Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.409.2019.1.KK
z 30 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 9 lipca 2019 r. (data wpływu 15 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania świadczenia z USA – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lipca 2019 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania świadczenia z USA.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W latach dziewięćdziesiątych XX wieku Wnioskodawczyni wraz z mężem przebywała w USA i wówczas otrzymała status rezydenta USA.

Po powrocie do Polski Wnioskodawczyni kontynuowała pracę zawodową (jest nauczycielem), natomiast w 2005 r. otrzymała uprawnienia emerytalne. Interesy życiowe Wnioskodawczyni związane są z Polską. Tu posiada Ona dom, jedyne stałe miejsce zamieszkania oraz najbliższą rodzinę, zamężną córkę, żonatego syna oraz 4 wnucząt. Od grudnia 2016 r. do maja 2018 r. zostało przyznane Wnioskodawczyni tzw. świadczenie małżeńskie. Związane ono było z otrzymaniem świadczeń emerytalnych w USA przez męża Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni nigdy nie nabyła uprawnień emerytalno-rentowych w amerykańskim systemie ubezpieczeń społecznych. Zgodnie z przepisami o świadczeniach rodzinnych w USA, z chwilą rozpoczęcia pobierania świadczeń emerytalnych z Social Security, małżonek beneficjenta, jeżeli ma ukończone co najmniej 62 lata, jest uprawniony do otrzymania świadczenia, tzw. małżeńskiego. Po śmierci męża w maju 2018 r., świadczenie małżeńskie zostało zamienione na tzw. świadczenie wdowie i to świadczenie Wnioskodawczyni pobiera do dnia dzisiejszego. Oba te świadczenia, wypłacane są na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, obowiązujących w USA i zwolnione są w Stanach Zjednoczonych od federalnego podatku dochodowego. Biuro … w … wystawiło Wnioskodawczyni zaświadczenia z dnia 11 czerwca 2018 r. oraz z dnia 6 czerwca 2019 r., że z uwagi na zachowany przez Nią status stałego rezydenta Stanów Zjednoczonych, od wypłaconych do Polski świadczeń amerykański podatek dochodowy nie jest potrącany. Wnioskodawczyni świadczenie wdowie otrzymuje na rachunek bankowy w banku … S.A. Oddział w …. Od kwoty otrzymywanych świadczeń, zwiększonej o 25,5 %, mimo że świadczenie to nie jest opodatkowane w USA podatkiem federalnym, bank odprowadza składki na ubezpieczenie zdrowotne i sporządza PIT-11 – „Informację o przychodach z innych źródeł oraz o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy”, w kolumnie „Przychód” podając kwotę świadczenia nie tę, która wpływa na konto Wnioskodawczyni, lecz „ubruttowioną”, czyli podwyższoną o 25,5 % tak, jakby podatek w USA był pobierany. Nie pobiera jednocześnie zaliczek na podatek dochodowy. Skutkowało to tym, że w 2018 r. Wnioskodawczyni musiała zapłacić jednorazowo PIT za 2018 r. w wysokości 1829 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy świadczenie wdowie (…), wypłacane przez Social Security Administration (SSA) USA, osobie zamieszkałej w Polsce, ze względu na swój socjalny charakter, niezwiązany i nieuzależniony od nabycia przez daną osobę uprawnień emerytalno-rentowych, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na terenie Polski?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów), bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z brzmieniem art. 3 ust. 1a ww. ustawy, uważa się osobę fizyczną która posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy). W przedstawionym stanie faktycznym zastosowanie znajduje Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Waszyngtonie w dniu 8 października 1974 r. (Dz.U. z 1976 r., Nr 31, poz. 178). Umowa ta nie zawiera odrębnego artykułu, dotyczącego opodatkowania świadczeń, wypłacanych z systemu ubezpieczeń socjalnych USA; art. 19 Umowy zawiera jedynie uregulowania dotyczące m.in. emerytur i rent lub podobnych dochodów, wypłacanych z funduszy publicznych z tytułu pracy lub osobiście świadczonych usług w związku z pełnionymi funkcjami rządowymi. Oznacza to, że tego rodzaju dochód podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, zgodnie z postanowieniami art. 5 Umowy, którego zapisy w ust. 3 stanowią, że państwu rezydencji przysługuje pełne prawo do opodatkowania dochodów osoby mającej na jego terytorium miejsce zamieszkania. Z powyższych przepisów wynika, że Polska ma prawo opodatkować dochód uzyskany z tytułu świadczenia wdowiego, wypłacanego ze Stanów Zjednoczonych osobie, mającej miejsce zamieszkania na terytorium Polski.

Sytuacja powinna ulec zmianie po wejściu w życie Konwencji między Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu z dnia 13 lutego 2013 r., zgodnie z którą, w przypadku osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce i pobierającej świadczenie z USA ustalenie, które z państw ma prawo opodatkowania świadczenia, zależne jest od rodzaju otrzymanej płatności, np. świadczenie otrzymywane z ubezpieczenia społecznego podlegać będzie opodatkowaniu jedynie w państwie jego źródła, czyli osoba zamieszkującą z Polsce i otrzymującą świadczenie z amerykańskiego Social Security nie będzie podlegała opodatkowaniu z tego tytułu w Polsce.

W konsekwencji, obecnie należałoby kierować się generalną zasadą art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których, na podstawie Ordynacji podatkowej, zaniechano poboru podatku. Przychodami, w myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6,9 i 10, w zakresie realizacji praw, wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, 25b i 30f są otrzymane lub pozostawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, jednakże art. 21 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy zwalnia od podatku dochodowego m.in. świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych oraz dodatki rodzinne.

Biorąc pod uwagę stan faktyczny i prawny Wnioskodawczyni stwierdza, że świadczenie wdowie otrzymywane z USA podlega opodatkowaniu w Polsce. Jednocześnie należy przyjąć, że świadczenie wdowie, wypłacane przez Social Security Administration, nabyte po zmarłym mężu, nieuzależnione od nabycia przez odbiorcę uprawnień emerytalno-rentowych, jest świadczeniem o charakterze rodzinnym i socjalnym, i jako takie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni podnosi, że za potwierdzeniem tej tezy przemawiają liczne interpretacje w ostatnich latach, m.in.:

• nr IBPB-2-1/4511-282/16/HK, wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, który po analizie zapisów polsko-amerykańskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz przepisów krajowych uznał, że „Skoro otrzymywane z USA świadczenie jest rodzajem świadczenia rodzinnego będącego odpowiednikiem polskich świadczeń rodzinnych przyznawanych na podstawie ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1456, ze zm.), to świadczenie to jest zwolnione na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Świadczenia tego wnioskodawca nie musi zatem wykazywać w rocznych zeznaniach podatkowych”,
  

• nr 0461-ITPB2.4511.1063.2016.2RS, wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy,
  

• nr 0115-KDIT2-2.4011.92.2017.2.AG., wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej,
  

• interpretacja wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nr 0114-KDIP3-3.4011.578.2017.2.JK2.
  
  

Stanowisko Wnioskodawczyni, że wypłaty świadczeń/zasiłków wdowich nie podlegają podatkowi dochodowemu od osób fizycznych, potwierdzają również organy podatkowe w rozstrzygnięciach wydanych dla należności z innych krajów, np.:

• Niemiec: interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 26 czerwca 2016 r., nr ITPB2/4511-287/16/MU,
  

• Szkocji: interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 25 maja 2016 r., nr IBPB-2-2/4511-283/16/JG,
  

• Francji: interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 26 lutego 2016 r., nr ILPB274511-1-34/16-3/AK.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Końcowo Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.