2015.05.26 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4510-84/15/MK
z 26 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2015 r. (data wpływu 26 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie obniżenia/podwyższenia stawek amortyzacyjnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie obniżenia/podwyższenia stawek amortyzacyjnych.

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca wskazał, że podstawowym przedmiotem działania Spółki Akcyjnej (dalej: „Spółka" lub „Wnioskodawca") jest świadczenie usług w szeroko rozumianym zakresie telekomunikacji, a w szczególności usług radia i telewizji. Internetu i telefonii stacjonarnej w systemach telewizji kablowej.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka nabywa składniki majątkowe, które ujmuje w prowadzonej przez siebie ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych jako środki trwale lub wartości niematerialne i prawne.

Dla celów podatkowych Spółka wprowadza je do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w momencie przekazania ww. składników majątkowych do używania w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i amortyzuje dla celów podatkowych.

W przyszłości Spółka będzie nadal modernizowała oraz nabywała/wytwarzała we własnym zakresie nowe składniki majątkowe, a następnie wprowadzała je do ewidencji środków trwałych w celu amortyzacji, zgodnie z opisanymi powyżej zasadami.

Obecnie Spółka zamierza obniżyć podatkowe stawki amortyzacyjne w odniesieniu do:

nowych (wybranych lub wszystkich) środków trwałych;
środków trwałych (wszystkich lub wybranych), już używanych przez Spółkę i będących przedmiotem amortyzacji podatkowej.

Obniżenie stawek amortyzacyjnych jest planowane:

w przypadku nowych środków trwałych - począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do odpowiedniej ewidencji;
w przypadku środków trwałych już wprowadzonych do ewidencji - od stycznia 2015 r. (tj. od pierwszego miesiąca rozpoczynającego sic roku podatkowego Spółki).

Spółka rozważa dalsze obniżanie już obniżonych stawek amortyzacyjnych dla celów podatkowych także w przyszłości.

Podkreślić jednak należy, iż stosując obniżone stawki amortyzacyjne nadal Spółka będzie dokonywała odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych, tj. Spółka nie zamierza stosować podatkowych stawek amortyzacyjnych wynoszących 0% (zero), choć obniżone stawki amortyzacji podatkowej mogą być w niektórych przypadkach nieznacznej wysokości.

Spółka nie wyklucza, iż w przyszłości będzie podwyższać uprzednio obniżone stawki amortyzacyjne dla celów podatkowych - w odniesieniu do niektórych lub wszystkich środków trwałych. Należy jednak podkreślić, iż wysokość stawek amortyzacyjnych po ich podwyższeniu nie przekroczy maksymalnych stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych (dalej: „Wykaz”), stanowiącym Załącznik nr 1 do UPDOP.

Planowane na przyszłość zmiany (tj. obniżanie i podwyższanie) stosowanych przez Spółkę stawek amortyzacyjnych jest i będzie stosowane wyłącznie w odniesieniu do środków trwałych amortyzowanych dla celów podatkowych według podstawowej metody amortyzacji przewidzianej w UPDOP - tj. liniowej metody amortyzacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym Spółka może według własnego uznania i niezależnie od stawek amortyzacyjnych wynikających z obowiązującej w Spółce polityki rachunkowości - obniżyć do dowolnej wysokości (nawet bliskiej zeru) stawki amortyzacji podatkowej w stosunku do stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu, dla wybranych lub wszystkich środków trwałych (zarówno w odniesieniu do nowo wprowadzonych do ewidencji środków trwałych, jak i takich, które już obecnie podlegają amortyzacji dla celów podatkowych) - powyższe obniżenie stawek amortyzacyjnych dotyczyłoby środków trwałych, dla których przyjęto liniową metodę amortyzacji?
Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z. którym Spółka może według własnego uznania podwyższyć uprzednio obniżone stawki amortyzacji podatkowej dla wybranych lub wszystkich środków trwałych amortyzowanych metodą liniową, do dowolnej wysokości, niezależnie od stawek amortyzacyjnych wynikających z obowiązującej w Spółce polityki rachunkowości - nie wyższej jednak niż do poziomu stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie?
Czy prawidłowe jest Stanowisko Spółki, zgodnie z którym Spółka może obniżyć stawki amortyzacji podatkowej środków trwałych amortyzowanych metodą liniową począwszy od miesiąca, w którym środki trwale wprowadzono do ewidencji lub od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego, jak i dokonać dalszych zmian stawek amortyzacyjnych środków trwałych (tj. podwyższyć je lub po raz kolejny obniżyć) począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania pierwszego – kwestii obniżenie stawek amortyzacji podatkowej, Spółka może według własnego uznania i niezależnie od stawek amortyzacyjnych wynikających / obowiązującej w Spółce polityki rachunkowości obniżyć do dowolnej wysokości (nawet bliskiej zeru) Stawki amortyzacji podatkowej w stosunku do stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu, dla wybranych lub wszystkich środków trwałych (zarówno w odniesieniu do (i) nowo wprowadzonych do ewidencji środków trwałych, jak i (ii) takich, które już obecnie podlegają amortyzacji dla celów podatkowych) - powyższe obniżenie stawek amortyzacyjnych dotyczyłoby środków trwałych, dla których przyjęto liniową metodę amortyzacji.

Zgodnie z normą art. 16a UPDOP. amortyzacji podlegają co do zasady środki trwale stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż. rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.

Stosownie zaś do treści art. 16f ust. 1 UPDOP, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych. Przedmiotowy cli odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych można dokonywać, zgodnie z normą art. 16i ust. 1 UPDOP, przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 UPDOP (tzw. metoda amortyzacji liniowej).

Jednocześnie w myśl art. 16i ust. 5 UPDOP:

„Podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego".

Mając na uwadze powyższe regulacje, oczywistym jest, że podatnicy amortyzujący środki trwale wykorzystywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej z zastosowaniem metody liniowej mogą obniżyć stosowane dla celów podatkowych stawki amortyzacyjne w stosunku do stawek określonych w Wykazie:

począwszy od miesiąca, w którym dane środki trwale /ostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych, albo
od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

W konsekwencji, należy przyjąć, iż norma art. 16i ust. 5 UPDOP wyraża generalną zasadę zezwalającą podatnikom na obniżenie stawek amortyzacji podatkowej środków trwałych amortyzowanych metodą liniową. Co więcej, ustawodawca nie przewidział żadnych dodatkowych ustawowych ograniczeń w ww. zakresie w szczególności:

ustawodawca nic określił minimalnego poziomu, do którego można obniżyć stawki amortyzacji podatkowej. W tym kontekście należy podkreślić, że w przypadku obniżania stawek amortyzacyjnych dla celów podatkowych, podatnik nie jest związany jakimikolwiek ograniczeniami (za wyjątkiem ograniczeń wynikających bezpośrednio z przepisów podatkowych) - w szczególności ograniczeń tych nie można wywieść ze stosowanych przez podatnika zasad księgowych (polityki rachunkowości). Oznacza to, że podatnik może - jeśli uzna to za stosowne - obniżyć stawkę amortyzacji podatkowej poniżej poziomu stawek wynikających z przyjętej przez niego polityki rachunkowości;
ustawodawca nie określił wprost, czy ww. obniżenie stawek amortyzacji podatkowej powinno dotyczyć wszystkich środków trwałych zakwalifikowanych do danej grupy / typu środków trwałych, czy też może dotyczyć tylko dowolnie wybranych przez podatnika środków. W tym kontekście wskazać jednak należy na posłużenie się w ww. przepisie zwrotem „można obniżać (...) stawki dla poszczególnych środków trwałych” wskazuje, że ewentualne obniżenie stawek amortyzacyjnych dotyczyć może zarówno wszystkich, jak i tylko wybranych („poszczególnych”) środków trwałych podatnika i to do podatnika należy wybór środków trwałych, w stosunku do których dokona on obniżenia wysokości podatkowych stawek amortyzacyjnych.

Mając zatem na uwadze powyższe rozważania, należy uznać, że wolą ustawodawcy było pozostawienie podatnikowi prawa podjęcia indywidualnej (swobodnej) decyzji w ww. zakresie. Potwierdzeniem prawidłowości powyższego stanowiska jest m.in. treść uzasadnienia projektu zmian do UPDOP, w szczególności wprowadzających ww. art. 16i ust. 5 UPDOP (Druk nr 411 z dnia 17 kwietnia 2002 r.), gdzie stwierdzono wprost:

„.Uprowadzono leż możliwość zmniejszenia stawek amortyzacyjnych z Wykazu w dowolnej wysokości oraz w wybranym przez podatnika momencie. Taka zmiana podyktowana była koniecznością (...) stworzenia mocniejszego instrumentu polityki podatkowej prowadzonej przez podatników. Podatnicy będą mogli w okresie ponoszenia strat podatkowych zaplanować maksymalnie obniżone stawki amortyzacyjne i powrócić do stawek, tj. wyższych kosztów podatkowych, w okresie osiągania dochodów, a tym samym odpowiednio wpływać na wysokość straty podatkowej i dochodu do opodatkowania.”

Takie stanowisko znajduje również potwierdzenie w informacji Ministerstwa finansów z dnia 15 lipca 2003 r. (odpowiedź Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2003 r. na pytanie D., opubl. Rzeczpospolita - D. z dnia 24 lipca 2003 r.), zgodnie z którą ,,(...) podatnik może obniżać stawkę dopiero począwszy od pierwszego miesiąca (kwartału) lub na koniec każdego następnego roku podatkowego Dotyczy to również przyjęcia maksymalnie obniżonej stawki i w konsekwencji niedokonywaniaw danym okresie odpisów amortyzacyjnych.”

Na poparcie powyższego stanowiska Spółka pragnie powołać się także na liczne interpretacje indywidualne wydane przez organa podatkowe w tym zakresie. Przykładowo:

w interpretacji indywidualnej z dnia 26 sierpnia 2013 r. (znak ILPB4/423-182/13-2/DS) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wskazał, ze:

„Reasumując, Stosownie do art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka może obniżyć stawki amortyzacyjne dla wybranych środków trwałych położonych poza terytorium specjalnej strefy ekonomicznej, przy czym wysokość obniżenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii Spółki (również do wysokości 0% rocznie). Obniżenia stawki amortyzacyjnej można dokonać począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. "

W interpretacji indywidualnej z dnia 11 października 2012 r. (znak IPPB5/423-623/12-2/RS) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazał, że:

„Możliwość obniżania lub podwyższania uprzednio obniżonych stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności, taką decyzję podejmuje podatnik. Wysokość obniżenia /podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych. Wnioskodawca może. obniżać lub podwyższyć wcześniej obniżone dla poszczególnych środków trwałych stawki amortyzacyjne wynikające z Wykazu stawek amortyzacyjnych, począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Oznacza to. że Spółka mając np. kilka, kilkanaście środków trwałych tego samego rodzaju może stosować obniżoną stawkę, przykładowo, jedynie w stosunku do jednego z tych środków, pozostałe zaś amortyzować według stawek amortyzacyjnych dotychczas stosowanych. Podstawowym warunkiem jest to, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w ww. Wykazie. Wysokość obniżenia/podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika.”

W interpretacji indywidualnej z dnia 21 marca 2012 r. (znak IBPBI/2/423-1508/1l/MS) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził, że:

„(...) Spółka stosownie do art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych może obniżyć stawki amortyzacyjne dla wybranych środków trwałych wykorzystywanych w działalności gospodarczej obecnie amortyzowanych orce wprowadzonych do ewidencji w przyszłości nawet do poziomu 0%, przy czym wysokość obniżenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika. Prawem Spółki jest także podwyższenie wcześniej obniżonej stawki amortyzacyjnej dla poszczególnych środków trwałych, przy czym maksymalny pułap podwyższenia stanowi poziom stawek wynikających z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych.”

W interpretacji indywidualnej z dnia 9 stycznia 2012 r. (znak IPTPB3/423-263/11-4/PM) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi potwierdził, iż:

„Możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. (...) W konsekwencji przedsiębiorca, który wybrał metodę amortyzacji określoną w art. 16i cyt. ustawy ma zatem możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy. Podstawowym warunkiem jest to. aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w ww. Wykazie. Wysokość obniżenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika.”

w interpretacji indywidualnej z dnia 15 lutego 2011 r. (znak ILPB4/423-304/10-2/DS) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wyraził pogląd, że:

„(...) możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzje podejmuje podatnik. Ponadto, wysokość obniżenia lub podwyższenia dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika. Wnioskodawca może. na podstawie art. 16i ust. 5 ww. ustawy, obniżyć, bądź podwyższyć dla poszczególnych środków trwałych stawkę amortyzacyjną wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych. [...]”.

Mając zatem na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, nie powinno budzić żadnych wątpliwości, iż Spółka może - według własnego uznania i niezależnie od stawek amortyzacyjnych wynikających z obowiązującej w Spółce polityki rachunkowości - obniżyć do dowolnej wysokości (nawet bliskiej zeru) stawki amortyzacji podatkowej w stosunku do stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu, dla wybranych lub wszystkich środków trwałych (zarówno w odniesieniu do (i) nowo wprowadzonych do ewidencji środków trwałych, jak i (ii) takich, które już. obecnie podlegają amortyzacji dla celów podatkowych) powyższe obniżenie stawek amortyzacyjnych dotyczyłoby środków trwałych, dla których przyjęto liniową metodę amortyzacji.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania drugiego – kwestii podwyższenie uprzednio obniżonych stawek amortyzacji podatkowej, Spółka może według własnego uznania podwyższyć uprzednio obniżone stawki amortyzacji podatkowej dla wybranych lub wszystkich środków trwałych amortyzowanych metodą liniową, do dowolnej wysokości, niezależnie od stawek amortyzacyjnych wynikających z obowiązującej w Spółce polityki rachunkowości - nie wyższej jednak niż do poziomu stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

Spółka stoi na stanowisku, iż do swobodnej decyzji podatnika należy także ewentualne podwyższenie wszystkich lub wybranych - uprzednio obniżonych - podatkowych stawek amortyzacyjnych, do dowolnej wysokości, niezależnie od stawek amortyzacyjnych wynikających z obowiązującej w Spółce polityki rachunkowości, nie wyższej jednak niż stawki amortyzacyjne określone w Wykazie.

Zdaniem Spółki, możliwość podwyższenia stawek amortyzacji podatkowej do wysokości stawek amortyzacyjnych nieprzekraczających wysokości stawek określonych w Wykazie istnieje pomimo braku jednoznacznej normy prawnej wyrażonej expressis verbis w ww. zakresie. Rolą przepisu regulującego zasady postępowania w przedmiotowym zakresie jest zdaniem Spółki art. 16i ust. 5 zd. 2 UPDOP poprzez zastosowanie w treści ww. normy określenia „zmiana” ustawodawca wskazał bowiem, że dopuszcza możliwość zmiany stawek amortyzacyjnych, nic wskazując kierunku ww. zmiany.

Zgodnie zaś ze słownikową definicją, termin „zmiana” należy rozumieć jako wymiana, zastąpione - tj. zarówno jako obniżenie, jak i podwyższenie.

Zdaniem Spółki, także wykładnia celowościowa regulacji UPDOP dotyczących amortyzacji podatkowej środków trwałych prowadzi do wniosku, że racjonalny ustawodawca zezwala podatnikom na dokonanie podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych. W przeciwnym razie stosowne ograniczenie zostałoby wprost zawarte w treści UPDOP.

Potwierdzeniem prawidłowości powyższego stanowiska jest również fragment uzasadnienia projektu zmian do UPDOP, wprowadzających art. 16i ust. 5 UPDOP (Druk nr 411 z dnia 17 kwietnia 2002 r.) cytowany w uzasadnieniu do stanowiska Spółki w zakresie pierwszego pytania, w którym wprost wskazano na możliwość „powrotu” do stawek amortyzacyjnych w okresie osiąganiu dochodów (tj. na możliwość zwiększenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych).

Co więcej, skoro (jak wskazano w uzasadnieniu stanowiska Spółki w zakresie pierwszego pytania) przepisy UPDOP zezwalają obniżać stawki amortyzacyjne „poszczególnych" (tj. wybranych przez podatnika) środków trwałych, uznać należy, iż analogiczne zasady znajdą zastosowanie do podwyższenia stawek amortyzacyjnych.

Spółka stoi /atom na stanowisku, że możliwe jest podwyższenie, wedle decyzji uznania podatnika, wszystkich lub wybranych uprzednio obniżonych stawek amortyzacji podatkowej - jednakże, stawki amortyzacyjne obowiązujące po podwyższeniu nie mogą przekroczyć stawek wynikających z Wykazu, zaś podwyższenie stawek amortyzacyjnych powinno mieć miejsce z uwzględnieniem terminów wskazanych w art. 16i ust. 5 UPDOP.

Stanowisko Spółki w tym zakresie znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach prawa podatkowego wydanych przez organy podatkowe. Przykładowo:

W interpretacji indywidualnej z dnia 24 października 2013 r. (znak IPTPB3/423-303/13-2/GG) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi stwierdził, że:

„Wnioskodawca stosując obniżone stawki amortyzacyjne w stosunku do stawek wskazanych w Wykazie (ze skutkiem od początku wykorzystywania danego środka trwałego lub w wyniku obniżenia stawki z Wykazu z początkiem określonego roku podatkowego), będzie uprawniony do podwyższenia stawek amortyzacyjnych dla Środków Trwałych wykorzystywanych na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej do wartości nie wyższych od wskazanych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym Załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.”

W interpretacji indywidualnej z dnia 17 października 2013 r. (znak IPTPB3/423-295/13-2/IR) Dyrektor Izby Skarbowej u Łodzi potwierdził, że:

„(...) Organ stoi na stanowisku, że na podstawie art. 16i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka może podwyższyć wcześniej obniżone stawki amortyzacyjne dla poszczególnych środków trwałych amortyzowanych metodą liniową, przy czym maksymalny pułap podwyższenia stanowi poziom stawek wynikających z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych.

Ponadto, należy zaznaczyć, że Spółka będzie mogła dokonać przedmiotowej zmiany stawki amortyzacyjnej począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.”

W interpretacji indywidualnej z dnia 9 marca 2012 r. (znak IPPB5/423-1196/11-2/RS) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał, iż:

W interpretacji indywidualnej z dnia 1 lipca 2010 r. (znak IBPBI/2/423-840/10/AP) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach podkreślił, iż:

„Możliwość obniżania lub podwyższania uprzednio obniżonych stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności, decyzję laką podejmuje podatnik. Wysokość obniżenia/podwyższenia stawki amortyzacyjnej dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych. Wnioskodawca może. obniżać lub podwyższyć wcześniej obniżone dla poszczególnych środków trwałych stawki amortyzacyjne wynikające z Wykazu stawek amortyzacyjnych, począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego."

Mając na uwadze powyższe, w opinii Spółki, nic ulega żadnej wątpliwości, że Spółka może według własnego uznania podwyższyć uprzednio obniżone stawki amortyzacji podatkowej dla wybranych lub wszystkich środków trwałych amortyzowanych metodą liniową, do dowolnej wysokości, niezależnie od stawek amortyzacyjnych wynikających zobowiązującej w Spółce polityki rachunkowości - nie wyższej jednak niż do poziomu stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania trzeciego – kwestii momentu dokonania zmian wysokości stonek amortyzacji podatkowej, Spółka może obniżyć stawki amortyzacji podatkowej środków trwałych amortyzowanych metoda liniową począwszy od miesiąca, w którym środki trwale wprowadzono do ewidencji lub od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego, jak i dokonać dalszych zmian stawek amortyzacyjnych środków trwałych (tj. podwyższyć je lub po raz kolejny obniżyć) począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Jak zostało wykazane powyżej, podatnicy mają prawo do dowolnego obniżania/podwyższania stosowanych dla celów podatkowych stawek amortyzacyjnych, w granicach wyznaczonych stawkami wynikającymi z Wykazu.

Zgodnie z treścią art. 16i ust. 5 zd. 2 UPDOP zmiany stawki amortyzacyjnej (tj. obniżenia stawki amortyzacyjnej lub podwyższenia uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej) dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym te środki zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

W opinii Spółki, zmiana stawek amortyzacyjnych może zatem nastąpić:

zarówno w odniesieniu do środków trwałych wprowadzanych do ewidencji po raz pierwszy wówczas ma to miejsce począwszy od miesiąca, w którym środki trwale wprowadzono do ewidencji:
jak i w odniesieniu do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji - wówczas zmiana stawek amortyzacyjnych środków trwałych (tj. podwyższenie lub obniżenie stawki, w tym także dalsze obniżanie stawek, jeżeli w odniesieniu do danego środka trwałego ma zastosowanie stawka amortyzacyjna już uprzednio obniżona) dokonuje się począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Stanowisko Spółki w tym zakresie znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach prawa podatkowego, wydanych przez Organa podatkowe. Przykładowo:

W interpretacji indywidualnej z dnia 11 października 2012 r. (znak IPPB5/423-623/12-2/RS) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie podkreślił, iż:

„Stosownie do art. 16i ust. 5 ww. ustawy, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik może zatem dokonać zmiany stawki począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo oil pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Ma w lej sytuacji możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym tylko zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych. Co istotne, zmiana, o której mowa w powołanym przepisie, dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna może być obniżona, jak i rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji.”

W interpretacji indywidualnej z dnia 1 czerwca 2012 r. (znak IPPB3/423-131/12-2/KK) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie potwierdził, iż:

„Moment zmiany Stawki został zdefiniowany jasno „miesiąc, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji" lub „pierwszy miesiąc każdego następnego roku podatkowego”. Przepis art. 16i ust. 5 updop dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna może być obniżona, jak i rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych W związku z powyższym, zmiana stawki amortyzacyjnej dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji (tj. obniżenie stawki) może nastąpić począwszy od miesiąca, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji. Natomiast w odniesieniu do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji zmiana stawki amortyzacyjnej (tj. obniżenia w stosunku do stawek z Wykazu lub podwyższenia uprzednio obniżonej stawki) powinna nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.”

W interpretacji indywidualnej z dnia 25 lutego 201 I r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu (znak ILPB4/423-322/10-2/DS) wyraził pogląd, iż:

„Zatem, powołany w zdaniu pierwszym przepis nie zabrania obniżenia stawki amortyzacyjnej danego środka trwałego nawet kilka razy. Podatnik może żalem dokonać zmiany stawki, tj. jej zmniejszenia bądź zwiększenia uprzednio obniżonej począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Ma w tej sytuacji możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym tylko zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe odstawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.”

Mając na uwadze powyższe, w opinii Spółki nic ulega żadnej wątpliwości, iż Spółka może obniżyć stawki amortyzacji podatkowej środków trwałych amortyzowanych metodą liniową począwszy od miesiąca, w którym środki trwałe wprowadzono do ewidencji lub od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego, jak i dokonać dalszych zmian stawek amortyzacyjnych środków trwałych (tj. podwyższyć je lub po raz kolejny obniżyć) począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Dodatkowo, w opinii Spółki, powyższe dla skutecznego skorzystania przez podatnika z ww. uprawnienia tj. do dokonania skutecznego obniżenia stawek amortyzacyjnych, ani do dokonania skutecznego podwyższenia stawek amortyzacyjnych stosowanych przez Spółkę dla celów podatkowych (w tym uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych) - nie jest wymagane powiadomienie naczelnika urzędu skarbowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jeżeli opis przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Co do zasady bowiem przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji jest sam przepis prawa podatkowego. Postępowanie w sprawie interpretacji indywidualnej jest postępowaniem odrębnym od postępowania podatkowego, czy też kontrolnego, w których organ podatkowy zobowiązany jest do przeprowadzenia postępowania dowodowego, w którym bada okoliczności danej sprawy.

W przypadku wydawania interpretacji indywidualnej organ podatkowy jest związany treścią przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, które stanowią podstawę do wydania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, w ramach tego postępowania właściwy organ nie może jednak dokonywać weryfikacji przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, gdyż wykraczałoby to poza zakres przedmiotowego postępowania. Organ nie rozstrzyga o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych strony, gdyż może to nastąpić w ramach przeprowadzonego postępowania podatkowego. Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego.

Podkreślić również należy, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku opis zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponadto, odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tutejszy organ wskazuje, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych (zdarzeń przyszłych) i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego, co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin