Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.613.2017.1.IT
z 24 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2017 r. (data wpływu 29 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie traktowania usług publikacji kolejnego artykułu w materiałach konferencyjnych jako usługi pomocniczej do usług wstępu na imprezy naukowe i edukacyjne, wymienione w art. 28g ustawy o VAT, których miejscem świadczenia jest miejsce, w których te imprezy faktycznie się odbywają – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie traktowania usług publikacji kolejnego artykułu w materiałach konferencyjnych jako usługi pomocniczej do usług wstępu na imprezy naukowe i edukacyjne, wymienione w art. 28g ustawy o VAT, których miejscem świadczenia jest miejsce, w których te imprezy faktycznie się odbywają.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (zwany dalej Uczelnią) jest szkołą wyższą działającą w oparciu o ustawę z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (tekst jednolity – Dz. U. z 2012 r., poz. 572), jednostką sektora finansów publicznych oraz zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

Uczelnia w ramach swej działalności statutowej, ponosi opłaty za uczestnictwo pracowników dydaktyczno-naukowych w różnego rodzaju imprezach o charakterze naukowym i edukacyjnym (np. konferencjach, sympozjach i seminariach), które odbywają się poza granicami kraju. W ten sposób jednostka realizuje swoje podstawowe zadania, do których zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, należy kształcenie i promowanie kadr naukowych oraz kształcenie w celu zdobywania i uzupełniania wiedzy.

W ramach odpłatności za udział w ww. spotkaniach organizator zamieszcza w materiałach konferencyjnych jeden artykuł, którego autorem jest pracownik Uczelni. Publikacja kolejnego artykułu wiąże się z dodatkową opłatą.

Odpłatność za artykuły prezentowana jest na dokumentach wystawionych przez organizatora w następujący sposób:

• jest doliczona do opłaty za uczestnictwo w ww. imprezach (jako jedna pozycja),
• jest wyodrębniona jako oddzielna pozycja (1 pozycja to opłata za uczestnictwo w imprezie, 2 – to opłata za kolejny artykuł),
• jest ujęta w oddzielnym dokumencie (1 dokument zawiera opłatę za uczestnictwo w imprezie, 2 – za kolejny artykuł).
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy usługi publikacji kolejnego artykułu w materiałach konferencyjnych należy traktować jako usługi pomocnicze do usług wstępu na imprezy naukowe i edukacyjne, wymienione w art. 28g ustawy o VAT, których miejsce świadczenia jest w miejscu, w którym te imprezy faktycznie się odbywają?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 28g ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy naukowe, edukacyjne oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają.

Niewątpliwie więc udział pracowników Uczelni w imprezach o charakterze naukowym i edukacyjnym, które odbywają się poza granicami kraju, nie stanowi importu usług, czego potwierdzeniem jest otrzymana interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 29 listopada 2012 r. (ITPP1/443-1063/12/KM). Jak wskazano w ww. interpretacji, usługa wstępu na tego typu imprezy obejmuje prawo do udziału np. w prelekcjach, wykładach, warsztatach, panelach dyskusyjnych, prezentacji własnych referatów, artykułów, konsumpcji serwowanych posiłków, a zatem Uczelnia uzyskuje szeroki dostęp do usługi organizacji konferencji, nie ograniczający się jedynie do fizycznego wstępu na samo wydarzenie. Pracownicy Uczelni wnoszą więc opłatę za prawo do aktywnego uczestnictwa w ww. imprezach, włącznie z możliwością publikacji artykułów własnego autorstwa w materiałach konferencyjnych oraz ich prezentacji uczestnikom imprezy. Publikacja dodatkowego artykułu jest usługą dodatkową, pomocniczą do usługi podstawowej, jaką jest wstęp na imprezę, ma ona jedynie wpływ na wzrost ceny usługi głównej.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy usługi publikacji kolejnego artykułu w materiałach konferencyjnych należy traktować jako usługi pomocnicze do usług wstępu na imprezy naukowe i edukacyjne, których miejsce świadczenia jest w miejscu, w którym te imprezy faktycznie się odbywają i tym samym nie stanowią one importu usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez terytorium kraju – stosownie do art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy o podatku od towarów i usług. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy.

Ogólna zasada dotycząca określania miejsca świadczenia usług na rzecz podatników zawarta została w art. 28b ust. 1 ustawy, zgodnie z którym – miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Do powołanej w art. 28b ust. 1 ustawy zasady ogólnej, ustawodawca przewidział szereg zastrzeżeń, wskazując szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług.

I tak, w myśl art. 28g ust. 1 ustawy – miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają.

Tym samym reguła dotycząca ustalenia miejsca świadczenia na podstawie art. 28g ust. 1 ustawy odnosi się do usług świadczonych na rzecz podatników i dotyczy, po pierwsze, usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, a po drugie, usług pomocniczych do usług, o których mowa wyżej. Usługa wstępu to usługa, na mocy której nabywcy przyznane zostaje prawo do uczestniczenia w danej imprezie, znajdowania się w miejscu, w którym ta impreza się odbywa.

Stosownie do art. 53 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) – miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają.

W przedmiotowej sprawie konieczne jest także odwołanie się do rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1, z późn. zm.) – zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011 – które w art. 32 zdefiniowało pojęcie usług wstępu poprzez m.in. wskazanie, jakie usługi wchodzą w zakres tego pojęcia.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 rozporządzenia 282/2011 – usługi wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, o których mowa w art. 53 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę, w tym opłatę w formie abonamentu, biletu okresowego lub opłaty okresowej.

Natomiast jak stanowi art. 32 ust. 2 lit. c rozporządzenia 282/2011 – ustęp 1 ma zastosowanie w szczególności do prawa wstępu na wydarzenia edukacyjne i naukowe, takie jak konferencje i seminaria.

Zatem art. 32 rozporządzenia 282/2011 definiuje „usługi wstępu” odnosząc je w szczególności do przyznania prawa wstępu na imprezy takie jak spektakle, przedstawienia teatralne, występy cyrkowe, targi, do parków rozrywki, na koncerty, wystawy, jak również inne podobne wydarzenia kulturalne, a także przyznanie prawa wstępu na wydarzenia sportowe, takie jak mecze lub zawody oraz przyznanie prawa wstępu na wydarzenia edukacyjne i naukowe, takie jak konferencje i seminaria. Zakup usługi wstępu na konferencje czy seminaria (zakup biletu wstępu) nie oznacza, że celem jest wstęp sam w sobie, ale oznacza chęć uczestniczenia w danym wydarzeniu naukowym czy edukacyjnym.

Natomiast w zakresie usług pomocniczych do usług wstępu zastosowanie znajdzie art. 33 rozporządzenia 282/2011, w myśl którego usługi takie obejmują usługi, które są bezpośrednio powiązane ze wstępem na wydarzenia kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, świadczone oddzielnie na rzecz osoby uczestniczącej w wydarzeniu za opłatą.

Stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy – przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy – podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
2. usługobiorcą jest:
   • w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b – podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
   • w pozostałych przypadkach – podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.
   
   

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest szkołą wyższą działającą w oparciu o ustawę z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym, jednostką sektora finansów publicznych oraz zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

Wnioskodawca w ramach swej działalności statutowej, ponosi opłaty za uczestnictwo pracowników dydaktyczno-naukowych w imprezach o charakterze naukowym i edukacyjnym (np. konferencjach, sympozjach i seminariach). W ramach odpłatności za udział w ww. spotkaniach organizator zamieszcza w materiałach konferencyjnych jeden artykuł, którego autorem jest pracownik Wnioskodawcy. Publikacja kolejnego artykułu wiąże się z dodatkową opłatą.

Odpłatność za kolejny artykuł prezentowana jest na dokumentach wystawionych przez organizatora w następujący sposób:

• jest wyodrębniona jako oddzielna pozycja (1 pozycja to opłata za uczestnictwo w imprezie, 2 – to opłata za kolejny artykuł),
• jest ujęta w oddzielnym dokumencie (1 dokument zawiera opłatę za uczestnictwo w imprezie, 2 – za kolejny artykuł).
  
  

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie mamy niewątpliwie do czynienia z usługami pomocniczymi do usług wstępu – o których mowa w art. 33 rozporządzenia 282/2011 – jakimi są publikacje kolejnych artykułów w materiałach konferencyjnych za dodatkową opłatą.

Zatem usługi publikacji kolejnego artykułu w materiałach konferencyjnych należy traktować jako usługi pomocnicze do usług wstępu, których miejsce świadczenia znajduje się w miejscu (państwie), w którym imprezy naukowe i edukacyjne się odbywają, zgodnie z art. 28g ust. 1 ustawy. W związku z powyższym usługi te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju. W konsekwencji Wnioskodawca nie jest zobowiązany do rozpoznania importu usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.