Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-201/13/MR
z 9 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa
(t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2013 r. (data wpływu 11 lutego 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług informatycznych, konsultacji związanych z oprogramowaniem. Jest wspólnikiem spółki komandytowej, zwanej dalej "Spółką". W Spółce występuje jeden komplementariusz - osoba prawna natomiast pozostali Wspólnicy (6), w tym Wnioskodawca, są komandytariuszami. Wszyscy komandytariusze to osoby fizyczne. Przedmiotem działalności Spółki jest świadczenie usług informatycznych, doradztwa w zakresie oprogramowania. W umowie Spółki określono sposób podziału zysku wykazanego przez Spółkę między komplementariusza i poszczególnych komandytariuszy Spółki. Niezależnie od bycia Wspólnikiem w Spółce Wnioskodawca zamierza odpłatnie świadczyć na rzecz Spółki usługi informatyczne. Usługi te byłyby świadczone na podstawie stosownej umowy cywilnoprawnej zawartej między Spółką a Wnioskodawcą. Jednocześnie świadczenie usług informatycznych odbywałoby się w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę indywidualnej działalności gospodarczej (w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej). W związku z tym w relacjach ze Spółką Wnioskodawca będzie występować jako odrębny podmiot gospodarczy (posiada odrębny od Spółki numer REGON, NIP). Za wykonywane na rzecz Spółki usługi informatyczne Wnioskodawca będzie otrzymywać od Spółki wynagrodzenie, zwane dalej "Wynagrodzeniem". Świadczone na rzecz Spółki usługi będą dokumentowane wystawianymi przez Wnioskodawcę fakturami VAT. Wynagrodzenie Wnioskodawca będzie zaliczał do przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Na podobnej zasadzie usługi informatyczne na rzecz Spółki byłyby świadczone przez pozostałych pięciu Wspólników Spółki będących osobami fizycznymi i prowadzącymi w tym zakresie własne, indywidualne działalności gospodarcze. Pozostali Wspólnicy obciążaliby Spółkę wynagrodzeniem (dalej "Wynagrodzenie Wspólnika") za wykonane na jej rzecz usługi informatyczne i wystawialiby na Spółkę faktury VAT. Każdy ze wspólników kwotę swojego wynagrodzenia wspólnika zaliczałby do przychodów z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej. Żaden ze Wspólników nie jest małżonkiem Wnioskodawcy ani dzieckiem. Związek małżeński nie łączy też poszczególnych Wspólników. Żaden ze Wspólników nie jest osobą małoletnią.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy odpowiednia część Wynagrodzenia, wynikająca z zasad podziału zysku w Spółce, może być uznana przez Wnioskodawcę za koszt uzyskania przychodów z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej? Przykładowo, jeśli miałby 10% udziału w zyskach Spółki, to czy może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów 10% Wynagrodzenia?
2. Czy Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpowiednią część Wynagrodzenia Wspólnika, wynikającą z zasad podziału zysku w Spółce? Przykładowo, jeśli miałby 10% udziału w zyskach Spółki, to czy może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów 10% Wynagrodzenia Wspólnika?

Zdaniem Wnioskodawcy, odpowiednia część Wynagrodzenia, wynikająca z zasad podziału zysku w Spółce, może być uznana przez Niego za koszt uzyskania przychodów z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej. Uważa również, że może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpowiednią część Wynagrodzenia Wspólnika, wynikającą z zasad podziału zysku w Spółce.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy PIT przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy PIT. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 1a, przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy PIT, lub działów specjalnych produkcji rolnej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 4, osiąganych przez podatników opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c (a więc tych, którzy wybrali liniową metodę opodatkowania), nie łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy PIT.

Stosownie zaś do art. 8 ust. 2 ustawy PIT, zasady wyrażone w art. 8 ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat, a także do ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.

Z przytoczonych powyżej regulacji jednoznacznie wynika, że osobowe spółki prawa handlowego, w tym spółka komandytowa, na gruncie podatku dochodowego, nie są podatnikami. Podatnikami są wyłącznie wspólnicy spółek osobowych. W związku z tym, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy PIT, Spółka nie będzie uznawana za podatnika podatku dochodowego (jest ona transparentna podatkowo). Podatnikami podatku dochodowego będą poszczególni wspólnicy Spółki, w tym Wnioskodawca. Przychody uzyskiwane w związku z prowadzeniem działalności przez Spółkę, jak i koszty ich uzyskania, dzielone są między poszczególnych wspólników Spółki (w tym między Wnioskodawcę) przy uwzględnieniu proporcji odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki. W związku z tym, uważa, że każdy wspólnik (również On sam) ma prawo do wykazywania - jako kosztu uzyskania przychodów - odpowiedniej części kosztów ponoszonych przez Spółkę w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej. Z art. 22 ust. 1 ustawy PIT wynika, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy PIT.

W przedmiotowym stanie faktycznym wydatek w postaci Wynagrodzenia Wspólnika, czy też Wynagrodzenia Wnioskodawcy pozostaje w bezpośrednim związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę. Ma zatem wpływ na osiągany przez Wnioskodawcę przychód z tytułu udziału w zyskach Spółki. Przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest bowiem świadczenie usług informatycznych na rzecz klientów zewnętrznych. W związku z tym uważa, że zarówno Jego Wynagrodzenie, jak Wynagrodzenie Wspólnika będzie pozostawać w związku przyczynowym z przychodem uzyskiwanym przez Niego jako wspólnika Spółki. Będzie miał zatem możliwość zaliczenia odpowiedniej części swojego Wynagrodzenia, jak i Wynagrodzenia Wspólnika - ustalonej przy uwzględnieniu posiadanego udziału w zysku Spółki — do kosztów uzyskania przychodów. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Wynagrodzenie Wspólnika ani Jego Wynagrodzenie nie zostało wyłączone z kosztów uzyskania przychodów w art. 23 ust. 1 ustawy PIT. W szczególności - w odniesieniu do Jego Wynagrodzenia - nie znajdzie zastosowania art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy PIT. Zgodnie z tym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - także małżonków oraz małoletnich dzieci wspólników. Z uwagi na formę, jaką przybierze współpraca gospodarcza pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką (współpraca dwóch, niezależnych podmiotów gospodarczych) nie można uznać, że Wynagrodzenie Wnioskodawcy stanowi „wartość własnej pracy podatnika”. Relacje, jakie będą łączyć Spółkę i Wnioskodawcę, to relacje pomiędzy dwoma odrębnymi podmiotami gospodarczymi, za czym przemawia dodatkowo okoliczność, że będzie On wystawiał Spółce faktury VAT. Nie można zatem uznać, że świadczenie usług w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej stanowić będzie „pracę własną", o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy PIT. Z uwagi na powyższe należy uznać, że Wynagrodzenie Wnioskodawcy może być kosztem uzyskania przychodu związanym z prowadzeniem działalności przez Spółkę. Skoro natomiast Spółka nie jest odrębnym podatnikiem, gdyż podatnikami są jej wspólnicy, to koszt ten może być rozliczony prze każdego wspólnika, w tym również i przez Wnioskodawcę, proporcjonalnie do udziału w zysku Spółki. Wnioskodawca wskazuje na rozstrzygnięcia organów podatkowych, które zapadły na tle omawianych wyżej przepisów ustawy PIT. Organy podatkowe potwierdziły stanowisko zaprezentowane przez Niego w niniejszym wniosku. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w interpretacji z dnia 21 października 2010 r., znak IPPB1/415-785/10-2/AM, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, w piśmie z dnia 23 czerwca 2009 r., znak ILPB1/415-420/09-2/IM, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 21 kwietnia 2009 r., znak ILPB1/415-136/09-2/AK, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 17 maja 2010 r., znak IBPB1/415-237/10/ZK. Przy rozpatrywaniu tego wniosku powinny również zostać wzięte pod uwagę:

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 7 czerwca 2010 r., znak ITPB1/415- 271/10/WM;
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 23 czerwca 2009 r., znak ITPB1/415-310/09/DP;
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 25 maja 2009 r., znak ITPB1/415-217/09/PSZ;
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 19 lutego 2009 r., znak ITPB1/415-773/08/HD;
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 6 listopada 2009 r., znak ILPB1/415-940/09-2/AMN;
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 22 września 2008 r., znak ILPB1/415-449/08-2/AG;
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 21 kwietnia 2008 r., znak IBPB1/415-67/08/KB;
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 listopada 2007 r.; znak IPPB1/415-288/07-2/AJ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl definicji kosztów uzyskania przychodów, wynikającej z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki - winien:

• być poniesiony, w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• nie znajdować się wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów wskazanych w art. 23 ww. ustawy,
• być właściwie udokumentowany.

W powołanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo - skutkowego tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, bądź funkcjonowanie źródła tego przychodu. Kosztami uzyskania przychodów są koszty związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów.

W świetle powyższego uregulowania, jeżeli wydatek nie jest objęty katalogiem wydatków wymienionych w art. 23, wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów i jednocześnie istnieje wskazany powyżej związek przyczynowy między poniesionym wydatkiem a przychodem – wydatek taki stanowi koszt uzyskania przychodu.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - także małżonków i małoletnich dzieci wspólników.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług informatycznych, konsultacji związanych z oprogramowaniem. Jest też wspólnikiem spółki komandytowej („Spółka”). Niezależnie od bycia Wspólnikiem w Spółce Wnioskodawca zamierza odpłatnie świadczyć na rzecz Spółki usługi informatyczne. Usługi te byłyby świadczone na podstawie stosownej umowy cywilnoprawnej zawartej między Spółką a Wnioskodawcą. Jednocześnie świadczenie usług informatycznych odbywałoby się w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę indywidualnej działalności gospodarczej (w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej). W związku z tym w relacjach ze Spółką Wnioskodawca będzie występować jako odrębny podmiot gospodarczy (posiada odrębny od Spółki numer REGON, NIP). Za wykonywane na rzecz Spółki usługi informatyczne Wnioskodawca będzie otrzymywać od Spółki wynagrodzenie, zwane dalej "Wynagrodzeniem". Świadczone na rzecz Spółki usługi będą dokumentowane wystawianymi przez Niego fakturami VAT. Wynagrodzenie Wnioskodawca będzie zaliczał do przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Na podobnej zasadzie usługi informatyczne na rzecz Spółki byłyby świadczone przez pozostałych pięciu Wspólników Spółki będących osobami fizycznymi i prowadzącymi w tym zakresie własne, indywidualne działalności gospodarcze.

Powyższe wskazuje więc, że wykonywanie usług następować będzie w oparciu o stosunek prawny łączący dwa odrębne podmioty gospodarcze (umowa cywilnoprawna). W związku z powyższym, na gruncie przedmiotowej sprawy, powołany art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będzie miał zastosowania, gdyż wykonywanie usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, nie jest pracą wspólnika w rozumieniu tego przepisu.

Należy przyjąć, że wydatki spółki na nabycie usług świadczonych przez jednego ze wspólników w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, będą miały na celu uzyskiwanie przychodów z działalności gospodarczej prowadzonej przez spółkę. Wobec tego spełnią kryteria określone w art. 22 ust. 1 ustawy i o ile zostaną właściwie udokumentowane, można zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (ust. 2 pkt 1).

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują ograniczenia w zakresie możliwości zawierania umów między odrębnymi podmiotami gospodarczymi, w których ta sama osoba fizyczna prowadząca indywidualną działalność gospodarczą świadczy usługi na rzecz spółki komandytowej w której jest również wspólnikiem. Jednakże zawieranie tego typu transakcji podporządkowane jest określonym wymogom.

Prowadzący takie odrębne działalności gospodarcze, zawierający umowy między sobą powinni mieć na uwadze treść przepisów art. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczących transakcji między podmiotami powiązanymi. Stosownie do treści art. 25 ust. 5 w związku z art. 25 ust. 1 i 4 ww. ustawy, jeżeli w wyniku powiązań majątkowych pomiędzy podmiotami krajowymi zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podmiot nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody danego podmiotu oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Reasumując, sam fakt, że wspólnikiem spółki komandytowej jest ta sama osoba, która świadczy usługi na rzecz spółki, nie stanowi przeszkody dla możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółki, wydatków na nabycie usług wspólnika - świadczonych przez niego w ramach prowadzonej odrębnie indywidualnej działalności gospodarczej. Jednakże ustalając warunki ww. usług, należy uwzględniać zapisy wskazanego powyżej art. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, ponoszone wydatki na wynagrodzenie za świadczenie usług informatycznych mogą być zaliczone przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do Jego udziału w zysku spółki komandytowej, z uwzględnieniem warunków określonych w art. 22 ust. 1 ustawy.

Należy przy tym zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. W szczególności obowiązek wykazania, że konkretny wydatek został poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu.

Jednocześnie informuje się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Oznacza to, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych wspólników spółki osobowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 – 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.