INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 8 czerwca 2010 r. (data wpływu 14 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów w zakresie uznania składników majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania składników majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi na podstawie wpisu do ewidencji o numerze x, działalność gospodarczą pod nazwą x, w zakresie odzyskiwania surowców z materiałów segregowanych, wg PKD 3832Z, a ewidencję księgową prowadzi w formie ksiąg rachunkowych.

Zainteresowany planuje wniesienie prowadzonego przedsiębiorstwa w formie wkładu do zawiązanej uprzednio spółki komandytowej, w której będzie komandytariuszem.

Aport stanowiłyby:

• środki trwałe w postaci maszyn produkcyjnych, urządzeń, środków transportu, wyposażenia,

• wartości niematerialne i prawne w postaci bazy danych klientów, logo firmy,

• materiały do produkcji pozostające w magazynie,

• towary handlowe,

• wyroby gotowe i półprodukty,

• umowy z dostawcami i odbiorcami,

• zobowiązania wygenerowane przez ww. składniki majątkowe.
  
  

Pracownicy zostaną przejęci przez Spółkę komandytową na zasadzie określonej w art. 23 prim Kodeksu Pracy.

Wnioskodawca planuje rozpocząć budowę nowego zakładu produkcyjnego, ponieważ obiekty, które obecnie są w posiadaniu firmy nie spełniają oczekiwań co do zdolności produkcyjnych firmy ze względu na lokalizację. Rozpoczęta inwestycja będzie również objęta aportem w wysokości poniesionych nakładów.

Aport objąłby wszystkie składniki wchodzące w skład przedsiębiorstwa z wyjątkiem nieruchomości i gruntów, budynków oraz budowli, które Zainteresowany zamierza wydzierżawiać Spółce komandytowej do czasu zakończenia budowy zakładu. W umowie dotyczącej wniesienia aportu zawarte będzie postanowienie, że wnoszący aport zobowiązuje się do zawarcia umowy wydzierżawienia nieruchomości Spółce.

Ww. zespół składników w całości służy podstawowej działalności gospodarczej i brak jest wyodrębnienia organizacyjnego w postaci działu, wydziału w ramach przedsiębiorstwa.

Po nabyciu aportu Spółka komandytowa będzie prowadzić działalność gospodarczą tożsamą z obecną działalnością Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy tak opisane przedsiębiorstwo może być uznane za co najmniej za „zorganizowaną część przedsiębiorstwa” w świetle art. 2 pkt 27e ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, tak opisane przedsiębiorstwo może być uznane co najmniej za „zorganizowaną część przedsiębiorstwa”.

Art. 2 pkt 27e ww. ustawy stanowi, iż „ilekroć w ustawie jest mowa o zorganizowanej części przedsiębiorstwa – oznacza to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania”.

Przedsiębiorstwo, które zostanie wniesione do Spółki komandytowej będzie zdolne do samodzielnego funkcjonowania i stanowi zasadniczą część przedsiębiorstwa Zainteresowanego lub jego zorganizowanej części. Możliwość kontynuacji działalności gospodarczej w dotychczasowym zakresie zostanie spełniona, gdyż Spółka komandytowa będzie dysponowała prawem do korzystania z nieruchomości na podstawie prawa wynikającego z umowy dzierżawy.

Nabywca aportu wejdzie w posiadanie składników majątku trwałego i obrotowego i stanie się przede wszystkim sukcesorem renomy, opinii o przedsiębiorstwie oraz innych nie mniej istotnych wartości jak np. systemu organizacyjnego, stosowanej technologii i doświadczeń w zakresie takiego rodzaju produkcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej, w tym także w formie aportu.

Przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania (art. 2 pkt 27e ustawy).

Podstawowym wymogiem dla uznania części przedsiębiorstwa za zorganizowaną jego część jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca zamierza wnieść prowadzone przedsiębiorstwo w formie wkładu do zawiązanej uprzednio Spółki komandytowej, w której będzie komandytariuszem. W drodze aportu zostaną wniesione: środki trwałe w postaci maszyn produkcyjnych, urządzeń, środków trwałych, wyposażenia, wartości niematerialne i prawne w postaci bazy danych klientów i logo firmy, materiały do produkcji pozostające w magazynie, towary handlowe, wyroby gotowe i półprodukty, umowy z dostawcami i odbiorcami oraz zobowiązania wygenerowane przez ww. składniki majątkowe. Wyłączeniu mają ulec jedynie nieruchomości, tj.: grunty, budynki oraz budowle, które zostaną wydzierżawione nowoutworzonej Spółce. Spółka komandytowa będzie prowadzić działalność gospodarczą tożsamą z obecną działalnością Zainteresowanego.

Zdaniem Wnioskodawcy, będące przedmiotem zbycia przedsiębiorstwo, stanowi co najmniej zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w świetle art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

W ocenie tut. Organu nie wystarczy, że ze względu na pewną samodzielność pod względem technicznym, czy nawet organizacyjnym, zespół składników majątkowych mógłby potencjalnie stanowić odrębne przedsiębiorstwo, bądź zorganizowaną część przedsiębiorstwa, ponieważ art. 6 pkt 1 ustawy, wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie wszystkich składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia pewnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, iż jednym z warunków koniecznych do funkcjonowania składników majątkowych składających się na działalność w zakresie odzyskiwania surowców z materiałów segregowanych, jako niezależnego przedsiębiorstwa, są wskazane wyżej nieruchomości oraz grunty. Wyłączenie więc z czynności polegającej na wniesieniu w formie wkładu do zawiązanej Spółki tychże nieruchomości oraz gruntów ważnych dla funkcjonowania firmy Zainteresowanego, nie pozwala przyjąć, że przedmiotem aportu będzie zespół składników, o którym mowa w art. 2 pkt 27e ustawy, mogący zarazem stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, ale będzie nim suma poszczególnych składników majątkowych.

Zbyciem, którego przedmiotem jest zorganizowana część przedsiębiorstwa, muszą być objęte bezwzględnie wszystkie elementy, które umożliwią kontynuowanie działalności gospodarczej w takim zakresie w jakim część ta funkcjonowała dotychczas. Nie można więc uznać, że Wnioskodawca przekaże w drodze aportu zorganizowaną część przedsiębiorstwa, skoro nie wszystkie składniki należące do zorganizowanej części przedsiębiorstwa będą stanowiły jej przedmiot. Nie zmienia tego fakt, że ww. nieruchomość (budynki, budowle oraz grunty) Zainteresowany będzie dzierżawił Spółce komandytowej na podstawie prawa wynikającego z umowy dzierżawy.

Wyłączenie z przedmiotu aportu istotnych elementów zorganizowanej części przedsiębiorstwa, tj. wskazanych we wniosku nieruchomości powoduje, że czynności tej nie można uznać za aport zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, do której ma zastosowanie przepis art. 6 pkt 1 ustawy. Opisana transakcja stanowić będzie dostawę poszczególnych składników majątku.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż Wnioskodawca nie wniesie do Spółki komandytowej „zorganizowanej część przedsiębiorstwa”, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy o podatku VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.