Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/415-740/14-2/MK
z 10 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2014 r. (data wpływu 1 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika i obowiązków informacyjnych związanych z udzieleniem pracownikom, członkom rodzin pracowników, dostawcom, osobom zatrudnionym przez dostawców, osobom świadczącym na rzecz Spółki usługi w oparciu o umowę cywilnoprawną rabatu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika i obowiązków informacyjnych związanych z udzieleniem pracownikom, członkom rodzin pracowników, dostawcom, osobom zatrudnionym przez dostawców, osobom świadczącym na rzecz Spółki usługi w oparciu o umowę cywilnoprawną rabatu .

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o, (dalej jako “Spółka") jest podmiotem należącym do międzynarodowej grupy kapitałowej, będącej jednym z największych dystrybutorów artykułów sportowych w Europie. Spółka, posiadając około 25 sklepów, należy do liderów w zakresie sprzedaży detalicznej sprzętu sportowego i odzieży sportowej w Polsce.

Spółka przyznaje rabaty na będące w jej ofercie towary handlowe. Rabaty takie mogą być przyznawane w ramach ogólnopolskich lub lokalnych programów lojalnościowych skierowanych do wszystkich klientów, Spółka przyznaje też rabaty indywidualne oraz rabaty skierowane jedynie do klientów należących do niektórych grup.

Poza ogólnopolskimi lub lokalnymi programami lojalnościowymi, Spółka udziela rabatów:

1. własnym pracownikom
2. członkom rodzin pracowników
3. dostawcom
4. osobom zatrudnionym przez dostawców
5. osobom, które świadczą na rzecz Spółki usługi w oparciu o umowę cywilnoprawną

Wysokość procentowa tych rabatów nie jest różnicowana z uwagi na przynależność danej osoby fizycznej do jednej z ww. kategorii.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy Spółka, w związku z udzielanymi własnym pracownikom rabatami, obowiązana jest do pełnienia funkcji płatnika, tj. do pobrania od kwoty przyznanego im rabatu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, odprowadzenia tej zaliczki na rachunek właściwego urzędu skarbowego oraz wykazania tych kwot w zbiorczej deklaracji PIT - 4R?
2. Czy Spółka, w związku z udzielanymi rabatami osobom innym niż jej pracownicy (członkom rodzin pracowników, dostawcom, osobom zatrudnionym przez dostawców, osobom świadczącym na rzecz Spółki usługi w oparciu o umowę cywilnoprawną), obowiązana jest wypełniać obowiązki informacyjne w zakresie wystawienia rocznej informacji PIT-8C, traktując kwoty udzielonych tym osobom rabatów jako tzw. przychody z innych źródeł?

Zdaniem Wnioskodawcy, kwoty rabatów udzielanych jej pracownikom w sytuacji, gdy rabaty w takiej samej wysokości udzielane są również członkom rodzin pracowników, dostawcom, osobom zatrudnionym przez dostawców, osobom świadczącym na rzecz Spółki usługi w oparciu o umowę cywilnoprawną, nie stanowią dla pracowników Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie Spółka nie jest obowiązana do pełnienia w związku z tym funkcji płatnika, w tym do pobrania należnej zaliczki na podatek.

Spółka stoi również na stanowisku, zgodnie z którym kwoty rabatów udzielonych członkom rodzin pracowników, dostawcom, osobom zatrudnionym przez dostawców, osobom świadczącym na rzecz Spółki usługi w oparciu o umowę cywilnoprawną, nie stanowią dla tych osób przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie Spółka nie jest obowiązana w związku z udzielaniem takich rabatów do wypełniania obowiązków informacyjnych w zakresie wystawiania PIT-8C.

Regulacje prawne

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 llpca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, dalej „ustawa o pdof”), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkami wskazanymi z ustawie. Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o pdof, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Ustawa o pdof wyróżnia tzw. źródła przychodów, a co za tym idzie przychód, który podlega opodatkowaniu, można zakwalifikować do jednego ze źródeł.

Zgodnie z art. 10 ustawy o pdof źródłami przychodów są:

1. stosunek pracy i stosunki pokrewne;
2. dzlałalność wykonywana osobiście;
3. pozarolnicza działalność gospodarcza;
4. działy specjalne produkcji rolnej;
5. najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze,;
6. kapitały pieniężne;
7. odpłatne zbycie nieruchomości, rzeczy ruchomych i praw.

Zgodnie z art. 12 ustawy o pdof za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej uraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość Innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Natomiast w świetle art. 12 ust. 4 ustawy o pdof za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Na podstawie art. 31 ustawy o pdof osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Ustawa o pdof stanowi również, że przychody, których nie można zakwalifikować do wymienionych w art. 10 „źródeł” przychodów, stanowią tzw. przychód z innych źródeł. Takie przychody są zdefiniowane w art. 20 ustawy o pdof. Zasadą jest, że w przypadku tych przychodów podatek rozliczany jest bez udziału płatnika, przez samą osobę uzyskującą przychód.

Niemniej, na podstawie art. 42a ustawy o pdof, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych (informacja na druku PIT-8C).

Charakter podatkowo-prawny rabatu

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia rabatu. Język polski definiuje natomiast terminy „bonifikata, rabat, opust, upust” jako zniżkę ceny dóbr lub usług, przyznawaną przez sprzedającego (wykonawcę usługi) po dokonaniu transakcji. „Rabat”, zgodnie ze słownikowym znaczeniem tego pojęcia oznacza „zniżkę, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towaru, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką, kupujących dużą ilość towarów jednorazowo lub w określonym czasie, upust” (Słownik Języka Polskiego PWN R-Z, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996). W praktyce udzielenie rabatu polega więc na obniżeniu ceny zakupu usług lub towarów.

Natomiast ceną - zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 05 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. z 2001 r. Nr 97, poz. 1050 ze zm.) - jest wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę; w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym.

Skoro cena towarów ulega zmniejszeniu, nabywca za tę samą kwotę nabywa większą ilość towaru. W rezultacie zapłacona kwota stanowi dla nabywcy rzeczywistą cenę zakupu wszystkich towarów (w tym także tych wydanych jako rabat), a udzielony rabat nie stanowi dla otrzymującego go nabywcy przychodu podatkowego, ponieważ koryguje on tylko cenę ofertową / cennikową do poziomu ceny realnej / rynkowej.

W opisanej we wniosku sytuacji skutkiem udzielenia rabatu jest skorygowanie ceny zakupu towarów, a nie uzyskanie nieodpłatnego (częściowo nieodpłatnego) świadczenia. W konsekwencji, po stronie pracowników Spółki nie powstanie przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu, jak również nie powstanie przychód z innych źródeł po stronie osób trzecich wskazanych we wniosku, które otrzymują przedmiotowe rabaty. Korzystanie na jednakowych warunkach z rabatów przez pracowników Spółki i inne osoby uprawnione, jest neutralne podatkowo dla wszystkich tych podmiotów. Odnośnie pracowników Spółki podkreślenia wymaga ponadto fakt, że o tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy (i innych stosunków wymienionych w art. 12 ust. 1 updof) decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik w rozumieniu art. 12 ust. 4.

Wobec powyższego, Spółka nie będzie zobowiązana w stosunku do swoich pracowników do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od udzielonych rabatów oraz w stosunku do pozostałych osób wskazanych we wniosku do wystawienia stosownych informacji podatkowych.

Stanowisko zgodne ze stanowiskiem zajętym przez Spółkę zajmują również organy podatkowe w wydawanych przez siebie interpretacjach indywidualnych, np.:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 29 grudnia 2010 r., sygn. IPPB2/415-920/10-2/A, w której organ podatkowy uznał, iż „Jeżeli (…) pracodawca zorganizuje program zgodnie z którym do rabatu w tej samej wysokości uprawnieni będą pracownicy oraz osoby trzecie, niebędące pracownikami (np. członkowie rodzin pracowników), wówczas po stronie pracownika korzystającego z rabatu oraz po strunie osoby trzeciej nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych;
  

• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 17 lutego 2010 r. nr IPPB2/415-714/09-3/MK, w której organ podatkowy uznał, iż „w przypadku utworzenia przez Spółkę nowego programu lojalnościowego którego grono beneficjentów podmiotów korzystających z rabatów, nie będzie ograniczone wyłącznie do pracowników, przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u uczestników programu, nie powstanie”;
• w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 maja 2011 r., sygn. IPPB2/415-263/11-2/AS, w której organ podatkowy uznał, iż "jeśli grono beneficjentów - podmiotów korzystających z rabatów - nie będzie ograniczone wyłącznie do pracowników, to przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych u uczestników programu nie powstanie”;
• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 12 grudnia 2013 r., sygn. IPPB2/415-615/13-2/JK, w której organ podatkowy uznał za prawidłowe stanowisko zajęte przez podatnika, zgodnie z którym „przychód ze stosunku pracy może powstać jedynie wówczas, gdy świadczenie może otrzymać wyłącznie pracownik, a okolicznością, która decyduje o otrzymaniu świadczenia, jest istniejący stosunek pracy”;

Podobne stanowisko prezentują również dyrektorzy innych Izb Skarbowych, przykładowo:

1. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w Interpretacji indywidualnej z dnia 14 maja 2013 r., sygn. IBPBI/2/415-5/13/CzP, w której organ podatkowy uznał, iż „skutkiem uzyskania rabatu (...) jest obniżenie ceny zakupu towarów, a nie uzyskanie nieodpłatnego świadczenia. W konsekwencji, po stronie pracowników - którzy taki rabat otrzymają - nie powstanie przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu. Korzystanie na jednakowych warunkach z programu lojalnościowego przez pracowników spółki i inne osoby, będzie neutralne podatkowo dla wszystkich uczestników”;
2. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 08 listopada 2013 r., sygn. ITPB2/415-753/13/RS, w której organ podatkowy uznał, iż „w sytuacji, gdy grono beneficjentów - podmiotów korzystających z rabatów nie będzie ograniczone wyłącznie do pracowników, to przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych u uczestników programu nie wystąpi”;
3. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 11 grudnia 2013 r., sygn. IBPBII/1/415-872/13/MK, w której organ podatkowy uznał, iż przychód podatkowy po stronie pracowników nie powstanie, jeśli krąg osób uprawnionych do uzyskania rabatu nie będzie zawężony wyłącznie do pracowników i będzie potencjalnie nieograniczony”.
4. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 02 grudnia 2013 r., sygn. IBPBII/1/415-829/13/BJ, w której organ podatkowy uznał, iż „o tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy decyduje okoliczność, czy może otrzymać je wyłącznie pracownik w rozumieniu art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”.

Stanowisko takie zajęte zostało również przez organy podatkowe w następujących pismach:

• w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 04 czerwca 2013 r., sygn. ILPB2/415-215/13-2/TR;
  

• w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 22 lutego 2013 r., sygn. ILPB2/415-1139/12-2/AMN;
  

• w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 30 sierpnia 2011 r,, sygn. IBPBII2/I/415-562/11/ASz;
  

• w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 24 maja 2011 r, sygn. ILPB1/415-255/11-2/AGr;
  

• w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 04 maja 2011 r., sygn. IBPBII2/1/415-102/11/BJ;
  

• w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 28 kwietnia 2011 r., sygn. ILPB1/415-114/11-3/TW.
  
  
  

Stanowisko prezentowane przez Spółkę znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie wojewódzkich sądów administracyjnych, zgodnie z którym o tym, czy świadczenie w postaci rabatu udzielonego pracownikowi na zakup towarów lub usług sprzedawanych przez pracodawcę jest przychodem ze stosunku pracy decyduje okoliczność, czy rabat udzielony pracownikom przewyższa wysokość rabatu udzielonego innym kontrahentom, klientom (podmiotom niebędącym pracownikami). Zdaniem sądów, jeśli wysokość udzielonego pracownikom rabatu nie odbiega od wysokości rabatów udzielanych innym podmiotom niebędącym pracownikami, to nie można uznać, że warunki cenowe oferowane pracownikom są bardziej korzystne od oferowanych innym klientom, niebędącym pracownikami. Powyższe wynika m. in. z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14.01.2010 r., sygn. III SA/Wa 1683/09.

Stanowisko zajęte przez Spółkę potwierdzone zostało także w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, tj. w wyroku NSA z dnia 26 marca 1993 r. sygn. III SA 2219/92 - w którym sąd uznał, że „z przychodem ze stosunku pracy mamy do czynienia jedynie w przypadku, gdy świadczenie może uzyskać wyłącznie pracownik”.

Mając na uwadze powyższe oraz fakt, iż:

1. przedmiotowe rabaty udzielane są nie tylko pracownikom Spółki, lecz również klientom należącym do innych grup,
2. rabaty te nie różnią się co do wysokości, w szczególności żadna z wymieniony w niniejszym wniosku grup osób nie otrzymuje rabatów w wyższej wysokości,

stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych oraz przywołanych wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego - wskazać należy, że orzeczenia te dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, jak również powołane wyroki dotyczą konkretnych spraw podatników osądzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.