Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.347.2019.1.AW
z 23 października 2019 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 sierpnia 2019 r. (data wpływu 2 września 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych realizowania transakcji typu Repo – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 2 września 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych realizowania transakcji typu Repo.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawca jest polskim bankiem komercyjnym świadczącym usługi finansowe. W ramach prowadzonej działalności, Bank zawierał i zawiera transakcje Sell-Buy Back (dalej: „SBB”), Buy-Sell Back (dalej: „BSB”), Repurchase Agreement (dalej: „Repo”) oraz Reverse Repurchase Agreement (dalej: „Reverse Repo”) (wszystkie dalej łącznie jako: „transakcje typu Repo”), w ramach których następuje czasowe przeniesienie własności papierów wartościowych. W przypadku zdematerializowanych papierów wartościowych przeniesienie własności, a tym samym i sama transakcja typu Repo następuje w momencie dokonania odpowiedniego zapisu na rachunku papierów wartościowych. W transakcjach typu Repo warunki, takie jak data nabycia i data odkupu, cena nabycia i cena odkupu, rodzaj papierów oraz stopa repo (stanowiąca podstawę kalkulacji ceny odkupu) ustalane są z góry, w momencie zawierania transakcji. Obecnie oba rodzaje transakcji, SBB-BSB oraz Repo-Reverse Repo, od strony ekonomicznej i prawnej, są transakcjami o niemalże identycznej naturze i celu, jednakże pomiędzy tymi transakcjami występują pewne różnice. Transakcja Repo-Reverse Repo jest jednolitą umową, w której jedna ze stron sprzedaje papiery wartościowe, jednocześnie zobowiązując się do odkupienia w ustalonym czasie tych samych lub równoważnych papierów wartościowych po ustalonej z góry, w dniu zawarcia transakcji, cenie. Natomiast transakcje SBB-BSB składają się z dwóch odrębnych zobowiązań, powstałych na bazie jednej umowy – osobne zobowiązanie sprzedaży/zakupu papierów wartościowych na rynku kasowym oraz osobne zobowiązanie zakupu/sprzedaży na rynku terminowym takich samych lub równoważnych papierów wartościowych po cenie ustalonej w dniu zawarcia transakcji. Ponadto, elementami odróżniającymi transakcje Repo-Reverse Repo od SBB-BSB są także: • metoda kalkulacji ceny sprzedaży/odkupu papierów wartościowych – w transakcjach Repo-Reverse Repo cena nie zawiera odsetek, w transakcjach SBB-BSB cena zawiera odsetki, • sposób rozliczenia odsetek należnych w trakcie trwania umowy – w transakcjach Repo-Reverse Repo płacone odsetki są przekazywane przez posiadacza papierów stronie zobowiązanej do odkupu papierów w dniu ich otrzymania, w transakcjach SBB-BSB nabywca papierów zatrzymuje odsetki, ale obniża o ich wysokość cenę odkupu. Z punktu widzenia Banku, jako strony wymienionych transakcji, można dokonać podziału transakcji na: • transakcje Repo/SBB, • transakcje Reverse Repo/BSB. W transakcjach Repo/SBB, Bank, jako sprzedający, zobowiązuje się wobec drugiej strony (kupującego) do sprzedaży określonych papierów wartościowych, najczęściej obligacji lub bonów skarbowych, a kupujący zobowiązuje się do odsprzedaży takich samych lub równoważnych papierów wartościowych z powrotem na rzecz Banku w przyszłości. Ekonomicznym sensem takiej transakcji jest udzielenie Bankowi finansowania, zabezpieczonego zbywanymi papierami wartościowymi, gdzie kosztem finansowania jest różnica pomiędzy ceną sprzedaży, a ceną odkupu papierów wartościowych. W transakcjach Reverse Repo/BSB sytuacja przedstawia się odwrotnie – Bank, jako kupujący, zobowiązuje się wobec drugiej strony (sprzedającego) do zakupu określonych papierów wartościowych (udziela finansowania/pożyczki podmiotowi będącemu właścicielem papierów wartościowych), oraz jednocześnie sprzedający zobowiązuje się wobec Banku do odkupu w przyszłości takich samych lub równoważnych papierów wartościowych od Banku. Przychodem Banku w tych okolicznościach jest różnica pomiędzy ceną odkupu a ceną sprzedaży papierów wartościowych. Celem zawierania transakcji typu Repo jest w szczególności zarządzanie płynnością finansową Banku, czyli pozyskiwania krótkoterminowego finansowania lub lokowania nadwyżek finansowych w drodze udzielania finansowania. Po upływie terminu wyznaczonego w umowie następuje zwrot finansowania w z góry ustalonej kwocie i zwrot (odkup) wydanych papierów wartościowych. W momencie wystąpienia potrzeby pozyskania krótkoterminowego finansowania Bank zawiera transakcje Repo/SBB, natomiast w sytuacji nadpłynności Bank lokuje nadwyżki finansowe przy pomocy transakcji Reverse Repo/BSB. Transakcje typu Repo zawierane są w kilku formach prawnych, uwarunkowanych utrwaloną praktyką na rynku polskim i rynkach międzynarodowych. Do niedawna w ramach transakcji Repo oraz Reverse Repo wyróżniało się trzy typy transakcji, które znajdowały wyraz w ewidencji, odzwierciedlonej w depozycie papierów wartościowych prowadzonym przez KDPW: 1. transfer (przeniesienie własności) papierów wartościowych i ich rejestracja na rachunku nabywcy, 2. transfer (przeniesienie własności) papierów wartościowych i ich rejestracja na rachunku nabywcy, ale są one zablokowane na tym rachunku, 3. brak transferu (przeniesienia własności) papierów wartościowych, są one jedynie blokowane na rachunku zbywcy. Wykonanie transakcji SBB i BSB wiąże się każdorazowo ze zmianami zapisów w rejestrze KDPW. Obecnie ewidencja Repo oraz Reverse Repo prowadzona w KDPW ograniczona jest do typu opisanego w pkt 1, czyli analogicznie jak dla SBB i BSB. Jeżeli w ramach transakcji typu Repo dochodzi do przeniesienia własności papierów wartościowych na drugą stronę transakcji, ta zmiana dokonywana jest na rachunku papierów KDPW. W opisanych powyżej transakcjach typu Repo, niezależnie od faktu, iż każdorazowo na skutek wydania lub zwrotu papierów wartościowych dochodzi do odzwierciedlenia tego faktu w rejestrze KDPW poprzez przeniesienie pomiędzy rachunkami podmiotów uczestniczących w transakcji, najistotniejsze jest, iż mają one charakter ekonomiczny analogiczny do pożyczki służącej finansowaniu działalności. W przypadku transakcji typu Repo dochodzi do wydania (przeniesienia własności) papierów wartościowych z jednoczesnym zobowiązaniem wyrażonym przez strony transakcji do ich późniejszego zwrotu (odkupu), których warunki określone są z góry w dacie zawarcia transakcji. Mechanizm ten zbliża transakcje typu Repo do transakcji pożyczki, zaś elementem różniącym jest czasowa zmiana zapisów w rejestrze KDPW. Istotą ekonomiczną przedmiotowych transakcji jest udzielanie lub pozyskiwanie przez strony umowy krótkoterminowego finansowania, w zamian za wynagrodzenie dla podmiotu udzielającego finansowanie. Zmiana zapisów w rejestrze KDPW (przeniesienie), dokonywana na czas trwania danej transakcji na rzecz podmiotu udzielającego finansowanie ma na celu zabezpieczenie transakcji. Po wykonaniu transakcji i zwrocie środków w ramach finansowania następuje ponowna zmiana zapisów w rejestrze KDPW. W praktyce rynkowej utrwaliły się dotychczas dwa stanowiska w kwestii rozliczania transakcji typu Repo dla celów updop: tzw. podejście cywilistyczne oraz tzw. podejście bilansowe. Podejście cywilistyczne skupia się w głównej mierze na prawnym charakterze umowy. Zgodnie z nim każda transakcja traktowana jest jako faktyczna sprzedaż i zakup papierów wartościowych. W świetle powyższego, w momencie zawarcia transakcji typu Repo dochodzi do przeniesienia własności papierów wartościowych i należy rozpoznać w momencie zawarcia tego kontraktu przychód w wysokości ceny (wartości rynkowej) sprzedawanych papierów wartościowych. Natomiast wydatki poniesione na nabycie sprzedawanych papierów wartościowych powinny stanowić koszt uzyskania przychodów w momencie ich odpłatnego zbycia. Podejście bilansowe traktuje transakcje typu Repo w sposób analogiczny do umowy pożyczki. W tym przypadku papiery wartościowe traktowane są jako zabezpieczenie udzielanego finansowania krótkoterminowego, które po upływie oznaczonego czasu są zwracane sprzedawcy w zamian za kwotę długu wraz z wynagrodzeniem, traktowanym jako odsetki. Z uwagi na fakt, iż transakcje typu Repo nie zostały zdefiniowane w polskich przepisach podatkowych Bank dotychczas, niezależnie od ich charakteru ekonomicznego, stosował dla celów podatkowych podejście tzw. cywilistyczne, które odzwierciedlało przede wszystkim ich charakter prawny, wyprowadzony z brzmienia umowy zawierającej sformułowania mówiące o sprzedaży i odkupie papierów wartościowych, czyli: • w transakcjach Repo/SBB Bank rozpoznaje odpłatne zbycie papierów wartościowych, generujące przychód podatkowy w wysokości ceny sprzedaży, jednocześnie zachowując prawo do rozpoznania wydatków na odkup tych papierów wartościowych jako kosztów uzyskania przychodów w momencie późniejszego odpłatnego zbycia tych papierów, • w transakcjach Reverse Repo/BSB nabycie papierów wartościowych jako neutralne podatkowo w samym momencie nabycia, jednocześnie zachowując prawo do rozpoznania wydatków na nabycie jako kosztów uzyskania przychodów w momencie odsprzedaży papierów wartościowych. Jednocześnie Bank, zobowiązany jest do stosowania Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) i prezentacji transakcji typu Repo w sprawozdawczości finansowej, zgodnie z podejściem bilansowym, jako należności lub zobowiązania. W takim ujęciu papiery wartościowe, będące przedmiotem transakcji SBB i Repo prezentowane są jako pozostające w portfelu Banku, natomiast w przypadku transakcji BSB i Reverse Repo, nie dochodzi do zwiększenia stanu portfela papierów wartościowych. W odniesieniu do transakcji SBB i Repo (Bank jest podmiotem finansowanym), Bank zachowuje więc co do zasady całe ryzyko (np. zmiany ceny rynkowej papieru) i wszystkie korzyści (pożytki) wynikające z posiadania papierów wartościowych, natomiast w przypadku transakcji BSB i Reverse Repo (Bank jest podmiotem finansującym), Bank nie przejmuje tego ryzyka ani korzyści wynikających z papierów wartościowych będących przedmiotem transakcji, gdyż pozostają one po stronie wydającego te papiery. W związku z tym transakcja typu Repo, w sytuacji w której Bank jest podmiotem finansowanym nie powoduje usunięcia papierów wartościowych jako składnika aktywów Banku i jednoczesnego wyliczenia przychodu (zysku) lub kosztu (straty) na transakcji, natomiast są one przedstawiane jako z jednej strony wpływ gotówki i drugostronnie zobowiązanie do zwrotu otrzymanych środków pieniężnych. W sytuacji, w której Bank jest podmiotem finansującym, nie wykazuje papierów wartościowych, lecz odpowiednio wypływ gotówki i drugostronną należność, a w wyniku finansowym prezentowany jest odpowiednio koszt albo przychód związany z otrzymanym albo udzielonym finansowaniem. W obu przypadkach, wynik na transakcji co do zasady jest równy różnicy pomiędzy ustaloną w umowie ceną odnoszącą się do wydania i zwrotu papierów wartościowych oraz traktowany jako odpowiednio koszt albo przychód odsetkowy związany z otrzymanym albo udzielonym finansowaniem. Dla celów sprawozdawczości finansowej, Bank, podążając za podejściem bilansowym oraz zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości, jako sprzedający nie rozpoznaje zbycia papierów wartościowych w ramach transakcji Repo/SBB (nie usuwa zbywanych papierów wartościowych ze swoich aktywów, gdyż nie dochodzi do utraty kontroli nad tymi aktywami), natomiast kupujący nie rozpoznaje nabycia papierów wartościowych w przypadku transakcji Reverse Repo/BSB (nie uwzględnia nabytych papierów wartościowych w swoich aktywach, gdyż nie dochodzi do przejęcia kontroli nad tymi aktywami). Transakcje typu Repo rozpoznawane są jako należność własna lub zaciągnięte zobowiązanie, ujmując w wyniku finansowym jedynie przychód lub koszt (z tytułu różnicy pomiędzy cenami nabycia a cenami odkupu) wynikający z transakcji.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:
- Czy dla celów ustalania skutków w podatku dochodowym od osób prawnych transakcji opisanych w stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) Bank powinien stosować tzw. podejście bilansowe, tj. które odzwierciedla przede wszystkim sens ekonomiczny i cel zawierania transakcji typu Repo i oprzeć się na rozpoznaniu tych transakcji dla celów rachunkowych i kwalifikować je na zasadach analogicznych dla pożyczki lub depozytu, tj.:
- w przypadku pozyskiwania finansowania będzie uprawniony do uznania, iż przenosząc jako zabezpieczenie papiery wartościowe na rzecz finansującego otrzymuje środki pieniężne, które otrzymuje warunkowo i pod tytułem zwrotnym, zatem nie powinien kwalifikować ich wartości jako przychodu do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, a dokonując zwrotu pozyskanych środków pieniężnych i otrzymując zwrotnie papiery wartościowe, które wydał jako zabezpieczenie, będzie uprawniony do rozpoznania na mocy art. 15 ust. 1 w związku z art. 16 ust. 1 pkt 10 i 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm., dalej: updop) kosztów uzyskania przychodów w wartości różnicy pomiędzy kwotą otrzymanego finansowania a kwotą zwrotu środków pieniężnych w wyniku rozliczenia transakcji SBB / Repo?
- w przypadku natomiast udzielania finansowania będzie uprawniony do uznania, iż zakup określonych papierów wartościowych i ich zwrotna odsprzedaż na rzecz podmiotu finansowanego nie powinien rozliczać jako transakcję zbycia papieru wartościowego wykazując przychód w oparciu o art. 12 ust. 3 i 3a updop i koszt w oparciu o art. 16 ust. 8 updop, lecz bazując na art. 12 ust. 4 pkt 1 i 2 updop, w momencie zwrotnego transferu papierów i rozliczenia transakcji rozpoznać jedynie przychód w części odpowiadającej wynagrodzeniu za udzielone finansowanie, tj. różnicę pomiędzy kwotą udzielonego finansowania a kwotą otrzymanych środków pieniężnych w wyniku rozliczenia transakcji BSB / Reverse Repo?
- Czy w przypadku potwierdzenia przez organ prawidłowości stanowiska zaprezentowanego przez Wnioskodawcę w zakresie pytania nr 1, Bank będzie zobowiązany do dokonania korekty rocznych rozliczeń podatku dochodowego od osób prawnych za okresy nieprzedawnione, wynikającej ze zmiany dotychczasowego podejścia Banku w zakresie rozliczania transakcji typu Repo?
Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) w zakresie pytania nr 1 dla celów ustalania skutków w podatku dochodowym od osób prawnych Bank może stosować tzw. podejście bilansowe, odzwierciedlające przede wszystkim sens ekonomiczny i cel zawierania transakcji typu Repo i powinien oprzeć się na rozpoznaniu tych transakcji dla celów rachunkowych i kwalifikować je na zasadach analogicznych dla pożyczki lub depozytu, tj.:
- w przypadku pozyskiwania finansowania będzie uprawniony do uznania, iż przenosząc jako zabezpieczenie papiery wartościowe na rzecz finansującego otrzymuje środki pieniężne, które otrzymuje warunkowo i pod tytułem zwrotnym, zatem nie powinien kwalifikować ich wartości jako przychodu do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, a dokonując zwrotu pozyskanych środków pieniężnych i otrzymując zwrotne papiery wartościowe, które wydał jako zabezpieczenie, będzie uprawniony do rozpoznania na mocy art. 15 ust. 1 w związku z art. 16 ust. 1 pkt 10 i 11 updop kosztów uzyskania przychodów w wartości różnicy pomiędzy kwotą otrzymanego finansowania a kwotą zwrotu środków pieniężnych w wyniku rozliczenia transakcji SBB / Repo,
- w przypadku natomiast udzielania finansowania będzie uprawniony do uznania, iż zakup określonych papierów wartościowych i ich zwrotna odsprzedaż na rzecz podmiotu finansowanego nie powinien rozliczać jako transakcję zbycia papieru wartościowego wykazując przychód w oparciu o art. 12 ust. 3 i 3a updop i koszt w oparciu o art. 16 ust. 8 updop, lecz bazując na art. 12 ust. 4 pkt 1 i 2 updop, w momencie zwrotnego transferu papierów i rozliczenia transakcji rozpoznać jedynie przychód w części odpowiadającej wynagrodzeniu za udzielone finansowanie, tj. różnicę pomiędzy kwotą udzielonego finansowania a kwotą otrzymanych środków pieniężnych w wyniku rozliczenia transakcji BSB / Reverse Repo.
Natomiast, w przypadku uznania stanowiska Banku w zakresie pytania nr 1 za prawidłowe, Bank będzie zobowiązany do dokonania korekty rocznych rozliczeń podatku dochodowego od osób prawnych za okresy nieprzedawnione, wynikającej ze zmiany dotychczasowego podejścia Banku w zakresie rozliczenia transakcji typu Repo.
Uzasadnienie Ad 1.
Przepisy updop nie zawierają regulacji odnoszących się bezpośrednio do opodatkowania transakcji typu Repo. Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na ten fakt, istnieją argumenty za prezentacją transakcji typu Repo dla celów podatkowych zarówno na gruncie metody cywilistycznej, skupiającej się na prawnym charakterze transakcji, jak i na gruncie metody bilansowej, oddającej jej sens ekonomiczny, pod warunkiem odpowiedniego odzwierciedlenia skutków podatkowych w księgach rachunkowych. Podkreślenia wymaga fakt, iż obydwie metody, cywilistyczna i bilansowa, rozliczania przedmiotowych transakcji dla celów podatkowych w dłuższym okresie prowadzą do tego samego wyniku podatkowego, a różnica odnosi się w praktyce jedynie do innego ujęcia w czasie wyniku (dochodu lub straty) osiągniętego na papierach wartościowych będących przedmiotem transakcji typu Repo. W ocenie Banku, kluczem dla rozstrzygnięcia wątpliwości będącej przedmiotem niniejszego zapytania jest warunkowy i nieostateczny charakter transferu papierów wartościowych w momencie zawarcia transakcji typu Repo. Transakcje te powodują bowiem jedynie warunkowe przeniesienie własności papierów wartościowych na podmiot udzielający finansowania, podczas gdy zbywający nie traci ekonomicznej kontroli nad zbywanymi papierami wartościowymi i przez cały czas trwania umowy zbyte papiery ewidencjonowane są jako składnik aktywów sprzedającego. Papier wartościowy stanowi jedynie zabezpieczenie z góry oznaczonego do wartości i rodzaju zwrotu długu z tytułu udzielonego finansowania. Tym samym nie można mówić o definitywnym przysporzeniu podmiotu finansowanego z tytułu zbycia papieru wartościowego. Zawarcie transakcji typu Repo nie ma wpływu na stan papierów wartościowych zaewidencjonowanych przez Bank jako wydającego lub dokonującego zwrotu. W sytuacji Banku oznacza to, że w ramach transakcji SBB/Repo Bank przenosi na drugą stronę transakcji własność papierów wartościowych, jednak są i będą one ewidencjonowane w dalszym ciągu jako składnik aktywów Banku, zmiana następuje jedynie w rejestrze KDPW. W transakcji BSB/Reverse Repo własność papierów wartościowych zostaje przeniesiona na Bank, ale nie są one ewidencjonowane jako składnik aktywów Banku i analogicznie jak powyżej, zmiana następuje jedynie w rejestrze KDPW. Należy także wspomnieć, że sensem ekonomicznym zawierania transakcji typu Repo jest przede wszystkim pozyskanie lub udzielenie finansowania, a nie przeniesienie własności papierów wartościowych. Przekazywane przez stronę nabywającą finansowanie ma charakter zwrotny i nie stanowi dla zbywającego papiery wartościowe definitywnego przysporzenia, co pozwala uznać, iż sama kwota finansowania nie powinna kreować u zbywającego papiery wartościowe przychodu do opodatkowania podatkiem od osób prawnych. Z drugiej strony, odkup zbytych uprzednio w ramach transakcji typu Repo papierów wartościowych i ustalona w tym zakresie cena nie powinna stanowić wydatku na nabycie papieru wartościowego, o którym mowa w art. 16 ust. 8 updop. Kosztem uzyskania przychodu po stronie finansowanego, zgodnie z art. 15 ust. 1 w związku z art. 16 ust. 1 pkt 10 i 11 updop będzie jedynie część tego wydatku, która stanowi faktyczny koszt udzielonego finansowania. Finansujący natomiast powinien rozpoznać przychód z tytułu udzielonego finansowania, w oparciu o normę art. 12 ust. 4 pkt 1 i 2 w związku z art. 12 ust. 1 updop, w części odpowiadającej wynagrodzeniu za udzielone finansowanie, a nie w pełnej kwocie otrzymanych środków, które to zawierają również kwotę finansowania. Potwierdzenie zaprezentowanego przez Bank stanowiska jest jednolity dorobek interpretacyjny organów podatkowych, ugruntowany od roku 2011: 1.
Uzasadnienie Ad 2.
Zdaniem Spółki, przyjmując uznanie stanowiska wyrażonego w pkt 1 za prawidłowe, będzie ona uprawniona, a nawet zobowiązana do dokonania korekty rocznych rozliczeń podatku dochodowego od osób prawnych za okresy nieprzedawnione, w taki sposób, by określony w tych zeznaniach dochód podatkowy (strata podatkowa), podstawa opodatkowania i wysokość należnego podatku były skalkulowane zgodnie ze sposobem bilansowym ujęcia transakcji typu Repo. Zgodnie z art. 81 § 1 Ordynacji, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy mogą skorygować uprzednio złożone deklaracje podatkowe. Celem podatnika dokonującego korekty deklaracji podatkowej jest poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu. Natomiast, zgodnie z art. 81 § 2 Ordynacji, skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji. Zdaniem Banku, zmiana metodyki rozliczania transakcji typu Repo wstecznie w okresach nieprzedawnionych może wiązać się ze zmianą wysokości takich pozycji, jak podstawa opodatkowania, podatek należny, dochód (strata) podatkowa w niektórych lub wszystkich latach podatkowych. W związku z tym, by zachować spójność zapisów księgowych z perspektywy rozliczeń rachunkowych i podatkowych w minionych okresach rozliczeniowych i na przyszłość, Wnioskodawca powinien dokonać korekty deklaracji podatkowych za lata, w których nastąpi zmiana wysokości odpowiednich pozycji deklaracji podatkowych.
Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, transakcje typu Repo powinny być przez Bank traktowane zgodnie z podejściem bilansowym, oddającym ekonomiczny charakter transakcji i kwalifikowane na zasadach analogicznych dla pożyczki lub depozytu. W przypadku Banku będzie to wiązało się ze zmianą dotychczas stosowanego podejścia, co może spowodować zmianę niektórych pozycji zeznań podatkowych Spółki. To z kolei, zdaniem Wnioskodawcy, zobowiązuje go, w przypadku wystąpienia takiej sytuacji do dokonania odpowiedniej korekty nieprzedawnionych rocznych rozliczeń podatku dochodowego od osób prawnych, by zachować zgodność informacji w nich zawartych z nowo przyjętą metodologią.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
- z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.