Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.374.2018.1.SG
z 19 listopada 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 września 2018 r. (data wpływu 19 września 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy w przypadku Cesji Wierzytelności, Wnioskodawca uiszczając na rzecz Cesjonariusza opłaty leasingowe nie będzie płatnikiem podatku u źródła oraz nie będzie zobowiązany potrącić w Polsce podatku u źródła – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 września 2018 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy w przypadku Cesji Wierzytelności, Wnioskodawca uiszczając na rzecz Cesjonariusza opłaty leasingowe nie będzie płatnikiem podatku u źródła oraz nie będzie zobowiązany potrącić w Polsce podatku u źródła.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej także: „Spółka”) jest spółką kapitałową podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Spółka w przyszłości zawrze z inną spółką kapitałową podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: „Finansujący”) umowę leasingu (dalej: „Umowa leasingu”). Spółka i Finansujący będą należeć do tej samej Grupy kapitałowej (dalej: „Grupa”). Działanie Spółki i Finansującego podyktowane jest przyczynami biznesowymi, w szczególności chęcią ochrony zespołu składników materialnych i niematerialnych, służących do prowadzenia działalności produkcyjnej, co stanowi „core business” Finansującego (tj. Działu produkcyjno-handlowego). Ma to zapewnić ciągłość produkcji, co jest kluczowe dla prowadzonego przez Finansującego biznesu. Finansujący jest zaangażowany w długotrwały spór prawny, którego drugą stroną jest instytucja finansowa. W związku z tym istnieje obawa, iż w przypadku negatywnego rozstrzygnięcia procesowego, względnie w przypadku ustanowienia zabezpieczenia (niezasadnych zdaniem Finansującego) roszczeń, mogłoby dojść do zajęcia aktywów, związanych z prowadzoną działalnością produkcyjną (tj. aktywów Działu produkcyjno-handlowego). To z kolei sparaliżowałoby zdolność produkcyjną Finansującego i sprawiłoby, że przedsiębiorstwo utraciłoby zdolność generowania zysku, a w konsekwencji zagrożone mogłoby być samo istnienie Finansującego. Ponadto, w ramach Grupy, część ze spółek prowadzi działalność rodzajowo tożsamą z działalnością Finansującego, a istnienie odrębnych podmiotów wynika z zaszłości historycznych i z faktu, że poszczególne spółki Grupy tworzone były przez różne gałęzie holdingu, do którego należą zarówno Spółka jak i Finansujący. Niemniej w przypadku niektórych segmentów działalności Grupy istnienie odrębnych spółek, prowadzących działalność tożsamą/pokrewną zostało uznane za niezasadne i podjęto prace zmierzające do konsolidacji tych działalności. Analiza prawna wykazała, że najlepszą metodą ograniczenia ryzyka prawnego i równocześnie metodą na konsolidację będzie zawarcie długookresowej umowy, w której Finansujący udostępni Dział produkcyjno-handlowy do Wnioskodawcy, tj. spółki będącej częścią tej samej Grupy, prowadzącej działalność pokrewną/tożsamą.

Na podstawie Umowy leasingu Finansujący odda Spółce do odpłatnego korzystania zespół składników materialnych i niematerialnych, przy pomocy których Finansujący prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji konstrukcji spawanych o wysokiej wytrzymałości - np. wysięgników żurawi teleskopowych (dalej: „Dział produkcyjno-handlowy”). Po otrzymaniu Działu produkcyjno-handlowego Wnioskodawca będzie kontynuował działalność Finansującego. Na Dział produkcyjno-handlowy będą się składać w szczególności:

• wszystkie aktywa trwałe i wartości niematerialne i prawne funkcjonalnie związane z Działem produkcyjno-handlowym, będące własnością Finansującego, w tym nieruchomości gruntowe, urządzenia, narzędzia i elementy wyposażenia biurowego, np. laptopy, komputery, zestawy komputerowe, stacje dokujące, monitory, serwery, szafy biurowe, wartości niematerialne i prawne,
• środki transportu wykorzystywane przez pracowników przypisanych do Działu produkcyjno- handlowego i realizujących działalność tego Działu,
• wyposażenie, służące do prowadzenia działalności produkcyjnej, nie stanowiące środków trwałych, lecz będące własnością Finansującego, obejmujące regały, szafy, komputery, stoły warsztatowe,
• umowy najmu/dzierżawy aktywów trwałych na podstawie których Finansujący korzysta ze środków trwałych/wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w działalności produkcyjnej (dotyczące takich aktywów jak np. hale produkcyjne i magazynowe wraz z infrastrukturą, spawarki i urządzenia spawalnicze, tokarki, frezarki, roboty, przecinarki, wytaczarki, suwnice, obrotnice, urządzenia wentylacyjne, żurawie, wózki widłowe, stoły maszynowe i spawalnicze, stoły i belki monterskie),
• aktywa obrotowe związane z Działem produkcyjno-handlowym, w tym materiały nabyte do dnia zawarcia Umowy leasingu, zapasy produktów gotowych, wyprodukowane do dnia zawarcia Umowy leasingu, produkcja w toku, środki pieniężne zgromadzone na rachunkach bankowych i w kasie związane z Działem produkcyjno-handlowym, które będą związane z Działem produkcyjno-handlowym,
• wierzytelności i zobowiązania funkcjonalnie związane z Działem produkcyjno-handlowym,
• know-how wykorzystywane przez Dział produkcyjno-handlowy, tajemnice przedsiębiorstwa Działu produkcyjno-handlowego, metody produkcji i organizacji produkcji itp.,
• kontakty z kontrahentami i inne kontakty Działu produkcyjno-handlowego,
• prawa i obowiązki wynikające z zawartych umów związanych z Działem produkcyjno- handlowym, w tym umów z dostawcami mediów, umów na zakup usług, umów dotyczących zakupów materiałów wykorzystywanych w działalności Działu produkcyjno-handlowego, umów dotyczących sprzedaży produktów wytwarzanych przez Dział produkcyjno-handlowy oraz usług świadczonych przez Dział produkcyjno-handlowy, umów z pracownikami przypisanymi do Działu,
• zakład pracy w rozumieniu art. 231 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks Pracy (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1666 z późn. zm., winno być: t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 917 z późn. zm.) w zakresie pracowników Działu produkcyjno-handlowego.
  
  

Dział produkcyjno-handlowy będzie stanowić przedsiębiorstwo lub co najmniej zorganizowaną część przedsiębiorstwa Finansującego. Z tytułu „używania” Działu produkcyjno-handlowego Wnioskodawca będzie płacił na rzecz Finansującego opłaty leasingowe. Opłaty leasingowe będą obejmować część kapitałową stanowiącą spłatę wartości składników Działu produkcyjno-handlowego oraz część odsetkową stanowiącą swojego rodzaju wynagrodzenie za „używanie” Działu produkcyjno-handlowego. Wartość Działu produkcyjno-handlowego określona w Umowie leasingu, jako suma ustalonych w Umowie leasingu kapitałowych części opłat (w tym ewentualnej opłaty wstępnej) oraz ewentualnej opłaty końcowej (za wykup przedmiotu leasingu), pomniejszonych o należny podatek od towarów i usług (o ile wystąpi), będzie równa wartości rynkowej Działu Produkcyjno-handlowego. Podobnie część odsetkowa rat leasingowych zostanie ustalona na poziomie rynkowym. W Umowie leasingu będzie wskazana wartość rynkowa Działu produkcyjno-handlowego, jak również wartość rynkowa wchodzących w jego skład środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych w rozumieniu art. 16a-16b ustawy o PDOP oraz innych składników (niestanowiących środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych).

Jeżeli w przyszłości Finansujący będzie potrzebował środków pieniężnych (np. w związku z toczącym się sporem prawnym), możliwe jest, że Finansujący przeniesie wszystkie lub niektóre wierzytelności (dalej: „Wierzytelności”) z tytułu opłat ustalonych w Umowie leasingu (dalej: „Cesja”, „Umowa cesji”), należnych Finansującemu na rzecz podmiotu trzeciego, tj. innej spółki kapitałowej również należącej do Grupy (dalej: „Cesjonariusz”). Cesjonariusz podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu z tytułu podatku dochodowego w Belgii oraz nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów. Cesjonariusz będzie 100% właścicielem Wnioskodawcy. Cesjonariusz posiada udziały we Wnioskodawcy nieprzerwanie przez okres dłuższy niż 2 lata. Wnioskodawca będzie posiadał certyfikat rezydencji Cesjonariusza.

Pomimo Umowy cesji wierzytelności z tytułu opłat leasingowych ustalonych w Umowie leasingu, prawo własności przedmiotu leasingu nie zostanie przeniesione na Cesjonariusza. W związku z Umową cesji wierzytelności z tytułu opłat leasingowych nie dojdzie również do zmiany strony Umowy leasingu. Zmianie ulegnie jedynie podmiot, na rzecz którego Wnioskodawca będzie dokonywał wpłat z tytułu Umowy leasingu. W związku z zawarciem Umowy cesji przez Finansującego i Cesjonariusza, Wnioskodawca będzie dokonywał płatności na rzecz Cesjonariusza, a więc do Belgii.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku Cesji Wierzytelności, Wnioskodawca uiszczając na rzecz Cesjonariusza opłaty leasingowe nie będzie płatnikiem podatku u źródła oraz nie będzie zobowiązany potrącić w Polsce podatku u źródła?
2. Jeżeli odpowiedź na pytanie 1 będzie negatywna, tj. jeżeli przychody Cesjonariusza miałyby podlegać opodatkowaniu w Polsce, czy podstawą opodatkowania będzie jedynie część odsetkowa opłat leasingowych w części w jakiej stanowi wynagrodzenie za użytkowanie lub prawo do użytkowania tajemnicy technologii, procesu produkcyjnego, użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzeń przemysłowych oraz użytkowanie lub prawo do użytkowania know-how w dziedzinie przemysłowej i handlowej?
3. Jeżeli odpowiedź na pytanie 1 będzie negatywna, tj. jeżeli przychody Cesjonariusza miałyby podlegać opodatkowaniu w Polsce, czy przychody te będą podlegały zwolnieniu od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 3 ustawy o PDOP?
   
   

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku Cesji wierzytelności, uiszczając na rzecz Cesjonariusza opłaty leasingowe z tytułu Umowy leasingu, Wnioskodawca nie będzie płatnikiem podatku u źródła i nie będzie miał obowiązku potrącenia podatku u źródła.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm., dalej: „ustawa o PDOP”), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o PDOP, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Polski przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o PDOP, tj. nie posiadających w Polsce siedziby bądź miejsca zarządu, przychodów:

1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
2. z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
3. z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,

wynosi 20% przychodów.

Jednocześnie, na podstawie art. 21 ust. 2 ustawy o PDOP art. 21 ust. 1 ustawy o PDOP stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska. Umowy te mogą przewidywać odmienne zasady opodatkowania lub zasady opodatkowania przewidziane w ustawie o PDOP modyfikować.

Stosownie do art. 26 ust. 1 ustawy o PDOP osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności m.in. z tytułów wymienionych w art. 21, mają obowiązek jako płatnicy podatku pobierać w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat (z uwzględnieniem odpowiednich odliczeń). Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z art. 7 Konwencji z dnia 20 sierpnia 2001 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 2004 r., Nr 211, poz. 2139, z późn. zm., dalej: „UPO z Belgią”) zasadniczo zyski przedsiębiorstwa umawiającego się państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim umawiającym się państwie działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład, z tym jednak zastrzeżeniem że jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach UPO z Belgią, art. 7 UPO z Belgią ma zastosowanie jedynie w zakresie w jakim te inne artykuły nie przewidują odmiennych zasad opodatkowania.

Odmienne zasady opodatkowania przewidują m.in. art. 11 UPO z Belgią, który dotyczy odsetek oraz art. 12 UPO z Belgią, który reguluje opodatkowanie należności licencyjnych.

Na podstawie art. 11 ust. 1 UPO z Belgią, odsetki, które powstają w jednym umawiającym się państwie i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim umawiającym się państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim państwie. Zgodnie natomiast z art. 11 ust. 2 UPO z Belgią, odsetki takie mogą być także opodatkowane w umawiającym się państwie, w którym powstają i zgodnie z ustawodawstwem tego państwa, ale jeśli osoba uprawniona do odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim umawiającym się państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5% kwoty brutto tych odsetek, przy czym jak wynika z art. 11 ust. 4 UPO z Belgią, użyte w tym artykule określenie „odsetki” oznacza dochód z wszelkiego rodzaju wierzytelności zarówno zabezpieczonych, jak i niezabezpieczonych hipoteką lub prawem do uczestniczenia w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek rządowych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami związanymi z takimi pożyczkami, obligacjami lub skryptami dłużnymi.

Analogicznie jak w przypadku odsetek, zgodnie z art. 12 ust. 1 UPO z Belgią należności licencyjne powstające w jednym umawiającym się państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim umawiającym się państwie podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim państwie, jeżeli osoba ta jest właścicielem należności licencyjnych. Stosownie do art. 12 ust. 2 UPO z Belgią, należności takie mogą być również opodatkowane w umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego państwa, ale jeżeli odbiorca jest właścicielem należności licencyjnych, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5% kwoty należności licencyjnych brutto. Zgodnie z art. 12 ust. 3 UPO z Belgią, określenie „należności licencyjne” użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane w związku z korzystaniem lub prawem do korzystania z wszelkich praw autorskich, patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, a także za korzystanie lub prawo do korzystania z urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje związane z doświadczeniem zawodowym (know - how) w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej; określenie to oznacza również wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane w związku z korzystaniem lub prawem do korzystania z każdego prawa autorskiego do wszelkich filmów dla kin oraz filmów i taśm dla radia i telewizji.

W świetle powyższych regulacji, w ocenie Wnioskodawcy płatności, których Wnioskodawca będzie dokonywał na rzecz Cesjonariusza nie będą stanowić opłat, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o PDOP oraz art. 11 i 12 UPO z Belgią. W szczególności Wnioskodawca wskazuje, że płatności te nie będą spełniały definicji ani odsetek ani należności licencyjnych.

Odnosząc się do odsetek, bazując na Komentarzu do Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD (dalej: Komentarz OECD) Wnioskodawca podkreśla, że wystąpienie odsetek zdeterminowane jest wystąpieniem długu. Innymi słowy odsetki powstają tylko wówczas gdy jeden podmiot udzieli drugiemu podmiotowi finansowania o charakterze zwrotnym; odsetki stanowią bowiem wynagrodzenie za takie finansowanie. W zdarzeniu przyszłym będącym przedmiotem niniejszego wniosku, Cesjonariusz nie udzieli Wnioskodawcy finansowania w żadnej formie. Pomiędzy Cesjonariuszem a Wnioskodawcą nie będzie istniał żaden stosunek prawny o charakterze zobowiązaniowym, poza obowiązkiem zapłaty na rzecz Cesjonariusza opłat leasingowych wynikających z Umowy leasingu zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a Finansującym (przy czym, co wymaga podkreślenia, Finansujący zgodnie z postanowieniami Umowy leasingu pozostanie bez zmian: Cesjonariusz na skutek Cesji nie stanie się finansującym. Opłaty leasingowe, które Wnioskodawca będzie spłacał Cesjonariuszowi zawierają element odsetkowy, niemniej odsetki te wynikają ze specyfiki umowy leasingu i stanowią wynagrodzenie za udostępnienie Wnioskodawcy przez Finansującego Działu produkcyjno-handlowego, a nie udzielenie finansowania przez Cesjonariusza. Z perspektywy Cesjonariusza element odsetkowy rat leasingowych nie będzie stanowił wynagrodzenia za kapitał, udostępniony przez ten podmiot Wnioskodawcy i w konsekwencji nie będzie stanowił również odsetek w rozumieniu UPO z Belgią.

Podobnie jak w przypadku odsetek, również w zakresie należności licencyjnych Wnioskodawca wskazuje, że należności licencyjne stanowią swojego rodzaju wynagrodzenie za użytkowanie lub prawo do użytkowania określonych praw, w tym użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego czy informacji wynikających z doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how). Wnioskodawca podkreśla, że zgodnie z punktem 8.1. Komentarza do artykułu 12 w Komentarzu OECD: Definicja nie ma jednak zastosowania do wypłat, które chociaż uzasadnione na podstawie wielokrotności użytkowania prawa należącego do jednej osoby, są dokonywane na rzecz innej osoby, która nie posiada prawa własności lub prawa do jego użytkowania. W konsekwencji nawet jeśli tytuł do wypłaty wynagrodzenia stanowi należność licencyjną, ale wynagrodzenie płatne jest na rzecz nie właściciela bądź użytkownika prawa, ale osoby trzeciej zasady opodatkowania przewidziane w art. 12 UPO z Belgią nie powinny znajdować zastosowania. W tym kontekście Wnioskodawca wyjaśnia, że Cesjonariusz nie udostępnia Wnioskodawcy żadnych praw ani know-how, nie oddaje też do użytkowania urządzeń przemysłowych, handlowych czy naukowych. Pomimo Cesji, strony i przedmiot Umowy leasingu pozostaną bowiem bez zmian. Wnioskodawca będzie więc użytkował składniki majątku wchodzące z skład Działu produkcyjno-handlowego na podstawie umowy z Finansującym a nie Cesjonariuszem i to Finansujący pozostanie właścicielem/użytkownikiem tych składników majątku. W wyniku Cesji zmianie ulegnie jedynie podmiot, na rzecz którego Wnioskodawca będzie dokonywał płatności. Z perspektywy Cesjonariusza roszczenie o zapłatę opłat z tytułu Umowy leasingu będzie wynikać jedynie z umowy Cesji, a nie z udostępnienia do używania określonych praw, know-how czy urządzeń. Zmiana technicznych warunków płatności nie powinna wpływać na powstanie obowiązku podatkowego.

Konkluzje Wnioskodawcy potwierdza również art. 17k ust. 2 ustawy o PDOP, zgodnie z którym jeżeli finansujący przeniósł na rzecz osoby trzeciej wierzytelności z tytułu opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1, tj. opłat z tytułu umowy leasingu, a nie została przeniesiona na osobę trzecią własność przedmiotu umowy leasingu, opłaty ponoszone przez korzystającego na rzecz osoby trzeciej stanowią przychód finansującego w dniu wymagalności zapłaty. Przychód z tytułu umowy leasingu powstaje więc po stronie finansującego, a nie osoby trzeciej, nawet w przypadku cesji wierzytelności z tytułu leasingu. W zdarzeniu przyszłym będącym przedmiotem niniejszego wniosku, przychód z tytułu oddania do używania Działu produkcyjno-handlowego na podstawie Umowy leasingu powstanie więc u Finansującego, a nie Cesjonariusza. Skoro więc to Finansujący będzie zobowiązany do wykazania przychodu z tytułu Umowy leasingu, trudno twierdzić że Cesjonariusz powinien rozpoznać przychód dokładnie z tego samego tytułu. A więc, jeżeli po stronie Cesjonariusza nie powstanie przychód z tytułu umowy leasingu, nie powstanie również obowiązek w podatku u źródła, zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o PDOP i art. 11 i 12 UPO z Belgią.

W konsekwencji, skoro nie powstanie obowiązek podatkowy na gruncie art. 21 ust. 1 ustawy o PDOP oraz 11 i 12 UPO z Belgią, na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika, o których mowa w art. 26 ustawy o PDOP. Obowiązki te materializują się jedynie wówczas gdy podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o PDOP, tj. nie posiadający w Polsce siedziby bądź miejsca zarządu osiąga przychód podlegający opodatkowaniu w Polsce.

Mając na uwadze przedstawioną powyżej argumentację, w ocenie Wnioskodawcy, w przypadku Cesji wierzytelności, opłaty leasingowe uiszczane na rzecz Cesjonariusza nie będą mieściły się w dyspozycji art. 21 ust. 1 ustawy o PDOP oraz art. 11 i 12 UPO z Belgią. W konsekwencji uiszczając na rzecz Cesjonariusza opłaty leasingowe z tytułu Umowy leasingu, Wnioskodawca nie będzie płatnikiem podatku u źródła i nie będzie miał obowiązku potrącenia podatku u źródła.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego, przykładowo w:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13 września 2017 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.118.2017.4.BD, w której organ podatkowy odstąpił od uzasadnienia interpretacji, zgadzając się z wnioskującym, że zdaniem Spółki, analizowane wypłaty kwot ze spłaty Wierzytelności nie będą stanowić także opłat za użytkowanie lub prawo użytkowania urządzenia przemysłowego w świetle art. 21 ust. 1 ustawy o CIT oraz art. 12 Konwencji PL- Lux. Powyższa konkluzja wynika, w ocenie Spółki z faktu, że Spółka C nie udostępnia zarówno Wnioskodawcy, jak też jej klientom jakiegokolwiek urządzenia przemysłowego. Jak wskazano bowiem w opisie zdarzenia przyszłego, pomimo cesji Wierzytelności, to Wnioskodawca, a nie Spółka C będzie pozostawała stroną zawartych z klientami Umów Finansowania i jako strona Umów Finansowania, to Wnioskodawca, a nie Spółka C będzie udostępniała klientom do używania przedmioty leasingu/najmu/dzierżawy. Tytułem prawnym Spółki C do domagania się od klientów spłaty Wierzytelności będzie wyłącznie umowa ich cesji, a nie świadczenie Spółki C polegające na udostępnianiu polskim podmiotom prawa do korzystania z urządzeń przemysłowych,
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 8 września 2017 r., Znak: 0113-KDIPT2-2.4011.187.2017.2.KK, w której organ podatkowy odstąpił od uzasadnienia interpretacji, zgadzając się z wnioskującym, że powyższa konkluzja wynika, w ocenie Spółki z faktu, że Spółka C nie udostępnia zarówno Wnioskodawcy, jak też jej klientom jakiegokolwiek urządzenia przemysłowego. Jak wskazano bowiem w opisie zdarzenia przyszłego, pomimo cesji Wierzytelności, to Wnioskodawca, a nie Spółka C będzie pozostawała stroną zawartych z klientami Umów Finansowania i jako strona Umów Finansowania, to Wnioskodawca, a nie Spółka C będzie udostępniała klientom do używania przedmioty leasingu/najmu/dzierżawy. Tytułem prawnym Spółki C do domagania się od klientów spłaty Wierzytelności będzie wyłącznie umowa ich cesji, a nie świadczenie Spółki C polegające na udostępnianiu polskim podmiotom prawa do korzystania z urządzeń przemysłowych. Kluczowym jest, że w ramach Sekurytyzacji, zgodnie z art. 17k ust. 2 oraz art. 12 ust. 4b ustawy o CIT, to Wnioskodawca rozpoznaje przychód z tytułu zawartych Umów Finansowania (tj. przychód z tytułu udostępnienia klientom do używania przedmiotów leasingu/najmu/dzierżawy).
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1.

Jednocześnie, tut. Organ wskazuje, że w związku z uznaniem za prawidłowe stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1, bezprzedmiotowe stało się rozstrzyganie w kwestii dotyczącej pytania oznaczonego we wniosku nr 2 i 3.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy oraz zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą tut. Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku. Jednakże należy zauważyć, że powołana przez Wnioskodawcę interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 8 września 2017 r., Znak: 0113-KDIPT2-2.4011.187.2017.2.KK dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości, a więc cytowany przez Wnioskodawcę przy tej interpretacji fragment dotyczy innej interpretacji niż wyżej wskazana.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.