekwiwalentu sędziowskiego nie jest bowiem tożsama z umową. W konsekwencji, brak między stronami umowy oznacza, że nawet w sytuacji, gdy kwota ekwiwalentu sędziowskiego wynikająca z delegacji nie przekracza 200 zł, należność ta nie podlega opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w stosunku do wypłacanych przez Wnioskodawcę wynagrodzeń dla delegowanych sędziów nie zostały spełnione przesłanki wynikające z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem – jak wskazano we wniosku – z sędziami nie są zawierane żadne umowy. Wypłata wynagrodzenia następuje jedynie na podstawie wystawionych delegacji.

Zatem w przedmiotowej sprawie, podatek pobierany przez Wnioskodawcę (płatnika) od wynagrodzeń sędziego należy obliczyć zgodnie z art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uwzględniając na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacji podatkowej (Dz. U. z 2018 r., poz. 800), zauważyć należy, że w przedmiotowej sprawie organ podatkowy wydając interpretację indywidualną przepisów prawa opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Do postępowania w sprawie wydania interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe postępowanie jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.