INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2009 r. (data doręczenia 20 listopada 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 20 stycznia 2010 r. (data wpływu 22 stycznia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 20 stycznia 2010 r. (data wpływu 22 stycznia 2010 r.) o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca nabył dnia 8 października 2008 r. w drodze spadku po zmarłym ojcu nieruchomości rolne. Są to grunty orne w miejscowości . Grunty te ojciec Zainteresowanego otrzymał od matki jako darowiznę, natomiast babka była w ich posiadaniu od wielu lat i od tamtego czasu do tej pory są ciągle uprawiane. Spadek Wnioskodawca nabył w #189; części razem z bratem. Tak więc grunty te są w rodzinie od dawna i stanowią majątek własny, przechodzący z pokolenia na pokolenie. w momencie nabycia spadku w jego skład wchodziły grunty: . rej. gr. działki nr 38, 70, 195 o pow. 6,314 ha. Działka nr 195 została podzielona na 5 działek (4 działki i droga dojazdowa) – działka w planie zagospodarowania przestrzennego dopuszcza lokalizację zabudowy mieszkaniowej.

Po podziale Zainteresowany wraz z bratem planują te działki sprzedać. Działka 195/5 stanowiąca drogę dojazdową będzie sprzedawana jako współudział do czterech pozostałych działek.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że:

1. Przed podziałem gruntu o nr działki 195 (po podziale 195/1, 195/2, 195/3, 195/4, 195/5) do końca 2009 r. była prowadzona na nim działalność w formie zbiorów płodów rolnych.
   Od 2010 r. działalność w formie zbiorów płodów rolnych zostaje zakończona.
   Na gruncie o nr działek 38, 70 była i będzie prowadzona działalność rolnicza tylko w formie zbiorów płodów rolnych. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej.
2. Grunty były wykorzystywane do działalności rolniczej (dokonywano zbiorów i sprzedaży płodów rolnych). Nie były najmowane i dzierżawione, itp.
3. Klasyfikacja gruntów w momencie sprzedaży – działka nr 195 (podzielona na 4 działki i drogę dojazdową) w ewidencji gruntów jest oznaczona jako rolna RIIIA. w Gminie oznaczona jest jako tereny istniejącego i projektowanego zainwestowania. Wypis i wyrys z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obrębu :
   „W obrębie terenu zainwestowania wiejskiego dopuszcza się lokalizację zabudowy zagrodowej, mieszkaniowej i usługowej, nieuciążliwej produkcji i magazynowo-usługowej oraz zainwestowania służącego celom publicznym w tym związanego z gospodarką komunalną”.
   Działki nr 38, 70 są gruntami rolnymi. Pierwsza będzie sprzedawana działka 195, która została podzielona.
4. Wnioskodawca podzielił wraz z bratem nieruchomości nr 195 na 4 mniejsze działki pod zabudowę domków jednorodzinnych oraz 5-tą działkę, jako drogę dojazdową.
   Wnioskodawca dokonał podziału, ponieważ chce sprzedać swoją część, aby kupić mieszkanie, którego nie posiada. Działka była uzbrojona w wodę i kanalizację przed dniem, w którym nabyto ją w drodze spadku.
5. Biorąc pod uwagę definicję „rolnik ryczałtowy” – rozumie się przez to rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze korzystającego ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych. Ponadto, biorąc pod uwagę definicję „rolnik” – za rolnika uważa się pełnoletnią osobę fizyczną, zamieszkującą i prowadzącą na terytorium RP osobiście i na własny rachunek działalność rolniczą w pozostającym w jej posiadaniu gospodarstwie rolnym (co najmniej 1 ha użytków rolnych).
   Zainteresowany uważa, że na podstawie powyższych definicji jest on rolnikiem ryczałtowym, czyli ma status rolnika ryczałtowego, gdyż dokonuje dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej.
6. Nie jest i nie był podatnikiem VAT.
7. w przeszłości nie dokonywał dostaw i sprzedaży żadnych gruntów.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy po sprzedaży działek nr 38 i 70 oraz działki podzielonej o nr 195 (195/1, 195/2, 195/3, 195/4, 195/5) Wnioskodawca będzie musiał odprowadzić do urzędu skarbowego podatek od towarów i usług (22% VAT) za każdą sprzedaną działkę i pole rolne...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien on płacić podatku od towarów i usług, ponieważ działki te zostały nabyte nie w celach handlowych, z myślą o późniejszej odsprzedaży, tylko w drodze spadku po ojcu. Wnioskodawca jest osobą fizyczną wykonującą czynność dostawy towarów, polegającą na zbyciu części majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży (w celach handlowych) – nie jest podatnikiem VAT. Sprzedaż działek rolnych należących do majątku osobistego przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej w tym zakresie, które w momencie sprzedaży tracą związek z działalnością rolniczą nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zmiana przeznaczenia posiadanego gruntu na działki podzielone pod zabudowę nie oznacza, że przy odsprzedaży części posiadanego terenu Wnioskodawca stanie się handlującym, ponieważ jego zamiarem nie był handel ziemią.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien on płacić podatku VAT od towarów i usług po sprzedaży działek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, iż status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży gruntu jest podatnikiem podatku od towarów i usług, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej ustawy.

W przedmiotowej sprawie, na szczególne podkreślenie zasługuje fakt, iż definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o VAT, jednoznacznie przesądza, że działalność wykonywana przez rolników zawiera się w pojęciu działalności gospodarczej.

Rolnikiem ryczałtowym, w myśl art. 2 pkt 19 ustawy, jest rolnik dokonujący dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze, korzystający ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Zgodnie z art. 2 pkt 20 ustawy, przez produkty rolne, należy rozumieć towary wymienione w załączniku nr 2 do ustawy oraz towary wytworzone z nich przez rolnika ryczałtowego z produktów pochodzących z jego własnej działalności rolniczej przy użyciu środków zwykle używanych w gospodarstwie rolnym, leśnym i rybackim.

Przepis art. 2 pkt 15 ustawy, definiuje działalność rolniczą jako produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42 -00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nabył w październiku 2008 r. w drodze spadku, po połowie wraz z bratem, po zmarłym ojcu nieruchomości rolne. w momencie nabycia spadku w skład nieruchomości wchodziły działki gruntu nr 38, 70, 195 o pow. 6,314 ha. Działka nr 195 została podzielona na 5 działek (4 działki + droga dojazdowa) – działka w planie zagospodarowania przestrzennego dopuszcza lokalizację zabudowy mieszkaniowej. Natomiast działki nr 38, 70 są gruntami rolnymi. Przedmiotowe grunty były wykorzystywane do działalności rolniczej (dokonywano zbiorów i sprzedaży płodów rolnych), przy czym działka nr 195 – do końca 2009 r. Biorąc pod uwagę definicję zawartą w ustawie o VAT, Zainteresowany uważa, iż jest rolnikiem ryczałtowym, natomiast nie jest i nie był podatnikiem VAT. w przeszłości nie dokonywał sprzedaży żadnych gruntów.

Mając na uwadze powołaną wyżej definicję działalności gospodarczej, należy uznać, iż planowane przez Zainteresowanego transakcje mają związek z działalnością gospodarczą, bowiem osoba wykorzystująca grunty do celów rolniczych, w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą). Jednakże, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy, korzysta tylko ze zwolnienia od podatku w zakresie dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności oraz w zakresie świadczenia usług rolniczych. Jeśli więc osoba taka wykonuje inne czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług, brak jest podstaw prawnych do uznania, iż nie podlegają one opodatkowaniu.

Zatem, rolnik sprzedający grunt nie zbywa majątku osobistego, ale majątek składający się na przedsiębiorstwo rolne. Wobec powyższego, osoba taka dokonuje sprzedaży majątku związanego z przedmiotową działalnością gospodarczą (działalnością rolniczą) i jest z tego tytułu podatnikiem podatku od towarów i usług, nie korzystającym ze zwolnienia od podatku, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy.

W przedmiotowej sprawie wskazać należy, że z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca wykorzystywał będący przedmiotem wniosku grunt w celu prowadzenia działalności rolniczej, tj. dokonywał z tych gruntów zbiorów i sprzedaży płodów rolnych, nie można uznać, że grunt ten jest majątkiem osobistym, który – jak sama nazwa wskazuje – służy do zaspokajania tylko i wyłącznie potrzeb osobistych (prywatnych).

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W art. 43 ustawy, zawarto katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. Stosownie do ust. 1 pkt 9 powołanego artykułu, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z powyższego przepisu wynika, iż opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Zatem dostawa działek nr 195/1, 195/2, 195/3, 195/4, 195/5 wydzielonych z działki nr 195, nie może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, bowiem plan zagospodarowania przestrzennego dopuszcza lokalizację zabudowy zagrodowej, mieszkaniowej i usługowej, nieuciążliwej produkcji i magazynowo-usługowej oraz zainwestowania służącego celom publicznym w tym związanego z gospodarką komunalną. Natomiast dostawa działek nr 38 i 70, które jak wskazał Wnioskodawca są gruntami rolnymi, jeśli nie są one terenami przeznaczonymi pod zabudowę, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, będzie mogła skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy oraz opis sprawy stwierdza się, że planowana przez Zainteresowanego dostawa gruntów wykorzystywanych uprzednio w działalności rolniczej, jest czynnością podlegającą uregulowaniom zawartym w ustawie o podatku od towarów i usług i jako taka, podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

W konsekwencji, transakcja zbycia działek nr 195/1, 195/2, 195/3, 195/4, 195/5 przeznaczonych m.in. pod zabudowę mieszkaniową i drogę dojazdową nie będzie korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Tym samym, dostawę przedmiotowych działek należy opodatkować, stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, 22% stawką podatku.

Natomiast, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, dostawa działek rolnych o nr 38 i 70, jeśli nie są one terenami przeznaczonymi pod zabudowę, objęta zostanie zwolnieniem z podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.