Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.16.2019.4.MN
z 26 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 stycznia 2019 r. (data wpływu 9 stycznia 2019 r.) uzupełnionym pismem z 11 marca 2019 r. (data wpływu 12 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT przekazania firmy oraz braku obowiązku dokonania korekty podatku VAT naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2019 r. wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT przekazania firmy oraz braku obowiązku dokonania korekty podatku VAT naliczonego. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 11 marca 2019 r. (data wpływu 12 marca 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 21 lutego 2019 r. znak: 0113-KDIPT2-1.4011.10.2019.1.AP, 0111-KDIB3-2.4012.16.2019.3.MN.

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z 11 marca 2019 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usług agroturystycznych. Wnioskodawca jest czynnym płatnikiem VAT.

Żona Wnioskodawcy prowadzi odrębną jednoosobową działalność gospodarczą (sklep spożywczy) i również jest czynnym płatnikiem VAT.

Wnioskodawca ma z żoną wspólność majątkową.

W latach 2010-2013 Wnioskodawca wybudował budynek do celów świadczenia ww. usług, który Wnioskodawca wprowadził w 2013 r. do ewidencji środków trwałych i dokonywała odpisów amortyzacyjnych. Od zakupów Wnioskodawca odliczał VAT. Oprócz budynku do majątku firmowego wchodzi samochód osobowy oraz wyposażenie pokoi.

Wnioskodawca zamierza całą firmę przekazać nieodpłatnie żonie.

Formalne przekazanie będzie udokumentowane protokołem przekazania zawierającym szczegółową specyfikację poszczególnych składników majątkowych firmy w ujęciu ilościowym i wartościowym.

Po przekazaniu firmy żonie Wnioskodawca wyrejestruje swoja działalność gospodarczą, złoży VAT-Z formularz o zaprzestaniu wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Wnioskodawca sporządzi remanent likwidacyjny który wyniesie „0” i załączy do ostatniej deklaracji VAT-7.

Żona Wnioskodawcy będzie prowadziła dwa rodzaje działalności, handel artykułami spożywczymi i świadczenie usług agroturystycznych. Wprowadzi do ewidencji środków trwałych i wyposażenia otrzymane składniki majątkowe i będzie kontynuować odpisy amortyzacyjne od środków trwałych.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że zarówno Wnioskodawca jak również jego żona są zarejestrowani jako czynni podatnicy podatku VAT.

Cała firma i jej mienie stanowi przedsiębiorstwo w rozumieniu ar.55^(l) KC.

• posiada swoją nazwę Gospodarstwo Agroturystyczne „S.” Robert S.,
• Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości (budynku) ruchomości (wyposażenie, materiały) niezbędnych do prowadzenia działalności agroturystycznej.
  
  

Wnioskodawca planuje przekazać firmę żonie od 1 lipca 2019 r.

Na bazie przyjętych składników majątkowych żona będzie kontynuowała działalność gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawcę – usługi agroturystyczne.

Z tytułu wybudowania (wytworzenia) przedmiotowego budynku Wnioskodawcy przysługiwało w całości prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT. Budynek był wykorzystywany w całości do działalności opodatkowanej.

Wartość początkowa budynku przekroczyła 15 000 zł.

Budynek został oddany do użytku od listopada 2012 r. i wprowadzony do ewidencji środków trwałych.

Przedmiotowy budynek jest budynkiem w rozumieniu przepisów prawo budowlane.

Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie budynku, które stanowiłyby 30% wartości początkowej budynku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (przedstawione w piśmie z 11 marca 2019 r.):

1. Czy w związku z przekazaniem firmy żonie będzie miał zastosowanie art. 6 ust. l ustawy o VAT?
2. Czy wystąpi konieczność dokonania jednorazowej korekty podatku VAT (x/10) w chwili przekazania budynku?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

1. Z tytułu ww. opisanego przekazania nie wystąpi należny podatek VAT, gdyż będzie w tym przypadku miał zastosowanie art. 6 ust. 1 ustawy o VAT.
   
   Zbycie przedsiębiorstwa (w tym nieodpłatne przekazanie) nie podlega opodatkowaniu VAT, „przepisów ustawy VAT nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa”.
   
   
2. Nie wystąpi konieczność dokonania korekty podatku VAT od przekazanego budynku.
   
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa – art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Pojęcie „transakcji zbycia”, należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, darowizna, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2018 r., poz. 1025 ze zm.).

Zgodnie z powołanym wyżej przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
   
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
   
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
   
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
   
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
   
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
   
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
   
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
   
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Jeżeli warunki, o których mowa w art. 55¹ Kodeksu cywilnego, zostaną spełnione, to zbycie takiego przedsiębiorstwa do innego podmiotu, nie będzie podlegało przepisom ustawy.

W myśl art. 55² ww. ustawy, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że zbywany majątek musi stanowić na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować co najmniej te składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwo.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usług agroturystycznych. W latach 2010-2013 Wnioskodawca wybudował budynek do celów świadczenia ww. usług, który Wnioskodawca wprowadził w 2013 r. do ewidencji środków trwałych. Z tytułu wybudowania (wytworzenia) przedmiotowego budynku Wnioskodawcy przysługiwało w całości prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT. Budynek był wykorzystywany w całości do działalności opodatkowanej. Oprócz budynku do majątku firmowego wchodzi samochód osobowy oraz wyposażenie pokoi.

Cała firma i jej mienie stanowi przedsiębiorstwo w rozumieniu ar.55(l) KC.

• posiada swoją nazwę,
• Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości (budynku) ruchomości (wyposażenie, materiały) niezbędnych do prowadzenia działalności agroturystycznej.
  
  

Wnioskodawca zamierza całą firmę przekazać nieodpłatnie żonie od 1 lipca 2019 r. Zarówno Wnioskodawca jak również jego żona są zarejestrowani jako czynni podatnicy podatku VAT. Po przekazaniu firmy żonie Wnioskodawca wyrejestruje swoją działalność gospodarczą, złoży VAT-Z formularz o zaprzestaniu wykonywania czynności opodatkowanych VAT. Na bazie przyjętych składników majątkowych żona będzie kontynuowała działalność gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawcę – usługi agroturystyczne. Żona Wnioskodawcy będzie prowadziła dwa rodzaje działalności, handel artykułami spożywczymi i świadczenie usług agroturystycznych.

W związku z powyższym Wnioskodawca posiada przede wszystkim wątpliwość dotyczącą wyłączenia na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o VAT z opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności nieodpłatnego przekazania całego przedsiębiorstwa (firmy) swojej żonie.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treść powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że przedmiotem nieopłatnego przekazania będzie całe przedsiębiorstwo. Wnioskodawca wskazuje to wprost w opisie sprawy podając, że zamierza przekazać nieodpłatnie żonie całą firmę oraz podając, że cała firma i jej mienie stanowią przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55(l) KC. Ponadto we wniosku wskazano, że na bazie przyjętych składników majątkowych żona będzie kontynuowała działalność gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawcę – usługi agroturystyczne, natomiast Wnioskodawca wyrejestruje swoją działalność, złoży VAT-Z, sporządzi remanent likwidacyjny który wyniesie „0” i załączy do ostatniej deklaracji VAT-7.

Zatem czynność nieodpłatnego przekazania przez Wnioskodawcę swojej żonie całego przedsiębiorstwa spełniającego wymogi określone w art. 55¹ Kodeksu cywilnego, na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług – będzie wyłączona spod działania tej ustawy i w konsekwencji nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku z powyższym Wnioskodawca prawidłowo wywodzi, że z tytułu ww. opisanego przekazania nie wystąpi należny podatek VAT, gdyż będzie w tym przypadku miał zastosowanie art. 6 ust. 1 ustawy o VAT.

Odnosząc się natomiast do obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego przez Wnioskodawcę należy zauważyć, że podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przez nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

W myśl art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (art. 90 ust. 2 ustawy).

Proporcję, o której mowa w ust. 2, na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W oparciu o art. 90 ust. 4 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 3 określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Kwota podatku naliczonego do odliczenia, ustalona na podstawie proporcji wyliczonej przy zastosowaniu powyższych zasad, nie jest jednak ostateczna.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do dokonania korekty zostały określone w art. 91 ustawy.

Stosownie do treści art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Przepis art. 91 ust. 2 ustawy stanowi, że w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Ponadto, w świetle art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Zgodnie z brzmieniem art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1–6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Obowiązek skorygowania podatku naliczonego od wcześniej nabytych towarów lub środków trwałych wykorzystywanych przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych, które są następnie przedmiotem zbycia przedsiębiorstwa, reguluje art. 91 ust. 9 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zatem korekta podatku naliczonego, o której mowa w art. 91 ust. 1–8 ustawy, dotyczy podatku naliczonego od zakupów związanych jednocześnie z czynnościami, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, jeżeli podatnik nie jest w stanie wyodrębnić całości lub części kwot podatku, które posłużyłyby tylko czynnościom opodatkowanym oraz gdy zmianie uległo przeznaczenie towaru, od którego podatek został odliczony lub nieodliczony w całości. Ponadto, korekta ta jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, który w tym zakresie przejmuje, wynikające z art. 91 ust. 1-8 ustawy, obowiązki swojego poprzednika.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego odliczonego w związku z budową budynku wykorzystywanego w działalności gospodarczej do czynności opodatkowanych, stanowiącego składnik przedsiębiorstwa, które Wnioskodawca zamierza przekazać żonie.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.