Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.465.2019.2.AG
z 28 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2019 r. (data wpływu 19 sierpnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 października 2019 r. (data wpływu 9 października 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki gruntowej z majątku prywatnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki gruntowej z majątku prywatnego.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 7 października 2019 r. (data wpływu 9 października 2019 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz własnego stanowiska. Dodatkową opłatę uiszczono w dniu 7 października 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Dnia 29 września 2005 r. na podstawie umowy darowizny Wnioskodawca nabył od rodziców (…) nieruchomość stanowiącej grunty orne, łąki trwałe i grunty rolne zabudowane oznaczone działką ewidencyjną numer (…) ujętej w akcie notarialnym - repetytorium (…).

Nieruchomość gruntowa jest użytkowana od października 2005 r. przez okres dłuższy niż 10 lat tylko i wyłącznie w zakresie rolniczym - uprawa zbóż. W roku 2018 Wnioskodawca postanowił sprzedać część działki rolnej, tj. 1,79 ha. W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca złożył stosowne dokumenty do Gminy (…) w celu odrolnienia gruntu i sprzedaży jej jako działki pod zabudowę mieszkaniową dla dwóch nabywców. Sprzedaż nieruchomości gruntowej będzie transakcją jednorazową.

W chwili obecnej w Gminie trwają prace związane z odrolnieniem gruntu. Wnioskodawca nadmienia, że jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie jestem również podatnikiem VAT. Przedmiotowa działka stanowi majątek osobisty Wnioskodawcy. Sprzedaż będzie dokonana jednorazowo w okolicznościach nie wskazujących na zamiar wykonania jej w sposób częstotliwy.

W zakresie ww. działki podlegającej odrolnieniu Wnioskodawca nie ponosił:

• żadnych nakładów służących modernizacji i uatrakcyjnieniu działki, np. poprzez doprowadzenie mediów (instalacji kanalizacyjnej, gazu, energii elektrycznej itp.),
• nie prowadził i nie prowadzi działań marketingowych podjętych w celu sprzedaży nieruchomości, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia,
• nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej jako deweloper lub innej działalności o podobnym charakterze.
  
  

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że:

1. Przedmiotowa nieruchomość - działka rolna nie była i nie jest wykorzystywana w gospodarstwie rolnym. Wnioskodawca nie prowadzi gospodarstwa rolnego oraz nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych. W związku z tym nie jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku VAT.
2. Wnioskodawca nie był i nie jest rolnikiem ryczałtowym.
3. Z przedmiotowej działki gruntu dokonywane były zbiory produktów rolnych (pszenżyto, owies), które były przeznaczone tylko i wyłącznie na potrzeby własne - hodowla ptactwa przydomowego - kilkudziesięciu kaczek i kur.
4. Działka gruntu nie była udostępniana innym osobom.
5. Otrzymane ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości środki finansowe przeznaczone będą w całości na zakup od dewelopera budynku mieszkalnego. W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca zawarł umowę w dniu 25 września 2019 r. oraz wpłacił 10% wartości nieruchomości. Nieruchomość mieszkalną stanowi bliźniak w stanie deweloperskim, który będzie oddany do użytku w 2020 r.
6. W celu sprzedaży przedmiotowej działki nakłady związane z przygotowaniem nieruchomości do sprzedaży, tj. podział działki ponoszą kupujący.
7. Sprzedawana działka jest nieruchomością niezabudowaną oraz będzie geodezyjnie wyodrębniona. Na chwilę obecną nie jest oznaczona oraz nie posiada numeru, ponieważ trwają czynności odrolnienia oraz wydania pozwolenia przez odpowiednie organy administracji państwowej gdyż jest to teren zaliczany do obszarów rekreacyjnych.
8. Przedmiotowa nieruchomość na moment sprzedaży objęta będzie miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i jako właściciel Wnioskodawca będzie o niego występował. Ponadto przedmiotowa nieruchomość na moment sprzedaży będzie stanowić grunt przeznaczony pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.
9. W odniesieniu do przedmiotowej nieruchomości wydana zostanie decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu i Wnioskodawca będzie o nią występował. Działki na moment planowanej sprzedaży będą stanowić grunt przeznaczony pod zabudowę zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu - budowa tylko i wyłącznie budynków mieszkalnych.
10. Działki, o których mowa we wniosku, zdaniem Wnioskodawcy nie będą wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów usług. Na działkach planowana jest budowa budynków mieszkalnych jednorodzinnych.
    
    

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy nie będąc podatnikiem podatku VAT jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej w przypadku jednorazowej sprzedaży działki odrolnionej dla dwóch nabywców Wnioskodawca jest zobowiązany zapłacić podatek VAT od powyższej transakcji do urzędu skarbowego?
2. Czy nie będąc podatnikiem VAT jako osoba fizyczna będąca jedynym właścicielem tej działki, która stanowi majątek osobisty Wnioskodawcy, nieprowadząca żadnych nakładów służących modernizacji działki (media, działania marketingowe, utwardzenia dróg) w przypadku sprzedaży jednorazowej w okolicznościach nie wskazujących na zamiar wykonania jej w sposób częstotliwy Wnioskodawca jest zobowiązany zapłacić podatek VAT do urzędu skarbowego?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę definicję podatnika określoną w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz działalności gospodarczej wynikającą z art. 15 ust. 2 tej ustawy, immanentną cechą podatnika jest działanie, które przybiera formę zawodową. Za przejaw profesjonalnego funkcjonowania w sferze obrotu nieruchomościami można uznać przykładowo:

• poniesienie nakładów służących modernizacji i uatrakcyjnieniu działki, np. poprzez doprowadzenie mediów,
• działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży nieruchomości, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia,
• prowadzenie działalności gospodarczej jako deweloper lub innej o podobnym charakterze.
  
  

Ponadto profesjonalna aktywność prowadzona powyższymi sposobami powinna wykazywać cech systematyczności i zorganizowania, aby mogła zostać uznana za przejaw działalności zawodowej w zakresie sprzedaży nieruchomości. Zagadnienie to było m.in. przedmiotem wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 15 września 2011 r. w połączonych sprawach C-180/10 C-181/10 stanowiących rozstrzygnięcie w trybie prejudycjalnym pytania zadanego przez NSA. Zdaniem Trybunału kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osobę prywatną do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Z kolei w razie braku przesłanek (przykładowo wymienionych powyżej) świadczących o aktywności sprzedawcy w zakresie sprzedaży nieruchomości nie może zostać uznana za przejaw działalności handlowej podlegającej VAT, mieści się natomiast w pełni w ramach zarządu prywatnym majątkiem. Krajowe orzecznictwo poszło w kierunku wytyczonym przez powyższy wyrok Trybunału UE. Przykładem może być wyrok NSA z dnia 7 października 2011 r., sygn. akt I FSK 1289/10, a więc wydany stosunkowo niedługo po ww. rozstrzygnięciu Trybunału. NSA, opierając się na nim, podkreślił, że aby okazjonalnego sprzedawcę swojej prywatnej działki uznać za podatnika VAT, konieczne jest udowodnienie mu działania w tym charakterze. NSA odwołał się w szczególności do tej część rozstrzygnięcia, w której Trybunał odniósł się do implementacji dyrektywy 112, pozwalającej ustawodawcy krajowemu opodatkować VAT jednorazową czynność. Zgodnie z art. 12 ust. 1 w zw. z art. 9 dyrektywy państwa członkowskie mogą uznać za podatnika VAT każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji dostawy nieruchomości. Lecz aby było to możliwe, transakcja musi być wykonana w ramach działalności gospodarczej, czyli ciągłego wykorzystywania m.in. majątku rzeczowego celem uzyskania dochodu z tego tytułu. NSA wskazał, że polskie przepisy o tym nie mówią, zatem jednorazowa transakcja nie podlega VAT. W interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 9 lipca 2014 r., nr ITPP2/443-464/14/AP zawarto najistotniejsze elementy, które zadecydują o tym, że zbycie kilku nieruchomości nie będzie uznane z podatkowaną VAT dostawę towarów. Aby tak było:

• sprzedawca nie może być czynnym podatnikiem VAT i nie może prowadzić działalności gospodarczej,
• sprzedawca nie wykonuje żadnych działań mających na celu zwiększenie wartości nieruchomości (np. przyłączenie do sieci energetycznej, wodno-kanalizacyjnej, gazowej, utwardzenie dróg dojazdowych),
• sprzedawca nie zamierza oferować wydzielonych działek na sprzedaż poprzez ogłoszenia w prasie, Internecie, korzystać z profesjonalnego biura pośrednictwa obrotu nieruchomościami,
• sprzedaż dokonywana jest okazjonalnie.
  
  

Osoba prywatna nieprowadząca regularnej bądź zorganizowanej działalności gospodarczej, dokonująca jednorazowej lub okazjonalnych transakcji sprzedaży części prywatnej nieruchomości nie występuje w charakterze podatnika VAT. Wyprzedaż majątku prywatnego przez osobę prywatną nie może zostać uznana za handlową, która czyniłaby ze zbywcy podatnika VAT. Pogląd ten potwierdzają późniejsze stanowiska organów skarbowych, np. Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 14 września 2015 r., nr IBPP1/4512-491/15/DK, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 8 października 2015 r., nr IPPP1/4512-755/15-4/KR.

Pamiętać trzeba, że ustawa o VAT używa autonomicznej definicji działalności gospodarczej. W myśl art. 15 ust. 2 działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także osoby wykonujące wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Reasumując, w świetle powyższych regulacji prawnych opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega zatem dostawa towarów, gdy dokonana jest przez podatnika podatku od towarów i usług w ramach samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej, a towar (tu: nieruchomość) wchodzi w skład majątku firmy. Nie podlega natomiast opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sprzedaż nieruchomości jeżeli stanowi ona majątek osobisty podatnika lub osoby niebędącej podatnikiem tego podatku, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo, w okolicznościach nie wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy.

W uzupełnieniu wniosku w zakresie własnego stanowiska Wnioskodawca wskazał, że zdaniem Wnioskodawcy w odniesieniu do zadanych pytań pkt 1 i pkt 2 jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej i niebędąca podatnikiem podatku od towarów i usług w przypadku jednorazowej sprzedaży działek gruntu pod zabudowę dla dwóch nabywców Wnioskodawca jest zwolniony od podatku VAT, gdyż działanie Wnioskodawcy nie można przyporządkować do znamion notorycznie prowadzących czynności, które kwalifikują działalność gospodarczą. Przedmiotowa działka gruntu jest majątkiem osobistym Wnioskodawcy. Wnioskodawca uważa, że w tym przypadku kiedy nie prowadził i nie prowadzi żadnych nakładów służących modernizacji działki, tj.:

• braku działalności marketingowych,
• braku utwardzenia dróg dojazdowych,
• braku wykonywania kanalizacji, oświetlenia,
• braku prowadzenia działalności deweloperskiej,
• w przypadku sprzedaży jednorazowej w okolicznościach nie wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy Wnioskodawca jest zwolniony od podatku VAT od przeprowadzonej transakcji.
  
  

W związku z oceną Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia od podatku VAT obowiązujące przepisy, ustawy oraz dyrektywy UE przedstawił w piśmie powyżej. Ponadto Wnioskodawca uważa, że uzyskane środki finansowe ze sprzedaży działki gruntowej, które w całości przeznaczone na zakup budynku mieszkalnego są zwolnione także z podatku dochodowego od osób fizycznych. Według obowiązujących przepisów podatkowych, jeżeli osoba fizyczna sprzedaje nieruchomość przed upływem 5 lat i otrzymane środki finansowe przeznacza w całości na remont mieszkania, budowę domu mieszkalnego jest zwolniona od podatku VAT. W przypadku Zainteresowanego wszystkie otrzymane środki finansowe przeznaczone są na zakup budynku mieszkalnego w stanie deweloperskim.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przy czym towarami – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów – w rozumieniu art. 7 ustawy – podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W świetle przytoczonych wyżej przepisów należy zatem zauważyć, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów stanowiących część ich majątku osobistego (takiego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej), nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług.

Konsekwentnie nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Nie mniej jednak należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, że osoba ta jest „rolnikiem ryczałtowym” w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z opisu sprawy wynika, że dnia 29 września 2005 r. na podstawie umowy darowizny Wnioskodawca nabył od rodziców nieruchomość stanowiącą grunty orne, łąki trwałe i grunty rolne zabudowane oznaczone działką ewidencyjną numer (…). W roku 2018 Zainteresowany postanowił sprzedać część działki rolnej, tj. 1,79 ha. W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca złożył stosowne dokumenty do Gminy w celu odrolnienia gruntu i sprzedaży jej jako działki pod zabudowę mieszkaniową dla dwóch nabywców. Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Nie jest on również podatnikiem VAT. Przedmiotowa działka stanowi majątek osobisty Wnioskodawcy. Sprzedaż będzie dokonana jednorazowo w okolicznościach nie wskazujących na zamiar wykonania jej w sposób częstotliwy. W zakresie ww. działki Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów służących modernizacji i uatrakcyjnieniu działki, np. poprzez doprowadzenie mediów (instalacji kanalizacyjnej, gazu, energii elektrycznej itp.), nie prowadził i nie prowadzi działań marketingowych podjętych w celu sprzedaży nieruchomości, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia, nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej jako deweloper lub innej działalności o podobnym charakterze. Przedmiotowa nieruchomość - działka rolna nie była i nie jest wykorzystywana w gospodarstwie rolnym.

W związku z powyższym opisem Wnioskodawca ma wątpliwości czy jest zobowiązany zapłacić podatek VAT od powyższej transakcji sprzedaży nieruchomości.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Analiza przedstawionego opisu sprawy w świetle powołanych przepisów prawa oraz wyroku TSUE prowadzi do wniosku, że w przedmiotowej sprawie nie wystąpiły okoliczności, które wskazują, że sprzedaż przez Wnioskodawcę ww. gruntu zarówno w stanie faktycznym jak i zdarzeniu przyszłym należy uznać za działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, która podlega/podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Znaczenie dla sprawy ma całokształt działań jakie Wnioskodawca podejmował/będzie podejmował w odniesieniu do nieruchomości przez cały okres jej posiadania. Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podjął/nie będzie podejmował ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Natomiast otrzymane ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości środki finansowe przeznaczy w całości na zakup od dewelopera budynku mieszkalnego.

W konsekwencji, Wnioskodawca dokonując jednorazowej sprzedaży przedmiotowej działki dla dwóch nabywców, która należy do jego majątku prywatnego nie będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT, a czynności tej nie można uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT). Zatem sprzedaż ww. działki nie podlega/nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Działania podejmowane przez Wnioskodawcę należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Wnioskodawca dokonując sprzedaży działki będącej przedmiotem wniosku korzysta/korzystać będzie z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej oraz nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując, Wnioskodawca nie będąc podatnikiem podatku VAT jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej w przypadku jednorazowej sprzedaży działki odrolnionej dla dwóch nabywców nie jest zobowiązany zapłacić podatek VAT od powyższej transakcji do urzędu skarbowego. Wnioskodawca nie będąc podatnikiem VAT jako osoba fizyczna będąca jedynym właścicielem tej działki, która stanowi majątek osobisty Wnioskodawcy, niedokonująca żadnych nakładów służących modernizacji działki (media, działania marketingowe, utwardzenia dróg) w przypadku sprzedaży jednorazowej w okolicznościach nie wskazujących na zamiar wykonania jej w sposób częstotliwy nie jest zobowiązany do zapłaty podatku VAT do urzędu skarbowego.

Stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe z uwagi na fakt, że – zdaniem Wnioskodawcy – w przypadku jednorazowej sprzedaży działek gruntu pod zabudowę dla dwóch nabywców Wnioskodawca zwolniony jest od podatku VAT. Należy zauważyć jednak, że choć skutek podatkowy dla zwolnienia od podatku oraz niepodleganiu opodatkowaniu jest taki sam to pierwsza sytuacja jest wynikiem wyłącznie działań podjętych przez podatnika podatku VAT. Natomiast jak wyżej wskazano, sprzedaż przedmiotowej działki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT (Wnioskodawca nie będzie z tego tytułu podatnikiem podatku VAT).

Ponadto, tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko spraw będących przedmiotem wniosku (postawionych pytań). Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniami – nie były przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia.

Należy podkreślić, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do analizy czy oceny dołączonych do wniosku dokumentów; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Ponadto, zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.