Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.446.2018.1.BJ
z 15 listopada 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 września 2018 r. (data wpływu 18 września 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy koszty Wynagrodzenia za korzystanie z Marek i Know-How ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz Podmiotów Powiązanych podlegają ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o pdop – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy koszty Wynagrodzenia za korzystanie z Marek i Know-How ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz Podmiotów Powiązanych podlegają ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o pdop.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – Sp. z o.o. (dalej także: Spółka) jest spółką kapitałową z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej będącą producentem oraz dystrybutorem słonych przekąsek oznaczonych markami należącymi do podmiotów powiązanych (dalej: Towary).

Spółka zawarła ze spółkami stanowiącymi dla Wnioskodawcy podmioty powiązane w rozumieniu przepisów ustawy o PDOP dotyczących cen transferowych (dalej: Podmioty Powiązane) umowy licencji (dalej: Umowy Licencyjne), na podstawie których Spółka nabywa prawo do wykorzystywania określonych w danej Umowie marek należących do Podmiotów Powiązanych w produkcji i dystrybucji przekąsek słonych (dalej: Marki) oraz prawo do korzystania z know-how dotyczącego Marek (dalej: Know-How). Prawo do korzystania przez Wnioskodawcę z Marek oraz Know-How dotyczy terytorium Polski i warunkuje możliwość produkcji oraz dystrybucji Towarów Spółki.

Biorąc powyższe pod uwagę, Spółka ponosi na rzecz Podmiotów Powiązanych opłaty za możliwość korzystania z Marek oraz Know-How (dalej: Wynagrodzenie). Wynagrodzenie należne Podmiotom Powiązanym za prawo do korzystania z Marek oraz Know-How zostało ustalone jako określony procent wartości sprzedaży netto Towarów oznaczonych Markami będącymi przedmiotem Umów Licencyjnych (zgodnie z zapisami danej Umowy). Podstawą naliczenia Wynagrodzenia jest wyłącznie sprzedaż Towarów oznaczonych Markami realizowana do podmiotów spoza grupy kapitałowej, do której należą m.in. Wnioskodawca oraz Podmioty Powiązane. W konsekwencji, ilość sprzedanych przez Spółkę Towarów stanowi czynnik determinujący wysokość Wynagrodzenia z tytułu korzystania z Marek oraz Know-How należnego Podmiotom Powiązanym.

Bez zawarcia Umów Licencyjnych na korzystanie z Marek oraz Know-How, a tym samym bez ponoszenia Wynagrodzenia z tego tytułu Spółka nie miałaby prawa do oznaczenia swoich Towarów Markami i sprzedaży oznaczonych nimi Towarów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy koszty Wynagrodzenia za korzystanie z Marek i Know-How ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz Podmiotów Powiązanych podlegają ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty Wynagrodzenia za korzystanie z Marek i Know-How ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz Podmiotów Powiązanych nie podlegają ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP.

Z dniem 1 stycznia 2018 r. weszły w życie przepisy ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 r. poz. 2135; dalej: Ustawa nowelizująca). Na mocy Ustawy nowelizującej do ustawy PDOP został wprowadzony art. 15e dotyczący ograniczenia w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów wybranych kosztów świadczeń niematerialnych.

Zgodnie z ust. 1 pkt 2 tego artykułu podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 - poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11, lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 6, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

Natomiast kosztami, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o PDOP są:

• autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
• licencje,
• prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej,
• wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how).
  
  

Tym samym należy uznać, że Wynagrodzenie za korzystanie z Marek i Know-How potencjalnie mieści się w katalogu kosztów podlegających ograniczeniu w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP.

Bezpośredni związek kosztów Wynagrodzenia za korzystanie z Marek i Know-How z wytworzeniem przez Spółkę Towarów.

Wnioskodawca pragnie jednak wskazać, że zgodnie z art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o PDOP ograniczenie, o którym mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do kosztów usług, opłat i należności, o których mowa w ust. 1, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi.

Oznacza to, że koszty opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania m.in. z licencji zaliczane do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi nie podlegają ograniczeniu w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP.

Jednocześnie przepisy ustawy o PDOP nie wskazują jak należy rozumieć pojęcie kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi. Co prawda w art. 15 ust. 4-4c ustawy o PDOP ustawodawca posługuje się wyrażeniem koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami w kontekście określenia momentu, w którym będą one miały wpływ na wynik podatkowy podatnika.

Niemniej jednak wyrażeniom tym nie można przypisać równoznacznego charakteru, gdyż:

• w pierwszym przypadku chodzi o koszty, które mają bezpośredni związek z wytworzeniem lub nabyciem towaru lub świadczeniem usługi,
• w drugim natomiast chodzi o koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami.
  
  

W konsekwencji, omawiane wyrażenie może w praktyce wywoływać wątpliwości interpretacyjne odnośnie tego, jakie opłaty i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z wartości niematerialnych i prawnych nie podlegają ograniczeniom w zakresie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów.

Warto zatem zauważyć, że w toku prac legislacyjnych nad projektem Ustawy nowelizującej Minister Rozwoju i Finansów w odpowiedzi na uwagi zgłoszone w ramach konsultacji publicznych wskazał, że: Kwestia bezpośredniego związku kosztu z przychodem jest w dużej mierze zindywidualizowana. Wprowadzenie precyzyjnej definicji nie wydaje się możliwe (zob. odpowiedź Ministra Rozwoju i Finansów na uwagę nr 254 przedstawiona w tabeli z odniesieniem się do uwag; https://leqislacia.rcl.qov.pI/docs//2/12300402/12445384/12445388/dokument30792i|.pdf).

Co istotne, Minister Finansów z wyjaśnieniach z 23 kwietnia 2018 r. dotyczących Kosztów usług i praw bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi (dostępne w portalu www.finanse.mf.qov.pl) wskazał, że: Przepis art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT - w przeciwieństwie do art. 15 ust. 4 i nast. - nie odnosi się do sposobu „związania kosztu z przychodami", lecz do sposobu związania kosztu „z wytworzeniem lub nabyciem/wytworzeniem towaru lub świadczeniem usługi” (dalej: Wyjaśnienia MF).

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, aby ustalić zakres znaczeniowy przepisu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o PDOP należy odwołać się do wykładni celowościowej tego przepisu. Pomocne w tym mogą być materiały z procesu legislacyjnego, w szczególności uzasadnienie do projektu Ustawy nowelizującej, na mocy której powyższa regulacja została wprowadzona do ustawy o PDOP. I tak, jak wynika z treści uzasadnienia do projektu Ustawy nowelizującej: Celem tego wyłączenia - w zakresie kosztów bezpośrednio związanych z przychodami ze sprzedaży towaru lub usługi - jest uwzględnienie sytuacji, gdy cena danego towaru lub usługi w istotnym zakresie determinowana jest wysokością kosztu nabycia wartości niematerialnej i prawnej. W takich przypadkach koszt nabycia określonego prawa może być (jest) zupełnie nieadekwatny do dochodu (marży) uzyskiwanego z danej działalności. Jako przykłady kosztów bezpośrednio związanych ze świadczeniem przez podatnika usługi można wskazać koszty nabywanych od spółek powiązanych usług projektowych, które są wykorzystywane przy produkcji polskiej spółki meblarskiej, czy koszty usług reasekuracji, które są związane ze świadczeniem usług ubezpieczenia (druk sejmowy nr 1878, VIII kadencja Sejmu RP, s. 78 uzasadnienia do projektu Ustawy nowelizującej). Skoro zatem, jak wskazano powyżej, celem art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o PDOP jest uwzględnienie sytuacji, gdy cena danego towaru w istotnym zakresie determinowana jest wysokością kosztu nabycia wartości niematerialnej i prawnej, to należy uznać, że w odniesieniu do kosztów Wynagrodzenia za korzystanie z Marek oraz Know-How, które warunkują możliwość produkcji oraz dystrybucji Towarów Spółki, spełniona będzie przesłanka bezpośredniego związku z wytworzeniem Towarów. Należy bowiem zauważyć, że Umowy Licencyjne uprawniają Wnioskodawcę i umożliwiają mu produkcję i dystrybucję Towarów opatrzonych Markami na rynku polskim. Tym samym koszty ponoszone z tytułu Wynagrodzenia za korzystanie z Marek i Know-How stanowią koszty usług obcych bezpośrednich, tj. związanych bezpośrednio z wytworzeniem i sprzedażą Towarów przez Spółkę. Wnioskodawca pragnie bowiem podkreślić, że ponoszenie kosztów Wynagrodzenia warunkuje możliwość produkcji (przy użyciu Know-How) oraz późniejszej sprzedaży Towarów oznaczonych Markami.

W konsekwencji, koszty Wynagrodzenia pozostają w bezpośrednim (ścisłym) związku z wytwarzanymi i dystrybuowanymi przez Spółkę Towarami. Gdyby bowiem Wnioskodawca nie ponosił kosztów Wynagrodzenia, nie mógłby korzystać z Marek oraz Know-How przysługujących Podmiotom Powiązanym w odniesieniu do produkowanych i dystrybuowanych ściśle określonych w Umowach Licencyjnych Towarów, a tym samym uzyskiwać przychodów z ich sprzedaży. Podsumowując, ponoszenie kosztów Wynagrodzenia na rzecz Podmiotów Powiązanych warunkuje w sposób bezpośredni możliwość produkcji i dystrybucji Towarów, gdyż ich ponoszenie pozostaje w ścisłym związku przyczynowo-skutkowym z produkcją i dystrybucją Towarów.

W ocenie Wnioskodawcy kwestią wtórną pozostaje natomiast fakt uwzględnienia bądź nieuwzględnienia kosztu Wynagrodzenia za korzystanie z Marek oraz Know-How w odniesieniu do ceny nabycia dla potrzeb ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz.U. z 2018 r. poz. 395; dalej: UoR) (m.in. ze względu na przyjęty model rozliczenia Wynagrodzenia, gdzie opłata staje się należna dopiero w momencie sprzedaży i jest naliczana od zdefiniowanej przez strony wartości tej sprzedaży, nie jest ona uwzględniania w koszcie wytworzenia). W ocenie Wnioskodawcy przepisy UoR nie stanowią podstawy do ustalenia właściwego rozumienia wyrażenia koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi. Nawet bowiem jeśli UoR zawiera definicję kosztów wytworzenia, to należy mieć na uwadze, że przepisy UoR należą do odrębnej niż prawo podatkowe gałęzi (dziedziny) prawa, która nakierowana jest na realizację innych celów.

Również przyjęty przez Spółkę oraz Podmioty Powiązane model rozliczeń Wynagrodzenia za korzystanie z Marek i Know-How wskazuje na to, że cena sprzedaży produkowanych i dystrybuowanych przez Wnioskodawcę Towarów jest skorelowana z kosztami tego Wynagrodzenia. W tym zakresie bezpośredni związek kosztów Wynagrodzenia z produkowanymi Towarami przejawia się w istnieniu zależności kwotowej pomiędzy wysokością kosztu Wynagrodzenia a przychodami uzyskiwanymi przez Wnioskodawcę ze sprzedaży Towarów przy wykorzystaniu Marek oraz Know-How. Wynika to z tego, że Wynagrodzenie ponoszone na rzecz Podmiotów Powiązanych stanowi określony procent wartości netto sprzedanych Towarów, co sprawia, że wysokość Wynagrodzenia jest wprost zależna od wartości sprzedaży realizowanej przez Wnioskodawcę. Oznacza to, że koszty Wynagrodzenia za korzystanie z Marek oraz Know-How należne Podmiotom Powiązanym definiowane są wartością sprzedaży produkowanych przez Wnioskodawcę Towarów oznaczonych Markami, a cena sprzedaży Towarów została skalkulowana tak, że zawiera w sobie koszt Wynagrodzenia. Niewątpliwie jest to wykaz związku kwotowego pomiędzy wysokością ponoszonych kosztów Wynagrodzenia a produkowanymi i dystrybuowanymi Towarami. Niezależnie bowiem od tego, czy wartość Wynagrodzenia zostałaby ujęta wprost w jednostkowym koszcie wytworzenia Towarów czy też Wynagrodzenie za korzystanie z Marek oraz Know-How będzie ponoszone w sposób opisany we wniosku (jako określony procent wartości sprzedaży Towarów realizowanej przez Wnioskodawcę), faktyczna cena sprzedaży Towarów musi uwzględniać okoliczność ponoszenia kosztów Wynagrodzenia za korzystanie z Marek i Know-How na rzecz Podmiotów Powiązanych. Powyższe oznacza, że w odniesieniu do kosztów Wynagrodzenia spełniony jest również związek kwotowy jako element bezpośredniego związku tych kosztów z przychodami uzyskanymi z produkowanych i dystrybuowanych Towarów. Ilość sprzedanych przez Spółkę Towarów stanowi bowiem czynnik determinujący wysokość Wynagrodzenia z tytułu korzystania z Marek oraz Know-How należnego Podmiotom Powiązanym.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie również w Wyjaśnieniach MF, z którego wynika, że za koszt bezpośrednio związany z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi należy rozumieć: koszt usługi lub prawa w jakimkolwiek stopniu „inkorporowanych” w produkcie, towarze lub usłudze.

Wskazane powyżej okoliczności wskazują na „inkorporowanie” Wynagrodzenia za korzystanie z Marek i Know-How w Towarach wytwarzanych i dystrybuowanych przez Wnioskodawcę. Ponoszone Wynagrodzenie stanowi możliwy do zidentyfikowania koszt, który pozostaje w bezpośredniej korelacji z ilością i wartością sprzedanych Towarów. Z kolei wysokość przychodów uzyskiwanych ze sprzedaży Towarów ma kluczowy wpływ na wartość Wynagrodzenia. W konsekwencji, koszty Wynagrodzenia wypełniają przesłankę kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem przez podatnika towaru. W przypadku bowiem gdy Wynagrodzenie ponoszone na rzecz Podmiotów Powiązanych za korzystanie z Marek i Know-How stanowi określony procent wartości netto sprzedanych Towarów, należy uznać, że koszt tego Wynagrodzenia jest „inkorporowany” w Towarach, jako element składowy ich ceny (faktyczny koszt wytworzenia).

W konsekwencji, koszty Wynagrodzenia ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz Podmiotów Powiązanych stanowią koszty uzyskania przychodu bezpośrednio związane z wytworzeniem przez Wnioskodawcę Towarów, tj. koszty, o których mowa w art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o PDOP.

Wnioskodawca pragnie również wskazać, że jego stanowisko znajduje potwierdzenie w pierwszych rozstrzygnięciach Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, wydanych w podobnych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych do opisanych we wniosku, przykładowo w:

• interpretacji indywidualnej z 4 lipca 2018 r., znak 0111-KDIB2-3.4010.151.2018.1.AZE, w której organ podatkowy wskazał, że: Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jednoznacznie wynika, że Opłaty będą stanowić wynagrodzenie za korzystanie z wartości, które warunkują produkcję. Konieczność nabywania wartości niematerialnych wynika ze specyfiki branży motoryzacyjnej tj. intensywnej konkurencji, globalizacji i konsolidacji producentów, przewagi dużych podmiotów gospodarczych. Czynniki te powodują, że logo, którym są opatrzone produkty, jest istotnym wyróżnikiem i jako nośnik informacji o jakości produktu ma często decydujące znaczenie przy wyborze towarów. Zatem, wykorzystywanie przez Spółkę znaków towarowych, warunkuje możliwość produkcji i późniejszej sprzedaży oznaczonych nimi produktów. Zauważyć również należy, że wysokość ww. Opłat za korzystanie ze Znaków Towarowych ustalana jest (w oparciu) o całościowy przychód Spółki z tytułu sprzedaży produktów, przy uwzględnieniu ustalonego przez strony udziału procentowego. W przypadku zmniejszenia ilości wyprodukowanych i sprzedanych produktów również wysokość opłaty ulega zmniejszeniu. Zatem jak wskazał Wnioskodawca, wartość sprzedanych przez Spółkę produktów stanowi czynnik determinujący wysokość opłaty należnej podmiotom powiązanym;
• interpretacji indywidualnej z 24 kwietnia 2018 r., Znak: 0111-KDIB2-3.4010.57.2018.2.AZE, w której organ przyjął, że: Rozważając czy opłaty związane z korzystaniem z przedmiotowych licencji produkcyjnych stanowią koszt bezpośrednio związany z produkcją obuwia, a więc wyrobu będącego przedmiotem sprzedaży, należy przede wszystkim uwzględnić specyfikę działalności prowadzonej przez danego podatnika. Jak wynika z przedstawionego opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie produkcji i dystrybucji obuwia. Dla celów prowadzonej działalności gospodarczej Spółka nabywa od innego podmiotu - podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 11 ustawy o PDOP - licencje na prawo do korzystania z projektów produkowanego obuwia: rysunków, arkuszy danych technicznych, modeli, prototypów produkowanego obuwia i próbek dla celów marketingowych obuwia marki należącej do Podmiotu Powiązanego (Projekty Produktów Oznaczonych) oraz rysunków, arkuszy danych technicznych, modeli, prototypów produkowanego obuwia i próbek dla celów marketingowych obuwia marki własnej odbiorców (Projekty Produktów Marki Własnej). Udostępniane projekty produkowanego obuwia są bezpośrednio związane z realizacją przez Spółkę procesu produkcji. Wynagrodzenie Podmiotu Powiązanego (tj. opłata licencyjna) kalkulowane jest m.in. w oparciu o kwotę sprzedaży odpowiednich produktów Spółki. Opłaty są powiązane z wytworzonymi produktami, bez ich nabycia wytworzenie produktów przez Wnioskodawcę nie byłoby możliwe. Tym samym koszty Licencji Produkcyjnej ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz Podmiotu Powiązanego należy uznać w opisanych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym okolicznościach za koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem towarów w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;
• interpretacji indywidualnej z 3 kwietnia 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-3.4010.15.2018.1.PS, organ podatkowy potwierdził stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym: Koszty Licencji Znakowej ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz Podmiotu Powiązanego w części dotyczącej sprzedanych przez Spółkę Towarów nie podlegają ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP,
• interpretacji indywidualnej z 3 kwietnia 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-3.4010.14.2018.1.PS, w której organ podatkowy potwierdził stanowisko wnioskodawcy, że: (...) koszty Licencji Produkcyjnej ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz Podmiotu Powiązanego stanowią koszty uzyskania przychodu bezpośrednio związane z wytworzeniem przez Wnioskodawcę Produktów w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o PDOP,
• interpretacji indywidualnej z 22 marca 2018 r., Znak: 0115-KDIT2-3.4010.376.2017.1.JG, w której za jedną z przesłanek przemawiających za uznaniem danego kosztu za bezpośrednio związany z wytworzeniem towaru uznano: przyjęte w umowie zasady rozliczeń uzależniające (...) wysokość (Opłat) od wysokości przychodów osiąganych przez Wnioskodawcę z tytułu zbycia jednostek wytworzonych produktów.
  
  

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje dodatkowe oparcie w Wyjaśnieniach MF, gdzie jako przykład sytuacji, w której znajdzie zastosowanie wyłączenie ze stosowania art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP na podstawie ust. 11 pkt 1 tego artykułu, Minister Finansów wskazał sytuację, w której podatnik ponosi koszty korzystania ze znaków towarowych służących do oznakowania przez podatnika (dystrybutora) towarów nabywanych od producenta będącego podmiotem powiązanym i następnie sprzedawanych bezpośrednio przez dystrybutora (s. 2 Wyjaśnień MF). Skoro zatem Minister Finansów potwierdza, że koszty licencji znakowych dla podmiotu pełniącego funkcje dystrybucyjne stanowią koszty bezpośrednio związane z nabywanymi towarami, to należy uznać, że również dla producenta towarów, który następnie je dystrybuuje, koszty takich licencji będą bezpośrednio związane z wytwarzanymi towarami.

Podsumowując, koszty Wynagrodzenia za korzystanie z Marek i Know-How ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz Podmiotów Powiązanych nie podlegają ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.