Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.165.2019.2.KK
z 19 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 kwietnia 2019 r. (data wpływu 24 kwietnia 2019 r.), uzupełnionego pismem z dnia 27 maja 2019 r., (data wpływu 29 maja 2019 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 14 maja 2019 r., nr 0114-KDIP1- 3.4012.165.2019.1.KK (doręczone Stronie w dniu 27 maja 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT (na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT) sprzedaży nieruchomości zabudowanych Budynkiem (Działka I) oraz Parkingu (Działka II) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT (na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT) sprzedaży nieruchomości zabudowanych Budynkiem (Działka I) oraz Parkingu (Działka II). Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 27 maja 2019 r., (data wpływu 29 maja 2019 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 14 maja 2019 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.165.2019.1.KK (doręczone Stronie w dniu 27 maja 2019 r.)

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością ,spółka komandytowa (dalej: Wnioskodawca) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie m.in. realizacji projektów związanych ze wznoszeniem budynków niemieszkalnych oraz dostawy tych budynków lub ich części, wynajmu i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi.

Na podstawie umowy sprzedaży dokumentowanej aktem notarialnym z dnia ……… 2005 r. numerem Repertorium A, Wnioskodawca nabył prawo użytkowania wieczystego gruntu zabudowanym budynkiem biurowym wybudowanym w 1985 roku, na działce gruntu położonej w W….., oznaczonej w ewidencji gruntów jako Działka I (dalej: Działka I), (księga wieczysta prowadzona przez Sąd Rejonowy ).

Na podstawie umowy przeniesienia prawa użytkowania wieczystego gruntu dokumentowanej aktem notarialnym z dnia ……… 2007 r. za numerem Repertorium A numer, Wnioskodawca nabył prawo użytkowania wieczystego niezabudowanej działki gruntu położonej W……….., oznaczonej w ewidencji gruntów jako Działka II (dalej: Działka II), (księga wieczysta prowadzona przez Sąd Rejonowy oraz uprawnienie wynikające ze służebności gruntowej dojścia i dojazdu do ………… przez działki ewidencyjne o numerach ……….). Nieruchomość i poszczególne składniki ww. nieruchomości zostały zaliczone przez Wnioskodawcę do kategorii środków trwałych w rozumieniu odpowiednich przepisów o podatku dochodowym.

Wnioskodawca w budynku biurowym znajdującym się na Działce I dokonał prac budowlanych polegających na modernizacji i rozbudowie budynku. Wartość dokonanych prac przewyższała 30% wartość nabytego budynku zgodnie z przepisami o podatku dochodowym. Budynek po zakończonych pracach został przyjęty do użytkowania w roku 2007 (decyzja z dnia ………… 2007 r. Powiatowego Inspektora Nadzoru).

Wnioskodawca po przyjęciu budynku do użytkowania, nie ponosił samodzielnie żadnych wydatków na ulepszenie budynku w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Po przyjęciu do użytkowania budynek jest wynajmowany w ramach czynności objętych podatkiem od towarów i usług do dnia obecnego.

Wnioskodawca na Działce II wybudował parking, który został przyjęty do użytkowania w roku 2007 ( decyzja 2007 r., Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego). Obiekt parkingu stanowi plac utwardzony płytami betonowymi ażurowanymi, okrawężnikowy z wyznaczonymi miejscami postojowymi. Wnioskodawca po przyjęciu parkingu do użytkowania, nie ponosił samodzielnie żadnych wydatków na ulepszenie parkingu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Wnioskodawca ujął ww. parking jako budowlę w prowadzonej ewidencji środków trwałych. W rezultacie cała Działka II jest faktycznie zabudowana parkingiem stanowiącym budowlę w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tj. Dz. U. z 2018 r. poz. 1202 z zm.) dalej „PB”.

Po przyjęciu do użytkowania parking jest wynajmowany w ramach czynności objętych podatkiem od towarów i usług do chwili obecnej.

Wnioskodawca ma zamiar sprzedać ww. nieruchomości tj. Działkę I oraz Działkę II.

Ponadto w uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał , że prace budowlane polegające na modernizacji i rozbudowie budynku polegały na:

• rozbudowie i dobudowie budynku biurowego: dobudowano trzy pietra do istniejącego już budynku oraz dobudowano szyb windowy oraz wykonaniu miejsc parkingowych,
  

• w budynku położono nowe instalacje tj. hydrauliczna, elektryczna i teleinformatyczna,
  

• wykończenie wnętrz poszczególnych pięter to glazura i terakota, ściany w technologii karton – gips.
  
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy dostawa nieruchomości tj. Działki I w ramach Transakcji będzie podlegała opodatkowaniu VAT i będzie zwolniona VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT w przypadku gdy Zbywca oraz Nabywca przed dniem nabycia Nieruchomości nie złożą do właściwego naczelnika US, zgodnego oświadczenia, o którym mowa w art. 43 ust. 10 pkt 2 i ust. 11 ustawy o VAT?
2. Czy dostawa nieruchomości tj. Działki II w ramach Transakcji będzie podlegała opodatkowaniu VAT i będzie zwolniona VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT, w przypadku gdy Zbywca oraz Nabywca przed dniem nabycia Nieruchomości nie złożą, do właściwego naczelnika US, zgodnego oświadczenia, o którym mowa w art. 43 ust. 10 pkt 2 i ust. 11 ustawy o VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Dostawa nieruchomości tj. Działka I w ramach Transakcji będzie podlegała opodatkowaniu VAT i będzie zwolniona z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT, w przypadku gdy Zbywca oraz Nabywca przed dniem nabycia Nieruchomości nie złożą, do właściwego naczelnika US, zgodnego oświadczenia, o którym mowa w art. 43 ust. 10 pkt 2 i ust. 11 ustawy o VAT.
2. Dostawa nieruchomości tj. Działka II w ramach Transakcji będzie podlegała opodatkowaniu VAT i będzie zwolniona z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT, w przypadku gdy Zbywca oraz Nabywca przed dniem nabycia Nieruchomości nie złożą, do właściwego naczelnika US, zgodnego oświadczenia, o którym mowa w art. 43 ust. 10 pkt 2 i ust. 11 ustawy o VAT.
   
   

UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY

1. Opodatkowanie VAT dostawy Nieruchomości - zasady ogólne.
   
   

W celu odpowiedzi na pytania Wnioskodawcy zadane w niniejszym wniosku, konieczne jest w pierwszej kolejności ustalenie, czy Transakcja będzie podlegała przepisom ustawy o VAT, a następnie, czy nie będzie zwolniona z VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym art. 7 ust. 1 pkt 6, mówi, że jako dostawę towarów traktowane jest również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste, a pkt 7 potwierdza, że zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6 również traktowane jest jako dostawa towarów.

Towarami, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy VAT, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle powyższego, w wyniku Transakcji Nabywca otrzyma prawo do rozporządzania towarem - nieruchomościami jak właściciel, dlatego też Transakcja będzie stanowiła w ocenie Wnioskodawcy odpłatną dostawę towarów na gruncie VAT. W świetle powyższej definicji towarów, jak również z uwagi na fakt, iż planowana Transakcja będzie przeprowadzana za wynagrodzeniem w postaci przeniesienia prawa własności budynku biurowego oraz parkingu, a biorąc pod uwagę, że Transakcje będą dokonywane w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę, działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, zatem w ocenie Wnioskodawcy należy uznać, że Transakcja mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT, jako odpłatna dostawa towarów.

2. Stawka VAT właściwa dla planowanych Transakcji.
   
   

2.1. Możliwość zastosowania zwolnienia z VAT w stosunku do planowanej Transakcji tj. Działki I na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT.

Na podstawie regulacji zawartej w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT, zwolniona od podatku została dostawa budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
   
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

W świetle definicji zawartej w art. 2 pkt 14 ustawy VAT, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
   
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Przepisy ustawy VAT wprowadzające zwolnienie dostawy budynków oraz budowli w zależności od daty dokonania pierwszego zasiedlenia stanowią implementację art. 135 ust. 1 lit. j Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: dostawy budynków lub ich części oraz związanego z nimi gruntu, inne niż dostawy, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. a). Wprawdzie dyrektywa 112, choć posługuje się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, to go nie definiuje i nie wprowadza też dodatkowych warunków go określających. W swoim orzecznictwie (jakkolwiek niedotyczącym stricte zdefiniowania ww. pojęcia) Trybunał Sprawiedliwości UE nie miał wątpliwości, że mamy do czynienia z pierwszym zasiedleniem w sytuacji, gdy mówimy o podmiocie, który wybudował budynek na własnym gruncie i wykorzystywał go dla celów własnej działalności (por. wyrok TS Gemeente’s-Hertogenbosch, C - 92/13, EU:C:2014:2188).

Kwestia prawidłowej wykładni przepisów wprowadzających definicję pierwszego zasiedlenia była przedmiotem rozważań NSA. W wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. akt I FSK 382/14 NSA wskazał wprost, iż polski ustawodawca dokonał nieuprawionego zawężenia definicji „pierwszego zasiedlenia” w porównaniu do definicji wynikającej z dyrektywy 112. Zdaniem NSA, „wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W konsekwencji, zgodnie ze stanowiskiem NSA, celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 „należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia - rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

Należy więc przyjąć, że wbrew literalnemu brzmieniu obowiązujących przepisów, pierwszemu zasiedleniu nie musi towarzyszyć czynność opodatkowana, ale przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć faktyczne zasiedlenie budynku (oddanie go do faktycznego użytkowania).

Analogiczne, szerokie rozumienie pojęcia pierwszego zasiedlenia zostało zaprezentowane również m.in.:

1. w interpretacji indywidualnej z dnia 5 lipca 2016 r., sygn. ILPP1/4512-1-208/16-5/AWa, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał, że pierwsze zasiedlenie „budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej”.
2. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 kwietnia 2016, sygn. IPPP1/4512-1148/15/16-5/S/MP (wydanej w odniesieniu do dostawy budynków, których jedynie część była przedmiotem umów najmu/dzierżawy oraz budowli, które nie były przedmiotem takich umów), zgodnie z którą „w analizowanej sprawie doszło do pierwszego zasiedlenia wszystkich budynków i budowli (wszystkie budynki i budowle od momentu ich wybudowania wykorzystywane były przez Wnioskodawcę do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług)”.
3. w interpretacji indywidualnej z dnia 20 grudnia 2016 r., sygn. 3063-ILPP2- 3.4512.114.2016.2.WB, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał, że pierwsze zasiedlenie „budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko, jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej”.
   
   

W tak wskazanych okolicznościach, mając na uwadze przytoczone powyżej interpretacje oraz wyroki odnośnie pierwszego zasiedlenia, w ocenie Wnioskodawcy budynek znajdujący się na Działce I był przedmiotem pierwszego zasiedlenia, z tego względu, że był on użytkowany przez zbywcę nieruchomości od roku 1985 czyli od momentu jego wybudowania. Wnioskodawca dokonał w roku 2007 modernizacji i rozbudowy budynku znajdującego się na nieruchomości tj. Działka I, a wartość dokonanych prac przewyższała 30% wartość początkowej budynku zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, tym samym pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy będzie miało miejsce wówczas kiedy zmodernizowany budynek zostanie oddany w najem, dzierżawę, gdyż najem, dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT.

Biorąc pod uwagę, iż Wnioskodawca wynajmuje ww. budynek nieprzerwanie od roku 2007, tym samym pomiędzy pierwszym zasiedleniem upłynął okres dłuższy niż dwa lata.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, planowana Transakcja tj. Działki I będzie spełniać przesłanki zwolnienia z opodatkowania VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT. Wynika to z faktu, że w przypadku budynku w okolicznościach przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego, wydanie budynku znajdującego się na nieruchomości tj. Działki I w ramach Transakcji nie spowoduje jego pierwszego zasiedlenia. W konsekwencji, dostawa ww. budynku w ocenie Wnioskodawcy nastąpi później niż przewidziane w ustawie VAT dwa lata od pierwszego zasiedlenia.

2.2 Możliwość zastosowania zwolnienia z VAT w stosunku do planowanej Transakcji tj. Działki II na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji „budynków” i „budowli”. Z tego względu należy posłużyć się przepisami ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. prawo budowlane. Zgodnie z tą ustawą na pojęcie obiekt budowlany składają się trzy kategorie:

1. budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
2. budowla stanowiącą całość techniczno - użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
3. obiekt małej architektury.
   
   

Przez „budynek” prawo budowlane nakazuje rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Z kolei zgodnie z art. 3 pkt 3 prawa budowlanego „budowlą” jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Obiektem małej architektury (art. 3 pkt 4 prawa budowlanego) są niewielkie obiekty, a w szczególności:

• kultu religijnego, jak: kapliczki, krzyże przydrożne, figury,
  

• posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej,
  

• użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak: piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki.
  
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, obiekt parkingu utwardzonego stanowi budowlę w rozumieniu prawa budowlanego. Zawarta w przepisie art. 3 pkt 3 prawa budowlanego definicja legalna budowli skonstruowana została jako połączenie definicji negatywnej i wyliczenia przykładowego. Zgodnie z powołanym przepisem, budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury. Bez wątpienia obiekt parkingu utwardzonego nie stanowi budynku ani obiektu małej architektury. Natomiast z art. 3 pkt 3 prawa budowlanego wypływa domniemanie, że jeżeli nie możemy zaliczyć określonego obiektu budowlanego do kategorii budynków lub obiektów małej architektury, to stanowią one budowle. Pogląd Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądowo-administracyjnym. W wyroku z dnia 3 czerwca 2003 r., Naczelny Sąd Administracyjny (II SA/Ka 174/01) potwierdził, że „budowlę stanowi wybetonowany lub wyasfaltowany bądź wyłożony warstwą kamienno-żużlową związaną betonem parking”. Zdaniem NSA parking nie stanowiłby budowli tylko gdyby polegał na „samym wyłożeniu terenu przeznaczonego na miejsce postoju samochodów żużlem”. W wyroku z dnia 25 marca 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (IV SA 3522/02) stwierdził, że „do robót budowlanych polegających na budowie obiektu budowlanego (tj. budowli) można zaliczyć położenie płyt chodnikowych IV SA 3522/02) stwierdził, że „do robót budowlanych polegających na budowle obiektu budowlanego (tj. budowli) można zaliczyć położenie płyt chodnikowych w celu urządzenia miejsc postojowych dla samochodów”.

Uznanie parkingu utwardzonego za budowlę znajduje wyraz również w praktyce interpretacyjnej organów podatkowych. Z interpretacji dotyczących tego zagadnienia w kontekście opodatkowania VAT, można przykładowo wymienić interpretację indywidualną Izby Skarbowej w Warszawie z 21 marca 2014 r. (IPPP2/443-1396/13-3/JW/KOM), interpretację tejże Izby z 30 lipca 2014 r. (IPPP1/443-724/14-2/IGo) oraz interpretację Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 17 czerwca 2014 r. (ITPP2/443-398/14/EK).

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, na gruncie ustawy o VAT opodatkowaniu transakcji sprzedaży Nieruchomości tj. Działki II będzie przesądzać budowla (obiekt parkingu utwardzonego). Budowla jest sytuowana na Nieruchomości, tj. Działce II.

Na podstawie regulacji zawartej w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT, zwolniona od podatku została dostawa budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

W świetle definicji zawartej w art. 2 pkt 14 ustawy VAT, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Tym samym pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy będzie miało miejsce wówczas kiedy wybudowany parking zostanie oddany w najem, dzierżawę, gdyż najem, dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT.

Biorąc pod uwagę, iż Wnioskodawca wynajmuje parking znajdujący się nieruchomości, tj. Działce II nieprzerwanie od roku 2007, tym samym pomiędzy pierwszym zasiedleniem upłynął okres dłuższy niż dwa lata.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, planowana Transakcja tj. Działki II będzie spełniać przesłanki zwolnienia z opodatkowania VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT. Wynika to z faktu, że, w przypadku parkingu w okolicznościach przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego, wydanie nieruchomości zabudowanej parkingiem znajdującego się na Działce II w ramach Transakcji nie spowoduje jego pierwszego zasiedlenia. W konsekwencji, dostawa ww. nieruchomości w ocenie Wnioskodawcy nastąpi później niż przewidziane w ustawie VAT dwa lata od pierwszego zasiedlenia.

3. Brak możliwości zastosowania zwolnienia z VAT w stosunku do planowanych Transakcji nabycia Nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT.
   
   

W ocenie Zainteresowanych do dostawy nieruchomości tj. Działki I oraz Działki II nie znajdą zastosowania zwolnienia z opodatkowania VAT, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Jak bowiem wynika z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, wskazany przepis znajduje zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy dostawa budynków, budowli lub ich części nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Tymczasem w ocenie Zainteresowanych dostawa Nieruchomości - będzie objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W związku z powyższym Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ww. ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem – w rozumieniu ww. przepisu) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże tak jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela.

Zatem w świetle powołanego wyżej art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług odpłatne przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów podlegających opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT.

Należy podkreślić, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ww. ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2 bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r., o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych towarów i czynności stawkami preferencyjnymi oraz zwolnienie od podatku.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli i ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Jednocześnie, w świetle definicji zawartej w art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia budynku po jego wybudowaniu wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, w zakresie pierwszego zasiedlenia budynku po jego wybudowaniu.

Zatem, w przypadku, gdy po wybudowaniu budynek, budowla lub jego część jest wykorzystywana, w tym używana na potrzeby własnej działalności, okoliczność ta powoduje, że ma już miejsce pierwsze zasiedlenie tego obiektu.

Kwestia ponownego pierwszego zasiedlenia w przypadku, gdy w stosunku do obiektu ponoszone są wydatki na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowią co najmniej 30% wartości początkowej danego budynku, budowli lub ich części była przedmiotem rozstrzygnięcia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który w dniu 16 listopada 2017 r., odpowiedział na pytanie prejudycjalne Naczelnego Sądu Administracyjnego dotyczące wykładni pojęcia pierwszego zasiedlenia w przypadku obiektów, w stosunku do których poniesiono ulepszenia, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, wynoszące co najmniej 30% ich wartości początkowej. Trybunał w wyroku C-308/16 powołując się na art. 12 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L 347 z 11 grudnia 2006, s. 1 ze zm.) wskazał, że „(...) jakkolwiek art. 12 ust. 2 dyrektywy VAT upoważnia państwa członkowskie do zdefiniowania warunków stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a) tego artykułu, do przebudowy budynków, w odniesieniu w szczególności do dostawy budynku następującej przed jego pierwszym zasiedleniem, przepisu tego nie można jednak interpretować w ten sposób, że państwa członkowskie korzystają z marginesu pozwalającego im na zmianę samego pojęcia „pierwszego zasiedlenia” w swoich przepisach krajowych, gdyż mogłoby to podważać skuteczność wskazanego zwolnienia. (…) Państwa członkowskie nie są w szczególności upoważnione do uzależnienia zwolnienia z VAT w zakresie dostaw budynków następujących po ich pierwszym zasiedleniu od warunku, który nie został przewidziany w dyrektywie VAT, a zgodnie z którym takie pierwsze zasiedlenie ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu”.

Z powyższego wynika, że zarówno w przypadku wybudowania obiektu jak również po jego ulepszeniu pojęcie „pierwsze zasiedlenie” należy rozumieć w sposób tożsamy. Oznacza to, że w sytuacji dokonywania ulepszeń wykorzystanie obiektu do własnej działalności należy uznać za jego ponowne „pierwsze zasiedlenie”.

Trybunał rozpatrując sprawę C-308/16 odniósł się również do kwestii „ulepszeń”, o czym mowa w art. 2 pkt 14 lit. b) ustawy o VAT, wskazując, że art. 12 ust. 2 dyrektywy VAT stanowi o tym, że Państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”. A zatem dyrektywa zawiera określenie „przebudowa”, podczas gdy polska ustawa o VAT posługuje się określeniem „ulepszenia”. Trybunał wskazał, że dyrektywa VAT nie definiuje pojęcia „przebudowa”, jak również różne wersje językowe potwierdzają, że termin ten nie jest jednoznaczny, jednakże termin ten należy interpretować jako istotną zmianę obiektu przeprowadzoną w celu zmiany jego wykorzystywania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia.

W konsekwencji, TSUE w ww. wyroku orzekł, że „Artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku „ulepszenia” istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie „ulepszenia” jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie „przebudowy” zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy 2006/112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia”. Wówczas, zgodnie z art. 2 pkt 14 lit. b) ustawy, pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce w momencie oddania obiektu do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich ulepszeniu.

Zwolnienie uregulowane w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT ma charakter zwolnienia fakultatywnego, gdyż w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10 i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni,
   
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy VAT oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy,
   
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynków, budowli lub ich części,
   
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Należy zauważyć, że w przypadku budynków lub budowli niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia o którym stanowi art. 43 ust. 1 pkt 10a ww. ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym stanowi art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy VAT pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
   
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Odnośnie opodatkowania gruntu, na którym dany obiekt się znajduje, zastosowanie znajdzie art. 29a ust. 8 ustawy VAT, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że do dostawy gruntu, jak również prawa wieczystego użytkowania gruntu, stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem.

Ponadto zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

• towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
  

• brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.
  
  
  

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie m.in. realizacji projektów związanych ze wznoszeniem budynków niemieszkalnych oraz dostawy tych budynków lub ich części, wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Na podstawie umowy sprzedaży w dniu … 2005 r. Wnioskodawca nabył prawo użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego Budynkiem wybudowanym w 1985 roku – Działka I o numerze …... W dniu ……….. 2007 r. Wnioskodawca nabył prawo użytkowania wieczystego działki niezabudowanej o numerze ……… - Działka II. Nieruchomość i poszczególne składniki ww. nieruchomości zostały zaliczone przez Wnioskodawcę do kategorii środków trwałych w rozumieniu odpowiednich przepisów o podatku dochodowym. Wnioskodawca w Budynku znajdującym się na Działce I dokonał prac budowlanych polegających na modernizacji i rozbudowie budynku. Wartość dokonanych prac przewyższała 30% wartość nabytego budynku zgodnie z przepisami o podatku dochodowym. Wnioskodawca wyjaśnił, że prace budowlane polegały na modernizacji i rozbudowie budynku poprzez jego rozbudowanie i dobudowanie budynku biurowego (dobudowa 3 pięter do istniejącego budynku), dobudowanie szybu windowego oraz wykonaniu miejsc parkingowych. Ponadto w budynku położono nowe instalacje hydrauliczne, elektryczne i teleinformatyczne, ściany w technologii karton - gips oraz poszczególne piętra wykończono glazurą i terakotą. Budynek po zakończonych pracach został przyjęty do użytkowania w lipcu 2007 r. Wnioskodawca po przyjęciu budynku do użytkowania, nie ponosił samodzielnie żadnych wydatków na ulepszenie budynku w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Po przyjęciu do użytkowania budynek jest wynajmowany w ramach czynności objętych podatkiem od towarów i usług do dnia obecnego. Wnioskodawca na Działce II wybudował parking, który został przyjęty do użytkowania w lipcu 2007 r. Obiekt parkingu stanowi plac utwardzony płytami betonowymi ażurowanymi, okrawężnikowy z wyznaczonymi miejscami postojowymi. Wnioskodawca po przyjęciu parkingu do użytkowania, nie ponosił samodzielnie żadnych wydatków na ulepszenie parkingu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Wnioskodawca ujął ww. parking jako budowlę w prowadzonej ewidencji środków trwałych. Po przyjęciu do użytkowania parking jest wynajmowany w ramach czynności objętych podatkiem od towarów i usług do chwili obecnej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy sprzedaż zabudowanych nieruchomości będzie podlegała zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10.

Na wstępie należy wskazać, że Wnioskodawca jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy VAT, dokonując sprzedaży zabudowanych nieruchomości wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej w stosunku do tych transakcji będzie działał jako podatnik VAT, a czynność dostawy ww. działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Odnosząc się następnie do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, mając na uwadze przepisy ustawy VAT, dyrektywy VAT oraz orzecznictwo TSUE należy wskazać, że Wnioskodawca ma prawo do zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 zarówno do Działki I jak i do Działki II. Wnioskodawca nabył działkę wraz z Budynkiem (wybudowany w 1985 r.) w maju 2005 r. i poniósł nakłady na ulepszenie Budynku, które w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% jego wartości początkowej i były przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania. Przedmiotowe nakłady Wnioskodawca poniósł w 2007 r., a Budynek po ulepszeniach został oddany do użytkowania w lipcu 2007 r. i jest wynajmowany do chwili obecnej. W związku z powyższym w odniesieniu do Budynku doszło do pierwszego zasiedlenia od 2007 r. w związku z jego wynajmowaniem na rzecz podmiotów trzecich i od momentu pierwszego zasiedlenia do momentu sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

Z kolei wybudowany przez Wnioskodawcę parking został w 2007 r. oddany do użytkowania i do chwili obecnej jest wynajmowany w ramach czynności objętych podatkiem od towarów i usług. Zatem doszło do pierwszego zasiedlenia parkingu i od momentu pierwszego zasiedlenia do momentu sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

Tym samym sprzedaż Budynku (Działka I) oraz parkingu (Działka II), będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10. Ponieważ, zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem, to sprzedaż dotycząca prawa użytkowania wieczystego gruntu, na którym znajduje się Budynek oraz parking również będzie mogła korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10, w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy nadmienić, że Wnioskodawcy i nabywcy w stosunku do zabudowanych nieruchomości, których zbycie korzysta ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 przysługuje możliwość wyboru opodatkowania tych transakcji na podstawie art. 43 ust. 10 i 11 ustawy VAT. Jednakże jeśli strony transakcji nie skorzystają z uprawnienia zawartego w przepisie art. 43 ust 10 i 11 ustawy to transakcja zbycia zabudowanych nieruchomości będzie zwolniona z podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy jak wyżej wskazano w niniejszej interpretacji.

Ponadto, należy wskazać, że badanie przesłanek dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT wynikających z art. 43 ust. 1 pkt 2 oraz art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, jest bezzasadne, gdyż zwolnienia te mają zastosowanie do dostawy budynków, budowli lub ich części nieobjętej zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.