Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.211.2019.1.BM
z 16 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 maja 2019 r. (data wpływu 24 maja 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

• Spółka ma/miała prawo do korzystania ze zwolnienia od PDOP począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym poniesione zostały wydatki kwalifikowane określone w pkt 1 i 4 Zezwolenia, tj. Wydatki Inwestycyjne, i został osiągnięty poziom zatrudnienia wskazany w Zezwoleniu, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej (pytanie oznaczone we wniosku nr 1),
• wydatki kwalifikowane określone w pkt 2 Zezwolenia, które nadal są ponoszone przez Spółkę, tj. Wydatki Bieżące, Spółka ma prawo uwzględniać przy kalkulacji limitu dostępnej pomocy publicznej w formie zwolnienia podatkowego w ramach Zezwolenia (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 maja 2019 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

• Spółka ma/miała prawo do korzystania ze zwolnienia od PDOP począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym poniesione zostały wydatki kwalifikowane określone w pkt 1 i 4 Zezwolenia, tj. Wydatki Inwestycyjne, i został osiągnięty poziom zatrudnienia wskazany w Zezwoleniu, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej,
• wydatki kwalifikowane określone w pkt 2 Zezwolenia, które nadal są ponoszone przez Spółkę, tj. Wydatki Bieżące, Spółka ma prawo uwzględniać przy kalkulacji limitu dostępnej pomocy publicznej w formie zwolnienia podatkowego w ramach Zezwolenia.
  
  

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) podlega na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych (dalej: „PDOP”) od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej: „Strefa” lub „SSE”). W 2014 r. działki, na terenie których Spółka prowadzi działalność gospodarczą zostały objęte statusem SSE na podstawie odpowiedniego rozporządzenia Rady Ministrów zmieniającego rozporządzenie w sprawie SSE, a Wnioskodawca uzyskał zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Strefy (dalej: „Zezwolenie”).

Z Zezwolenia wynikają dla Spółki następujące warunki prowadzenia działalności na terenie SSE:

1. poniesienie na terenie SSE wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą w rozumieniu § 6 ust. 1 pkt 1-4 Rozporządzenia w określonej wysokości w terminie do dnia 31 grudnia 2016 r.,
2. poniesienie na terenie SSE wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą w rozumieniu § 6 ust. 1 pkt 6 Rozporządzenia w określonej wysokości w terminie do dnia 30 czerwca 2023 r.,
3. zwiększenie zatrudnienia na terenie SSE, poprzez zatrudnienie po dniu uzyskania Zezwolenia co najmniej 20 nowych pracowników w terminie do 31 grudnia 2014 r. i utrzymanie zatrudnienia na określonym poziomie do dnia 31 grudnia 2019 r.,
4. spełnienie wymagań związanych z objęciem gruntów statusem SSE, tj. poniesienie w ramach inwestycji nakładów inwestycyjnych w określonej wysokości,
5. zakończenie inwestycji w terminie do dnia 31 grudnia 2016 r.
   
   

Wnioskodawca zakończył inwestycję w przewidzianym w Zezwoleniu terminie, poniósł również nakłady inwestycyjne o których mowa w pkt 1 i 4 Zezwolenia (dalej: „Wydatki Inwestycyjne”) oraz zatrudnił wymaganą liczbę nowych pracowników (pkt 3 Zezwolenia). W konsekwencji, spełnione zostały warunki 1, 3, 4 i 5 Zezwolenia. Jednocześnie, Spółka nadal ponosi wydatki związane z leasingiem maszyn produkcyjnych, o których mowa w pkt 2 Zezwolenia (dalej: „Wydatki Bieżące”).

Przedmiotowe maszyny są wykorzystywane w ramach działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę na terenie SSE na podstawie Zezwolenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka ma/miała prawo do korzystania ze zwolnienia od PDOP począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym poniesione zostały wydatki kwalifikowane określone w pkt 1 i 4 Zezwolenia, tj. Wydatki Inwestycyjne, i został osiągnięty poziom zatrudnienia wskazany w Zezwoleniu, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej?
2. Czy wydatki kwalifikowane określone w pkt 2 Zezwolenia, które nadal są ponoszone przez Spółkę, tj. Wydatki Bieżące, Spółka ma prawo uwzględniać przy kalkulacji limitu dostępnej pomocy publicznej w formie zwolnienia podatkowego w ramach Zezwolenia?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Spółka ma/miała prawo do korzystania ze zwolnienia od PDOP począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym poniesione zostały wydatki kwalifikowane określone w pkt 1 i 4 Zezwolenia, tj. Wydatki Inwestycyjne, i został osiągnięty poziom zatrudnienia wskazany w Zezwoleniu, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej.

Ad. 2.

Wydatki kwalifikowane określone w pkt 2 Zezwolenia, które nadal są ponoszone przez Spółkę, tj. Wydatki Bieżące, Spółka ma prawo uwzględniać przy kalkulacji limitu dostępnej pomocy publicznej w formie zwolnienia podatkowego w ramach Zezwolenia.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 1.

W pierwszej kolejności Wnioskodawca odnosi się do treści przepisów prawnych regulujących zasady korzystania ze zwolnienia od PDOP w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej na terenie SSE.

Zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 482 z późn. zm., dalej: „ustawa o SSE”)., dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865; dalej: „PDOP”), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Przepisy Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 121, dalej: „rozporządzenie strefowe”) precyzują natomiast moment, od którego przedsiębiorca może rozpocząć korzystanie ze zwolnienia od PDOP. W przypadku tzw. inwestycji greenfield, zwolnienie od PDOP z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej (§ 5 ust. 1 Rozporządzenia).

W przypadku Wnioskodawcy, działki na terenie których prowadzi on działalność gospodarczą zostały objęte statusem SSE na podstawie odpowiedniego rozporządzenia Rady Ministrów. Powyższe oznacza, że w przypadku Spółki zastosowanie znajduje § 5 ust. 4 Rozporządzenia, odnoszący się do tzw. inwestycji brownfield. Zgodnie z powołanym przepisem, w przypadku przedsiębiorcy, którego przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część objęto granicami strefy w związku z realizacją nowej inwestycji, zwolnienia od PDOP przysługują od miesiąca następującego do miesiącu, w którym poniesione zostały wydatki inwestycyjne i osiągnięty został poziom zatrudnienia, określone w zezwoleniu, w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej.

Powyższe prowadzi do wniosku, że Spółka jest uprawniona do korzystania ze zwolnienia od PDOP począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostały poniesione wydatki inwestycyjne oraz został osiągnięty poziom zatrudnienia określone w Zezwoleniu.

Katalog wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą został określony przez ustawodawcę w § 6 ust. 1 Rozporządzenia, który wprost stanowi, że są to koszty inwestycji, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego,
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika,
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych,
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej,
5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji,
6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.
   
   

Wymienione powyżej kategorie wydatków związanych z nową inwestycją na terenie SSE można podzielić na dwie grupy, mianowicie na wydatki inwestycyjne (pkt 1-4) oraz wydatki bieżące (pkt 5-6). Nie ulega bowiem wątpliwości, że wydatki ponoszone na nabycie gruntów/prawa wieczystego użytkowania gruntów, nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz rozbudowę czy modernizację środków trwałych mają charakter ściśle inwestycyjny. Są one niezbędne dla zakończenia procesu inwestycyjnego oraz możliwości rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej na podstawie zezwolenia.

Z kolei wydatki na najem, dzierżawę czy leasing gruntów, budynków, budowli oraz pozostałych aktywów (takich jak maszyny produkcyjne) są niewątpliwie związane z realizowaną inwestycją, ale w decydującej mierze są ponoszone po zakończeniu procesu inwestycyjnego, a więc w czasie prowadzenia działalności operacyjnej. Tę grupę wydatków można zatem określić jako wydatki bieżące, które są ponoszone w czasie prowadzenia działalności gospodarczej na podstawie zezwolenia. Na powyższy podział wskazuje również konstrukcja przepisu § 6 ust. 1 Rozporządzenia, który w odniesieniu do wydatków związanych z najmem i dzierżawą składników majątku odnosi się do okresu 3 lat (dla małych i średnich przedsiębiorców) i 5 lat (dla dużych przedsiębiorców) liczonego od terminu zakończenia inwestycji, natomiast w przypadku wydatków związanych z leasingiem przewiduje zobowiązanie do nabycia składników majątku do zakończeniu okresu leasingu. Powyższe potwierdza, że wydatki te są ponoszone przez przedsiębiorcę na bieżąco, w okresie obowiązywania zezwolenia i prowadzenia działalności operacyjnej.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Spółki, jest ona uprawniona do rozpoczęcia korzystania ze zwolnienia od PDOP począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym poniesione zostały wydatki kwalifikowane określone w pkt 1 i 4 Zezwolenia, tj. Wydatki Inwestycyjne, i został osiągnięty poziom zatrudnienia wskazany w Zezwoleniu, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej.

Zdaniem Wnioskodawcy, dla możliwości korzystania ze zwolnienia od PDOP bez znaczenia pozostaje fakt, iż Spółka nadal ponosi Wydatki Bieżące związane z leasingiem maszyn produkcyjnych, które ze swej natury będą ponoszone na bieżąco, po zakończeniu inwestycji będącej podstawą Zezwolenia. Na prawidłowość powyższego poglądu wskazują również określone w Zezwoleniu terminy tj. termin zakończenia inwestycji (31 grudnia 2016 r.), zwiększenia poziomu zatrudnienia (31 grudnia 2014 r.), poniesienia Wydatków Inwestycyjnych (31 grudnia 2016 r.) oraz termin poniesienia Wydatków Bieżących (30 czerwca 2023 r.). Termin poniesienia Wydatków Bieżących jest bowiem znacznie dłuższy niż termin zakończenia inwestycji i poniesienia Wydatków Inwestycyjnych.

Wnioskodawca zauważa, że przyjęcie odmiennego poglądu prowadziłoby do absurdalnej sytuacji, w której pomimo poniesienia Wydatków Inwestycyjnych, osiągnięcia zakładanego poziomu zatrudnienia oraz zakończenia inwestycji w przewidzianym w Zezwoleniu terminie Spółka nie byłaby uprawniona do rozpoczęcia korzystania ze zwolnienia od PDOP aż do momentu zakończenia ponoszenia Wydatków Bieżących. W ocenie Wnioskodawcy, taka interpretacja prowadziłaby do krzywdzącego traktowania przedsiębiorców realizujących tzw. inwestycje brownfield, którzy np. z uwagi na specyfikę branży w której działają ponoszą wydatki związane głównie z najmem, dzierżawą czy leasingiem składników majątku a nie nabyciem ich własności.

Stanowisko prezentowane przez Spółkę znajduje również potwierdzenie w interpretacji indywidulanej z 18 sierpnia 2017 r. o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.162.2017.1.IZ w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził, iż (...) dla prawa do korzystania ze Zwolnienia bez znaczenia pozostaje fakt, że Spółka zobowiązana będzie do poniesienia wydatków kwalifikowanych w postaci Wydatków Bieżących od 1 stycznia 2019 r. w postaci czynszu najmu w związku z zawartą długoterminową umową najmu powierzchni magazynowych. Wydatek ten nie jest bowiem kosztem inwestycji (tj. warunkującym możliwość rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej zgodnie z Zezwoleniem), a wydatkiem ponoszonym na bieżąco w czasie trwania Zezwolenia.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 2.

Mając na uwadze treść regulacji prawnych oraz argumentację przywołaną w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1, Spółka stoi na stanowisku, zgodnie z którym wydatki kwalifikowane określone w pkt 2 Zezwolenia, które nadal są ponoszone przez Spółkę, tj. Wydatki Bieżące, Spółka ma prawo uwzględniać przy kalkulacji limitu dostępnej pomocy publicznej w formie zwolnienia podatkowego w ramach Zezwolenia.

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia, pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie ustawy o PDOP, stanowi regionalną pomoc inwestycyjną z tytułu kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 Rozporządzenia.

Nie ulega wątpliwości, że określone w Zezwoleniu Wydatki Bieżące, które są związane z leasingiem maszyn produkcyjnych stanowią wydatki kwalifikowane w rozumieniu § 6 ust. 1 Rozporządzenia, a tym samym mają wpływ na wielkość pomocy publicznej, która może zostać udzielona Spółce w związku z realizacją inwestycji na terenie SSE (z zastrzeżeniem limitu dostępnej pomocy publicznej określonego dla Wnioskodawcy).

Stanowisko prezentowane przez Spółkę znajduje również potwierdzenie w interpretacji indywidulanej z 18 sierpnia 2017 r. o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.162.2017.1.IZ w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził, iż (...) ponoszenie wydatków kwalifikowanych w postaci czynszu najmu od 1 stycznia 2019 r. (tj. Wydatków Bieżących) wpływa wyłącznie na wysokość dostępnej pomocy publicznej. Wydatki te bowiem zgodnie z treścią Rozporządzenia oraz na podstawie Zezwolenia stanowią koszty kwalifikowane, uwzględniane przy obliczaniu kwoty dostępnej pomocy publicznej (limitu zwolnienia podatkowego), z zastrzeżeniem limitu dostępnej pomocy publicznej określonego w Zezwoleniu.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Wnioskodawcy, wydatki kwalifikowane określone w pkt 2 Zezwolenia, które nadal są ponoszone przez Spółkę, tj. Wydatki Bieżące, Spółka ma prawo uwzględniać przy kalkulacji limitu dostępnej pomocy publicznej w formie zwolnienia podatkowego w ramach Zezwolenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.