Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.94.2018.1.HW
z 19 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2018 r. (data wpływu 20 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku naliczania podatku należnego z tytułu uczestnictwa pracowników w Spotkaniach – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku naliczania podatku należnego z tytułu uczestnictwa pracowników w Spotkaniach.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie tworzenia specjalistycznego oprogramowania dla sprzętu elektronicznego oraz telekomunikacyjnego.

Spółka posiada siedzibę w A. i jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT.

Spółka zatrudnia wysoko wyspecjalizowanych pracowników, którzy mają kluczowe znaczenie dla jej prawidłowego funkcjonowania i efektywnej działalności.

W związku z powyższym, Spółka przywiązuje dużą wagę do zwiększania motywacji pracowników oraz efektywności ich pracy.

Zgodnie z polityką prowadzonej działalności Spółka organizuje i finansuje trzy rodzaje spotkań dla pracowników (dalej: Spotkania) odbywających się poza godzinami lub miejscem ich pracy:

• dla wszystkich pracowników Spółki,
• dla pracowników poszczególnych działów Spółki,
• dla pracowników uczestniczących w danym projekcie.
  
  

Udział pracowników w Spotkaniach ma na celu:

• poprawę atmosfery przy wykonywaniu obowiązków pracowniczych,
• polepszenie komunikacji pomiędzy pracownikami oraz zarządzającymi,
• budowanie wspólnego zaangażowania,
• wymianę doświadczeń z codziennej pracy,
• wzrost motywacji w zakresie wykonywania obowiązków,
• lepszą identyfikację pracowników ze Spółką,
• zwiększenie wydajności i efektywności pracy w zespole.

Powyższe ma na celu polepszenie wyników Spółki oraz wzrost jej przychodów.

Udział pracowników w Spotkaniach nie powoduje po ich stronie żadnego przysporzenia majątkowego.

Spotkania mogą mieć różną formę, np. spotkania w restauracji, kawiarni, pubie, kręgielni, hotelu itp. Może się również zdarzyć, że Spółka wynajmie zewnętrzną firmę, która zorganizuje dla pracowników Spółki tzw. imprezę integracyjną.

Spółka odlicza podatek VAT naliczony przy wydatkach związanych z udziałem pracowników w Spotkaniach na zasadach ogólnych (tj. z wyłączeniem np. usług wskazanych w przepisach art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Spółka jest zobowiązana do naliczenia podatku VAT z tytułu uczestnictwa pracowników w Spotkaniach?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Spółka nie jest zobowiązana do naliczenia podatku VAT z tytułu uczestnictwa pracowników w Spotkaniach.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

Z powyższych przepisów wynika, że zasadniczo dostawa towarów i świadczenie usług, podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są dokonywane odpłatnie.

Dla potrzeb podatku VAT ustawodawca w pewnych okolicznościach zrównał jednak czynności nieodpłatne z odpłatnymi. W konsekwencji, po spełnieniu określonych warunków również transakcje, za które podatnik nie otrzyma zapłaty, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, cyt.:

„Za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika”.
   
   

W świetle powyższych przepisów, aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT muszą zostać spełnione następujące przesłanki:

• w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika:
  • użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika,
  • istnienie prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów (w całości lub w części).
  Powyższe warunki muszą być spełnione łącznie.
• w przypadku świadczenia usług – świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym na cele osobiste pracowników.
  
  

W świetle treści powyższych przepisów, aby ustalić czy dane nieodpłatne świadczenie podlega opodatkowaniu VAT, istotne jest ustalenie celu nieodpłatnych świadczeń, tj. czy świadczenie ma służyć do celów działalności gospodarczej podatnika czy do celów innych niż ta działalność, w szczególności do celów osobistych pracowników.

Pojęcie działalności gospodarczej.

Przepisy ustawy o VAT zawierają definicję działalności gospodarczej. Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, cyt.:

„Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”.

W świetle treści powyższych przepisów dana czynność może zostać uznana za służącą do celów działalności gospodarczej jeżeli służy zwiększeniu uzyskiwanych obrotów z tytułu tej działalności (cel zarobkowy).

Pojęcie celów osobistych pracowników.

Przepisy ustawy o VAT nie zawierają definicji pojęcia „cele osobiste”. Zgodnie z definicją pojęcia „osobisty” zawartą w słowniku PWN, osobisty to: „odnoszący się do danej osoby” (https://sip.pwn.pl/szukaj/osobisty%20.html).

Do pojęcia „celów osobistych” wielokrotnie odnosiły się również sądy administracyjne w wydanych wyrokach, jak również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przykładowo w wyroku z 11 stycznia 2011 r. (sygn. akt. I SA/Lu 744/10) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wskazał, że, cyt.:

„(...) realizacja celu osobistego polega na zaspokajaniu własnej (prywatnej) potrzeby osoby, która ten cel realizuje, a potrzeby osobiste pracownika, to takie potrzeby, do których zaspokojenia pracodawca nie jest zobowiązany przepisami prawa, więc przekraczające zakres obowiązków pracodawcy. Przy czym realizacja celu osobistego zrywa związek z prowadzeniem przez podatnika przedsiębiorstwa. Świadczenia zaspokajające osobiste potrzeby pracownika nie mają zatem związku z potrzebami prowadzonej działalności i służą realizacji innych celów niż związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa”.

W świetle powołanej definicji słownikowej oraz orzecznictwa sądów administracyjnych dana czynność może zostać uznana za służącą do celów osobistych, jeżeli służy zaspokojeniu prywatnej potrzeby pracownika, niezwiązanej z wykonywaną przez niego pracą.

W opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym:

• udział pracowników w Spotkaniach służy:
  • poprawie atmosfery przy wykonywaniu obowiązków pracowniczych,
  • polepszeniu komunikacji pomiędzy wszystkimi pracownikami oraz zarządzającymi,
  • budowaniu wspólnego zaangażowania w pracę,
  • wymianie doświadczeń z codziennej pracy,
  • wzrostowi motywacji w zakresie wykonywania obowiązków,
  • lepszej identyfikacji pracowników ze Spółką,
  • zwiększeniu wydajności i efektywności pracy w zespole.

Organizacja Spotkań pracowników ma zatem na celu polepszenie wyników Spółki oraz wzrost jej przychodów.

Udział pracowników w Spotkaniach nie powoduje po ich stronie żadnego przysporzenia majątkowego. Jeżeli pracownicy odnoszą jakąkolwiek korzyść związaną z ich udziałem w Spotkaniu, ma ona charakter drugorzędny (nie jest celem tego Spotkania).

Wnioski:

Spotkania organizowane przez Spółkę dla jej pracowników:

• mają na celu polepszenie wyników Spółki oraz wzrost jej przychodów,
• nie mają na celu zaspokajania prywatnych potrzeb pracowników, niezwiązanych z wykonywaną przez nich pracą.
  
  

W konsekwencji, uczestnictwo pracowników w Spotkaniach służy do celów działalności gospodarczej Spółki.

Tym samym uczestnictwo pracowników w Spotkaniach organizowanych przez Spółkę nie stanowi czynności zrównanej z odpłatnym świadczeniem usług/dostawą towarów na gruncie VAT, i jako takie pozostaje poza zakresem opodatkowania VAT.

Powyższe stanowisko w zakresie braku opodatkowania VAT udziału pracowników w spotkaniach i imprezach integracyjnych organizowanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą pracodawcy potwierdzają również organy podatkowe oraz sądy administracyjne, jak również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przykładowo:

• orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 11 grudnia 2008 r. w sprawie Danfoss A/S, Astra Zeneca A/S (C-371/07) w którym Trybunał wskazał, że zwykle to do pracownika należy wybór posiłku oraz miejsca i czasu jego spożycia. Zatem wydawanie posiłków pracownikom ma co do zasady na celu zaspokojenie ich potrzeb prywatnych. Jednakże w szczególnych okolicznościach wydanie posiłków pracownikom może być uzasadnione potrzebami pracodawcy, takimi jak zapewnienie sprawnego przebiegu spotkania. Wówczas interes pracodawcy wychodzi na plan pierwszy, a osobista korzyść pracownika ma charakter uboczny. W rezultacie, zdaniem Trybunału, tego typu świadczenie nie będzie uznane za wykonane na cele inne niż związane z przedsiębiorstwem. Zatem nie będzie opodatkowane VAT;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 6 grudnia 2017 r. (sygn. 0111-KDIB3-1.4012.473.2017.3.JP):
  „Odnosząc się do powyższego, mając na uwadze powołane przepisy należy wskazać, że głównym celem spotkania było zbudowanie pozytywnych relacji w zespole, w dalszym zakresie wpływające na dalej idącą identyfikację pracowników ze Spółką, zwiększenie efektywności pracy w zespole i wydajność pracowników, a przez to realizację głównego celu Spółki, którym jest rozwój gospodarczy oraz jak największa sprzedaż jej produktów, a w efekcie uzyskanie przychodu.
  Czynności te nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z uwagi na ich nieodpłatność oraz fakt, że będą odbywały się w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki”;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 10 lutego 2016 r. (sygn. ITPP2/443-697/13/16-S/RS):
  „Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treść powołanych przepisów pozwala stwierdzić, że w związku z faktem, że nieodpłatna usługa polegająca na organizacji festynu świadczona przez Spółkę na rzecz pracowników, związana była z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą – w świetle art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług – nie stanowiła odpłatnego świadczenia usług, o którym mowa w ww. przepisie i tym samym nie podlegała opodatkowaniu”;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 października 2015 r. (sygn. IPPP3/4512-621/15-2/KT):
  „Biorąc pod uwagę powyższą analizę, w przedstawionej sprawie nie można uznać organizacji spotkania integracyjnego dla pracowników Spółki za odpłatne świadczenie usług na ich rzecz, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy, bowiem organizacja tej imprezy będzie związana z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Uczestnictwo pracowników Spółki w spotkaniu integracyjnym ma na celu wzrost ich motywacji w zakresie powierzonych obowiązków, co z kolei ma przełożyć się na ich wydajność i jakość wykonywanych zadań, a tym samym docelowo przyczynić się do zwiększenia przychodów Wnioskodawcy. Jednocześnie organizacja przedmiotowego spotkania integracyjnego nie będzie służyć celom osobistym pracowników”;
• wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 19 marca 2014 r. (sygn. akt I SA/Bd 206/14):
  „Strony są zgodne natomiast co tego, że usługa organizacji festynu na rzecz samych pracowników nie podlegała opodatkowaniu, bowiem nie jest odpłatnym świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 pkt 2 u.p.t.u. i jednocześnie Spółce przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem usług zorganizowania festynu w tej części, w której dotyczą pracowników”.
  
  

Mając na uwadze powołane powyższej przepisy ustawy o VAT, stanowisko organów podatkowych, sądów administracyjnych oraz Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym uczestnictwo pracowników w Spotkaniach organizowanych przez Spółkę nie stanowi jakiegokolwiek świadczenia opodatkowanego VAT. W konsekwencji Spółka nie ma obowiązku naliczać podatku VAT z tytuł uczestnictwa jej pracowników w Spotkaniach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – w myśl art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy dla uznania, że świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę i odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Podkreślić jednak należy, że w ściśle określonych przypadkach, wymienionych w art. 8 ust. 2 ustawy, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak stanowi art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przepisy ustawy formułują zatem zasadę, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega co do zasady odpłatne świadczenie usług, a nieodpłatne ich świadczenie traktuje się jako odpłatne w przypadkach określonych w ww. art. 8 ust. 2 ustawy.

Dla stwierdzenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie będzie się wpisywało w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Zatem, aby nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, tj. za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika. Opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością.

Przez świadczenie usług niezwiązanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy rozumieć takie świadczenie usług, które odbywa się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności.

Natomiast przez usługi związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, należy rozumieć te usługi, które są wykonywane nieodpłatnie w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podatnika, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa. W tym więc aspekcie winny być rozpatrywane działania podejmowane przez dany podmiot.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Należy nadmienić, że pojęcie podatnika obejmuje swym zakresem podmioty, które dokonują czynności podlegające opodatkowaniu. Ustawodawca określił wskazane pojęcie na tyle szeroko, by w każdym przypadku profesjonalnej aktywności zawodowej, dokonywania czynności opodatkowanych podmiot mógł zostać uznany za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Działalność gospodarcza ma miejsce również wówczas, gdy nie przyniosła ona żadnych widocznych efektów (bez względu na cel i rezultat takiej działalności). Charakterystyka ta pozwala na uznanie, że pojęcie podatnika na gruncie podatku od towarów i usług ma wymiar autonomiczny – niezależny od uregulowań innych aktów normatywnych regulujących stosunki prawnopodatkowe.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca – zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług – prowadzi działalność gospodarczą w zakresie tworzenia specjalistycznego oprogramowania dla sprzętu elektronicznego oraz telekomunikacyjnego. Spółka zatrudnia wysoko wyspecjalizowanych pracowników, którzy mają kluczowe znaczenie dla jej prawidłowego funkcjonowania i efektywnej działalności. W związku z powyższym, Spółka przywiązuje dużą wagę do zwiększania motywacji pracowników oraz efektywności ich pracy. Zgodnie z polityką prowadzonej działalności Spółka organizuje i finansuje trzy rodzaje spotkań dla pracowników (dalej: Spotkania) odbywających się poza godzinami lub miejscem ich pracy: dla wszystkich pracowników Spółki, dla pracowników poszczególnych działów Spółki, dla pracowników uczestniczących w danym projekcie.

Udział pracowników w Spotkaniach ma na celu:

• poprawę atmosfery przy wykonywaniu obowiązków pracowniczych,
• polepszenie komunikacji pomiędzy pracownikami oraz zarządzającymi,
• budowanie wspólnego zaangażowania,
• wymianę doświadczeń z codziennej pracy,
• wzrost motywacji w zakresie wykonywania obowiązków,
• lepszą identyfikację pracowników ze Spółką,
• zwiększenie wydajności i efektywności pracy w zespole.
  
  

Powyższe ma na celu polepszenie wyników Spółki oraz wzrost jej przychodów.

Udział pracowników w Spotkaniach nie powoduje po ich stronie żadnego przysporzenia majątkowego. Spotkania mogą mieć różną formę, np. spotkania w restauracji, kawiarni, pubie, kręgielni, hotelu itp. Może się również zdarzyć, że Spółka wynajmie zewnętrzną firmę, która zorganizuje dla pracowników Spółki tzw. imprezę integracyjną.

Spółka odlicza podatek VAT naliczony przy wydatkach związanych z udziałem pracowników w Spotkaniach na zasadach ogólnych (tj. z wyłączeniem np. usług wskazanych w przepisach art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy).

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Spółka jest zobowiązana do naliczenia podatku VAT z tytułu uczestnictwa pracowników w Spotkaniach.

Jak wskazał Wnioskodawca udział pracowników w Spotkaniach ma na celu: poprawę atmosfery przy wykonywaniu obowiązków pracowniczych, polepszenie komunikacji pomiędzy pracownikami oraz zarządzającymi, budowanie wspólnego zaangażowania, wymianę doświadczeń z codziennej pracy, wzrost motywacji w zakresie wykonywania obowiązków, lepszą identyfikację pracowników ze Spółką, zwiększenie wydajności i efektywności pracy w zespole. Powyższe ma na celu polepszenie wyników Spółki oraz wzrost jej przychodów.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji potrzeb osobistych, można jednak przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy. Zatem potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, lub zaspokojenie których wynika z potrzeb realizacji celów prowadzonej przez pracodawcę działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę powyższą analizę, w rozpatrywanej sprawie nie można uznać organizacji Spotkań dla pracowników Spółki za odpłatne świadczenie usług na ich rzecz, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy, bowiem ich organizacja będzie związana z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Uczestnictwo pracowników Spółki w Spotkaniach ma na celu m.in. wzrost ich motywacji w zakresie wykonywanych obowiązków, zwiększenie wydajności i efektywności pracy w zespole, co z kolei ma przyczynić się do polepszenia wyników Spółki oraz wzrostu jej przychodów.

Podsumowując, w odpowiedzi na zadane pytanie należy stwierdzić, że w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Spółka nie jest/nie będzie zobowiązana do naliczenia podatku VAT z tytułu uczestnictwa pracowników w Spotkaniach.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, wynikające z opisu sprawy bądź własnego stanowiska nieobjęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki związane z udziałem pracowników w Spotkaniach.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.