Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4014.87.2019.4.PB
z 1 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 kwietnia 2019 r. (data wpływu 29 kwietnia 2019 r.), uzupełnionym 25 i 27 czerwca 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umów pożyczek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 kwietnia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umów pożyczek.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 24 czerwca 2019 r. Znak: 0112-KDIL4.4012.205.2019.2.MB, 0111-KDIB2-2.4014.87.2019.3.PB wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono 25 czerwca 2019 r. (poprzez wniesienie brakującej opłaty) oraz 27 czerwca 2019 r. (wpływ pisma).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

X Sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) wchodzi w skład grupy Y. Spółka została utworzona zgodnie z przepisami prawa polskiego, posiada siedzibę na terytorium Polski oraz jest polskim rezydentem podatkowym. Spółka podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów w Polsce. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na kompleksowej realizacji inwestycji w branży telekomunikacyjnej oferując m.in.: instalację rurociągów podziemnych pod przeszkodami terenowymi, usługi projektowania i budowy sieci światłowodowych oraz usługi utrzymania sieci światłowodowych. Dla zapewnienia płynności finansowej Wnioskodawca otrzymał od Z Spółka z o.o. (dalej: Pożyczkodawca), z którą był powiązany kapitałowo, pożyczki na podstawie niżej wskazanych umów:

• umowa pożyczki z 22 lipca 2015 r. na kwotę 260.000 zł,
• umowa pożyczki z 31 sierpnia 2016 r. na kwotę 60.000 zł,
• umowa pożyczki z 30 lipca 2016 r. na kwotę 25.000 zł,
• umowa pożyczki z 29 lutego 2016 r. na kwotę 100.000 zł,
• umowa pożyczki z 28 października 2016 r. na kwotę 50.000 zł,
• umowa pożyczki z 30 maja 2018 r. na kwotę 80.000 zł,
• umowa pożyczki z 24 kwietnia 2018 r. na kwotę 500.000 zł.
  
  

Na mocy ww. umów Spółka zobowiązała się do płacenia odsetek od kwoty pożyczek, obliczonych w oparciu o oprocentowanie w wysokości powyżej 5% w skali roku. Udzielenie pożyczek na rzecz Spółki wynikało z istniejących nadwyżek środków finansowych, których Pożyczkodawca nie przeznaczył na bieżącą działalność podstawową. Poza transakcjami wskazanymi powyżej, Pożyczkodawca nie udziela pożyczek w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Spółka udzielająca pożyczek, o których mowa powyżej, podlegała w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, a także była zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Udzielanie Wnioskodawcy pożyczek stanowiło świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Udzielone pożyczki, jak wskazano wyżej, miały charakter odpłatny – postanowienia umów przewidywały stosowne wynagrodzenie w postaci oprocentowania (odsetek). Ponadto, w 2018 r. właściwe organy Wnioskodawcy oraz spółki udzielającej pożyczki podjęły uchwały o połączeniu spółek w trybie z art. 492 § 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych. W konsekwencji, w następstwie tego zdarzenia, stosownie do przepisu art. 93 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, Wnioskodawca wstąpił z mocy prawa we wszystkie prawa i obowiązki spółki przejmowanej, tj. udzielającej pożyczek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy udzielenie pożyczek przez Pożyczkodawcę na rzecz Wnioskodawcy stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, które jest zwolnione z opodatkowania VAT w świetle art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, a w konsekwencji czy zawierane umowy pożyczki nie podlegają opodatkowaniu PCC zgodnie z art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o PCC?

Zdaniem Wnioskodawcy, zawierane umowy pożyczki nie podlegają opodatkowaniu PCC zgodnie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o PCC. Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymane pożyczki, o których mowa w przedstawionym opisie zaistniałego stanu faktycznego, podlegają przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym są zwolnione z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Stosownie do treści art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Z powołanego powyżej przepisu wynika, że umowy pożyczek będą podlegały – co do zasady – podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili ich zawarcia, przedmiot pożyczek, tj. pieniądze, będą znajdowały się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Stosownie do art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę. Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. a zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   
   
   
   
   

Z powyższego wynika, że w przypadku umów pożyczek, o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić m.in. fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z jednolitą linią interpretacyjną pożyczki udzielane przez podatników podatku od towarów i usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w wydawanych interpretacjach podatkowych wielokrotnie to potwierdzał, np.: Znak: 0111-KDIB2-2.4014.207.2018.1.PB z 7 grudnia 2018 r., Znak: 0111-KDIB4.4014.115.2018.1.LB z 28 marca 2018 r., Znak: 0111-KDIB4.4014.428.2017.2.LB z 5 lutego 2018 r., Znak: 0111-KDIB4.4014.313.2017.1.BJ z 13 listopada 2017 r., Znak: 0111-KDIB4.4014.357.2017.1.MSI z 11 grudnia 2017 r., Znak: 0111-KDIB4.4014.150.2017.1.BD z 5 lipca 2017 r., Znak: 0114-KDIP3-2.4014.44.2017.1.JG1 z 21 czerwca 2017 r.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, skoro opisane we wniosku umowy pożyczek zwolnione są z opodatkowania na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, to w przedstawionej sprawie znajdzie zastosowanie wyłączenie określone w art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W rezultacie, umowy te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, a na pożyczkobiorcy nie ciąży obowiązek uiszczenia tego podatku.

Przywołując powyżej stanowisko Wnioskodawcy pominięto tę jego część, która odnosi się stricte do zagadnienia w podatku od towarów i usług, gdyż ta część została przytoczona w interpretacji dotyczącej podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja zawiera ocenę stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W pozostałym zakresie wniosku dotyczącym podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie – interpretacja indywidualna z 28 czerwca 2019 r., Znak: 0112-KDIL4.4012.205.2019.3.MB.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1150 ze zm.) – podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy – obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2 powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Natomiast zgodnie z art. 4 pkt 7 ustawy – obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

W związku z powyższymi regulacjami prawnymi należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na biorącym pożyczkę.

Niezależnie od powyższego podkreślić należy, że w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   
   

W przypadku umów pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić m.in. fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

W związku z tym podkreślić należy, że jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania zawartych umów pożyczek podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy transakcje te podlegają regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia ich podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tych czynności regulacjami w zakresie ustawy o podatku od towarów i usług skutkuje wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.


W interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 28 czerwca 2019 r. Znak: 0112-KDIL4.4012.205.2019.3.MB wydanej dla Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług wskazano, że: „(…) czynności udzielania przez Pożyczkodawcę pożyczek na rzecz Wnioskodawcy jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, jednak z uwagi na fakt, że powyższe usługi mieszczą się w zakresie czynności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy – to tym samym korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie ww. przepisu.”

A zatem, skoro otrzymane przez Wnioskodawcę pożyczki są zwolnione z opodatkowania na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, to w analizowanej sprawie będzie miał zastosowanie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W rezultacie na Wnioskodawcy jako pożyczkobiorcy, z tytułu zawarcia przedmiotowych umów pożyczek, nie ciąży obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.


Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.


Należy wskazać, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Zatem tut. Organ nie dokonywał rozstrzygnięcia w zakresie konsekwencji podatkowych związanych z udzielanymi pożyczkami już po połączeniu się spółek w trybie art. 492 § 1 Kodeksu spółek handlowych. Tut. Organ odniósł się wyłącznie do treści zadanego pytania, które dotyczyło potwierdzenia, czy zawierane umowy pożyczki nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych zgodnie z art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.


Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.


Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.