Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-3/4510-469/15/APO
z 17 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 18 września 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 30 września 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy możliwe jest dokonanie – począwszy od pierwszego miesiąca każdego roku podatkowego – dowolnego podwyższenia lub dalszego obniżenia wcześniej już obniżonych stawek amortyzacyjnych (także w odniesieniu tylko do niektórych/wybranych środków trwałych), do poziomu nie wyższego, niż wynika to z Wykazu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy możliwe jest dokonanie – począwszy od pierwszego miesiąca każdego roku podatkowego – dowolnego podwyższenia lub dalszego obniżenia wcześniej już obniżonych stawek amortyzacyjnych (także w odniesieniu tylko do niektórych/wybranych środków trwałych), do poziomu nie wyższego, niż wynika to z Wykazu.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również jako: „Spółka”) jest obecnie członkiem utworzonej 29 września 2014 r., na podstawie art. 1a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm. dalej: „updop”) Podatkowej Grupy Kapitałowej (dalej: „PGK”). Oprócz Spółki, w skład PGK wchodzą: „A” Sp. z o.o., „B” Sp. z o.o. oraz „C” Sp. z o.o. Spółka jest spółką dominującą PGK, która posiada minimum 95% udziałów w pozostałych spółkach tworzących PGK. Spółka jest spółką reprezentującą PGK w zakresie obowiązków wynikających z updop oraz z przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm., dalej: „Ordynacja podatkowa”), w rozumieniu art. 1a ust. 3 pkt 4 updop.

PGK prowadzi działalność od 1 stycznia 2015 r. W okresie funkcjonowania PGK i posiadania przez nią statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, Spółka dokonuje amortyzacji znajdujących się w jej posiadaniu środków trwałych metodą liniową. Spółka planuje z początkiem pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego obniżyć stawki amortyzacyjne, stosowane w odniesieniu do środków trwałych (na podstawie art. 16i ust. 5 updop). Działanie takie może dotyczyć wszystkich lub tylko niektórych/wybranych środków trwałych. Następnie, w kolejnych latach podatkowych – po zakończeniu okresu obowiązywania umowy PGK, Spółka dopuszcza możliwość modyfikacji stawek amortyzacyjnych obniżonych w okresie funkcjonowania PGK poprzez ich podwyższanie lub obniżanie. Również w tej sytuacji, działanie takie może dotyczyć wszystkich lub niektórych/wybranych środków trwałych. W żadnym wypadku w wyniku poczynionych modyfikacji nie dojdzie jednak do zmiany stawki na wyższą, aniżeli stawka przewidziana w Wykazie stawek amortyzacyjnych (dalej: „Wykaz”). Ponadto, na żadnym etapie nie ulegnie zmianie stosowana metoda amortyzacji, tj. środki trwałe są i będą amortyzowane metodą liniową. Niemniej, opisana wyżej zmiana (podwyższenie lub dalsze obniżenie) stawek amortyzacyjnych będzie wpływała na wysokość kosztów uzyskania przychodu Spółki, a tym samym na jej wynik podatkowy.

W kwestii legitymacji do złożenia wniosku jakkolwiek w chwili obecnej jest on członkiem PGK, to pytanie będące przedmiotem niniejszego wniosku dotyczy okresu, w którym PGK nie będzie już funkcjonowała (umowa PGK obowiązuje do końca 2017 r.). Dlatego też, Spółka występuje z wnioskiem we własnym imieniu i posługując się numerem NIP, z którego korzystała w okresie przed utworzeniem PGK i będzie korzystała po zakończeniu okresu jej funkcjonowania.

Zdaniem Spółki, prawo do wystąpienia z wnioskiem o interpretację przysługuje jej na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – jako podmiotowi posiadającemu status „zainteresowanego”. Zgodnie bowiem z powołanym przepisem, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Spółka zauważa, że przepis ten uległ zmianie 1 lipca 2007 r. poprzez rozszerzenie jego zakresu. Przed zmianą, prawo do wystąpienia o interpretację przysługiwało jedynie podatnikowi, płatnikowi i inkasentowi. Obecnie brzmienie przepisu implikuje wniosek, że prawo do wystąpienia o interpretację nie powinno być łączone ze statusem dla celów podatkowych, lecz z występowaniem faktycznego interesu prawnego. W świetle powyższego, zasadne jest uznanie Spółki za podmiot posiadający status „zainteresowanego” w odniesieniu do wydarzeń opisanych w zdarzeniu przyszłym. Nie da się bowiem zaprzeczyć, że wydarzenia opisane w zdarzeniu przyszłym powyżej, tj. zwiększenie przez Spółkę obniżonych uprzednio stawek amortyzacyjnych w odniesieniu do wszystkich lub niektórych środków trwałych będzie wpływało na kwotę kosztów uzyskania przychodu wykazywanych przez Spółkę, a tym samym na jej wynik podatkowy.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe oraz w wyrokach sądów administracyjnych. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji wydanej 8 października 2009 r. (sygn. IPPB2/415-477/09-6/AS) wskazał, że pojęcie „zainteresowanego”, o którym mowa w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa nie ogranicza się wyłącznie (jak to miało miejsce w przypadku postanowień w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego wydawanych na podstawie art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2007 r.) do Wnioskodawców mających status podatnika, płatnika bądź interesanta. Stanowisko takie zostało potwierdzone również w interpretacji wydanej 12 marca 2015 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPB3/423-1298/14-2/JBB).

Analogiczne stanowisko jest zaprezentowane przez sądy administracyjne. Przykładowo, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku wydanym 8 stycznia 2015 r. (sygn. akt I Sa/Bd 1145/14; orzeczenie prawomocne) wskazał, że istotne jest, aby między sprawą, w której wystąpiono z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji a wnioskodawcą istniał związek wyrażający się tym, że przedstawiony we wniosku problem musi dotyczyć sfery opodatkowania lub ewentualnego opodatkowania wnioskodawcy w sytuacji prawnej. Z kolei Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku wydanym 5 kwietnia 2012 r. (sygn. akt I FSK 1070/11) zauważył, że należy przyjąć, że osoba zainteresowana to każda osoba, która chce uzyskać interpretację przepisów prawa podatkowego w celu ułożenia swoich interesów w sferze prawa publicznego.

Mając na uwadze powyższe oraz fakt, że opisana w zdarzeniu przyszłym planowana przez Spółkę zmiana (podwyższenie lub dalsze obniżenie) stawek amortyzacyjnych dokonana po zakończeniu okresu funkcjonowania PGK będzie wpływała na wysokość kosztów uzyskania przychodu Spółki, a tym samym na jej wynik podatkowy, należy uznać, że w omawianym przypadku Spółka jest podmiotem posiadającym status „zainteresowanego”. Tym samym, Spółce przysługuje prawo do złożenia wniosku o indywidualną interpretację przepisów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy możliwe jest dokonanie – począwszy od pierwszego miesiąca każdego roku podatkowego – dowolnego podwyższenia lub dalszego obniżenia wcześniej już obniżonych stawek amortyzacyjnych (także w odniesieniu tylko do niektórych/wybranych środków trwałych), jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z Wykazu?

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 16i ust. 5 updop, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego.

Powyższa regulacja przewiduje możliwość stosowania przez podatników stawek amortyzacyjnych w przedziale mieszczącym się pomiędzy: stawkami określonymi w Wykazie, które stanowią ich górną granicę, a wartością ustaloną na najniższym poziomie, tj. w praktyce równej zero. Omawiany przepis nie wprowadza jednocześnie jakichkolwiek ograniczeń w zakresie modyfikacji stawek, tj. zarówno w zakresie dalszego zmniejszania wysokości stawek, jak i zwiększania wysokości stawek, które zostały uprzednio obniżone, z tym jednak zastrzeżeniem, że wartość zmodyfikowanej stawki nie może przekroczyć wartości stawki wykazanej w Wykazie.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Warunkiem uznania kosztu za koszt uzyskania przychodu jest wobec tego istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy nim a osiągnięciem przychodu, jego zabezpieczeniem lub zachowaniem.

Art. 15 ust. 6 updop stanowi, że w przypadku środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, tj. odpisy amortyzacyjne.

Zasady dokonywania odpisów amortyzacyjnych zostały uregulowane w art. 16a-16m updop. Zgodnie z art. 16a ust. 1 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

• budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
• maszyny, urządzenia i środki transportu,
• inne przedmioty,

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Na podstawie wskazanych przepisów – poprzez mechanizm amortyzacji podatkowej – podatnik ma możliwość rozłożenia w czasie kosztów podatkowych związanych z tymi przedmiotami, które są zużywane przez niego na cele prowadzonej działalności w okresie dłuższym niż 1 rok. Zgodnie z art. 16f ust. 1 updop podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy nie prowadzą działalności gospodarczej, w związku z ogłoszoną upadłością obejmującą likwidację majątku, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b. W myśl art. 16f ust. 3 odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

W art. 16h ust. 2 updop, Ustawodawca pozostawił podatnikowi, z zastrzeżeniem art. 161 i 16ł updop, prawo wyboru metody amortyzacji spośród tych przewidzianych w art. 16i-16k updop. Wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego. Stosowanie do art. 16i ust. 1 updop, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie oraz zasad przewidzianych w art. 16h ust. 1 pkt 1. Jednocześnie, Ustawodawca przewidział w art. 16i ust. 5 updop możliwość zmiany stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przytoczonych przepisów należy uznać, że wybór stawki amortyzacyjnej pozostawiono podatnikom (jedynie jej wysokość została ograniczona zgodnie z Wykazem). Ustawodawca dopuszcza możliwość obniżania i podwyższania stosowanych stawek amortyzacyjnych – powołany powyżej przepis nie wprowadza bowiem jakichkolwiek ograniczeń w zakresie modyfikowania (tj. zwiększania lub dalszego zmniejszania) uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej. Możliwość ta nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności, za wyjątkiem momentu, od którego podatnik może dokonać zmiany stosownych stawek amortyzacyjnych. Podatnik może bowiem dokonać zmiany stawki, tj. zarówno ją obniżyć, jak i podwyższyć uprzednio już obniżoną, w ściśle określonym momencie, tj. począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma wobec tego możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym jedynie zastrzeżeniem, że stawki te nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie. Art. 16i ust. 5 updop, nie ogranicza również możliwości skorzystania powtórnie z przewidzianego w jego treści uprawnienia podatnika, przepis nie zabrania bowiem wielokrotnej zmiany stawki amortyzacyjnej.

W ocenie Wnioskodawcy, powyższe oznacza, że podatnik mając, np. kilka lub kilkanaście środków trwałych tego samego rodzaju może stosować obniżoną stawkę jedynie w stosunku do jednego (lub kilku) z tych środków - np. do nowych środków nabywanych i wprowadzanych do ewidencji w trakcie danego roku podatkowego, natomiast pozostałe z nich amortyzować według stawek dotychczas stosowanych. Jedynym ograniczeniem jest, aby zastosowane stawki nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie. Tym samym, wysokość obniżenia lub podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika.

Potwierdzeniem prawidłowości zaprezentowanego przez Wnioskodawcę stanowiska jest m.in. treść uzasadnienia projektu zmian do updop, w szczególności wprowadzających art. 16i ust. 5 updop (druk nr 411 z 17 kwietnia 2002 r.), w którym stwierdzono: Wprowadzono też możliwość zmniejszenia stawek amortyzacyjnych z Wykazu w dowolnej wysokości oraz wybranym przez podatnika momencie. Taka zmiana podyktowana była koniecznością (...) stworzenia mocniejszego instrumentu polityki podatkowej prowadzonej przez podatników. Podatnicy będą mogli w okresie ponoszenia strat podatkowych zaplanować maksymalnie obniżone stawki amortyzacyjne i powrócić do stawek, tj. wyższych kosztów podatkowych, w okresie osiągania dochodów, a tym samym odpowiednio wpływać na wysokość straty podatkowej i dochodu do opodatkowania.

Podsumowując, w opinii Wnioskodawcy, istnieje możliwość podwyższania stawek amortyzacji do wysokości nieprzekraczającej stawek określonych w Wykazie. Możliwość taka wynika z art. 16i ust. 5 updop, z uwagi na zastosowanie przez ustawodawcę w treści tego przepisu określenia „zmiana”, co oznacza dopuszczalność zmiany stawek amortyzacyjnych bez determinowania kierunku tej zmiany. Zgodnie bowiem ze słownikową definicją określenie „zmiana” należy rozumieć jako „wymiana, zastąpienie”, zatem zmianą jest zarówno „obniżenie”, jak i „podwyższenie”.

Zdaniem Wnioskodawcy, jego stanowisko znajduje również potwierdzenie w interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe w stanach faktycznych analogicznych do analizowanego stanu faktycznego (winno być: zdarzenia przyszłego), tj. m.in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 11 czerwca 2015 r., nr IPPB5/4510-389/15-2/RS, interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 2 października 2014 r., nr IPTPB3/423-232/14-2/KC, interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 19 sierpnia 2014 r., nr ITPB3/423-218A/14/PST, interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 10 czerwca 2014 r., nr ITPB3/423-117a/14/PST, interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 7 lutego 2014 r., nr IPTPB3/423-416/13-6/PM, interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 11 października 2012 r., nr IPPB5/423-623/12-2/RS, interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 10 lipca 2009 r., nr IBPBI/2/423-432/09/BG oraz w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 3 grudnia 2007 r., nr IBPB3/423-108/07/JD.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, zasadne jest uznanie, że prawidłowe jest dokonanie – począwszy od pierwszego miesiąca każdego roku podatkowego – dowolnego podwyższenia lub dalszego obniżenia wcześniej już obniżonych stawek amortyzacyjnych (także w odniesieniu do niektórych/wybranych środków trwałych), pod warunkiem że wysokość tych stawek nie będzie wyższa niż wynika to z Wykazu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.