INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2011 r. (data wpływu 7 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia usługi polegającej na wykonaniu ekspertyzy dotyczącej przelotu nietoperzy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia usługi polegającej na wykonaniu ekspertyzy dotyczącej przelotu nietoperzy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy są badania naukowe i prace rozwojowe w dziedzinie pozostałych nauk przyrodniczych i technicznych (o symbolu PKD: 72.19.Z i symbolu PKWiU: 72.19.1).

Zainteresowany sporządza ekspertyzy dotyczące przelotów nietoperzy w ściśle określonych rejonach, w których planowane jest wybudowanie elektrowni wiatrowych. Decyzja o postawieniu elektrowni w danym miejscu zależy m.in. od wyniku ekspertyzy.

Przygotowana została ekspertyza dla firmy, której siedziba jest położona w X, a więc poza terytorium Unii Europejskiej. Usługobiorca planuje budowę farmy wiatrowej na terenie Polski. Wnioskodawca wystawił fakturę VAT zgodnie z art. 28b ustawy i umieścił na niej adnotację, że płatnikiem podatku VAT jest nabywca usługi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy słusznym jest stwierdzenie, że miejscem świadczenia tej usługi jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania...

Zdaniem Wnioskodawcy, do przedmiotowych usług zastosowanie ma zasada ogólna wynikająca z art. 28b ustawy o podatku od towarów i usług. Wystawia on fakturę VAT ze stawką „NP” i zamieszcza adnotację, że płatnikiem podatku VAT jest nabywca usługi, zgodnie z art. 28b. Jego zdaniem, nie może być tu zastosowany art. 28e ustawy, który stanowi, że miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami jest miejsce położenia nieruchomości. Zainteresowany uzasadnia to stwierdzeniem, że nieruchomość ta jeszcze nie istnieje i być może w ogóle w tym miejscu nie powstanie w wyniku m.in. przeprowadzonej ekspertyzy. Zatem usługa powinna być opodatkowana zgodnie z art. 28b ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (…).

Stosownie do postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W celu określenia, czy konkretne usługi podlegają opodatkowaniu w Polsce, należy ustalić miejsce świadczenia tych usług. Tej tematyce został poświęcony Rozdział 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dla ustalenia miejsca świadczenia usług, konieczne jest określenie statusu podatkowego nabywcy. W zależności od tego czy usługobiorca jest podatnikiem czy też podmiotem niebędącym podatnikiem, zastosowanie ma inna zasada ogólna i kilka różnych przepisów szczególnych w zależności od rodzaju świadczonej usługi.

Należy zwrócić uwagę na to, że ustawodawca wprowadził dodatkową definicję podatnika na potrzeby przepisów określających miejsce świadczenia usług.

I tak, zgodnie z art. 28a ustawy:

1. ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Powyższa definicja nie uzależnia posiadania statusu podatnika od miejsca wykonywania działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. W związku z tym, należy przyjąć, iż obejmuje ona swoim zasięgiem również podmioty wykonujące działalność uznawaną za działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n. Natomiast miejscem siedziby przedsiębiorstwa podatnika jest miejsce, w którym zapadają istotne decyzje dotyczące ogólnego zarządzania przedsiębiorstwem i gdzie wykonywane są zasadnicze funkcje jej naczelnego zarządu.

W świetle regulacji art. 28c ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 28d-28f, art. 28g ust. 2, art. 28h-28n.

Od powyższych zasad ustawodawca przewidział szereg wyjątków, wskazując m.in. szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług związanych z nieruchomościami.

Zgodnie z art. 28e ustawy, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Dla ustalenia miejsca świadczenia usług związanych z nieruchomościami bez znaczenia jest status podatkowy nabywcy, natomiast decydujące jest miejsce położenia nieruchomości. Katalog usług wymienionych w art. 28e ma charakter otwarty i można do niego zaliczyć również inne usługi związane z nieruchomościami. Usługi opodatkowane są w miejscu położenia nieruchomości wówczas gdy są one związane z konkretną nieruchomością.

Wprowadzenie ww. przepisu wynikało z konieczności implementacji regulacji unijnych wynikających z Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.). Rozwiązanie to ma zapewnić realizację podstawowej zasady wspólnego systemu podatku od wartości dodanej jaką jest zasada opodatkowania transakcji w miejscu faktycznej konsumpcji towaru lub usługi. Efekt czynności związanych z nieruchomościami jest bowiem w większości przypadków wykorzystywany w miejscu ich położenia.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że przedmiotem działalności Wnioskodawcy są badania naukowe i prace rozwojowe w zakresie nauk przyrodniczych i technicznych. Sporządził on ekspertyzę dla kontrahenta, który jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy i nie posiada siedziby na terytorium Polski. Przygotowana ekspertyza dotyczy przelotów nietoperzy w określonym rejonie Polski, w których planowana jest budowa farmy wiatrowej przez kontrahenta.

W przedmiotowej sprawie, dla celów ustalenia miejsca świadczenia ww. usługi, nie ma zastosowania art. 28e ustawy. Związek usługi wykonywanej przez Zainteresowanego z nieruchomością położoną w Polsce ma jedynie potencjalny charakter. Możliwość przeprowadzenia w danej lokalizacji inwestycji polegającej na wybudowaniu i eksploatacji farmy wiatrowej jest uzależniona m.in. od wyników przeprowadzonej przez Wnioskodawcę ekspertyzy. Istnieje prawdopodobieństwo, że efekt finalny, a więc rozpoczęcie inwestycji nigdy nie nastąpi.

Na podstawie art. 28e ustawy powinno być ustalane miejsce świadczenia usług, które bezpośrednio i konkretnie odnoszą się do danej nieruchomości. Przy czym związek usług z określoną nieruchomością powinien wynikać z samej istoty tych usług jako dotyczących nieruchomości.

W związku z powyższym, zastosowanie ww. przepisu nie powinno być rozciągane na usługi, które – tak jak w omawianym przypadku – wykazują jedynie potencjalny związek z nieruchomością. Zatem należy uznać, że prawidłowe jest stanowisko Zainteresowanego, iż przedmiotowa usługa powinna być opodatkowana zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ustawy. Usługa wykonania ekspertyzy dotyczącej przelotu nietoperzy w określonym rejonie, w którym planowane jest wybudowanie farmy wiatrowej na rzecz usługobiorcy, który nie posiada siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju, nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

Reasumując, miejscem świadczenia usługi będącej przedmiotem pytania jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia zamieszkania, zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – w wydanej interpretacji rozpatrzone. W szczególności, niniejsza interpretacja nie rozstrzyga prawidłowości wystawionej przez Wnioskodawcę faktury.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.