Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.446.2018.2.MM
z 8 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2018 r. (data wpływu 20 listopada 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania do wypłacanych świadczeń zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej możliwości zastosowania do wypłacanych świadczeń zwolnienia przedmiotowego.

W ww. wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest Klubem ... zarejestrowanym w KRS. Celem statutowym Klubu jest wspieranie i upowszechnianie kultury fizycznej, podejmowanie działań dla zapewnienia rozwoju psychofizycznego, wychowania, doskonalenia uzdolnień i sprawności, propagowanie ochrony i promocji zdrowia, przeciwdziałanie uzależnieniom i patologiom społecznym, realizacja zadań z zakresu profilaktyki i uzależnień, angażowanie społeczności do różnorodnych form aktywności ruchowej, gier i zabaw dostosowanych do wieku, stopnia sprawności i zainteresowań sportowych, organizowanie wypoczynku dzieci i młodzieży. Dla wykonywania tych zadań Klub będzie organizował treningi, szkolenia sportowe, zawody, mecze sportowe, będzie brał udział w zawodach i prowadził pracę wychowawczą oraz pracę w kierunku upowszechniania sportu. W związku z powyższym Klub chce przystąpić do rozgrywek 3 ligi koszykówki. Zawodnicy i trenerzy odbywać mają podróże na treningi i mecze z różnych miejscowości (miejscowości zamieszkania) do miejscowości, gdzie znajduje się wskazana przez Klub hala treningowa, własnymi środkami lokomocji oraz do innych miejscowości wskazanych przez Klub. Klub będzie zwracał im koszty dojazdu na podstawie przedłożonej ewidencji przebiegu pojazdu, stosując stawkę nie wyższą niż określona w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167). Wśród zawodników oraz trenerów pojawiłyby się osoby, które miałyby z Klubem podpisane kontrakty - spełniające warunki umowy zlecenie, za które otrzymywałyby wynagrodzenie, ale również zawodnicy i trenerzy, którzy nie otrzymywaliby od stowarzyszenia żadnego wynagrodzenia. Część zawodników to osoby prowadzące swoją działalność gospodarczą, studenci, część - osoby bezrobotne, a pozostali świadczą pracę w innych zakładach w pełnym lub niepełnym wymiarze. Trenerzy i zawodnicy otrzymujący od Klubu zwrot kosztów związanych z używaniem prywatnego auta w celach służbowych, nie uzyskują z tego tytułu przychodu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zwrot kosztów dojazdu zawodnikom i trenerom na treningi i mecze podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zwrot zawodnikom oraz trenerom kosztów poniesionych w związku z dojazdem korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od osób fizycznych. Taki pogląd podzielił również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 15 kwietnia 2016 r. (sygn. akt II FSK 635/14), a także Dyrektor Izby Skarbowej w interpretacji z 14 grudnia 2015 roku (nr IPPB4/4511-3-95/15-2/JK3).

W ocenie Wnioskodawcy, zwrot kosztów dojazdu będzie zwolniony od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 13 i 16 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisu wymagającego ponoszenia tego rodzaju wydatków w celu realizacji zadań klubu związanych z kulturą fizyczną. Stosownie bowiem do art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. z 2001 r. Nr 81, poz. 889 ze zm.) klub sportowy jest podstawową jednostką realizującą cele i zadania w zakresie kultury fizycznej.

Zatem bez względu na to, czy osobą otrzymującą ww. należności będzie zleceniobiorca: sportowiec, działacz czy trener korzystają one ze zwolnienia, jeżeli podróż ma na celu realizację zadań statutowych klubu związanych z kulturą fizyczną.

W świetle powyższego Wnioskodawca uważa, że zwrot zawodnikom kosztów dojazdu na treningi nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, co potwierdza interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 30 stycznia 2013 r. sygn. IBPBII/1/415-944/12/HK, w której organ orzekł, że „celem statutowym klubu sportowego jest min. integracja środowiska siatkarskiego, popularyzacja gry w piłkę siatkową halową i plażową wśród młodzieży, aktywizacja byłych zawodników i sympatyków piłki siatkowej, organizacja otwartych turniejów i meczy w siatkówkę halową i plażową uczestnictwo w zawodach organizowanych przez inne organizacje krajowe lub zagraniczne, współpraca z innymi organizacjami o podobnym charakterze działania, organizacja szkoleń, wykładów i imprez integrujących.

Dodatkowo Wnioskodawca nadmienia, że zwolnienie określone w treści art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie także wówczas, gdy świadczeniodawca (tutaj byłby to klub sportowy) ponosi dane świadczenie w celu uzyskania przychodu przez siebie (art. 21 ust. 13 pkt 1 cyt. ustawy).

Reasumując, Wnioskodawca uważa, że wolne od podatku są świadczenia otrzymywane przez osoby niebędące pracownikami w związku z każdą podróżą odbytą w celu realizacji zadań statutowych stowarzyszenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1509) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

1. podróży służbowej pracownika,
2. podróży osoby niebędącej pracownikiem

• do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej są przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167).

Zgodnie z treścią § 2 ww. rozporządzenia, z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

1. diety;
   
2. zwrot kosztów:
   
   
   
   
   
   1. przejazdów,
      
   2. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
      
   3. noclegów,
      
   4. innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
   
   

Stosownie natomiast do art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepis ust. 1 pkt 16 lit. b stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

Wskazać przy tym należy, że o ile w przypadku pracowników nie ma wątpliwości, że zwolnieniem objęte są wyłącznie diety i inne należności za czas podróży służbowej to w przypadku osób niebędących pracownikami uwzględnić należy świadczenia otrzymane w związku z szeroko rozumianą podróżą (podatek dochodowy od osób fizycznych – komentarz pod redakcją J. Marciniuka Warszawa 2014). Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 12 stycznia 2018 r., sygn. akt II FSK 3509/15 wyjaśnił, że pojęcia „podróży" nie należy utożsamiać z „podróżą służbową"- pojęciem zdefiniowanym w Kodeksie pracy. Przy braku zaś ustawowej definicji „podróży" należy przyjąć, iż chodzi tu zarówno o podróż odbytą w związku z załatwianiem cudzych spraw, jak również o dojazd na miejsce wykonywania określonych czynności.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca jest Klubem Sportowym zarejestrowanym w KRS. Celem statutowym Klubu jest wspieranie i upowszechnianie kultury fizycznej, podejmowanie działań dla zapewnienia rozwoju psychofizycznego, wychowania, doskonalenia uzdolnień i sprawności, propagowanie ochrony i promocji zdrowia, przeciwdziałanie uzależnieniom i patologiom społecznym, realizacja zadań z zakresu profilaktyki i uzależnień, angażowanie społeczności do różnorodnych form aktywności ruchowej, gier i zabaw dostosowanych do wieku, stopnia sprawności i zainteresowań sportowych, organizowanie wypoczynku dzieci i młodzieży. Dla wykonywania tych zadań Klub będzie organizował treningi, szkolenia sportowe, zawody, mecze sportowe, będzie brał udział w zawodach i prowadził pracę wychowawczą oraz pracę w kierunku upowszechniania sportu. W związku z powyższym Klub chce przystąpić do rozgrywek 3 ligi koszykówki. Zawodnicy i trenerzy odbywać mają podróże na treningi i mecze z różnych miejscowości (miejscowości zamieszkania) do miejscowości, gdzie znajduje się wskazana przez Klub hala treningowa, własnymi środkami lokomocji oraz do innych miejscowości wskazanych przez Klub. Klub będzie zwracał im koszty dojazdu na podstawie przedłożonej ewidencji przebiegu pojazdu, stosując stawkę nie wyższą niż określona w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167). Wśród zawodników oraz trenerów pojawiłyby się osoby, które miałyby z Klubem podpisane kontrakty - spełniające warunki umowy zlecenie, za które otrzymywałyby wynagrodzenie, ale również zawodnicy i trenerzy, którzy nie otrzymywaliby od stowarzyszenia żadnego wynagrodzenia. Część zawodników to osoby prowadzące swoją działalność gospodarczą, studenci, część - osoby bezrobotne, a pozostali świadczą pracę w innych zakładach w pełnym lub niepełnym wymiarze. Trenerzy i zawodnicy otrzymujący od Klubu zwrot kosztów związanych z używaniem prywatnego auta w celach służbowych, nie uzyskują z tego tytułu przychodu.

Odnosząc powyższe uregulowania prawne na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że zwrot kosztów dojazdu, jaki otrzymują zawodnicy i trenerzy dojeżdżający z różnych miejscowości (miejscowości zamieszkania) do miejscowości, gdzie znajduje się wskazana przez Klub hala treningowa oraz do innych miejscowości wskazanych przez Klub na zawody i treningi – przy spełnieniu warunków wynikających z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - korzysta ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy, do wysokości określonej w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej.

Końcowo wyjaśnić należy, że przedmiotowym zwolnieniem nie będą objęte ewentualne zwroty kosztów, jakie będą wypłacane tym osobom z tytułu jazd lokalnych.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Stosownie natomiast do treści art. 14na § 2 ww. ustawy, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.